Kaldığımız Yerden

[GooD aNd EvıL]

Gittiğin kadar hüzün taşıyor bulutlar
Sensizliğin gök gürültüsü kulaklarımda şimdi
Gelirsen eğer gelişin rahmet olacak
Güller açacak yüzümüzde önce
Sonra sen gül olacaksın ve gün doğacak bu şehirde..

Her şeye yeniden değil
Kaldığımız yerden devam edeceğiz seninle
Beni bırakıp gittiğin gibiyim demiyecem
Yokluğun hasretini büyüttü içimde,
Sen büyüdükçe alem küçüldü..
Sekteye uğramadık seninle
Mecburi istikametlerin kölesiydik,
İnişi olmayan bir yokuşa davet etmiştim seni
İkimiz de ürkmüştük aslında
İkimiz de biraz çaresiz..

Güz mevsiminde gül yetiştirmeyi öğrendim en son
Hazanda hârına tutuldum
Ruhuma dokunan Nur-u Beyza’ydın
Ben Siyah Nur’u tercih etmiştim oysa
Bir nokta gözü kör edermiş derlerdi ya
Ama aslında bütün körlerde gören bir göz vardır
Bir söz vardır hani: “güzel gören güzel düşünür”..

Çocukluk yanım değilsin, bilirsin
Önceleri bir damlaydı
Ve kevsere döndü sonra her şey,
Şimdi ise
Kaç zamandır suya hasret çorak çöl ruhum
Susamışlığımsın, yanmışlığımsın..
Kara bulutlar rahmet taşıyorlar
Seni bana taşıyorlar
Ben yanıyorum, sen korkuyorsun
Korkma! Rahmetin adı sensin..

Bırakıp gittiğin gibi değilim
Beni bırakmadın biliyorum
Çünkü hava soğuktu ve ben hiç üşümedim..