Aşktan ötesi aşk...

[ÇaKıR-]

Sakınmıştık aşkları...Bir gün bitseler bile saklamıştık yüreğimizdeki en mavi kuytulara.Yeri gelir ağlayarak yeri gelir susarak ödemiştik bedelini sevdalanmanın.Hepsi sondu güya,hepsi 'işte bu o'ydu!Her seferinde daha çok sevmiştik her gözlerine baktığımızı sevdiğimiz zannederek.Her yağmurlu günde camda ki buğuya baş harflerimizi yazınca aşkımızın büyüdüğünü sanırdık.Oysa ne deli rüzgarlar alıp götürürdü buğulu camdaki iki baş harfini...Sonraları öğrendik aşkların bizim yırtık edebiyat defterlerine yazdığımız şiirlerden ibaret olmadığını.Sadece kafiyeli birkaç söz olmadığını gördük sevgilinin gözlerinde...Aşkı öğrendik zorla ve bitkin düşmek zorunda olduğuydu bize öğretilen tüm yüreklerin.Yanlış diye bir sıfat yoktu,yoktu işte yanlış insan,yanlış aşk.Kabul etmiyordu Türk Dil Kurumu tüm üstü kapalı cümlelerdeki sevda bozukluklarını.Ne hakkımız vardı sahi anlamını bozduğumuz cümlelerin anlamlı olanlarını bulmaya?Ne anlıyorduk Ali'nin tuttuğu toptan ya da içilen ılık sütten bizde yanmaya başlayan yürek patlamaya hazırlanırken?Liseydi bizde asıl toparlanan yüreklerin satılığa çıkması ve boş derslerde kimseye göstermeden yenen çikolata parçasıydı aşk...Şıkları birbirine karışmış sevda sözleriydi koca test kitapçığının.Kafamızdaki sorularla bir tutardık soru bankasını ve lisede öğrendik müfredat dışı aşkları...Oysa sakınmıştık aşkları tüm yürek katili hocalardan ve disiplin kuruluna duyurmadan ağlamıştık elimizde bir yığın çözülmemiş sorularla.Bazen aşkı bölmeye çalışıyorduk on ikiye bazende aşkın eş anlamlısını bulmaya çalışıyorduk hayali sevgiliye yazılan şiirlerin içinde...Hep bir ağızdan koruyorduk sevda acısı çekenleri,sevda acısı çektiğini zannedenleri.Uyuma bahanesine sığınıyorduk kimi zaman acil hayal kurma saatlerinde.Kararsız kalınan tüm şıklarda baş harfi devreye giriyordu olmadı içindeki bir harf aranıyordu kokusu hasretle bütünleşmiş sevgilinin.Kimseye belli etmeden aşk giriyordu kapıdan.Çıkışı olmasın diye kilitlemek istiyorduk ama kapı,sınıf,okul,anne,baba hepsi ondan yana olup yıkıyorlardı tüm özenle kurduğumuz anlamı yerinde,sıralı üstelik birbirine sıkıca bağlı cümlelerimizi.Geri dönüşü olmayan bir aşkı alıyorduk dönem aaaai yerine ve tüm sınavlarından kalıyorduk zebanilerin.Üstelik toplantı adına düzenleniyordu aşk üzerine ölüm fermanımız.Öylece kalırdık uzadıkca uzayan,dar ve bir öğrenci yüreğinin sığmadığı koridorlarda.Öyle ya sakınmıştık aşkları tüm hatalı cevapları gözümüze sokan ve bir insan ömrünün aşka köle olarak geçmeyeceğine inananlardan...Doğruyu bulmuşmuyduk hatırlamıyorum ama insan ömrünün bir aşka bedel olacağını sezmiştik mantık dersinde.Dedim ya sakınmıştık aşkları tüm eğitim yıllarımıza bedel olsada.Elimize aldıkça kalpleri çoğaldık benzersiz.Asılsız aşkları eledik beş şık arasından,öylece bir ömre sığdırdık sakındığımız aşkları ve sonraları öğrendik aşkın bir hayattan ibaret olmadığını...



alıntıdır