Duygularım Gerçekti

**GooD aNd EvıL** · 01-21-2008, 09:48 AM

Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey
Dört duvarlı bir oda
Mum ışığı
Ben ve düşünceler
Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey
Soğuk duvarlar
Yalnızlığın kanayan yüzü
Ve kimsesizlik
Ve inadına içimde bir türlü tükenmek bilmeyen
Hasret kaldıkça daha çok bağlandığım
Bağlandıkça ümitsizliğe sürüklendiğim
Ne olursa olsun vazgeçemediğim o sevgili
Kaç gece rüyalarımda gördüm seni
Kaç gece bana geri dönüşünü seyrettim uzaktan
Ama bir türlü ellerim ellerine değmedi
Rüyaların en güzel yerinde boşluktan düşer gibi uyanmak sessizliği
Ve büyük bir pişmanlık gelirde oturur yüreğime
Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey senden ibaret
Bende bıraktığın izler öylesine derin ki
Hala silkeleyemedim üzerimden senin bıraktıklarını
Hala yaşamımın bir tarafında senin adın geçiyor
Geçmiyor da saplanıp, kalıyor
Sana en aşık yüreğimin ortasına saplanıp kalıyor
Kaç gece uykularımdan sıçrayıp da uyanıyorum
Düşlerimde değil de
Birde gerçekten görmek istiyorum yüzünü
Hayallerimde değil de
Gerçekten sevmeni bekliyorum beni
Gelse diyorum
Bir ikindi yağmuru getirsen bana
Birde gökkuşağı
Beraber ıslansak yağmurlar altında
Sırılsıklam sarılsam sana
Gece olunca
Yine beraber izlesek seninle yıldızları
Ve yine sen saran ol yüreğimin bir yanını
Çocukluğuma dair hatırladıklarım üşütüyor beni
Kışın ortasında yalınayak loş ışıklı sokakların arasından geçen
kimsesiz bir çocuk gibi
Üşüyor ve ağlıyorum
Ağlıyorum ve kimse duymuyor göz yaşlarımı
Kimsenin umrunda olmuyor içimdeki ateşten
Senin bile
Birini ayrı tutsam da
Renklerin hepsini seviyorum aslında
Havayı elmayı suyu sever gibi değil de
Bir başka seviyorum seni
Seni ayrı tutsam da insanların hepsini seviyorum aslında
Senden öğrendiklerimle yaşıyorum hala
Senden sonra kimse bir şey öğretmedi bana
Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey
Senin öğrettiklerinle sınırlı kaldı
Gülü nasıl koklayacağımı öğretmiştin bana
Dikenli olsa da sevmeyi bazı şeyleri
Ufak bir kız çocuğunun
Gözlerindeki o mutluluğu görmeyi öğrettin
Ve sevebilmeyi öğrettin nefret ettiğinde
Bana sessiz sakin kalmayı öğrettin
Sabırlı olmayı ve beklemeyi
İnan çok şey öğrendim senden
Sen gittin
Kimse bir şey öğretemez oldu bana
Ben senin bana bıraktıklarınla yaşıyorum
BAK BEKLİYORUM SENİ
Sabrediyorum
Bir gün dönmeyeceğini bildiğim halde
Bekliyorum...
Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey
Bir bekleyişti aslında
Güneşin yeniden doğmasını bekler gibi
Ufukta arar gibi gözlerini
Sonsuz bir bekleyiş bu
Kıyameti yada ölümü bekler gibi
Kurtuluşu bekler gibi yada
Evet doğruydu ben senden çok şey öğrenmiştim
Bir sabah uyandığımda
Yalnızlığa gömüldüm
Gidişinin sebebini anlayamadı çocuk aklım
Üzüldü çocukluğum
Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey
Benim kahramanım olmandı aslında
Artık bir kahramanım yok
Ve artık çocukta değilim zaten
Artık benimde sana öğreteceğim çok şeyim var
Her zaman mutlu olunamayacağı ve yaralı kalp taşımayı
Bir gün kalbimi avuçlarının arasına aldın
Umursamadım
Bana umursamamayı öğreten ilk sen oldun
Vefasızlıktan hep korkardın ya
Unutmamayı öğrettin bana insanları
Çocukluğumdan beri unutamadım seni
Ama sen unuttun beni
Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey
Senin gidişin
Ve bir daha aramayışın oldu aslında..

01-21-2008, 09:48 AM	#1
GooD aNd EvıL Aşmış Üye Üyelik Tarihi: Aug 2007 Konum: İstanbul Mesajlar: 281,268 Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts Üye No: 44033 İtibar Gücü: 57909 Rep Puanı : 34658 Rep Derecesi : Cinsiyet : Erkek	Duygularım Gerçekti Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey Dört duvarlı bir oda Mum ışığı Ben ve düşünceler Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey Soğuk duvarlar Yalnızlığın kanayan yüzü Ve kimsesizlik Ve inadına içimde bir türlü tükenmek bilmeyen Hasret kaldıkça daha çok bağlandığım Bağlandıkça ümitsizliğe sürüklendiğim Ne olursa olsun vazgeçemediğim o sevgili Kaç gece rüyalarımda gördüm seni Kaç gece bana geri dönüşünü seyrettim uzaktan Ama bir türlü ellerim ellerine değmedi Rüyaların en güzel yerinde boşluktan düşer gibi uyanmak sessizliği Ve büyük bir pişmanlık gelirde oturur yüreğime Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey senden ibaret Bende bıraktığın izler öylesine derin ki Hala silkeleyemedim üzerimden senin bıraktıklarını Hala yaşamımın bir tarafında senin adın geçiyor Geçmiyor da saplanıp, kalıyor Sana en aşık yüreğimin ortasına saplanıp kalıyor Kaç gece uykularımdan sıçrayıp da uyanıyorum Düşlerimde değil de Birde gerçekten görmek istiyorum yüzünü Hayallerimde değil de Gerçekten sevmeni bekliyorum beni Gelse diyorum Bir ikindi yağmuru getirsen bana Birde gökkuşağı Beraber ıslansak yağmurlar altında Sırılsıklam sarılsam sana Gece olunca Yine beraber izlesek seninle yıldızları Ve yine sen saran ol yüreğimin bir yanını Çocukluğuma dair hatırladıklarım üşütüyor beni Kışın ortasında yalınayak loş ışıklı sokakların arasından geçen kimsesiz bir çocuk gibi Üşüyor ve ağlıyorum Ağlıyorum ve kimse duymuyor göz yaşlarımı Kimsenin umrunda olmuyor içimdeki ateşten Senin bile Birini ayrı tutsam da Renklerin hepsini seviyorum aslında Havayı elmayı suyu sever gibi değil de Bir başka seviyorum seni Seni ayrı tutsam da insanların hepsini seviyorum aslında Senden öğrendiklerimle yaşıyorum hala Senden sonra kimse bir şey öğretmedi bana Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey Senin öğrettiklerinle sınırlı kaldı Gülü nasıl koklayacağımı öğretmiştin bana Dikenli olsa da sevmeyi bazı şeyleri Ufak bir kız çocuğunun Gözlerindeki o mutluluğu görmeyi öğrettin Ve sevebilmeyi öğrettin nefret ettiğinde Bana sessiz sakin kalmayı öğrettin Sabırlı olmayı ve beklemeyi İnan çok şey öğrendim senden Sen gittin Kimse bir şey öğretemez oldu bana Ben senin bana bıraktıklarınla yaşıyorum BAK BEKLİYORUM SENİ Sabrediyorum Bir gün dönmeyeceğini bildiğim halde Bekliyorum... Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey Bir bekleyişti aslında Güneşin yeniden doğmasını bekler gibi Ufukta arar gibi gözlerini Sonsuz bir bekleyiş bu Kıyameti yada ölümü bekler gibi Kurtuluşu bekler gibi yada Evet doğruydu ben senden çok şey öğrenmiştim Bir sabah uyandığımda Yalnızlığa gömüldüm Gidişinin sebebini anlayamadı çocuk aklım Üzüldü çocukluğum Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey Benim kahramanım olmandı aslında Artık bir kahramanım yok Ve artık çocukta değilim zaten Artık benimde sana öğreteceğim çok şeyim var Her zaman mutlu olunamayacağı ve yaralı kalp taşımayı Bir gün kalbimi avuçlarının arasına aldın Umursamadım Bana umursamamayı öğreten ilk sen oldun Vefasızlıktan hep korkardın ya Unutmamayı öğrettin bana insanları Çocukluğumdan beri unutamadım seni Ama sen unuttun beni Çocukluğuma dair hatırladığım tek şey Senin gidişin Ve bir daha aramayışın oldu aslında.. __________________ Buraya Kadarmış ..

Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir)