Mutluluk....

MUTLULUK....





Hayatımda ilk önce sevmeyi öğrendim çünkü seni sevdikçe kendimi hissetmeyi öğrendim.

Affetmenin ne olduğunu anladım ve affetmenin aslında yeni insanlar kazandırdığını gördüm.

Birgün geçmişime baktığımda

Pişmanlığımdan üzülmediğimi gördüm, bunları ben yaşadım çünkü....

Birisini hatırlamanın aslında ufak bir telefon görüşmesi kadar basit olduğunu biliyorum artık.

Aslında bana değer veren insanların çok yakınımda olduğunu fakat gözlerimin hep uzaklarda olduğunu anladım

Birisini kırdıktan sonra özür dilemenin aslında beni ben yaptığını anladım.

Sen benim için önemlisin kelimesinin verebilecek en büyük hediye olduğunu buldum.

Bir yerden sonra kelimelerin mana ifade etmediğini biliyorum.

Yolda yürür ve düşünürken birininde beni düşündüğü duygusu beni sevindiriyor.

Mutlu olmanın aslında bir kedinin güzel bir anını yakalamak kadar basit olduğunun anladım.

Kaçırdığım fırsatların aslında bana yeni fırsatlar getirdiğini gördüm.

Yıldızların benim için parlayan gözlerimin, günü geldi.

Hayatımdan kayan yıldızların gömüldüğü maziyi unutulması gerektiğinin anladım.

Gözlerin kelimelerden daha önemli olduğunu

Yalan söyleyemediklerini biliyorum.

Hayatımda yanımda görmek istediklerimi yanımda göreceğim,

çünkü onların bana değer verdiklerini biliyorum.

Telefonun tuşlarına üzüntümün, mutluluğun, yıkıntımın sığdığını gördüm.

YAŞAMIN YAŞAMAYA DEĞER OLDUĞUNU
VE
İSTERSEM MUTLU OLACAĞIMI GÖRDÜM