Vazgeçtim Artık

[KoJiRo]

Vazgeçtim artık umutlarımdan, yarınlarımdan. Bir sen vardın beni anlayan bir de *******. Sen bırakıp gittin, ******* ise düşmanım oldu... Belki cesaretin yoktu bu aşka. Biliyorum kaldıramazdın bu uzaklığı. Çünkü sende yürek yok... Ölümüne sevebilecek kadar yürek yok sende... Şimdi yüreğim buz gibi... Bedenim sensiz bir ölüden farksız... Gerçi ölüler bile daha mutludur benden...

Şimdi her günün daha güzel olması için çabalarken, bir öncekinden daha karanlık, daha çıkmaz bir hal alıyor... Her şey üstüme geliyor... Bir aydınlık kapı, bir çıkar yol bulamıyorum kendime...

Bazen seninle geçirdiğim anlar geliyor aklıma. Hayalin görünüyor birden karşımda. Duruşunu, gülüşünü, seviyorum deyişini, her şeyini düşünüyorum. Sanki her anı tekrar yaşıyorum. Bir film şeridi gibi geçiyor önümden yaşadıklarımız. İçime bir sevinç doluyor sanki yanımdasın. Sonra gerçeğe dönüyorum. Her şeyin bir hayal olduğunu anlıyorum. Ağlamaklı oluyorum birden, ama yapamıyorum. Hala inanamıyorum bittiğine. Neden bitirdin anlayamadım. Hepsi gizli kapaklı kaldı bir kutuda. Tıpkı düşmüş bir uçağın kara kutusunu aramak gibi bir şey bu. Arıyorum ama bulamıyorum.

Dönmeni bekliyorum. Hani ölmüş bir insanın ardından ne yaparsan yap onu döndüremezsin ya, işte öyle bir bekleyiş bu.

Umutlarımı da yitirdim. Dönmeyeceğini biliyorum. Ama bir tek umudum var. Mahşerde tekrar seninle olmak. Hem de hiç ayrılmamacasına... Ben şimdi o günü bekliyorum..HOŞÇAKAL...(

KAHRAMAN TAZEOGLU