Geçmişin zarfıydı yüzüme kapanan,

[F.S.Mehmet1453]

Geçmişin zarfıydı yüzüme kapanan,
Ben her nefeste gün be gün eksilirdim.
Sokaklar kadar çoğalırdın bende,
Ben seni sevdikçe daha çok yenilirdim.
Hayata pes edişim asılırdı her gece
Düşsel bir darağacı olurdu gözlerin.
Satır arası yalnızlıklar biriktirdim kışlara,
İçimde uzanan yol artık sana çıkmıyor.
Mahşeri bir ayrılık çöküyor ruhumun dinginsiz sularına
Yaşamdan soyundu gözlerim,
Parmak uçlarımda ölüyor şimdi tüm kuşlar.
Ayazı kesiyor yüzümü,hüznü üşütüyor,
Tüm düşler bende siyah beyaz oluyor.
Kan gözlü bir asi ayak diriyor içimde,
Beni bende kanatıyor sen diye
Aklıma firar düşüyor,boş kalıyor tren kafesi,
Bir yığın hüzün bir yığın kül !
Sonbahar yaprağı alevliyor beni
Kendinden eksik biri oluyor ben
Benim aklım,benim ruhum...
Benim...benim çıldırıyor....
Köz düşüyor göz çukurlarıma ,
Kendime yolcu oluyorum bu gece.
Bende isimsiz,bende adressiz yollar,
Sen içimde yol,yollar gittikçe sen oluyor
Sığınağım boş bir koridordaki ayak sesleri
Tek ürküntüm yağmur taneleri senden sonra
Islandıkça yeşeriyor bende hüzün.
Titrek bir kalp düşüyor hücreme
Kelimeler azat etniyor beni oysa ;
Şimdi en çok sustuğum yerden başlıyor ,
Hiç kanamalı tüm yaralar akmaya !
Aşk kavgalı haramiler sarıyor dört yanımı,
içimi,yüreğimi satıyorum üç kuruşa.
Demir parmaklıklara dönüyor yüzüm,
İçimin boşluğu görünmüyor uzaktan bakana
Uyanıyorum ; herşey bir düş saçması,
Ama,ama ağzına kadar sen dolu içimin tüm kuytuları
Gözlerimde kan,içimde sonu olmayan
Seni olmayan uzun bir yol ...
Dünya ölüyor bende,bende dünyam ölüyor,
Kendime yolcuyum bu gece ;
düşlerime yokluk düşüyor...