Mum

[F.S.Mehmet1453]

MUM

Mum'un söndüğü an
Benzetme yapmak isterdim şu an.
Yaşamım mı muma, mum mu yaşamıma benzemeli?
Bulamıyorum.
Gözünün önüne bir mum getir, o zaman beni daha iyi anlarsın.
Elinde tuttuğun mum, herhangi bir mum.
Hiçbir özelliği olmayan, kimse için birşey ifade etmeyen...
Sade, basit, işine yaramadıkça
bir köşede durmaya, unutulmaya mahkum.
O, senin elinde hayat bulur.
Sen, onun yaşamasına izin verirsin.
Öyle birşey ki bu;
yaşamının son bulması bile senin elindedir.
Ufak bir kıvılcımla başlar hayatı.
Dimdik ayaktadır.
Sonra zaman geçer.
Hâlâ karanlıktır.
Sen ve o...
Yalnızsınızdır karanlıkta.
Birden şiddetli bir rüzgâr...
Söner gibi olur ama tutunur zamana.
Sönmez...
Gün hiç ağarmasın diye yakarır tanrıya.
Hep yanmalıyım der sessizce.
Eğer, eğer istersem, çok istersem
Ay kadar parlak olabilirim bir gün, der içinden...
Zamanla erir mum.
Önüne geçemez istese de.
Artık geçtir hayalleri için;
Artık geçtir yarından beklediği için.
Yarın olmayacak.
Bu günün doğuşu onun batışıdır.
Yavaşça söner sonsuza dek.
Son bulur herşey onun için.
Hayat devam eder.
Bir iz bile bırakamadan gitmiştir.
Arkasında keskin bir koku
ve günün ışıklarında kaybolan ince bir duman...