Hüsrev Hatemi

[GooD aNd EvıL]

Karabağ Şikestesi-1

I.

Bilirsin kırık dökük hayatımız bizim,
Karabağ şikestesi gibidir.
Bir çığlık fışkırır birden,
Neşeli ara nağmelerden.
Ben, ara nağmeler sürerken
Anlıyorum ki, gitmeliyim...
Düşsel bir kervanın dev develeri,
Evin önünde çökmüş
Kapıcıyla lafa dalmış kafilesalar
Artık tereddüde mahal mi var?
Sevdiklerimin anılarından döktürdüm
Kervana armağan bir çan,
Melamet hırkasını giyerek eynime,
Ne yüreğime ne beynime
Ne de ardıma bakmalı, gitmeliyim
Kişi ardına bakmadan gitmelidir
Orfe'den beri malumdur ki,
Geriye bakmak tehlikelidir.

[GooD aNd EvıL]

Karabağ şikestesi-2

I.

Yöntemsiz ve düzensiz bir şekilde,
Hüzün damıttım durdum ömrümce
Dağınık bir ambarda bulduğum
Tozlu, eski bir imbikle
-İlk sahibinin Şeyh Galip olduğu söylenirdi-
İmbiği ambara bırakıyorum,
Ne cevabım var bundan böyle ne sorum
Silinirken ülkeler ve ormanlar
Birey yokoluşlarının ne önemi var?
“Ah şahım” yazılı duvar,
Umarım bana da bir yer bağışlar
Cemiller silindi, ortada Cemal,
Mestler nerede, ortada Elest...
Nasıl olsa onlar da yorumlayacak,
Yorgun yorumlarımı söylemeden
Her taze güle;
Onların gönlünü boğmadan toza, küle
Salmadan köhne kente velvele,
Gitmek göründü, gitmeliyim...
Söndü ocak yok şule.

[GooD aNd EvıL]

Karabağ Şikestesi-3

Ey nevnihal senin misalin,
Hayalde düşte bile görülmez...
En az yüzyıldır Beyoğlunda,
Gezer ve süzersin gözlerini.
Sonra eve nasıl dönersin?
Sarıyer minibüs durağında
Gören olmamış seni
Ne de güller arasında bensiz...
Niçin beni üzersin?
Benden çok yaşlı hayal sen...
Ey hayalet yavrucağım
Bostan ıssı kakıyıp
Bana bunu soracak.
Şimdi hala Kayseriyle Sivas arasında
Dağ başlarına Yunus bulutları asılı,
Kimlik sormadan “zifin”ler sunan
Yeşil tepeler Trabzon'da.
Sen aynı güzellik değil misin?
Görüp kaçırdığımız neşe sen,
Görüp kaybettiğimiz mutluluk.
Tanık mısın Edirne minaresi?
Narin parmağı kurşun kubbenin
Tanık mısın?
Bostan ıssı kakıyıp
Bize soracak ihtimaldir.

[GooD aNd EvıL]

Karabağ şikestesi-4

IV.

Yunus bulutları hâlâ Anadolu'da
Ben ne yazık ki ben, seni yitirdim
Seni yitirdim; Cevahir Bedesteni'nde
Esham ve tahvilata mı değiştirdim?
Ellerini erkek gibi arkada kavuşturmuş
-Aslında bükük beline destek-
“Benim tecellim böyleymiş” diyerek
Yürüyen bir kadın belirdi.
Siyah ve eski mantoluydu
Beyaz iplikler yapışmış arkasına
Faydasızdı, biliyorum önceden
Ondan sormadım seni, bilemezdi
Sen söyle ey Kıztaşı en yaşlısı
Muhtedi İstanbul sütunlarının

[GooD aNd EvıL]

Ölümün İlk Anları

Siyah madendendir ölümün jeti,
Tekerlekleri pistten kesilir.
Kesilmesiyle birlikte yolculuk biter,
Havalimanı karşıda belirir.
Dünyada –henüz unutmadınız-
Karanlık siyahtı, burada aksi
İşte sizi almağa gönderilmiş;
Farları siyah yanan bir taksi.
-Eve bir telefon mu? ...
Hayır, yarın nasılsa onlar da
Buradadır.
Otel mi? Yok devenin ayağı!
“Yolcunun burası sürekli durağı.”

[GooD aNd EvıL]

Yedikule Saz Semaisi

Bu ne eskimiş Yedikule ve bu hız niye?
Bu ne anı yoğunluğu, anı bölü saniye
Olmadı ağabey, olmadı, olmadı bu hiç…
Gül yapraklarının hışırtısı mı bu gulgule?
Gidenler siniyorlar, çöküp zaman duvarlarına
Sürdürmeğe, bitmez tükenmez bir saklambacı
Burada gözyaşı, katran ve incecik bir acı,
Karışıyor kışın savrulan karlarına.
Yürek çölünün sessiz develeri girin içeriye!
Surlarda kim otlayın dedi size?
Ne bankalar değiştirir seni ne sinemalar ey Yedikule,
Sen, Verem Hastahanesinden önce de hun-i ciğer kenti
Ben de gülgun şarabı, kanla değiştirdim şimdi
Aykırı zaman dolayısı ile…
Gül yaprakları hışırdar mı ki ağabey?
Lastik ve motor uğultusu olmalı bu gulgule.
Hüsrev Hatemi

[GooD aNd EvıL]

Yedikule'de Akşam

YEDİKULE’DE AKŞAM

Yürekte bir çöküntü, bir kahır
İsa ve “lime terekteni”…
Refikasına ağlamaktadır,
Düşük pantolonlu bir efendi.
Kim hüznü onun kadar benimsedi…
Yalnız bayramlarda hatırlanır.
Acının kendince bir anıtı şimdi…
Hangi anıt zaten ebedi kalır?
Düşük pantolonlu bir efendi,
Kendi görüntüsünün farkındadır.
Kim zevki onun kadar garipsedi…
Yedikule’de yüzyıllardan beri
Akşam, hep bu akşamdır.

[GooD aNd EvıL]

İSTİKBAL DİKEN TERZİ

Sus, lütfen sus, sessiz olmalıyız;
Sisler içinde sis atlarına….
Seyislik eden sis adamı,
Dağılınca sis vedalaştı,
Çekildi dağına yapayalnız.

Sen ve ben şimdi başbaşayız…
Berrak, güneşli bir ikindi,
Birikinti ardımızda mazi.
İstikbal diken gündelikçi terzi,
Bugün bizim evde mesaide,
Dalgın mesaya kadar hem de.

Sek sek oynuyor bahçede sükut…
Eski arkadaşı ıssızlıkla.
Oynasın nasılsa uyanmıştı…
Çaylak çığlık attırınca serçelere
Uyuman mümkün mü sevgili çocuk?
Seni yanımda tutmak muhal;
Çaylak uzaklaşır uzaklaşmaz,
Sen de bahçeye çık derhal.
Yanında ben olmasam da olur…
Sen gül bahçelerinde ebedi kal.
Tepelerde bir bulutum ben, mağmum,
Hep sisli dağlara mahkumum,
Rüzgarın beni dağıtması yakın, çocuğum.

[GooD aNd EvıL]

ÇUKURBOSTAN KAPLUMBAĞALARI


Bende rağbet aramayın rindan-ı meyaşama
Çünkü onlar ters düşünce yaşama,
Hiç bozmazlar istiflerini.
Oysa kaplumbağalar ölür ters düşünce.
Nitekim Çukurbostan kaplumbağaları,
Langa’nın ve Cerrahpaşa’nın
Haki cübbeli ve vakur ağaları,
Kaportacılar arasında yaşamaktansa,
Taşkasap bostanları sokaklaşırken
Taşkesildiler.
Son anka kuşu terkederken
Benim jülide saçımı,
Son kaplumbağanın üzgün bakışı
Asılı kaldı Sümbülsinan kitabesine
Kim unutturacak bu acımı?
Doldurulmuş kuşlar ağlasın şimden geri;
Paslanmış tel kafeslerde.
Fesleğen ektim gül bile bitmedi,
Dibinde kaplumbağalar sustu sadece,
Hepsi ters dönük.

[GooD aNd EvıL]

KISIRDÖNGÜ


Nereye götürür bizi bu sevda?
-Ölüme, ancak ölüme.....
Sevdayı terkettim gitti.
-Eyvallah akıllı adem.
Nereye götürür bizi bu akıl?
Mutsuzluğa, ancak mutsuzluğa
Aklı da bıraksam gerektir
-Eyvallah gönüllü adem.
Nereye götürürsün beni gönlüm?
-Sevdaya oradan ölüme.
Tez ırak olasın benden
-Eyvallah ölümlü adem.