Ahmet Doğru

**GooD aNd EvıL** · 08-12-2007, 06:59 PM

Ömrüm boyunca bu kadar
Çile ve sıkıntı çekmedim;
Ellerim ayaklarım bağlıydı bazen
Ama burdaki gibi tüm bedenim,
Yaşlanıp yıpranan ruhumla tutuklu olmadı.

Mecburi mekanda va zamanda
Aldığım ilaçlar bedenimi yıpratıyor
Yavaş yavaş yıkıyor beni.
Bu da çekilmez acılar çekmeme sebep oluyor!

Beynim durmuşçasına bomboş ademlikler içinde
İlaçların esaretinde virane bedenimle.
Beynim maziye takılıyor ve anlıyorum ki
Burda dostsuzum!..
Bir ses bile olmuyorlar olamıyorlar ıraktaki dostlarım...
Yapayalnızım bir sese hasret kalarak.

Dostsuzum dostsuzum...
Neredesiniz konuşacak
Birinize ihtiyacım varken
Şu kafesten
Çıkamazsam kimse ağlamasın
Çünkü ben ağlıyorum
Issız yanlız *******de
Esen karadenizdeki yelle
Karaya vuran denizin dalgalarıyla

Dostsuzum ademlik içinde
Limanına sığınacak biri yok
Oturup dertleşeceğim biri yok
Ruhumu okşayacak bir ses yok beni bu halden kurtaracak biri yok
Kötü biriyim galiba sevilmeyen biri
Boşluklar içindeyim dostlar neredesiniz demiyorum
Zira ... Günüm var burda çileli
Siz bana gelmediniz
Gelebilirsem ben geleceğim
Bugünkü sıkıntım ezelidir anlık değil
Bu anlar son damlasıdır ömrümün labirentli sokakalarında yaşananların...
Sakın gelmeyin dostlar bir ses bile olmayın
Ben sizi unutmaya başladım
Beni unuttuğunuz gibi
Bir gün adımı duyarsanız bir yağmur damlasının yere çarpışında
Bilin ki ordayım kimsenin bilmediği
Sevdam olan gökte ve ağlamaktayım kimse duymaz hıçkırıklarımı
Kimse anlamaz
Düşen damlaların benim gözyaşlarım olduğunu
Herkesten uzakta ve yapayanlız beklemekteyim
Şu zalim dünyanın sonunu
Dostsuz değil o zaman dostlarım yanımda olacak o vakit.

08-12-2007, 06:59 PM	#1
GooD aNd EvıL Aşmış Üye Üyelik Tarihi: Aug 2007 Konum: İstanbul Mesajlar: 281,268 Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts Üye No: 44033 İtibar Gücü: 57910 Rep Puanı : 34658 Rep Derecesi : Cinsiyet : Erkek	Ahmet Doğru Ömrüm boyunca bu kadar Çile ve sıkıntı çekmedim; Ellerim ayaklarım bağlıydı bazen Ama burdaki gibi tüm bedenim, Yaşlanıp yıpranan ruhumla tutuklu olmadı. Mecburi mekanda va zamanda Aldığım ilaçlar bedenimi yıpratıyor Yavaş yavaş yıkıyor beni. Bu da çekilmez acılar çekmeme sebep oluyor! Beynim durmuşçasına bomboş ademlikler içinde İlaçların esaretinde virane bedenimle. Beynim maziye takılıyor ve anlıyorum ki Burda dostsuzum!.. Bir ses bile olmuyorlar olamıyorlar ıraktaki dostlarım... Yapayalnızım bir sese hasret kalarak. Dostsuzum dostsuzum... Neredesiniz konuşacak Birinize ihtiyacım varken Şu kafesten Çıkamazsam kimse ağlamasın Çünkü ben ağlıyorum Issız yanlız *******de Esen karadenizdeki yelle Karaya vuran denizin dalgalarıyla Dostsuzum ademlik içinde Limanına sığınacak biri yok Oturup dertleşeceğim biri yok Ruhumu okşayacak bir ses yok beni bu halden kurtaracak biri yok Kötü biriyim galiba sevilmeyen biri Boşluklar içindeyim dostlar neredesiniz demiyorum Zira ... Günüm var burda çileli Siz bana gelmediniz Gelebilirsem ben geleceğim Bugünkü sıkıntım ezelidir anlık değil Bu anlar son damlasıdır ömrümün labirentli sokakalarında yaşananların... Sakın gelmeyin dostlar bir ses bile olmayın Ben sizi unutmaya başladım Beni unuttuğunuz gibi Bir gün adımı duyarsanız bir yağmur damlasının yere çarpışında Bilin ki ordayım kimsenin bilmediği Sevdam olan gökte ve ağlamaktayım kimse duymaz hıçkırıklarımı Kimse anlamaz Düşen damlaların benim gözyaşlarım olduğunu Herkesten uzakta ve yapayanlız beklemekteyim Şu zalim dünyanın sonunu Dostsuz değil o zaman dostlarım yanımda olacak o vakit. __________________ Buraya Kadarmış ..

Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir)