Hayat Sofrası

Seninle yolculuklar yaptık hep hayal denizinde
Aşklar vardı hüzünler vardı neler neler vardı gemimizde
Mutluluklara yelkenler açmak vardı gönüllerimizde
İnsanın gözü bir şey görmüyormuş meğer sevince sevilince

Dalıp dalıp hayallere hesap sorduğumuz o maziye gülmeyen
Güldürmeyen kaderimize
Elimizde olsaydı dur demez miydik avuçlarımızdan
Kaçırdığımız gençliğe
Rüyalar yormadı mı bizi herkes gibi karanlıklara mahkûm
Etmedı mi hepimizi
İmrenmedik desek yalan mı olur başkalarının malına
Mülküne sevgisine
Ne çare yine de elimizdekiyle yetinmeyi öğretti hayat bize
Tesadüfler milli piyango misali çıka geldi bazen o da
Deymedi güldüğümüze
Uzun yollar yolculuklar ardından hep yorgunluklar çöker
Bedenimize
Neden bu hayatın çilesi hep garibe kimsesize çilekeş
Sevgilere
Aslında hayat bom boş bir ova deli divane gezer dururuz
Üzerinde