Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

İsteme benden....!

İsteme benden sakın/
______Seni unutup hatıraları silmeyi….!

Gücün yeterse götür/
______İçimdeki o koskoca seni sevmeyi…!

İsteme benden kanar/
______Yüreğimi senden başkasına vermeyi…!

Nede kolay söylersin/
______Ayrılık denen o üç hece kelimeyi….!



İsteme benden canım/
______Ölüm davetiyesine boyun eğmeyi….!

Fazlamı oldum yoksa/
______Sence hak ediyor muyum böyle ölmeyi….?

İsteme benden seni/
______Yükleme üzerime bu ağır çileyi….!

Sen bu canımı iste/
______Kaldırmak çok zor inan ki o kelimeyi….!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

K*ı*ş* * *g*i*b*i*s*i*n

Üşüyorum………!

Kış gibisin iliklerimi titreten….
*******de bağrıma bastığım,
Taş gibisin…….
Hayallerimi yok eden…..

Uykularımın kabusu kader,
Ve birde sen…….!

Kış gibisin üzerimi örten…..

Bense asi bir kardelen…….

Ne olur sanki;
Dağlarıma bahar olup da gelsen…..
Bulutlarını çekip;
Güneşi göstersen….

Kırılmaz mı buzullar….?
Açmaz mı bu yürek….?
Sıcaklığını bir hissettirsen….

Dağlar dize gelir di….!

Yeter ki sen…..!
Yürekten bir merhaba desen………!

…Sen var ya sen….!

…….Aşkları bile……………

………...İntihar ettirirdin….!

………..……K ı ş _ g i b i _ g e l m e s e n……….!

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kalem Yoruldu...!

Kalabalıklar toplanıp,
El salladı limandan,
Bilinmez bir ummana doğru…

İnsanlık adına dümende bir kaptan,
Tufanlar kopacakmış, güya birazdan,
Yelkenlerimiz, fitne rüzgarlarıyla doldu..

Açıldık enginlere,
Dünyayı kurtarmak adına,
Amaçlar, unutuldu…

Medetle uğurlanırken,
Sallandı eller yalandan,
Tayfaları da sayarsak,
Üç beş kişi ancak,
Gerisi sıradan…
Kanlar dondu….

Zemin kaygan,
Geçilmez iftiradan,
Müsaade isteyip kaptandan,
Seyir defterine, bir not düşüldü iki satır,
Ortadaki mizandan,
Anlaşılan lisandan…
Dilim tutuldu…

Ne dakikalar geçti değersiz,
Ne saatler yitirdik,
Kıymeti ölçülemez zamandan….
Kral çıplaklığından habersiz,
Toz duman içinde,
Heybetlice oturdu….

Amaçlar aşıldı,
Kesilir ahkamlar,
Denize kir akıyor her yandan..
Nereye kaptan…!
Her gün biraz daha,
Ayrılıyoruz sanki Hak’tan…!
Mîzan kuruldu…

Estikçe fitne rüzgârları,
Gözler can simidinde…
Atlayıp, kaçasım geliyor ortamdan,
Desinler ki, yüzme bilmiyordu, boğuldu…

Yeter artık.! ! !
K a l e m _ y o r u l d u…! ! !

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kalk gidelim yüreğim.........!

Susamış,
Yol yorgunuyum,
Herkes gibi yolcuyum….

Yol üstünde bir çeşme,
Oturdum başucuna,
Suyu berrak mı berrak,
Çatlamış yüreğim,
Kavruluyorum……

Uzanıp;
Elimi yıkadım,
Ellerim pak….!
Yüzümü yıkadım,
Yüzüm ak……!
Dilim değdi,
Acımtırak….!
Dudağımı uzattım,
Kesildi su,
İçim alevlerde kaldım kurak….!

Naz eder çeşme,
Ağlatır yolcuyu,
Bir damla suyum kalmış,
Onu da akıttım zaten,
Yanağım ıslak…..!

Kalk yüreğim kalk….!
Giy çarığını,
Topla azığını,
Burası bize tuzak,
Daha yolumuz var,
Gideceğimiz yer çook uzak…..!

Beklersin boşuna,
Niyeti yok bu çeşmenin akacak,
Dönüp seni suçlayacak....
Kalk;
Karşına daha ne sular çıkacak..
Serapların olacak….
Yanıp kuavruldukça,
Arzuların kaybolacak….!

Belkide;

Bir su bulacağız,
………..Seni de, beni de boğacak…..!

Sevmeler anlamını bulacak………..

…………...Kalk gidelim yüreğim, kalk..!

………………Yoksa, burası bize mezar olacak………..! ! !

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kelepçeli Şiir...!

Bütün hayallerimi, teslim almış dört duvar,
Üç beş adım voltada, her şey, yokta var gibi…
Başkaldırmış hayata, ruh tenime isyankar,
Yürüdüğüm koridor, makberden de dar gibi…

Kandilleri söndürür, toz duman esen rüzgar,
Gizlenir karanlığa, masum yüzlü günahkar,
Gerçekleri saklayıp, perde çekme, ey inkar,
Dört yanımı kuşatan, hakikatler sur gibi…

Ayağımda pranga, düşüncemde tel örgü,
Kıyama kalk istersen, saplanır paslı süngü,
Dön dolaş ekseninde, bitmiyor kısır döngü,
Çemberdeki her adım, beyindeki ur gibi…

Karanlık odalara, gece mumlar yakılır,
Zulamdaki keşkeler, boğazıma takılır,
Mazinin kör kurşunu, şakağımdan sıkılır,
Nedametler içimde, hiç sönmeyen kor gibi...

Baş kaldıran başımın, asi çıkıyor adı,
Merhametin kulağı, işitmiyor feryadı,
Kalan vakit tek ilaç, arşta dolar miadı,
Mizanda denkleşmesi, elbette ki zor gibi…

Bükülmez bileğimi, sıksa demir kelepçe,
Yürekte asıl kuvvet, ne yetkidir, ne akçe,
Uzak bir yer değil ki, kabristan arka bahçe,
Ölüm hayat arası, incecik bir zar gibi…

Karanlık dehlizinden, akarken kirli zaman,
Duruluyor beynimde, sona yaklaşan her an,
Hoş gelir sefa gelir, dilemem vallah aman,
Korku salan ecelin, soğuk yüzü nur gibi…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kendi halim de…..!

Bir şey var bende,
Tarif edildiği gibi değil,
Ne kitaplarda, ne de şiirlerde….

Toplasam sabahına merhaba diyebildiğim,
Birkaç günüm oldu ancak ömrümde…..
Gülümsemeyi unutmuşum….
Gülmeler nerede….?
Onun içindir ki;
Resimlerde durgun ve masumum herhalde…..

Hayatı hatırlatıyor sanki bana,
Fondaki o siyah perde…..

Hayat aheste……
Mutluluklar deste;
Aldığım her nefeste;
Yaşamak bir beste….
Bu yalanı söyleyemedim işte….

Sınıfta kaldım yine…..!
Her zamanki gibi, bu sömestr de..
Şöyle aklı başında;
Bir hayat öğretmenim de olmadı….
Yoksa;
Ne işi vardı bu kadar zayıfın karnemde….

Tek tabanca,
Bu kadar okuyabildim ancak;

…………………Kendi halim de…..! ! ! ! ! !


* * Ankara……

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kendime Sitem…

Çiğnedim kendimi, aşkın uğruna,
Kalbimi yolunda, yordu saflığım…
Düşmedim demek ki, yârin bağrına,
Sırtımdan hançeri, vurdu saflığım…

Gözlerim kıymazdı, masum yüzüne,
Aldanıp beyhude, düştüm közüne,
Kanınca o tatlı, bir çift sözüne,
Zamanı hep sana, kurdu saflığım…

Kalan tek mirasın, saçımda aklar,
Özümle savaşta, beynim duraklar,
Bastırıp suçunu, kendini paklar,
Hesabı yürekten, sordu saflığım…

Rastlanmaz dünyada, daha eşine,
Aklımı zorlarım, ermez işine,
Bu gönül divane, oldu peşine,
Avare dolanıp, durdu saflığım…

Adımı yazarım, sayende nitem,
Unuttum sevinci, her günüm mâtem,
Kimseye değil ki, kendime sitem,
Sevmemiş olsaydım, zordu saflığım…

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kırmızı gül

Kırmızı gül…
Kim kopardı seni…
Kimler ayırdı….
Hayat veren toprağından…

Kim bilir hangi bülbül figan ile ağladı,
Sen giderken ardından….
Bellikli bir sahibin var…
Yapraktaki gözyaşından…

Hangi gaddar yürek kokladı tenini,
Hangi yalancı göz çaldı,
Sahte bakışlarla, o saf yüreğini…

Utanma be kırmızı gül.
Ne ilk nede son geçensin buradan.
Kimler geldi umutlarla bilirmisin,
Kimler geçti bu çiçekçi dükkanından….

Sarıp sarmalar satarlar,
Yaban elde kalırsın
Yapmacıktan bir sevdanın,
Baş rolünde oynarsın….

Ağlama be kırmızı gül.
Sen beni de yakarsın..
Haydi çık ta gidelim seni kıran utansın
Madem açtın goncanı,
Bâri gülün solmasın..

Gidelim kırmızı gül,
Çıkar biri bakarsın.
Seni vereyim ona...
…………………Vazosunda saklasın …
Bir daha kırılırsan……
……...Ömür boyu kanarsın……..

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kim bunun suçlusu

Öfkem,
Nefretim,
Her şeyim kendime..
Gitmek istiyorum bazen,
Benim olmadığım yerlere…

Yok edip hislerimi,
Kurtulmak istiyorum kendimden..

Hesap da soramıyorum,
Ne seni böyle sevme sebebimden….
Ne de senden….
İnadına özgürlük çığlıkları atarcasına gönlüm,
Kırıyor zincirleri,
Benin karşımdaki o ben…
Kelepçe vuruyor yüreğime,
En hassas yerinden…

Yüzümdeki bu soluk ten…
Nefret ettiriyor beni bazen;
Öteki benliğimden…

Kim bunun suçlusu?
Kim bunu bana azmettiren?
Kimse gelsin artık!

-Onlar
-Siz
-O
-Ben
-Ve sen

Çok bitkin ve çaresizim,
Ruhum komalarda...Yerde beden…..

Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

Kim inandırabilir ki artık AŞKA beni?

Bilseydim severmiydim?
Bozarmıydım aşka olan yeminimi?
Taşların altında yüreğimi ezer;
Özlemezdim;
Seni özlediğim kadar Azraili…..

Bilemedim…
Bilemedim göğüs kafesini zindana çevirip de,
Beni oraya mahkum edeceğini..
Yüreğindeki mezara gömerek,
Sevdanı da başıma taş yerine dikeceğini….

Okyanuslar aşıp gelmişken,
Tek kelimede boğup öldürerek…
Kırmızı güllerin yerine,
Zambaklar ekeceğini….

Nereden bilecektim?
Bilemedim, iki damla yaşın gibi kolayca düşürüp,
Silip bir kağıt mendille çöpe atıvereceğini…

Bilemedim,
Bilsem; severmiydim hiç?
Bozarmıydım aşka olan yeminimi?

Kime şikayet edeyim ki seni?
Aşkı böyle tanımamın sebebini
Kime, kim anlar?
Kim inandırabilir ki artık AŞKA beni?

Metin Yıldırım