Bir çiçeğin tabiata seslenemediği gibi

[Kéan aRs]

bu nasıl bir kaçış
elle tutulur bir rüya gibiyaşadım seni
bir rüya gibi indi gök avuçlarıma
göğsüne sığındığım
batık bir gemi gibi yerinden memnun
demirlerimi sana attığım limanımdın
dilim oldun kalemimde
dize dize çözüldüğüm
gözüm oldun
kör *******imde güneşi bestelediğim
umudum oldun uçurum eteklerinde
yüreğine tutunduğum
gözyaşım oldun isyanlarımda
kadınlığımda kıskançlığım
yalnızlığımda
bir idam mangası tüm çıkmazlarıma
dünüm oldun
bugünüm oldun
eksik kalan yaşanmamışlarımda

balta girmemiş orman gibi saf
sevgilerimi sergiledim avuçlarına
yarınlarıma açılacak kapıların tüm
anahtarlarını bağışladım sana

sevdim seni
kadınca duygularımın coşkusuyla
yaşanmamış özlemlerimin adına

sevdim seni
yer gök şahidim
Tanrı adına

sevdim seni
karınca kararınca
değil
sevdim seni
K A D I N C A
anlayabiliyor musun
adam gibi sen de
sevebiliyor musun

ben sevdim mi ölümüne severim
ölümüne severim

umut hep içimde
hep benimle
bu yürek zannettiğin kadar zayıf değil
bakma aynalardaki görüntüye
aldanma yalancı gülüşlerdeki sahte ilgiye
kanma ''seviyorum''diye
etrafında pervane geçinenlere

kaç kişi sana *******den çığlık oldu
kaç kişi sana çiy damlasından sevgi dokudu
kaç kişi kanat oldu rüzgarlarına
kaç kişi dua umutlarına

sevdim seni / denizle tuz gibi
sevdim seni / hamurla maya gibi
sevdim seni / bulutla yağmur gibi
torağın yağmuru sevdiği gibi
topraktaki koku gibi
taze ekmek gibi
ve de
sevdim seni
canım gibi

ben sevdim mi canına severim
ölümüne severim
ölümüne...

[ƒяαмвυαz]

buçak kemiğe dayandı deme


Neyin diyetini ödetir hayat insana...Uçurumun kenarındayken hemde tam gülmüşken herşeye inat neyin bedelini ödeyemezsin ne çıkar karşına?Geri dönüşü olmayan yolculuklardır hesabını veremediğin ani yalnız kalışlarında...Arkada kalmışsındır öylece,dilin susmuş bedenin
buz kesmiş...Ruhun oynar yerinden kalbinde sırtında saplı bir bıçak ucu kalbine değen...Deliye dönersin tek başınayken...Yakındır
uzanırsın ama ulaştığın hep bir hiçtir...Dünü özlersin,birlikte olduğun günleri...Kıymetini bilemezsin hiçbirzaman yanındayken..Çünkü
insansındır çünkü hata yapmak seni insan yapandır...Sen insanlığını yaparsın..Üzersin kırarsın sonra yerdeki parçaları toplayamazsın...
Başında deli bir rüzgar,soğuğu bir yalnızlık kadar...Sevdiğin önündedir ısıtmaz seni...Peşindeki gölgen bile düşmandır sana...Her noktan acı çeker,kendini yokeder yavaş yavaş...Durursun,durursunda düşünemezsin...Aklında kalbinin gittiği yerdedir...Aklında kalbin gibi hep boşuna işlemektedir...

Şimdi bana bıçak kemiğe dayandı deme...Hak ettiğini yaşadığından pişman olmıycaksın...Keşkelerle doldurmuycaksın mazini...Aşık olmak
büyük iştir...İstersen karşılık görme...Senin canın yanar eritir gözyaşların kalbini...Aşk yinede yoktan vareder kendini..Aşk büyüktür
bedeli ağırdır...Devirir seni aşk...Yakışmaz üstüne demedim mi?Değiştirdiğin dünyayı armağan edemezsin sevdiğine...Kendi yolunu
çizmiştir o...Senin gündüzün karanlık gelir korkutur önyargıları kalbini...Sen ağlarken güldüğünü görürsün dağılırsın iyice...Sana
haramdır mutlu olmak...Omuzlarında aşkın diyeti vardır...Yakınmayı haketmezsin...Bile bile isteye isteye kaptırmışsındır çünkü
kendiniona...Kapatırsın kapını kitlersin içeri sevgini...Çabalarsın çırpınırsın ama illede yokolursun...Seni düşünmez sevdiğin...Ağır
bedelinide ağır ağır ödersin...Sindiremez kalbin bu zehri...Karartır dünyanı yuvarlanırsın aşağıya...Döndürür başını aşk acısı...Gözleri
seni gözetler sevgilinin ama bakamazsın...İçinde nefret vardır,korkarsın...

Mükemmelsen aşkının karşılığını uzun süre alırsın....Eğer normalsen bir kere hata yapar sonra tekrar karşılığını alırsın...Ama benim gibiysen hata yaparsın geriye sadece bir hiç kalırsın....



--------------------------------------------------------------------------------

[Kéan aRs]

Ölümüne, Ölmeden Sev, Benim Gibi...

Ölümüne sev,

Ölmeden sev

Benim gibi....

Olmuyor mu?

Öyleyse

Ölümüne söv, küf(ü) ret

Kin tut, nefr(et) et,

Ya da

Öldür ve def(n) et.....

Benim gibi......
.

[Kéan aRs]

Sevmişiz Ölümüne

Kollarında, mutlu olmalıyım artık.
Kimse mani olamıyacak, çünki biz bittik.
Özlemleri yaşamaktan artık tükendik.
Bak artık mutluyuz çünki,biz bir bütünüz.
Bir kalbe sığdırdık, biz kendimizi.
Kulaklarımda sesin, her an benimlesin sanki.
Binlerce kez söylüyorum sana, sevdiğimi.
Kimseyle paylaşamam seni, sevdiğim inan ki.
Aşka isyan eder olmuştum yokluğunda.
Biz aşka, sevgiye tutsak, hep böyle kalsak.
Acılar geride, sevgimiz hep içimizde.
Damarımda kanımdın, sana hasret kaldığımda.
Gözyaşlarım deniz olmuştu sana ulaşamadığımda.
Ne zor bu aşk acısı, yakmıştı içimi defalarca.
Sana bu kadar yakınken, bu kadar uzak olmak.
Seni içimde hissederken, yokluğunda kaybolmak.
Bak bunların hepsi bitti artık, seninleyim şimdi.
Hadi canım daya başını, koy omuzuma.
Seni yaşamak, hissetmek ne güzel yaşantımda.
Havai fişekler atacağım dünyanın dört bir yanına.
Seni sevdiğimi yazıp, bağlıyacağım kuşların ayaklarına.
Dünyaya ilan edeceğim aşkımızı, herkes duysun diye.
Sevmişiz ölümüne, bu hep içimizde bizimle birlikte.

[Kéan aRs]

Ölümden Bir Önceki Gün! ..

..../Akıllı olmak şeytan işiydi! ..

Hediye ettik bilincimizi
Akşamın kıyısına serilip
Uzayan gölgelere...

Küstürdük dolunayı
Bozbulanık hayaller arasında
Oynaştığımız kumsalda

..../Ölümden bir önceki gündü

Kurtuluş simgesiydi Venüs
Ezilen ulusların
Duldalara
Sakladık ak güvercinleri
İnsandık, korktuk! ..

Kırıldı içimizdeki zemberek
Amberler sürdük bedenlerimize
Adak mumları yaktık, insan için!
Ve son kez seviştik mum dibi karanlığında

[Kéan aRs]

El Veda Zalım El Veda

Geldi çattı ayrılık saati
El veda gönlümün sultanı
İşte gidiyorum gönlüm seninle
El veda ruhumun akseni
El veda
Seni rüyalarımda göreceğim
Hem okşayıp hem seveceğim
Yine canım yine son ümidim diyeceğim
El veda ruhumun meleği
Eel veda
Uyandığımda sen olmayacaksın
Uykularım kaçacak anacağım
Ürpererek gözlerimi sileceğim
El veda doğan güneşim
El veda
Anacağım defalarca hayal edip rüyamı
İyiye yoracağım hep
Tatlı bir tebessümle karşımda duracaksın
O günün akşa(**YASAK KELIME)na kadar
Ve yorgun bitkin uzanacağım yatağıma
Sen olmuyacaksın yanımda
Baş başa hayalinle kalacağım
Seninle sensiz hiç gülmeyeceğim
Birdaha Zalım gülmüyeceğim

[Kéan aRs]

***___Ruhuna El veda___***

bir sen sandım
kalbim, canım, ruhum.
saatimi sana ayarla dım
hiç mi hiç seni şaşırma dım
ve o an tam sana güven meye başlamışken
sakladığın aşkı farkettim
sen saatini bana ayarlamamış tın
sadece bir alışkanlık tı seninkisi
ilk aşkın dan vazgeçmez
sonra kileri çerez dersin
ken din den başka kimseyi sevmez
sana aşık olanı adam dan saymazsın
yine de düşman ca olmasın ayrılığımız
geçmişine kavuşursan sevinirim
tek dileğim olmasa da!
mutluluk tan ölmen dir
bir isteğim.
diğeri ise hediyem dir
yazılı bir mezar taşı!
ilk aşkı için,
aşk sız öldü
ruhuna elva da
bu veda.

[ƒяαмвυαz]

ağlama birtanem

ağlama birtanem
bir gün çekip gidersem
o güzel yüzüne veda edersem.
__ağlama birtanem ağlama__
ayrılık saati çalarken
gözlerim resmine elveda derken
olurda beni bir daha göremessen
__ağlama birtanem sakın ağlama__
üzülürsün belki bir an olurda
teselli ol o güzel anılarla
vereyim resmimi kalsın hatıra
__ağlama birtanem ağlama__
yasak aşktı yaşadığımız
gün gelirde ebediyen ayrılırız
belki bir gün mahşerde kavuşuruz
__ağlama ben ölünce ağlama birtanem__

[Kéan aRs]

--------------------------------------------------------------------------------

Sana Vedaya Geldim



Bizde düşmanda olsa misafir ağırlanır…
Fazla kalmayacağım
Çünkü Sana Veda ya Geldim.

Sana dünde söyledim ya
Toplayıp maziden kalan anılarımı
Ne varsa gömmeye geldim.
Zaten neyimiz var ki seninle
1-2 aylık uykusuz gece,
Yazılmış onlarca e-mail,
Açılan telefonlar ve..
Ve bir sigara içimi kadar bile sürmeyen bir buluşma…
Hepsi bu,
Fazla uzun sürmez toparlanmam
Biraz sonra,
Son’una geliriz satırlarımın.
“Artık arama, söz ağızdan çıkar” diyorsun ya
Aramam inan aramam
Zaten bana hiç güvenmedin ya
Onun için karar verdim.
Acılarımın bir parçası olmayacaksın artık.
Belki de gerçekler bundan sonra başlayacak.
Artık üstü kapalı cümlelerinle oyalanmayacağım.
Her yeni doğan güne
Yalan söylemek için yalanlar biriktirsem de aramayacağım.
Her telefon zilinin ardında umut arasam da...
Bir rüzgarın serinliğinde,
Ya da yağışında yağmurların...
Senden haber gelir umuduyla beklesemde.
Hayallerimin en can alıcı yerlerinde sen olsanda...
Dedim ya her doğan güne
Sensiz yalanda olsa gülümseyerek merhaba demek,
Senli,sensizliklerde uğurladığım
Acı akşam güneşlerinden
Ddaha acı gelse de aramayacağım.
Zaten sana hep yalan söyledim.
Sabahların geç olduğu *******de seni düşlemedim hiç,
Uykunun gelmediği yerde
Sen doldurmadın bütün benliğimi,
Sıcaklığını taşımadım içimde...
Tıpkı,
Senin bensiz *******de üşümediğin gibi
Üşümedim hiç.
Bütün şarkılarda seni dinlemedim...
Ve hiç anlamadım
Ne kadar hasret yüklü olduğunu şarkıların.
Hiçbir geceyi sana yazmadım biliyorsun.
Misafirliğin iyisi kısa olanıdır derler..
Ben lafı uzattım herhalde
Ama son kez yazıyorum ya!
Daha önce kısa kısa yazar sonra da
Sana yine yazarım Maviderdim
Şimdiyse bırak ta dökülsün içimdekiler,
Biraz sonra toplarım hepsini.
Bu sefer gerçekten vedaya geldim.
Arıtılmış isyanımı sırtıma vurup gideceğim.
Ne aşkının kölesi nede efendisi olmayacağım.
Biliyorsun konuşmadıklarımız,
Konuştuklarımızdan daha çok,
Paylaştıklarımız ise paylaşmadıklarımızdan az.
Sevgimiz ifade edilemeyecek kadar karmaşık ve yasak.
Umutlarımıza daha çok bağlanacak olursak,
Yarış edercesine kapışır ruhumuz.
Hangimizin gerçek seven olduğunu bilmediğimiz bir yarışın
Rakipsiz iki parçasıyız seninle.
“Hadi artık sende umutlarını atta bir kenara
İlk defa bizim için yüreklen vedaya
Tam zamanıdır şimdi.
Geç gelen mutluluğun arkasına düşmeden
'-iyi düşün' derim.
Rüzgarlara bulaştırdığımız sevgimizi
İş çıkışı bırakıver bir köşeye
Kurtul artık içini acıtan yarandan.
Ağlamayacağını biliyorum ama
Olurda gözlerin dolacak olursa
Sakın ağlama.
Seni böyle canlandırmadım gözümde,
Böyle hayaller kurmadım.
Sakın ağlama gözyaşlarını silemem.
Uzaklardasın...
Seni suçlayacak olursam susarım,
Konuşmam biliyorsun onun için suçlu aramayalım
Evet kızgın olduğum doğru...
Neye?
Kime?
Neden? diye de sorma.
Seni sorularında baş başa bırakacak olursam
Bende cevapsız kalırım, diye korkuyorum.
Bizimle ilgili gerçeklere sen dediğin için
Uymak kalıyor bana.
Körlüğümü hoş gör.
Gözlerim kapalıyken seni hissediyor ve özlüyorum ancak.
Özleyeceğimi bile bile vedaya geldim sana.
Neden diye sorma sakın,
Söylemem gereken şeyleri söylemekten,
Senin söylemek istediklerin kadar korkuyorum ve lütfen arama
Sana cevap verecek olursam ne söyleyeceğimi unuturum.
Yine,yeni sorularımla baş başa kalacak olursam,
Yalnızlığımı kızdırmış olurum,
Çektiğim acılara yenisini eklemiş olursun.
Sana veda ya gelmiştim ya işte bitiriyorum..
Sana o koca şehir de “yalnızlığı” hediye etsem de.
Yüreğimdeki çığlıklar, yine de mutlu olmanı diliyor.
Satırlarda “sen” gibi olsam da;
Yüreğimde hala “ben” varım.
Ben olamam sen gibi
Ve asla olmayacağım..
Sana son kez sesleniyorum..
Sen inanmasan da Seni sevdim Mavi!
HOŞÇAKAL

[Kéan aRs]

VEDASIZ AYRILIK

Bir sayfa kapandı bak yıllar sonra
Neden anlamadık, nasıl okuduk ?
Ağlıyorum şimdi geçen yıllara
Neydik bir zamanlar şimdi ne olduk
Bir vede etmeden , helalleşmeden
Dönüp bir kerecik bile bakmadan
Yaşanan güzel anılara saygı duymadan
Sildik birbirimizi hatıralardan
Benim için sen yoksun artık
Her gün kapımdan geçsende
Yaşarken ölmeyi iyi bilirim
Sende anlayacaksın geç farketsende

[ƒяαмвυαz]

bitti:D

[Kéan aRs]

VEDASIZ AYRILIK

Bir sayfa kapandı bak yıllar sonra
Neden anlamadık, nasıl okuduk ?
Ağlıyorum şimdi geçen yıllara
Neydik bir zamanlar şimdi ne olduk
Bir vede etmeden , helalleşmeden
Dönüp bir kerecik bile bakmadan
Yaşanan güzel anılara saygı duymadan
Sildik birbirimizi hatıralardan
Benim için sen yoksun artık
Her gün kapımdan geçsende
Yaşarken ölmeyi iyi bilirim
Sende anlayacaksın geç farketsendee

[ƒяαмвυαz]

sana diyorum ey deli kız


Sana diyorum ey deli kız..
Sevmekten vazgeçme
Boynunu büküp karalara bağlanma
Sevmekten vazgeçme

Sana diyorum ey deli kız..
Hayata Küsme isyankar olma
Gözlerinden yaşları akıtma
Sevmekten vazgeçme

Sana diyorum ey deli kız..
Acılarını kederlerini içine atma
Açık tut gönlünü sevdalara güzelikler


Sana diyorum ey deli kız..
Seni ağlatanlar ağlasın
Seni Boynu bükük burakanlar utansın
Geri Dön Sevdalara..
Sevmekten vazgeçme ve
Gülümsemeyi Asla Unutma..

Alıntı..

[Kéan aRs]

Ya Elveda Diyeceksin,Ya Vedasız Seveceksin

Canın mı sıkılıyor canım, çaresi var,
S e v e c e k s i n....
Ama delikanlı gibi
Bıkmadan usanmadan,
Deli-dolu olacak yüreğin,
Pıt-pıt atacak kalbin, adını her andığında,
Aşkın için dua edeceksin hep,
Yemeklerden sonra, bir yürek ölçüsü alacaksın...
Yatarken başını yastığa koyduğunda,
Besmele yerine adıyla kalkacaksın,
Sabah uyandığında.
Koşup gideceksin kollarına,
Başını omuzuna yaslayacak,
Nefesini içine çekeceksin,
Gözlerinin içinden öpeceksin
İçin yandığında...

Ellerin mi üşüyor, kolayı var,
S e v e c e k s i n...
Ama bütün benliğinde, alev alev yangınlarla.
Ateş gibi yanacak, lav gibi yakacaksın,
Yeri gelip dost gibi, zaman-zaman ana gibi,
Ama hep gözlerinde sevgiyle bakacaksın,
Sevmekten utanmayacaksın.
Dostlarım ne der diye değil,
Sevdam bensiz ne yapar diye düşünecek,
Dağlar yerinden oynasa,
Dimdik sevdalı kalacaksın...
Bir tek o tutacak ellerinden bırakmadan,
Bir bahar gibi dolacak içine,
Nefesin tükendiğinde...

Yaşlanıyor musun, e onun da çaresi var,
S-e-v-e-c-e-k-s-i-n...
Yeni doğmuş bir bebeğin anneye özlemi gibi,
Öylesine şefkatle içgüdüyle,
Yeniden doğmuş gibi olacaksın
Sevginin gücüyle.
Sevgi yaşatacak içindeki masum çocuğu,
Ellerinde tomurcuk güller,
Gözlerinde buğu...
Hayallerinde değil,
Yüreğinde yaşatacaksın sevdanı.
Bak o zaman neler olacak,
Yasemen kokuları saracak her bir yanını,
Daha bir mor açacak menekşelerin,
Daha bir duygu yüklü olacak şiirlerin.
Yani diyorum ki,
Epeyi bir ertelenecek son seferin.
Beraber çekildiğimiz resimler
Saramayacak sandığının bir köşesinde,
son karar senin sevgilim,
Ya elveda diyeceksin..ya vedasız seveceksin...
Adresimi biliyorsun:
Bodrum'a geleceksin...

[Kéan aRs]

Vedası Zordur Aşkın

Vedası zordur Aşkın
Ne diyeceğini bilemezsin! ..

Düğümlenir... Tutulur nutkun...Söyleyemezsin...

Çatallanır dilin, kıvranır
Anlatamazsın! ..

Gözyaşı dökmek ister canın
Dökülmez... Kurursun....Akıtamazsın...

Buzdan bir damla olur
Çözemezsin! ..

Eli eline o kadar yakın
Uzanırsın... Korkarsın...Boşta kalır gibisin...

Mesafeler artar devamlı
Kavuşmak bir kâbustur
Değdiremezsin! ...

Yaşadıkların gelir aklına
Hatırlarsın... Düğümlenir... Hayal sanırsın...

Bir sis bulutudur zaman
Sürüklenirsin, uçurumun başındasın
Ölemezsin! ...

Ayrılığın ipi dolandığında
Vedası zordur Aşkın
Sarılır...Dolanırsın... Kördüğümsün...

Ne aşk ne de sen aşktan, imkansız
Kurtulamazsın! ..

[ƒяαмвυαz]

NASIL BİR YANGIN Kİ BU ALEVLERİN BİLE CANI YANIYOR
NASIL BİR YALAN Kİ BU KELİMELER KAÇACAK YER ARIYOR
GEL BUNLARI OLMAMIŞ SAYALIM DESEMDE BOŞ
HİÇ İNANMA
GEL GÜNEŞİ DOĞMAMIŞ SAYALIM DESEMDE YOK
ARTIK SEN BANA KANMA


Sevdaya dair hüzünler taşıyor benliğim. Üşüyorum yaz ortasında üşütüyor yokluğun. Sen yokmuşsun artık ben de yokum. Sen yoksan varlığımın anlamı da yok.


Aç kaldı mutluluğa yüreğim. Sevdasını yaşamadan ayrılığı yaşadı boşluğa bakan gözlerim. Kırıldı git diyemedi aşka, ağladı yeter demedi aşkına, tükendi isyan etmedi Allah’ına. Yinede kal dedi yinede bitme dedi. Hak etti bunları Sinemim hak etti. Şimdi yine ağlıyorum. Sevgili gitsen de gitmesen de yine ağlayacağım.

Şimdi “GİT” diyorum ey aşk sana “GİT”…
Bir daha sakın semtime uğrama. Tanıdığıma memnun olmadım seni. Başımın üstünde yerin yok artık. Misafir edemem artık seni hoyratça kullandığın yüreğimde.




YÜREĞİM AĞIR YARALI DERİNDEN
YANMAZ ARTIK İSTESEMDE YENİDEN
ÇOK YARALAR SARDI KALBİM
AMA…
BU YARA KAPANIR MI BİLEMEM!!!

[Kéan aRs]

Çok Sevenler Vedasız Gider

Kaç gecedir özlemlerle dolu bu yürek?
Kaç zamandır bilinmez...

Şimdi dertlenmem gerekiyor değilmi? ..

Hüzünlü şarkılar dinleyip, acılı şiirler dinlemeliyim ardından!
Yokluğuna isyan edip neden gittiğini düşünüp durmalı;
Hep haksız tarafını aramalıyım bu gidişinin! ..

Hiç hak vermeden sana yüklenmeli
Ve sana herşeyi verdiğimi düşünüp
Asıl senin ne istediğini umursamadan
Yada düşünmeden gidişine 'anlam' vermemeye devam etmeliyim'...

Sadece sendeki eksileri görüp
Artıları görmemiş gibi yapmalı ve
Kendimde hiçbir suç aramamalıyım.

Hayır bunların hiçbirini yapmak niyetinde değilim.
Sana karşı bu sıradan terkedilmiş acınacak tavırları
Yaşamak sana olan sevgimi ve senin bana vermiş olduğun
Mutluluğa karşı büyük saygısızlık olur 'yağmur gözlüm...'

Birbirimizi çok sevmemiz
Birgün bırakıp gitmeye engel değil bu büyük aşkı;
Bunu başaran sen oldun
Ve habersiz gitmen belki zor olabilecek bir durumu
Biraz olsun kolaylaştırmış durumda...

Şayet arkandan ağlar ve haykırırsam
Bilki bu bana yaşatmış olduğun büyük aşka teşekkür etmemdir, 'melek yüzlüm'

Güle güle yaşanması en güzel aşkı yaşatan dilber,
Güle güle mutluluğun içinde acıyı en az indiren,
Yüreği sevgi dolu insan! ...

[Kéan aRs]

Askerin İzin Dönüşü Sevgilisine Vedası

ASKERİN İZİN DÖNÜŞÜ SEVGİLİYE VEDASI




Rüya mıydı saçlarını okşadım yarim?
Rüya değilmiş,kafamdan silemiyorum.
*
Ben gelemem sana,gelmek kolay olsaydı
Peki yarim,şimdi neden gelemiyorum.
*
Ama yarim bu gerçekmiş senden ayrıldım
Gözyaşını yanağımdan silemiyorum.
*
Ayrılığa inanmadım dilim tutuldu
Sen mahzun bakma, elveda diyemiyorum.
*
Yarim seni o kadar çok seviyorum ki
Benden büyük aşık var mı bilemiyorum?

[Kéan aRs]

Veda

Elimde, sükutun nabzını dinle,
Dinle de gönlümü alıver gitsin!
Saçlarımdan tutup, kor gözlerinle,
Yaşlı gözlerime dalıver gitsin!

Yürü, gölgen seni uğurlamakta,
Küçülüp küçülüp kaybol ırakta
Yolu tam dönerken arkana bak da,
Köşede bir lahza kalıver gitsin!

Ümidim yılların seline düştü,
Saçının en titrek teline düştü,
Kuru yaprak gibi eline düştü,
İstersen rüzgara salıver gitsin!

[ƒяαмвυαz]

sensiz geçmeyen ******* çıldırsın sevdamın ateşinde...
Tek rehberim gözlerin olsun kör karanlığımda...
Gönlünün pınarlarında serinlemek, uğrunda ölmek nasibim olsun...
Anlatamasa da hiçbir cümle, anla sen söyleyemediklerimi...
Açlığım ol, susuzluğum, yoksulluğum sevdadan yana, başımın belası ol be can...
Yeter ki sen ol...
Mühür gibi yüreğimde, dua gibi dilimde, hayat gibi gözlerimde, nefes gibi dudağımda taşımazsam seni,
son*um ol...
İzin ver hayallerimize varalım bitimsiz vadelerde...
Bırak gözü kör olsun hasret dolu aşkımızın...
Yaşayalım avuçlarımızın pınarında, su gibi berrak ve derin olsun...
Üşüyen ellerimi avuçlarının kor*unda ısıtmalısın, geçen günlere inat her gün daha çok sevmeliyim
seni...
Hangi güç durdurabilir ki beni !!
Suskunluğumun sebebi olmalı dudakların her gecenin sabahında...
İmkânsız hayallerim tek umudum olsa da SEN masumca gülümse bana...
Gamzelerimin goncasında bir yudum ömür ol...
Yalnızlıklara katlanan yüreğim ol...
Her dokunuşta SENin izlerin kalsın...
Yokluğunun karanlığı çökerken her gece üzerime, gözlerinin ışığı kaldırsın enkazlarımı...
Korkma ölmem, *sözüm söz*sen sevdikçe yaşarım ben...
seni bende bul o vakit...
Terk etme bendeki seni...
Unut kendini öylece...
sana can çekişirken yüreğim, yanımda kal, yüreğime işle adını...
Bitimsiz sevdamda yandıkça erirken, yalnızlığımı anla...
*******e serdiğim yıldızları şahit yaz hayallerime...
Sarıl, senli hayatlar vaat et bana...
Öyle sarıl ki, hayat kokan nefesinde can vermek nasibim olsun...

Canım, ömrüm sana hasret sevdama feda olsun...

[Kéan aRs]

Ölümün Vedası

vedalar üzer beni,
en çokta vedasız ölümler üzer.
ölümün elvedası olur mu demeyin;
çünkü gidenin ardından kalan

[Kéan aRs]

Veda

Silahlara veda
Geceye rüyaya ve sana
Yalnızlığın geyik gözlü köşesinden
Düzenlerin çıkmazına

Çizdiğim resmin
Saat kulesi ağlıyor
Ağzım o çeşit yok
Şişe bu çeşit var

Sen bir gece gelsen
Güneş doğmasa
Gitmeden yine gelsen
Bu yeni geleni
Bu bize bakanı
Sana bir anlatsam
Güneş doğmasa
Sandıkların içini göstersem sana
Çizdiğim resmin
Yalnızlığın geyik gözlü köşesinde
Bir rafa koyabilsen
Olup biteni ve onları
Sabaha kadar konuşsak
O ürkek ürkek bakanı sana bir anlatsam
Ateşi karı tüfeği çeksem
Ocağa pencereye kapıya

Kemana veda

Yağmurda şeytan ve şapkası
Silahın ölümünü kutluyorum

Tren kaçırmış gibiyim

Sana veda

[ƒяαмвυαz]

'eger' ile baslayan cümlelerin ortasinda,
'keske' lerden yorulmus,
'acaba' lara bogulmus,
bir vazgecisin ardindan,
yeniden baslamaya korkar olmusum.

ruhumun yaralari daha kabuk baglamadan,
yeni sevda yaralari kaldirir mi yüregim?.

sen yolumu bulamadigim cikmaz sokak misin,
geri dönmek isteyip cikmaz sona carptigim.

bi sarhosluk ki henüz gecmemis;
ayilmayi bilmeden sarhos olur mu gönlüm.

sen anahtari yüregim,
cennetim misin,kapida bekledigim.

sen faili mechul bir ayriligin alfabesinde,
ilk harfim misin sonunu getiremedigim.

bir cümlenin öznesi,tümleci,yüklemi benken;
bir nida sen dedigim.

noktayi senle koymusum,
virgülle yeni bir cümleye nasil baslayip devam edeyim.

[Kéan aRs]

Bu Kaçıncı Veda Edişim....

Bu kaçıncı ayrılışım,
Bu kaçıncı gözyaşım
Bu kaçıncı veda edişim
Ama,birtürlü terkedemediğim...

Sahi;
Sizler kadar temiz,lekesiz
Sizler kadar masum,günahsız
Sizler kadar sahice
Ve sizler kadar riyâsız
Başka kim varki şu cihanda
Kuşlar kadar hür
Fakat kanatsız...

Ey!
Ağlamaktan gözleri yanan
Bahar gözlü Ayşenur!
Mor bakışlı Özge,
Karatalihli resimci Yağmur,
Yeni yetme Edanur...
Ay yüzlü,al yanaklı Kübra
Yemek yemeyen Büşra,
Masum bakışlı Gülây
Kınalı Emine,güllü Gülsüm
Boncuk Meryem
Eski başkan Ayşe...

Çıtır İrem,
Boynu bükük Sümeyye
karagözlü Gurbet
Lafazan Nigâr
Ve ürkek ceylan bakışlı Nilây! ..

Sen;
Fidan boylu Eyşan
Gül Gonca'sı,gamzeli Sevda,
Afacan Furkan
Matematikçi Sultan...
Meryem'li Hatice
Muratoğlu Ahmet,Onur,Şevket
Mustafa,Enes, Misbah
Recep,Kadir İbrahim...

Pasif Esra
Yaramaz Yunus,Fevzi ve Yusuf
Topçu Ertuğrul
Demir Aysel,
Bayraklı Leyla
Ve Deregözü Ahmet...

Hepinizi...ulan hepinizi seviyorum! ..
Hem de çok! ..
Açın yüreğinizi,
Yüreğinizi bana getirin
Yüreğinizden öpeceğim
Size son defa veda edeceğim! ..

[Kéan aRs]

Sakın Veda Etme

İstemem elveda deme sakın
Söyleyemem kalbimdeki sızıyı
Anlatamam yüreğime sensizliği
Dinletemem ruhuma yokluğunu

Veda edersem
Kalbimin durması
Damarlarımın kopması
Dünyanın dönmesi
Güneşin sönmesi

Her şey bağlı bir vedaya
Hoşça kal desem de inanma sakın
Kanma dilimin söylediğine
Gönlümün sözü bambaşka

Veda edemem sana
Söz geçiremem kendime
Kaybolurum sensizlikte
Yok olurum sevgisizlikte

[Kéan aRs]

Bu Veda Şiirleri Niye

kuşlarmı söyledi bu yalanı.
hala seviyormu dediler seni.
hala arıyormu dediler katran karası *******de.
inandın mı hala seni sevdiğime.
vazgeçmiş olmasam aşkından
sana yazılan bu veda şiirleri niye.

unuttum.
hatta sildim seni tüm hayatımdan.
arkadaş toplantılarında bile artık
hiç bahsetmiyorum adından.
dünümü harcadım zaten seninle
benim umudum artık sensiz yarından.

[ƒяαмвυαz]

Gönderim - 18/08/2007 : 10:33:52
--------------------------------------------------------------------------------




Bir hayal kahramanısın sadece.Sonu olmayan bir aşkın kahramanı.Adın konulmamış bir acının başrolüsün.Bense tüm umutlarımı sana bağlamışım.Bir hayal olduğunu,imkansız olduğunu bile bile seninle yaşamaya alışmışım.Hayatımın bir parçası oluşun tüm bedenimi sarmış.O yüzden imkansız geliyor unutmak.Seni aklımdan atmayı deneyemiyorum.Bunu bile başaramıyorum.Yüreğinin başka yare mesken olduğunu bile bile umutlanıyorum.Belki diyorum.Ama bu belkiler yetmiyor seninle mutlu olmama.Hep bir engel önümüzde.Sabretmeliyim diyorum.En büyük aşklar sabır gerektirirmiş ya.Sabret gönlüm sabret diyorum.Böyle ayakta duruyorum bir gün geleceğini düşleyerek.Hayal kahramanımın bir gün hayatımın başrolü olacağına inanarak yaşıyorum.Çok şey öğretiyorsun bana acıyla göz yaşıylada olsa.Yaşamayı,aşkı,acıyı senden öğreniyorum.Birde sen den habersiz seninle yaşıyorum.Anlıyorum ki aşk tek kişikte yaşanırmış meğer.Biliyorum bir gün gelecek.Üzüleceğim.Keşkeler içinde boğulacağım belkide.Bir gün yıkılcak kurduğum bu hayal.Ama ne olursa olsun seni düşlemeye değer...

[Kéan aRs]

Kizlarin Gercek Yuzu ...................

• Öperseniz beyefendi degilsinizdir,
• Öpmezseniz adam degilsiniz.
• Iltifat edersiniz yalan der
• Etmezseniz birakir gider.
• Her istegine evet derseniz karaktersiz olursunuz
• Karsi çikarsaniz anlayissiz.
• Çok yanina giderseniz SIKILDIM der
• Az giderseniz küser.
• Iyi giyinirseniz çapkinsin der
• Dikkat etmezseniz zevksizlikle suçlar.
• Kiskanirsiniz huyun kötü der
• Kiskanmazsiniz sevmiyorsun der.
• Siz bir dakika geç kalin kiyamet kopar
• Kendisi bir saat gecikirse bunda ne var.
• Arkadasinizla bulusursunuz adi ihmal olur
• O bulusur Bizim kizlar olur.
• Siz baska kadina bakacak olsaniz gözleriniz oyulur
• Baska bir adam ona baktiginda adi hayranlik konur.
• Konustugunuz anda dinlemenizi ister
• Dinlediginiz anda Neden konusmuyorsun? der
• Kisacasi...
• Sade ama çok karisik.
• Zayif gibi ama çok güçlü.
• Akil karistiran ama hayranlik uyandiran.
• Insani çildirtan ama mükemmel!

[ƒяαмвυαz]

Yarım Ekmek Arası Aşk!


Günün birinde kalbime doğarsan eğer, tüm güneşlerinle, tüm yıldızlarınla ve
tüm şafaklarınla doğ sevgili. Eğer eksik doğarsan içimde, bil ki, yarım
kalırım ben...
Zaten tüm korkular yarım kalmalara dair değil midir? Hep kaçtığımız,
kendimizi sakındığımız o en büyük kabus. Yarım kalan aşklar genelde yitip
giden aşklardan daha kötü koyar adama. Yarım kalmışlık, bir tür havada
kalmışlık, bir şaşkınlık saklar içinde. Hazır olamayış vardır... Ölüm acısı
gibi sarsar ani bitişler, eğer hazır değilse taraflardan biri böyle bir şeye.
Aşkın tarifini en iyi kadınlar yapar diye düşünüyorum. Onlar bilirler böyle
bir deneyimin tam kıvamındaki tadını anlatacak reçeteyi. Evet, iddia
ediyorum, en iyi kadınlar bilir bunu... Çünkü doğum yapmaya benzer aşk.
Sancılıdır ama sancılı olduğu kadar da umutla doludur, sevinçle doludur.
Yeni bir kalbe tüm güneşlerle doğmak, tüm yıldızlarla doğmak, tüm şafaklarla
doğmaktır doğum yapmak.
Bir de doğarken ölen bebekler vardır. Dışarıda olanların tesellisi fayda
etmez pek... "Olacağı varmış... Ya daha sonra olsaydı? Ya sen iyice
alıştıktan sonra kaybetseydin?..." İşte, böyle şeyler söylerler yüreği
elinde kalmış anneciklere... Oysa düşünmez hiç kimse acısını, bilemezler ne
demek olduğunu yarıda kalmışlığın...
Kalbimizi açarken de böyle sancılar çekeriz genelde. Korkarız, çok korkarız
en başta. Bunun adı kimi zaman deneyim, kimi zamansa ilktir. Her koşulda
korkarız o açılıştan. Ve tam sancılı dönemi aşıp aşkın kucağına atılmaya
hazır olduğumuz anda... İşte tam da böyle bir yarıda kalmışlıktır yaşanan...
Günün şu erken saatlerinde bu konu aklıma nereden geldi bilmiyorum. Oysa ne
kadar hoş bir şiirdi beni dün gece uykumda ağırlayan...


Kağıttan bir ev yapsak
Koysak çimlerin üstüne
Rüzgar gelse, uçursa
Olsak biz de içinde...Uçsak...
Estiği yere kadar
Maviden kopan beyaz olsak
Ve yağmur olsak, yağsak...Damla, damla


Alıntıdır.

[Kéan aRs]

...................Erkek Severse...................

Keske her erkek böyle Sevse...
Erkek severse katiksiz sever
Erkek severse delikanli gibi sever
Erkek severse sinir tanimaz
Erkek severse çapkinlik yapmaz
Erkek severse kirmaz
Erkek severse aglatmaz
Erkek severse seffaf sever
Erkek severse yalan olmaz
Erkek severse incitmez
Erkek severse para harcar
Erkek severse yaratir
Erkek severse arastirir
Erkek severse cömert olur
Erkek severse nazik olur
Erkek severse adam olur
Erkek severse ölümüne sever
Erkek severse bir kere sever
Erkek severse ayrilmaz
Erkek severse aldatmaz
Erkek severse yalan söylemez
Erkek severse telefon parasindan batar
Erkek severse aç kalir bogazindan bisey geçmez
Erkek severse romantiklesir
Erkek severse en aptal ask sarkilarini bile çok manali bulur
Erkek severse Türkiye 1.Ligi onu alakadar etmez
Erkek severse Türkiye 1.Ligi onu alakadar etse bile sevgilisinle maça gider
Erkek severse iç güdüleri gelisir
Erkek severse hassaslasir
Erkek severse simarir
Erkek severse her zorluga katlanir
Erkek severse evlenmekten korkmaz
Erkek severse ileriyi düsünür
Erkek severse kararli olur
Erkek severse kizgin kumlardan serin sulara gider
Erkek severse herseyi yapar
Erkek severse aptallasir
Erkek severse afallar
Erkek severse kavga etmez
Erkek severse süpriz yapmak ister
Erkek severse hefeslendirir
Erkek severse kiskirtir
Erkek severse kanatlandirir
Erkek severse dogal olur
Erkek severse yasamayi sever
Erkek severse sorumluluk hisseder
Erkek severse hiç yapmadigi seyleri yapabilir
Erkek severse hayati dondurur
Erkek severse sikilmaz
Erkek severse sevdigini söyler
Erkek severse yerinde duramaz(Hiperaktiflesir)
Erkek severse siir yazar
Erkek severse saklamaz
Erkek severse vazgeçmez
Erkek severse ask yarasi çeker
Erkek severse umudunu hiç bir zaman kaybetmez
Erkek severse olgunlasir
Erkek severse kalpten sever
Erkek severse günde 1 saat ona yeter
Erkek severse çekip gitmez
Erkek severse erkek sinekten bile sevgilisini kiskanir
Erkek severse güzel sözler etmeye bayilir
Erkek severse gönülden yanar
Erkek severse asktan yorgan dösek yatar
Erkek severse zamanin nasil geçtigini anlamaz
Erkek severse özel günleri asla unutmaz
Erkek severse arkadaslarinin basinin etini yer
Erkek severse hakli olsa bile haksiz oldugunu bazen kabul eder
Erkek severse bagislar
Erkek severse çiçek yaptirir
Erkek severse hediye alir
Erkek severse unutmaz
Erkek severse sevgilisinin telefon numarasini kendi numarasindan daha iyi bilir
Erkek severse kendine güvenir
Erkek severse ileriye yönelik yatirimlar yapar
Erkek severse dogru yoldadir
Erkek severse kazanir
Erkek severse söz dinler
Erkek severse eline geçen firsatlari iyi degerlendirir
Erkek severse hep dua alir
Erkek severse asiklara saygi duyar
Erkek severse eglenmesini bilir
Erkek severse inanmak istemedigi seylere inanmaz
Erkek severse kalpinden agri çeker
Erkek severse gözleriyle konusabilir
Erkek severse bir çok seyi göze alir
Erkek severse gençlesir
Erkek severse içi hep kipir kipirdir
Erkek severse kuslar gibidir
Erkek severse hosgörülü olur
Erkek severse inkar etmez
Erkek severse asla laf söyletmez
Erkek severse sevgilisinin kokusunu 100 km uzaktan alir
Erkek severse alaskadayken bile içi yanar
Erkek severse sevgilisini ailesiyle tanistirir

[ƒяαмвυαz]

Hoşgeldiniz..

Hepinize birden hayatımın şu üç satırlık hikayesinde ne kadar yer ayırdım, ayırabildim mi bilmeden, taş atıp kolum mu yorulmuş sanki biriktire biriktire önemsemeden, gecenin bu saati olmuş nerden çıktınız düşünmeden hem de..

Ne iyi ettiniz..
Sanki hepinizi birden kaldıracak gücüm varmış gibi, sanki karşıma dikilip hesap sorar gibi, gibileri fazla münasebetsizlikler gibi..

Kara kışa direnen bahardan korkmuyormuş anladım..

“..korkusuzluğunuzdan korkmuş
korkular edinmişseniz...”

Hoşgeldiniz..

Sen mesela.. Niye geldin hayatıma? Çağırdım mı seni, yahut bekledim mi? Neden sürekli ezdin beni kendi bilmişliklerinle? Sana hiç ihtiyacım olmadı ki benim, süründüm yeri gelince evet ama başım dikti farkında mısın? Hazır korkulardan bahsediyorken, en büyük korkum sensin sevgili “pişmanlık”.. Gurur duyabilirsin kendinle, hadi böbürlen alıştım artık.. Kendini ne sandığın hakkında inan hiçbir fikrim yok. Sensiz de olmasa da, her yeni hatanın ardından hayatımın bir köşesinde pusu kursan da, canın cehenneme ne yalan söyleyim..



“..öfkesizliğinizden çekmiş, tövbeler beğenmişseniz..”

Hoşgeldiniz...

Peki sen; sürekli bende bir genel hal edasının ya da ne bileyim hüzünlü yazıların kaynağı? Hergün mütemadiyen giyilen elbise gibisin benim için. Çok sıkıldım senden! 7-24 üzerimde olmak senin için bir zorunluluk olsa gerek ama düş yakamdan! Yani diyorum ki aslında ben, ne halim varsa gördüm diye bu kadar da üstüne gidilmezki insanın, sevmiyorum seni, sevemiyorum! Bir mutsuzluğa öfkelenmek yersiz gibi görünse de ordan bakıldığında, kin kusmak ya da kamyon dolusu sitemler savurmak en sevdiğim şeymiş meğer; şekil A’da görüldüğü üzere.. Tuhafsın, hadsizsin, yersizsin, kötü bir alışkanlık gibisin bir de tövbe edemediğim.. Çıksana hayatımdan..


“..dostum zaman silmiş, benim gözümden akan yaşları,
vakitsiz düştüğüm o erken aşkları..”

Yani sanki içimde kocaman bir akarsu mevcutmuş gibi, neredeyse kana dönüşecek şeklinizden usandım demenin de bi adabı olmalı ki, anlasın da dursun diye göz sellerim.. Yağma yok kanayacak diyorsanız da, benim vaktim yok! Zaman herşeyin göstergesi, ilacı, bazen de saçmalığı olsa da; bak eski performansıma hep sadık kalışım ürkütmesin sizleri, böyleyim ben.. Kendinden kurtulamıyor insan, yine de.. Ahdım var, kurutacağım bir gün, sizi de kendimi de..


Neler var daha da, çok misafirperver olmadığımdan, ya da olamadığımdan, görmediğim görmek istemediğimden belki de, kaçtığım ama inkar edemediğimden de olabilir, belki bir itiraf nereye çekersen gidecek, gitmeyecek, kadın onurunun hovardalığa da adapla yaklaşırmış yalanından yola çıkarak;

“..canım çekmiyor artık o eski suçları..”

derim,

ve

giderim..


Neyse tatsızlığa luzum yok, hoşgeldiniz...

Kendimi kaybetmişliğimden istifade ediniz...



~Alıntı~

(Tırnak işareti içindekıler Hande Yener'in-Hoşgeldiniz şarkısı)

[Kéan aRs]

Veda Günü

sana elveda dediğim gün
hüzün haykırmamalı şarkılar
hatırlatmamalı
seni bana
her şeyi silmek istediğim günde
eskiye döndürmemeli
yolumdan alıkoymamalı

senden ayrıldığım günde
güneş hiç doğmamalı
şiddetli fırtınalar kopmalı
tıpkı sana olan aşkım gibi
uzun uzun yağmurlar yağmalı
çimenler hep nemli kalmalı
gözlerim gibi

sana veda ettiğim gün
mevsimler, aylar değişmemeli
her şey donuklaşmalı
bakışlarım gibi
her şey olduğu gibi kalmalı
yarım kalan aşklar gibi
ve
her şey yine olduğu gibi durmalı
birgün kalbimin duracağı gibi

[ƒяαмвυαz]

NEDEN..

İşte sensiz geçen zamanıma bi yeni haftayı daha ekledim..Acı dolu,gözyaşlarımla ıslanmış koskoca bi hafta..Seninleyken nasıl geçtiğini anlamadığım zaman,şimdi kara bi perde oldu bana..Geçmek bilmeyen,can yakan,bi saniye bile seni aklımdan çıkarmayan..Beni olgunlaştıran..

Evet kadınlar acı çektikçe olgunlaşırmış anladım.Oysa ben seninle çocuk kalmayı,içimizdeki o çocuğu şımartmayı arzuladım..Olmadı,olduramadın bi türlü..Her defasında giden oldun.Arkanda yıkıp bıraktığın enkaza bile bakmadan gittin..

Gidene kal demek acizlere yakışır derler.. Saçma belki de.. Biliyorum ki gidenin birçok sebebi vardır kendince..Ama ne o? Yoksa bu sefer bi sebebin bile yok mu Öylesine miydi bu seferki gidişin, bak seni bi zamanlar senden alıp götüren gözlerime de doğruyu söyle?

En haklı soru değil mi ki, bitişlerin ardından gelen “NEDEN?” Bi cevap beklerken, neden bu sessiz gidişler?

Neden içindeki çocuğu ağlatmalar?

Neden hayatın karşısında dimdik durabilmeyi öğretmek adına olsa bile,beni dostsuz,yar’siz,SENSİZ ve yarım bırakmalar?

Neden?

Neden?

Neden?

Gittin..İçinden çıkılması zor bi karanlığa ittin ikimizi ve gittin.. Sen seversin karanlıkları, bilirim.. Ama gönül razı değil ki seni orda öyle bırakmaya..Karalar bağlamana..

Şimdi sil gözünün yalnızlıklarını.. O an fısılda duvarlara adımı..

Hadi sevdiğim..Son bir defa.. Var mısın benimle son yolculuğa? Karanlıktan aydınlığa?..


Uyuzun..

[Kéan aRs]

Son Veda

serzeniş/

artık aynalara bakmayacağım,
...anlaşmayacağım resimdeki gözlerinle! ..
inat bu ya; alabildiğine yaşlanacağım!
altı üstü bir ‘’son nefes’’ değil mi? ..
vereceğim işte!
ilk kez, konuşmayacağım seninle,
...son kez, y a z m ı ş olacağım!

hikâye/

sende şen kahkahalar, bende cinnet ve kahır,
....ben sende öldüm melek yüzlüm! ..
önümde Nâzım’ dan: Zühre ile Tahir…
Orhan Veli’ nin dediği gibi
....‘’…bir elinde cımbız, bir elinde ayna…’’
....ben yokum ya, çek çek(!) oyna! ..
oysa Tahir çok şanslı Zühre’ den yana,
.....bütün kabahat benim;
........onlar masalda kahraman,
.............benimse hayatım roman!

hamiş/

hoşcakal çingenem, kendinle övün!
sen ey çeribaşı: mutlu ol,sevin!

[Kéan aRs]

Bir Veda Bile Etmeden

Eğer birgün veda etme zamanı gelirse
Veda etme zamanı gelirse birgün
Seni sevdiğimi unutma sakın
Unutma yoksul geçen çocukluğumu
Özlemlerimi,sevinçlerimi,coşkularımı

Bir harçlık uğruna ayakkabılarını parlattığımı
Gülen yüzünü görmek için
Gözünün içine baktığımı
Neşeni cebindeki paranla orantıladığımı unutma

Biz yoksullukla savaşırken yuvamızda
Bir somun ekmek beklerken senden
Yahut sıcak bir çorba
Ve sıcak bir oda hep birlikte
Sen,kimbilir,hangi köşede,
Kendi savaşını veriyordun.

Biz,bir lider beklerken önümüzde
Sen,bildiğin yöntemlerle ve sevgisiz
Sen,hırçın ve kavgacı
Ve biz sus pus otururken bir köşede
Seni,yine de sevmeyi bırakmadığımı unutma sakın.

Yıllar geçti herşeye rağmen
Biz büyürken,meydan okuduk acılara
İnsan iradesinin büyüsüyle
Geleceğe tırmandık yorulmadan

Ve bir gün roller değiştiğinde
Sen,benim ürktüğüm,çekindiğim
Karşısında boğazımın düğüm düğüm olduğu insan
Yahut,güldüğünde mutlu olduğum
Ya da sevdiğim insan.

Şimdi, seni, öyle çaresiz görmek
Seni,zavallı bir çocuk gibi görmek
Acıtıyor yüreğimi
Sana baktıkça seni ve çocukluğumu
Hatırlamadan edemiyorum
Yahut,senin gücünü düşünmeden.

Ve Yetmişbeş yılı boşa geçen bir ömrün
Acısını taşıyorum içimde
Yok,hayır,taşımıyorum aslında
Bakma öyle dediğime
Paramparça bölünmüşlüğün ürkütüyor beni

Ben şimdi başında geçmişte yolculuk yaparken
Uğradığım limanlarda seni görüyorum
Sen,yükseklerden göz kırpıyorsun bana
Sen,sen benim gücümdün diyorum usulca
Sen,eski sen olmasan da.

Sen benim babamdın
Gücümün sembolü
İşte,şimdi, orda öylece yatıyorsun,upuzun
Bütün kavgalarını bitirdin hayatla
Yaşam son bir nefesti senin için
Onu da bıraktın,gittin
Bir veda bile etmeden

Biliyor musun annem karşılayacak seni!
Sonsuza dek paylaşacaksınız ordaki yaşamı
Şişt! Sessiz olun,başlamayın yine kavgaya
Unuttunuz mu siz ölüsünüz artık?
YOKSUNUZ...

[Kéan aRs]

Veda

Belki bir kaçıştı anlık zamandan
Belki bir iklimin yitik gölgesi
Karanlık suların en derininde
Farklı bir tınıda bir gayda sesi
Sevdalar, sevdalar ve vedalar
Ritminde batıktan göğe yükseliş
Tek durak ufukta gri bir nokta
Bitmez bir çizgide tek kabulleniş

[ƒяαмвυαz]

Erkek kadına dedi ki:
-Seni seviyorum,
ama nasıl,
avuçlarımda camdan bir şey gibi kalbimi sıkıp
parmaklarımı kanatarak
kırasıya
çıldırasıya...

Erkek kadına dedi ki:
-Seni seviyorum,
ama nasıl,
kilometrelerle derin, kilometrelerle dümdüz,
yüzde yüz, yüzde bin beş yüz,
yüzde hudutsuz kere yüz...

Kadın erkeğe dedi ki:
-Baktım
dudağımla, yüreğimle, kafamla;
severek, korkarak, eğilerek,
dudağına, yüreğine, kafana.
Şimdi ne söylüyorsam
karanlıkta bir fısıltı gibi sen öğrettin bana..
Ve ben artık
biliyorum:

Toprağın -
yüzü güneşli bir ana gibi -
en son en güzel çocuğunu emzirdiğini..
Fakat neyleyim
saçlarım dolanmış
ölmekte olan parmaklarına
başımı kurtarmam kabil
değil!
Sen
yürümelisin,
yeni doğan çocuğun
gözlerine bakarak..
Sen
yürümelisin,
beni bırakarak...

Kadın sustu.

SARILDILAR

Bir kitap düştü yere...
Kapandı bir pencere...

AYRILDILAR...

[Kéan aRs]

Uzaklarda Senin Yüreğin
biliyorum sevdiğim
uzaklardasın
uzaklarda senin yüreğin
tel tel saklı kokuların dudaklarımda
avuçlarımda hayallerin
biliyorum

ah ne olurdu
sözlerini saklasaydım kulaklarımda
*******i baykuşlar ötmeseydi
yengeç kıskacına düşmeseydi duygularım
ah ne olaydı
sen yanımda olsaydın
biliyorum sevdiğim uzaklardasın
uzaklarda senin yüreğin

kuşların çırpınışlarını
gökyüzünde haykırışlarını duyuyorum
biliyorum sen de duyuyorsun
kalp atışlarımı
uzat elini tutuver yüreğimi
umutların umutlarımda olsun
ki kar yağmasın ilkbaharıma
solmasın yeni açan çiçeklerim
biliyorum sen de istiyorsun
ama dağlarda karlar eriyor
yüreğim yüreğinde eriyor sevgilim

biliyorum uzaklardasın
uzak düşlerde senin yüreğin
biliyorum...

[ƒяαмвυαz]

Bu haykırış benden sana armağan olsun ilk ve söz bir allah büyük.
gördüğün göreceğin yanlızca benimle geçireceğin günler olsun.
sana verdiğim sevgi sana döktüğüm gözyaşı haram olsun...
şimdi sormuyorum nerdesin biliyorumki benden ve gönlümden uzak yine hainlikler peşinde rezillikler içinde düş ve rüyanın çıkmazlarındasın...
yazıklar olsun demekten bıktım artık
her gece bu azaptan kurtar diye yalvar oldum allaha.
ne yaptım ben sana hakmıydı bu bana.
yine isyanları oynatıyorsun yanlış yaptım taptım bir kula
söyleme bana artık tek bir kelime çektirdiğin acılar artık yeter adımı sil kalbinden götür gittiğin yere
bu aşk bu sevda oyunu burada biter
kalmasın kalbimde gönlümde sevginden eser.
taş basarım bağrıma unuturum elbet bugünlerde gelir gecer.
ben yanlızlıklara alışkınım buda koymaz yüreğime
ben seni kendi ellerimle veriyorum yabancı ellere...
ben şerefliyim izin vermem sevdam düşmesin dillere..
hadi şimdi defol git yer yok artık sana yüreğimde.
seni hala seviyorsa inanki parçalarım bu yüreği
inanki parçalarım bu gönlümü...
zaten zalim geçen yıllar çaldı bütün ömrümü
bu hayatın vergisini çoktan ödedim...
çektim artık zalim zulmünü bu kadar isyan sana çok bile.
görmek istemiyorum artık insan görünüşlü canavar yüzünü...

[Kéan aRs]

Veda Mektubu

Bir veda mektubu yazmışsın bana
Aşkımız burada bitti demişsin
Ben bütün ruhumla taparken sana
Halimi perişan etti demişsin

Aşkıyın Ateşi Bağrımda yanar
Gözlerim ağlıyor Adeta kanar
Gören görmeyende zır deli sanar
Başkasını sevdi gitti demişsin

Senin büyük aşkın söyle nerede
Oyunmu oynadın bunca senede
Affederdim seni dönsen yinede
Hayali gözümde yitti demişsin

Latifim mutluluk dilerim yine
Dertlerim çıksada yüzlere bine
Biraz saygın olsun Geçmişe düne
Horozdu zamansız öttü demişsin

[ƒяαмвυαz]

BEN SENİ ÖZLEMİŞİM


Şiir tadındaydın sevgili
Su gibi yudum yudum
Hava gibi nefes nefes
Ekmek gibi dilim dilim
Ben seni özlemişim…
Gözbebeklerinde yüzümü
Dudaklarında adımı
Hayalinde düşümü
Canım deyip gülüşünü
Ben seni özlemişim…


Niçin dolar gözlerim
Niçin bulurdum ben
Her şarkıda seni
Niçin her hüzünlü şiir
Derinden dağlarmış yüreğimi
Ben seni özlemişim…
Yokluğunda üç gece
Titrediğini ellerimin
Delice çarptığını
Yaralı yüreğimin
Saklasam bilmeyeceksin
Bilmelisin ki bir'sin
Her an benimlesin
Ben seni özlemişim…

Nereden baksan ayrılık
Nereden baksan yoksulluk
Nereden baksan sensizlik
Ölüm gibiymiş bana
Yaşayıp bilmeliymişim
Ben seni özlemişim…
Uykusuz *******de kalmayı
Senle sevdalara uyanmayı
Yangınlarda suya kanmayı
Yeniden sana sevdalanmayı
Ben seni özlemişim…

Ayrılık nasıl olurdu
Ölüm gibi yokluğun
Sensiz *******de benim
Bir şey var farkında olduğum
Ben seni…
Yanı başımda iken özlemişim...


-_-ALıNtI-_-

Ahh ahhh özlediklerim bile değerini bilmedi

[Kéan aRs]

Bir veda mektubu yazmışsın bana
Aşkımız burada bitti demişsin
Ben bütün ruhumla taparken sana
Halimi perişan etti demişsin

Aşkıyın Ateşi Bağrımda yanar
Gözlerim ağlıyor Adeta kanar
Gören görmeyende zır deli sanar
Başkasını sevdi gitti demişsin

Senin büyük aşkın söyle nerede
Oyunmu oynadın bunca senede
Affederdim seni dönsen yinede
Hayali gözümde yitti demişsin

Latifim mutluluk dilerim yine
Dertlerim çıksada yüzlere bine
Biraz saygın olsun Geçmişe düne
Horozdu zamansız öttü demişsin

[ƒяαмвυαz]

Bir yasaktan ibaretsin kaç zamandır çiğneyemediğim ve adına suç demişim seni düşünmenin, işlemişim şehrin en derinlerine bir çığlık gibi...
Bir yasak özlemine,
bir yasak hayaline,
bir yasak da düşlerime düşen gözlerine...

İşte böyle sarmaş dolaş yasaklarla ulaşabilmek isterken sensizliğe mızmız bir oyunbozan olan yanım kabarır ara sıra, engelleyemediğim kuralsızlığımdan sızar, köreltemediğim merhametimle çakışır, duygusal zaaflarımdan yararlanırsın.
Sen de bilirsin özlemlerin yasakları delik deşik ettiğini, bilirsin o oyunbozan yanımın en ayyuka çıktığı zamanları ve uygulayabildiğim en katı yasağın yasaklara koyduğum yasaklar olduğunu.

Akşamları tok karnına aldığım iki tablet "sen" yerine yeni bir aşkı antibiyotik niyetine yutmak gelirken içimden yasaklarımı anımsıyorum birden, öyle ya en öncelikli yasağımı sevdalara koymuştum ben.

Bir yasaktan ibaretsin kaç zamandır delemediğim ve adına suç demişim en kuytu köşelerde hayalinle sevişmelerin. Zaten sen bütünüyle yasaksın bana da, benim yasaklarım senin sınırını aşanlara.
Bir yasak sen kokan nefesime,
bir yasak seni anan dudaklarıma,
bir yasak da tüm tonlarında yansıdığın gözlerime.

Yasak seni sevmek,
yasak düşünmek,
yasak ismini anmak ve düşlerime düşmemen için uykuya dalmak.

Bu şehirde tek başına yürümek sensizliğe,
kaldırımlarına yasak, sokaklarına yasak, denizine yasak...
Kararlıyım hiç olmadığı kadar,

ya sen yasaksın bu şehir ile bana,
ya bu şehir ile bu can bana yasak!

[ƒяαмвυαz]

Anladım

Yok

Çok döndüm

Çok dolaştım

Yok

En güzeli senin gözlerin

Gözlerin Çocukluğumuz kadar sıcak

Ve gözlerin Kalan ömrümüz kadar derin

Dönenlere Küsme Sakın

Sen dünyaya küsebilirmisin?

Bilki kimine göre baba ocağı

Kimine göre yar kucağu şu kürkçü dükkanı dediğin

Ve belkide her yolun sonunda sana dönmek

En güzel yanı şu gençliğin

Çünkü yok ki

Çok döndüm

Çok dolaştım yok

[i]Ve bende anlamadım

Aslı varken surete gerek yok!!!


(kavak yelleri dizisinin reklamlarında duydum...Allah ım ne kadar güzel bir şiirdir bu böyle

[Kéan aRs]

Veda ve hüzün adın

Sevgin gençlik balıydı, mevsimini geçirdim,
Bir parmak, bir lokmaydı, tadına baktım gitti…

Gökyüzünde dururdu asılı güneş gibi
Gazı tükenmiş çakmak, bir defa çaktım gitti…

Bakışın mektubundu, çiçeklerde okudum
Sonbahar gazeliyle birlikte yaktım gitti…

Veda ve hüzün adın, sana çiçek adadım,
Yakama takamadım, gönlüme taktım gitti…

[ƒяαмвυαz]

Bu gün yalnızlığımı , mutsuzluğumu satılığa çıkardım.
İlk sahibindendir. Kullanmamıştır başka hiçkimse.
İlk yürek kırığımdan. İlk kalp ağrımdan. İlk kez SEVDİM SENİ deyipde yüreğime aldığımdan.Bilmiyordum ilklerin bu kadar acı vereceğini. İlk Aşkın bu kadar ağlatacağını. Çekip gittiğinde bile hala deli gibi seveceğimi. Bilmezdim onu affetmek için inadına bahaneler arayacağımı. Gece adını silip uyuyupda , sabah uyandığımda hatırlayacağımı bilmezdim.

Yalnız camları kırıldı. En son yürek harbinde. Cam kırıkları hala üzerinde. Afedersiniz temizlemeye olmadı fırsatım. Ya da ne bileyim işte gelmedi temizlemek içimden. Siz aldığınızda komple geçirirsniz bir elden.Temizlersiniz iyice. Ama her cam kırıklığında nasıl acıdı canım bilmezsiniz siz. İzin verdim işte sırça camlarımın kırılmasına. Dedim ya. Son AŞK harbinden kalma.

Gönül kapılarımında otomatik kilidi bozuldu. Nedense kitli kalmış. Bir daha açamadım. Zaten yüreğimde içerde kaldı. Sevgiyse dışarda. Yani anlıyacağınız kalbim sevgisizlikten öldü. tamirciye götürdüğünüzde kalbimin naaşınıda teslim edersiniz bana. Malum anılarım hep o yürekte saklıydı. Haketmiştir o şimdi anlı şanlı bir cenaze törenini. Cenazemde bir tek o vefasız olmasın. Korkarım yüreğimin yeniden canlanmasından, hayata sarılmasından. Ona bir daha , bir daha güvenmesinden.

Biraz hor kullanılmıştır. Boyaları, sırçaları dökülmüştür. ee tabi kolay olmadı. AŞK'ın ardından, yaralanmış kalması. Giderken "senden intikam almam " demişti ama. Gün aşırı , artık sinirinden mi,hıncından mı yoksa aşkından mı yaptı bilmem. Gelip çizdi yüreğimi hep. Her çizdiğinde onarılmaz yaralar açtı.Sanırım onu bir yalancı boyacıya götürüp boyatmanız gerekecek.

Kilometresi , o sıfırı aşalı çok oldu. Dedim ya kullanıldı biraz. Hemde hor kullanıldı. Kapanmayan yaralar açıldı. Gizli saklı ,görünmeyecek yerlerde. Ben ona güvenip inanırken o yüreğimi haince kullanmakla meşguldü.

Şimdi gelelim , tüccar alıcı. Seninle pazarlığımıza. Artık AŞK yok,olmazda zaten. Bir onaydı sevdam. O da geçti sevdamdan. Ben sana anlattım tüm olan biteni , artık biliyorsun.

Bu yürek ilk sahibinden
Camları kırılmış
Boyası dökülmüş
Dışı çizik çizilmiş
otomatik kilidi bozulmuş
Çok saklı gizli yerleri yara almış
Birazda kilometre yapmış.

Söylesene kaç para eder yalnızlığım. Ne verirsen razıyım al götür yalnızlığımı

[Kéan aRs]

....Bu sabah sana veda ettim.....

Unutamadığım gecemsin artık
Habersizce söylemeden
Masum temiz duygularla
Günahsız bebek gibi
Uyurken yatağında
Bir gül bıraktım başucuna....

Bülbüller susmadan
Şehvet dolu saatlerin ardından
Serçeler uyanmadan
Ezan sesi duyulmadan
Yağmur bulutlarıyla birlikte
Aşkını gömdüm yüreğime....

Güneş kirli yüzümü göstermeden
Tüm şehir üstüme gelmeden
Sana, sana acı vermeden
Elveda bile demeden
Bu sabah sana veda ettim.....

[Kéan aRs]

Gün Gelir....(VEDA)

gün gelir
bütün defterler açık
bütün şiirler yarım
tersine akar sular
bir omza başını koyar
diğerine tövbelerle vebali
tarihin yinelendiği yolda
lambaya geri dönen cin misali
tüm zamanlardan yürür gidersin

gölgeler suda kalır
yorgun toprak uykuda
bulut gökyüzüne emanet
tutsaktır boynu kırık şiir
bir damla gözyaşında
yelken olur
kıyılara şahlanır
saçını rüzgara verir gidersin

anılarda solar can alıcı resimler
rengini yitirmiş anka kuşu gülümser
düşünür yollarda yapayalnız
an gelir söz vurur vuruşkan ölür
buruk bir tarçın esmerliğinde
yere bakar yüzü gülün
dalından kopar gidersin

her yerde var olup
hiçbir yerde olmamaktı yaşamak
bütün yollar çıkmaz
bütün patikalar gidilesi
bir kış sabahında gizliydi merhaba
vakitsiz bir bahar akşa(**YASAK KELIME)na düşer
son veda

gün gelir
yıl dolar devran döner
kapıya dikilir ayrılık
ülkenin adı yok o haritada
acı bir tebessümle dudaklarda
buradan da yürür gidersin...

[Kéan aRs]

Veda Şiiri

yağmurda ıslanmayı seviyorum:

çorak topraklara düştüğü gibi nasıl

yağmurda saçlarımın koktuğunu biliyorum



seviyorum karanlıkta kalmayı:

karanlık bir sevi bildirgesi gibi

sana yazdığım mektuplara dönüyor



şiir yazmayı seviyorum

beni unutsan bile bir yerlerde

senin de bunu yaptığını biliyorum

[ƒяαмвυαz]

Hergün çoğalacak
Her zaman böyle miydi bilmiyorum...

Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak
Alışır her insan, alışır zamanla kırılıp incinmeye
Çünkü olağan yıkılıp yıkılıp yeniden
ayağa kalkmak...

Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte
Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette
Bekliyorum bekliyorum bekliyorum
Hadi gelin üstüme korkmuyorum !

Bulutlar yüklü ha yağdı ha yağacak
üstümüze hasret
Yokluğunla ben başbaşayız nihayet...

[Kéan aRs]

Veda Zamanım

ve gidiyorum dostlar
yerime bir can bırakıyorum asi
veda zamanı gelmişti aslında
ay ekim gün cumartesi...

Allah aşkına kal demeyin bana
yeter: çekeceğimiz acıyı çektik
bir tufan koptu sabahın peşi sıra
ve her güneş batışına bir umut ektik.
...

bağlasanız durmam gayrı bu diyarda
ne gece geceye benzer; ne gündüzde aydınlık!
hiç bir türküye yazılmamış yaşananlar
evrene itimat ettik; Aldandık!

sizlere bir umut bırakıp yıpranmış
ve umut ki gözyaşımla süzülür
toplar tacımı tarağımı bir hışımla giderim
ve gidişime bir annem üzülür.

ve gidiyorum....
yerime bir can bırakıyorum asi
veda zamanı çoktan dayanmıştı umutlara
ay ekim gün cumartesi.......

[Kéan aRs]

Seni Bulmuşken Sana Veda

Seni Bulmuşken Sana Veda


Bir anda doldun geçmişte içime.
Rüya gibi hayal gibi yaşanmış geçmişimde.
Önceden nerdedir ne haldedir derdim kendime
Sonra seni bildim özlemin dinmedi aksine.

Bir sözün bile takılmaz dilime
Seni düşünürüm aklıma gelmez kelime
Böylece yaşayıp giderken bile
Hasrettim sana senden olana biline

Ah ile diyorum hayırlı olsun.Rabbime..!
Kayıp olmayacak unutulmayacak geçmişime
Günler geçsin aylar bitsin kime ne..!
Az... bekliyorum hemen gelmeyeceğini bile bile.

[ƒяαмвυαz]

yar..gidiyor musun..?
g
i
t
m
e
...

oysa öyle çok alışmıştım ki...farketmiyor musun...kokun iliğime işlemiş..GiTMe...


Yar gidiyor musun?
GiTMe...içimde bir korku var...


bu ayrılık değil demen neye gebe?ne gelecek bu kara günlerin ardından..?güneşli günler mi...hayır..!yağmur,çamur,sel bundan sonrası..!ayrılık değil deme...
GiTMe...ayrılık olur bir adım sonrası...


Biliyor musun?
Böyle baslar ayrılıklar ...


yar..gidiyor musun..?GiTMe...

bu sefer duy feryatlarımı..arkanı dönüp rüzgarlar estirme...bir adım daha atarsan kötü olacak sonum...yitme...


Gel biraz; kokunu bırak,
Baharımı al; soguktur oralar ...


hadi vazgeç bu deli sevdandan..!üşürsün,kırılırsın...kokun benden başkasına yaramaz aldanırsın..ağlatılırsın..GiTMe...

düşme düşümden..ezme yüreğimi..GiTMe...


Aglıyor musun?
Aglama; hayırlar ugurlar ...


gidiyorsun...bana arkanı döndün yar..!bana sırtını dönüp bir adım daha atabildin..!!yıkılmadın hem de..dağlar gibiydin..geçip gidebildin..gözlerime bakarken benden vazgeçebildin...yolun açık olsun..uğurlar olsun..


Gurbete giden döner mi dönmez mi
Belli degil bilirim
Ben bir karaagaç gölgesi buldum
Cebimde ümitlerim...



gittin...dağlar gibiydin..altında kaldı sevdam..karanlıkta kaldım...

ümitlerimi rafa kaldırdım..sevinçlerim yok artık..sen gelene kadar güneş yok..

gölgendeyim...


yar..gidiyor musun..?
g
i
t
m
e
...


(levent yüksel-karaağaç)

[Kéan aRs]

Veda Mektubu

Yazarken ağlıyorum veda mektubunu
İstemsiz dökülür satırlara,
Düğümlenir boğazıma sözcükler
Dilim varmıyor elveda demeye
Yaz akşamlarının mehtaplı siması,
Düğün derneklerdeki neşeli cilvelerin geldi aklıma
Son sözcüğe yazamadım hiçbir şey
Yazamadım bu sondur diye
İlk günün ışığı vururken pencereme
Zarfa koyamadım mektubu
Kara isyanlardaki talihi yaşıyor gibiyim
Avutmayı bilmeyen *******in yazgısı olmuşum
Senden ayrılmaya takatim yeter mi bilemiyorum
Ağlayabildiğim kadar yazıyorum veda mektubunu
Bitmeyen şarkılarda arıyormuşum seni
Yakınımdayken çok uzaklarında olduğumu görüyorum
Uçurumun bir ucunda sen diğerinde ben
Nede çabuk bağdaştırmışız kaderimizi
Hiçte düşünmemişiz farklılıklarımızı
Ufacık dünyama kocaman dünyan sığmadı işte
Seni bir ömür boyu gözlerimin içinde tutamam
Sen eteklerinde her daim baharı yaşarsın
Ben ise doruklarında kar boran eksik olmayan biriyim
Bir yerde yanlışlık var
Çift yürekten çıkan tek ses bu değil
Gözlerim dünyayı anlamından çoktan düşürmüş
Sadece kuru bir hazan sarısı var yüreğimde
Tertemiz duygularının hatırına yazıyorum veda mektubunu
Başlamadan biten sonsuz bir sevda olmalı bizimkisi
Biz ayrıyken beraber olabiliriz ancak
Ben senin gözlerinde dünyayı,
Sen ise bende ancak yasakların bunaltıcı nefretini gördün
Sana kıyamadığım için yazıyorum veda mektubunu
Varsın sen beni duygudan yoksun,
Sevgiye değmeyen biri olarak bil
Sen bensiz mutlusun ya bu bana yeter

[Kéan aRs]

Veda Busesi

Sendeliyor bedenim ruhumdaysa med cezir,
Okyanusta bir sandal,çaresiz,aciz sefil
Sürüklenirken sandal bucaksız ummanlara
Kızıl güneş saplanır,kaybolur ufuklarda

Dayanmıyor sandalın vurgun yemiş gövdesi
Rotasından çıkıyor kırılıyor dümeni
Çatlıyor gövdesinde küflü tahta sandalın
Yapayalnız bir sandal,ortasında deryanın

Ufuk,sonsuz mavilik,ne bir ada,ne liman
Herkes varmış sahile ben miyim sade kalan?
Yoruldu köhne sandal,su alıyor teknesi
Bu sandalın yakamoza,son bir veda busesi

[Kéan aRs]

Elveda Dostlarım Hayata Veda

Ölüm meleğimi o kapıda duran?
O mu hızlı hızlı kapıya vuran
Kim o yanındaki adımı soran
Kimdir bu canıma mührünü vuran

Böyle gidiş olmaz tören yapsınlar
Bana anıt değil mezar kazsınlar
Besbelli ölümüm şimdi olacak
Garibim öldüğümü kimler duyacak

Mezarımı kazan usta ağlasın
Anam yokki karaları bağlasın
Beni sevmeyen nağmertler inlesin
Garibim öldüğümü kimler duyacak

Musalla taşına geldiğim anda
Belli ki gidiyorum hayatım sonda
Huzurum yerinde kefenim bolda
Elveda dostlarım hayata veda

Kefeni giydirdin bağladın başım
Mezarım çok derin boyu bir arşın
Yaşarken daima ölümü düşün
Elveda dostlarım hayata veda

Dört kolluya bindirdiler bedeni
Allah bilir bu dünyadan gideni
Afetmiyor kula gıybet edeni
Elveda dostlarım hayata veda

İmam geldi namazıma duruyor
Cemaate döndü beni soruyor
Bedenim yatıyor ruhum görüyor
Elveda dostlarım hayata veda

Döner nedir böyle isyanın kinin
Güvenim kalmadı karardı gönlüm
Bu günüm ne ise hep aynı dünüm
Elveda dostlarım hayata veda

[ƒяαмвυαz]

17 ağustos’ta ölenler anısına yazılmış bir şiir kimin yazdığını bilmiyorum ama okurken çokkötü hissettim kendimi ve sizlerle paylaşmak istedim.

baba bak!
o görünen annemin eli
senin aldığın yüzükten belli
kardeşlerimi düşünme
onlar şu anda parktadır belki
oyuncak helikopter
alamamıştın ya hani
alma artık istemem
bak! onlarca helikopter
hem hepsi de sahici
kıpırdat gözlerini
konuş benimle baba
'elle gelen düğün bayram'
derdin ya hep
bu nasıl düğün,
bu nasıl bayram
neden yerde yatıyor
teyzem, halam, dayım, amcam?
ne olur bir şeyler söyle
konuş benimle
hadi benim aslan babam...
istemezsen bu sene
okula da gitmem
eğer gidersem
geçen seneki idare eder,
yeni önlük de istemem
bir kerecik 'oğlum' de yeter.
bacaklarında kan var
kırıldı mı yoksa?!
hemen alçıya alsınlar
duyuyor musun
geliyor ambulanslar...
sen iyileşinceye kadar
ben su satar, simit satar
size bakarım;
annemin çamaşır ipleri
yine kopmuş
sen üzülme ben takarım!..
daha dün senin
kocaman adamındım;
berbere götürecektin hani,
uzadığı için saçlarım...
'Yavrum' de okşa saçlarımı,
öp yanaklarımı
babacığım ne olursun!..
hadi kalk
sen de bağır, sen de çağır
her taraf yanıyor cayır cayır
'Erkekler ağlamaz' dersin
ama
ağlamak istiyorsan ağla
vallahi kimseye söylemem baba
gözlerine toz dolmuş
silsene baba!
baba!
baba!.. baba!..
yoksa baba!...

BABAAAAAAAAAAAAAAA!

[ƒяαмвυαz]

Bir zamanlar öyleydi..
Diyelim duruyordun bir ağacın yanında
Kış oluyordu diyelim, tek yaprak olmuyordu dallarda
Şimdi kimse inanmaz buna ama
Çiçekle donanıyordu ağaç bir anda!
Kuşu bile oluyordu hatta..


Değdiriyordun diyelim parmağını
Hüzne yavaşça
Eriyip rengârenk bir uçurtma
Oluyordu o an
Hüzün dokunmanla...


Diyelim bakıyordun ağlayan bir çocuğa
Donup kalıyordu gözyaşları çocuğun
Akarken yanağında..


Bir zamanlar öyleydi
Şimdi yoksun
Mevsim kış, vakit hüzün,,,
Ve bütün çocuklar ağlıyor ...


(alıntıdır)

[Kéan aRs]

^^ İsimsiz Bir Veda Şiiri ^^

Uğurlar olsun,
bembeyaz hayaller,
Elveda artık,
ebruli duygular,
Uçuşun,
o güzel tebessümler,
Gidin artık,
tozpembe düşlerim,
Artık,
size layık değil bu yüreğim,
Aklımın ipleri çözüldü,
Kalbimin dişlileri kırık,
Merhamet betonlaşmış,
Kafalar ise,
zulme demirbaş,
Sevgi de yok artık bakışlarda,
Namertlik pupa yelken,
Ne olur,
kaçın kurtulun,
ruhumun güzellikleri benden,
Kaçın size layık olmayan bu yürekten,
Özgürce dolaşın,
özgür insanlığın yaşadığı,
insanca yaşanan yürekleri,
Artık,
burada insanlık mumya,
fikirler,
idealler ELASTİK,
en güzeli saksıdaki çiçek di,
Ne yazık ki,
o da ideallerimiz gibi,
o da yapma,
o da PLASTİK...

[ƒяαмвυαz]

birgün iki sevgili motosikletle geziye cıkarlar, saatde 180 km hız yapar delikanlı.
bunun üzerine kız: delikanlıya canım cok hızlı gidiyorsun.yavaşlarmısın cok korkuyorum der.
delikanlı:bak ne kadar heyecanlı beni sevdiğini söyle der.
kız: seni coooooook seviyorum der.
delikanlı: bana sıkıca sarıl der.
kız: delikanlıya sarılır.
delikanlı: canım kafamdaki kask benim başımı ağrıtıyor sen takarmısın der.
kız: delikanlıdan kaskı alır ve kendi takar. bunun üzerine yarın gazetelerde manşet olur motosikletle bir eve carpan kız ve erkek diye delikanlı ölür kız ise kurtulur. oysaki olay anlaşılırki motosikletin freni patlamış ve delikanlı bunun farkındadır ama bundan sevgilisine bahsetmez korkmasın diye, motorun freninin patlağını söylmek yerine. kendisine sarılmasını kendisi sevdiğini son defa duymak ve kızın kendisine son defa sarılmasını ister. kafasındaki kaskıda kıza verirki kız ölmesin diye. böyle bir aşk işte...

[Kéan aRs]

Son Veda

Bu günde seninle, doluyum yine.
Bırakıp gittiğin,hiç belli değil
Desende artık,hoşcakal canım
Bu o kadar da önemli değil.

Yakışmaz hüzünler,gülücüklere ama
Çaresizlikleri koydun önüme benim
Sadece sensizliğin hüznü kaynadı
Odamın her köşesine
Silemedim.

Bu son veda da.tükendi sözüm
Sen sevdalı bir buluttun oysa
Benim özge yüreğimde
Bilmedin,bilemedin.
....
Kendine iyi bak yinede
Bensiz bu ilk gününde
Sakın olaki sakın
Kötülere bakma
Kirlenmesin gözlerin..

Dokunma kirliliklere
Kirlenmesin ellerin
Ayrıldıysak düşman değiliz ya
Nede olsa yıllarca sevdim seni
Uzakta olsan bile şimdi.

Sen sevda insanısındır yinede
Hani birazcıkta öğrendin sevda çekmeyi
Yüreğine sahip çık en iyisi
Yüreğini kirletme sakın
Birazcıkta olsa sevmişsen beni.
Kirlenmişlliklerle dolu
Şu yalancı Dünyada.

Kötü söz söyleme kimselere
Dillerini kirletme.
Yaralanmasın gönül sırçası köşküm
Yıkılıp kalmasın biçare.
Kendine iyi bak yinede.

Koru kendini tüm kötülüklerden
Kirlenmesin beynin
Düşlerin ölmesin,
Hayellerin çökmesin
Solmasın umutların.

Ben sana tertemiz sevgiler verdim
Benden iyi biliyorsun
Sensizliği yaşatsanda bana
Sensizliği yaşasa da yüreğim
Kirlenmesin sevgim.

Ben sana işte bu yüzden
Elveda bile demedim
Madem ki bu son vedadır sence
Sen çizdiğin yoldan git.
İstersen unut gitsin.
Ama bir şeyi unutma sakın
Unutmak bana göre değil.

[Kéan aRs]

Veda Sözleri

Öyle bakma sevgilim
Sen öyle masum çocuk baktıkça
Sarasım geliyor seni
Sevecen bir anne gibi

Öyle küsme sevgilim
Korkma
Ben seni koruyacağım
Önce kendi şerrimden

Öyle susma sevgilim
Öyle suskun durma
Bak kahven bol köpüklü
Falında kısmet çıkmış
Daha ne istersin ki
Başına bela mı?

Haydi git artık
Gözlerime bakma sakın
Bakarsan ayrılamam
Haydi git
Kendinle bir beni de
Götürdüğünü
Farketmeden
Git bir an önce...

[Kéan aRs]

^^ Veda ^^

Elinde sımsıkı tuttu çocukluğunu
Son kez vedalaştı
Ve attı denize...
Geceydi, görmedi eller...
Ağır adımlarımda iki iç çekiş
İki sessiz bekleyiş
Dönüp bakmadı bile
Bakamadı...
Neye yarardı ki?
Kayboldu derinlerde
Bir şekere takas ettiği türküler,
Gülüşler...

Önce kalbinin atışı yavaşladı
Derken nefes alışları
Yalnızlığını sildi mendiline
Ve katlayıp koydu cebine
Uzaklaştı...
Çığlıklarını duymadı eller...

[ƒяαмвυαz]

Zaman ne kadar cabuk akip gidiyor
Sensizligin kacinci günü bilmiyorum
Vazgectim zaten günleri saymaktan
Tutmuyorum gözyaslarimi
Istersen sende karsima dur ve izle agladigimi
Acima yine de
Yasiyorum böyle de...


Ellerim hala resimlerine gitsede, alisiyorum
Önceleri her gece bakiyordum.. Simdi her iki günde bir..
Ama daha uzun.. daha derin daliyorum uzaklara..
Böyle de nefes aliyorum


Sarkilar seni degil, acimi anlatiyor artik
Kavusmayi degil, ayriligi, yalnizligi ..
Anlayacagin bize kalani animsatiyor


Geri dönüsünü beklemiyorum ki
Vazgeceli cok oldu
Sadece kendimce özlüyorum her birseyini..
Bazen sesini, bazen kokunu..
En cokta susup gözlerime bakmani..
Yasandi ve bitti demeleri acitiyor derinlerde kalbimi..
Bu cümleye sigacak kadar siradan degildi sana duydugum..


Ve simdi yine susma vakti özledigim..
Susup yaralarin sargisini degistirme vakti..
Bir daha kanatip iyilesmelerini beklemenin sirasi..

Son kez sesini dinleyip kapatacagim..
Resmine bakip yüregime saracagim
Sen hic cikma ordan olur mu
Hic gitme icimden

Bu gün de gelmedin
Beklemiyorum dedigime bakma
Gözüm yollarda..
Hangi yönden gelirsen gel..
Gözlerim bulur seni
Yeter ki gel
Kandiramam her defasinda kendimi :((!!!!

[Kéan aRs]

Veda

Çatık bir yüzdü gördüğüm.
Nedenini bilemediğim,
Çatık bir yüz!
Sanki,
Sanki öfkeli.
Küsmüş gibi birşeylere,
Yada kırgın birilerine.
Korktum,
Soramadım;
'Neyin var? ' diye...
O da ses etmedi zaten.
Donuk donuk baktı yüzüme!
Tam veda edip gidecekken;
Elimi uzattım,
O da bana.
Ve;
Parmağımın izi kaldı aynada...!

[Kéan aRs]

Veda mı Ettik

Gözden sevgi akacak, aşkla bakacaktık,
Ölsek bile sevdamızla, baki kalacaktık,
Bu eller ayrılmayacak, mutlu olacaktık,
Hani yeminlerimiz vardı, veda mı ettik? ..

Ne kadar dert çile varsa, nöbet tutarlar,
Pembe rüyalarımı, sardı şimdi kâbuslar,
Deli gönlümüz küsmüşte, yıkık gururlar,
Hani yeminlerimiz vardı, veda mı ettik? ..

Çocuklarımız olacaktı, boy boy dizilen,
Şarkımız çalacaktı, dilden dile söylenen,
Sevdamız olacaktı, parmakla gösterilen,
Hani yeminlerimiz vardı, veda mı ettik? ..

Yaşam mı bizi değiştirdi, biz mi yaşamı,
Bütün kötü rüzgârlar, bizden yana mı,
Göremez olduk artık, mutlu bir akşamı,
Hani yeminlerimiz vardı, veda mı ettik? ..

[ƒяαмвυαz]

İçimizde bir ses vardır durmadan bize bir şeyler fısıldayan, unutamadığımız anları,
Ölü karanlıkları her kapatmaya çalıştığımızda yankılanan.
Duyulup bilinmesinin bile bizi korkuttuğu şeyleri bize fısıldayan bir sesimiz vardır.
Öyle ki toplum içerisinde yanlış ayıp ya da günah olarak nitelendirilen şeyleri yapmış
Olmamızdan kaynaklanan bir sestir bu. Vicdanımızın sesidir içimizde yankılanıp duran.
Onlar yasak ya da gizlidir bilinmezliğin gizemini taşırlar. Bilinmeyenden kaynaklanan bir merakımız vardır.
Bizi cazibesine çeken cezp edici olduğunu düşündüğümüz, bizi bilinmeyene sürükleyen bir merak
Bilgisizliğimizden kaynaklanan bizi öğrenmeye iten iyi ya da kötü bir merakımız vardır.
Seçim şansı her ne kadar bize ait olsa da, içimizdeki bu merak bizi sürükler toplumun değer yargılarının dışına
Yalana, yanlışa, günaha, yasağa. Hepimiz düşeriz bu tuzağa ve sonra vicdanımızın sesi çıkar ortaya.
Günden güne kanayan yaramız haline gelir.


Arkadaşlar bu yazım biraz karamsar oldu ama kusura bakmayın ve maalesef sonunu getiremediğim yarım bir yazı oldu. Sonunu güzel bitirmek isterdim fakat aklıma bir şey gelmiyor sanırım bu yazıyla birlikte kendimi de kararttım. Yalnız şunu unutmayın vicdanınızın sesini dinleyin ama size hükmetmesine sizi içten içe yok etmesine izin vermeyin. Ve şunu çok iyi bilin her ne kadar iyi olmayan şeyler yaşadıysanız yaşayın bunlardan ders almaya çalışın. Kendinize zaman ayırın kendinizi dinleyin ama kendinizi suçlamayın, bir amaç edinin ve onu uygulamaya başlayın. Ben amacıma ulaştım başta kendimi sevmeye başladım sonrada hayatı her şeyi her kötülükte bir umut bulmayı başardım ve savaştım asla savaşmaktan vazgeçmeyin kendinizle savaşın ama kendinizi de yormamaya çalışın size tekbir önerim var
SADECE SEVİN KİM OLURSA OLSUN NE OLURSA OLSUN SADECE SEVİN sevgi her şeyin ilacıdır bunu unutmayın. Kendinizi sevmek için bir neden bulun küçük bir neden bu neden yaşamanızda olabilir, başka bir şeyde benim nedenim beni seven dostlarım bu sizinde nedeniniz olabilir. Eğer bir başkası beni sevebiliyorsa demek ki ben sevilecek biriyim bu benim mantığım ya sizinki?

[ƒяαмвυαz]

Aralasam penceremi usulca sokulur musun geceme..?
Dönsem yüzümü rüzgara ve sana..
Çeksem bana sunduğu kokuyu,"seni" taa içime..
Islansa dudaklarım özleminin akıttığı gözyaşlarıyla..
Hayalin canlanıp siler mi parmak uçlarıyla..?


Sokulsam usulca koynuna..
Nefes almaya korkarak dalsam gözlerine..
Hiç kıpırtısız,heykele dönüşmüş bir bedenle

gidersem özlemimi..
Susmasan..
Hep konuşsan..


Anlatsan bana beni..
Sendeki hikayemi..belki de bizi..
Usulca haritasını çıkarsam yüzünün parmaklarımla..
Küçük buselerle teyid etsem çıkardığım her adresi..
Ve sen olsam..Sendeki ben olsam..


Benim olsan..
Damarlarıma doldurduğum sen ile uzasa gece..
Biriktirdiğim kelimelerimi döksem bir bir..
Toplasan benden dökülenleri..alıp yüreğine yerleştirsen..
Tıpkı hep hayal ettiğim gibi..


Şımarsam azıcık ama fazlasıyla seni şımartsam..
Öpsem..Koklasam..Sımsıkı sarsam..
Yetinmesem gördüklerimle aksam içine nefesinle..
Sen olsam..
Ah sen olsam..


Başkaldırsam herşeye yaşananlara inat..
Dimdik dikilsem mazinin önüne..
Kazısam hiç olmamış gibi..
Yok etsem..
Dolaşırken parmakların saçlarımda kondurken

küçük buselerini omuzuma mayışsam..


Sımsıkı kilitlediğim gözlerimde oluşturduğum

hayal dünyamızda kanatlansam..
Seni de sürüklesem peşimden konduğum her buluta..
Sek sek oynasak elele..


Gülsek.. Eğlensek.. Çocuk olsak birlikte..
Sonra sen yine bir anda büyüyüp bastırsan

sıkıca göğsüne beni..
Nefesimi kessen..
Ürpersem hissettiğim teninle..


Uzun iç çekişlerle kokunu çeksem ciğerlerime..
Huzur olsan..Huzurum olsan..
Canıma katasım var seni yine..
Hadi kat kokunu rüzgara yolla bana..
Ta uzaklardan buralara

Ya da daha iyisi bak gözlerimin içine

İlk gördüğümdeki gibi, bakarak uzat elini..

İnan çok özlüyorum seni....

[Kéan aRs]

Son Veda

giderken
bir buse çaldım dudaklarından
şimdi ağlıyor biliyorum
son bir bakış aldığım gözlerin


son busen kaldı aklımda
eriyorum düşüncelerimde ve
beni sımsıkı saran sıcaklığında.
vedaları sevmem ama
gitmeliyiz
yıpratmadan birbirimizi

biliyorum sana ait her şey
yerli yerinde duracak
sen benim tek aşkımsın
ve öyle kalacak

[Kéan aRs]

Veda Etmeden Bana....

Bitmişse her şey...
Sevgiden geriye kalmamışsa bir kırıntı,
Umitler çoktan tükenmişse,
Ayrılığın hüznü sarmışsa her yeri,
'Çıkmaz bir sokağın sonundayız işte' deyip te
Gidiyorsun değil mi?
Şimdi yalnızım ve dalgın...
Yaşıyorum ayrılık saatini
Senden uzak,
Kalbim kırgın
Düşünmedin hiç beni değil mi?
Oysa, herkesten çok sen anlamalıydın
Umarsızlığımı...
Kırılmışlığımı.
Suskun ve yalnız
Her zaman boynu bükük kaldığımı
Seni ne çok sevmiştim...
Biliyorsun değil mi?
Kalbim karanlık sokaklar gibi,
Işıkları bir bir sönmüş.
Duygularım viran evler gibi,
Sanki,
Yıllar geçmiş te aradan
Yıkılmış...
Sokak sessiz,ben umarsız...
Donmuş yaşlar gözlerimde.
Anlıyorsun değil mi?
Ama yine de benden habersiz
Veda etmeden bana
Gidiyorsun degil mi?

[Kéan aRs]

Yaşama Veda

Aklımız zaman ötesinde
Ruhlarımız uykuda
Devinirken kimsesiz

Karanlığın hırçın efendisi
Yaşama doymadan vedalaşır
Yorgun yüreğimizle sessiz

Uzun saplı orağın gölgesinde
Kapanır bir masumiyetle sonunda,
Fersiz gözlerimiz...

[ƒяαмвυαz]

Evet, Evet İşte Aynen Öyle.

Hani ağlamak istersinde
ağlayamazsın ya
evet evet işte aynen öyle
ne yapacağını bilemez olursun.
Sanki duvarlar üstüne üstüne gelir
boş boş bakarsın etrafa da
gören nereye baktığını anlayamaz.
Hani hiç bir şey
düşünmezmiş gibi yaparsın da
oysa fırtınalar kopar içinde.
Evet evet işte aynen öyle
ne yapacağını bilemez olursun
hayalini kurarsın
geride bıraktığın her günün
tek tek bulursun koklarsın,içine çekersin
soranlara da usulca “hiiiç” dersin.
Hani kavuşmak istersinde
kavuşamazsın ya
evet evet işte aynen öyle
ne yapacağını bilemez olursun.
Gece sanki koynunda gezdirir sabahı
doğmak nedir bilmez güneş
çook uzaklardadır artık sevda
Hani sevmek istersinde
sevmemen gerekir ya
Evet evet işte aynen öyle.

-_-ALıNtı-_-


ben bu şiiri okuyunca sanki benim yaşadıklarımı anlatırıyor
VS ailemlede paylaşmak istedim

[Kéan aRs]

Benden Veda

Esiri olduğum aşktan
Ayrıl diyorsun
Taptığım kadından
kırıl diyorsun
Söyle buna nasıl
cür'et ediyorsun
Ne beni dinliyor
Ne de bir söz söylüyorsun
Gönlümdeki yerini görmeden
Söyler misin nasıl gidiyorsun
Elveda anılara elveda sana

Kolum kanadım dediğin sevgili
Değmedi elime değmeyecek
yabancı eli
Unutulmak mı dersin canım
Sevmenin bedeli
Elveda anılara elveda sana

Çalmasın gönül kapımı
titrerse ellerin
Pas tutsun yürekleri
Artık bende kilitledim
Sen sevmedinse zalım
ben hiç sevmedim
Elveda anılara elveda sana

[Kéan aRs]

Hiçbir Şey Söyleme Veda Ederken

Giderken kalbimi al götür benden
İçimde bir umut kalsın istemem
Ben zaten hasreti tattım severken
Hiçbir şey söyleme veda ederken

Ardından gözlerim ıslansa bile
Ellerim uzanıp yalvarsa bile
Teselli istemem git güle güle
Hiçbir şey söyleme veda ederken

En büyük ateşler yansın içimde
En büyük kederler kalsın benimle
Mutluluk dileme teselli verme
Hiçbir şey söyleme veda ederken

[ƒяαмвυαz]

Eğilip öpüyorum alnından
gözlerinde uyuyan nazlı bir sabahı
dudağımı yakıyor o gül ateşin / incecik

bir defne dalında uzuyor kirpiklerin
yüzünün aydınlığına ak güvercinler konuyor
utanıyor saksılarda çiçekler
bir dal kırılıyor / körpeçik

saatler akıp gidiyor
bir ceylan iniyor sızının kıyılarına
bütün ırmakların suyu çekiliyor
ölüm kesiyor yolları / gencecik

okşuyorum incitmeden
yanağından süzülen damlacıkları
utangaç bir mavi düşüyor gözlerinin içine
boynunu büküyor yaşam
yüreği parçalanıyor bakışı güvercin bir kızın
bütün aynaları kırılıyor / sevincin

hafiften bir rüzgar esiyor
apansız ağıtlar düşüyor sesime
korkunç ateşlere düşüyorum, uçurumlara
alevden tomurçuklar patlıyor usumun gergefinde
beyaz kefenlere sarılmış bir kar çölünde
elimde çırılçıplak kalıyor yüreğim

şimdi bir kıtada çocuklar güneşi öpüyor
analar ağıt yakıyor bir başka kıtada
yüzümde çiçekleri solmuş bir bahçenin hüznü
dalıp dalıp uzaklara gidiyorum
ve diyorumki,
yaşamak ancak bu kadar haklı olabilir
ancak bu kadar güzel ey kardeşim
çirkin bir ölüm kervanında kırılsada papatyalar

sen ki, bırakıp bir baharda nazlı özlemlerini
uçup gittin nazlı bir kuş gibi
bir sonsuz maviyi çizip yüreğime

zaman acısını işlerken hayatın güldikenine..

[Kéan aRs]

İşte Bu Son Veda

Artık gitme zamanı
Zamanım dolmuşsa bu mekandan
Acı tatlı yaşamışım her anı
Hesap sormaya hakkım yok geçen zamandan

Yüreğim söyledi kalemim yazdı
Ardımızda kalan anılar bir tutam
Bazen sevgiliye, bazen kadere isyan vardı
Gözyaşımızı yüreğimize attık her zaman

Hep hayaller kurduk
Yürekten sevenim olmadı hiçbir zaman
Dost, dost dedim hep avundum
Can dost dediklerim vurdu ilk her zaman

Her gelişin bir gidişi vardır
Benim için gitme zamanı şuan
Sürçü lisan ettikse af ola
Kul hatalarıyla vardır her zaman

Bir garip serseriydim
İsyan ile feryat ettim çoğu zaman
Üzdüm, üzüldüm, sivri dil ile söyledim
Amma! ! ! Yüreğimle sevdim sizi her zaman

Bu son elveda, artık buralarda kalamam
Benim için süre doldu, artık vakit tamam
Bu son şiir ve size son vedâm
Bütün gönül dostlarına, benden bu son selâm

[ƒяαмвυαz]

Senin alev gözlerin
Eritse şu ruhumu
Buz olur kesilirim
Yanarken içim

Sesin bir uçurum
Çağırırsa beni
Kuş olur uçarım
Yanarken içim

Sevdan bir ateş oldu bende
Gönlüm bir deli coştu sende

Saçların rüzgarından
Savururken gönlümü
Sürgün olur göçerim
Bu diyarlardan

Kime dokunur ellerim
Kimi görür gözlerim
Ölüm çıkar karşıma
Yine sen derim

Sevdan bir ateş oldu bende
Gönlüm bir deli coştu sende

[Kéan aRs]

Veda

Giden gelmiyor mualla giden gelmiyor
Buralar bize göre değildi, anlatamadık.
Bu nasıl iştir mualla bu emniyetsizlik
Bu düşüp düşüp kapıldığımız kurşun cereyanı
Her saniye göz ucunda ölüm perdeleri
Sayfa sayfa azap çeker bu medeniyetsizlik.

Oysa o riyakarlığın içinde bir halk gürültüsü vardı
Dudak dudak barış yanıyordu bu hezeyanın üstüne
Giden gelmiyor mualla giden gelmiyor
Buralar bize göre değildi, anlatamadık.
Bu bezirgan siyaset bu askeri sürgün
Bu teslimiyetçi zihniyet geçit vermiyor
Şimdi kan çemberinin ortasındayız
Dün değilse eğer dehşetle yarın
Yarın değilse mualla mutlaka bugün
Dalga dalga cennetin kollarındayız.

Oysa ben senin kollarında olmayı tercih ederdim …

[Kéan aRs]

**Ölümsüz Aşk**

Kimselere verme yüreğini.
Kim duyabilir ki senden başka
İçindeki yitik sesi..
Yüreğinin kırık aynasında
Tek bir yüz, tek bir hüzün,
Tek bir aşk yadigar kalsın sana..

Kimselere verme yüreğini
Belki bir gün gelir
Göğsünün kafesinden söküp
Alı verir ayrılığı
Kim bilir, gün gelir kabul eder
Param parça bıraktığı aynaları..

Kimselere verme yüreğini
Varsın ziyan olsun yılların
Her gece aksın gözyaşların
Yıldızsız olsun gecen
Yağmurlar aşksız yağsın

Kimselere verme yüreğini
Gün gelir döner belki
Gözlerinin haresinden
Gönlüne akar..
Hiçbir şey yokmuş gibi
Yüzüne bakar..

Sen yinede kimselere verme yüreğini
Her gece tek kişilik hayallere dal
Ömründen ömür, hayatından hayat çal
Kimselere verme yüreğini
Yalancı bir umuda esir et hevesini
Nede olsa gün gelir, ölümsüz aşk
Öldürür bedenini…

[Kéan aRs]

Ölümün Dar Sokağında

Ölümün dar sokağında
ısrar etmek ne anlama gelir?

Tuz çölünde
olanaklı mıdır çiçeklenmek?

Hiçbir şey gerçekleşmeyen denizde
ölüm için giysi var mıdır?

Yok olup gittiğinde kemikler
kim yaşar o son kalan tozda?


Pablo Neruda
Çeviren: İsmail Aksoy
“Sorular Kitabı”ndan

[ƒяαмвυαz]

sevgiliye...
öylesine bendesin ki, ölmüyorsun.
Ölsen ben de öleceğim sanki.
Çıkarsan içimden, bütün kanımda seninle birlikte akıp gidecek
Öylesin...Kan Gibisin...




'Hayatının en anlamlı şeyi ne' diye sorduklarında tereddüt bile etmeden senin adını verebiliyorsam...
sen benim için vazgeçilmez olmuşsun demektir...




Gidene...
Kendimle baş başa kalmak iyi gelmiyor bana.
Bir tek gece mi yotun yanımda? Ya da kaç bin yıldır?
Seni özlemek her zaman iyi değilmiş anlıyorum.
Ya sen özledin mi beni? Yarın koşacakmısın bana?
Uyku çağırıyor beni, gece bitsin, sen başla. Kapıyorum
gözlerimi, yeniden ve sadece sana açmak için
Gün Gibisin...




Yokluğunda...
Benimle birlikte bu kent de sensizliğe
isyan ediyor, sarayları, evleri, gökdelenleri
birer birer yıkılıyor. Başka bir şehir kuruluyor...
Adı İstanbul değil...
Vazgeçmek mümkün değil senden...
Can Gibisin...




Çağrı...
Bütün gidişlerden arınmış, uçarı sevdaları bir kenara
bırakmış ve kendini aşka adamış bir adamım ben.
Senin aşkına... Her şeyi yeniden tanımak, yeniden tanımlamak
istiyorum. Seninle yaşamalıyım, seni yaşamalıyım,
Yanımda değilsen, saatler durmalı, sonra sen gelmelisin,
kaldığım yerden yine aynı heyecanla
devam etmeliyim yaşamaya...
Zaman Gibisin...




Uyuyamadığın bütün uykuları, üşüdüğün kış sabahlarını,
İç sıkıntısıyla geçirdiğin bütün akşamları, seni
yatağından sıçratan kabuslarını topla öyle gel...


*Mehmet Coşkundeniz'in kitabından
ben beğendiğim bölümleri yazdım

[Kéan aRs]

Ölümden sonra…

Canımsın,ciğerim her şeyim,
Gel gör aşkımı kalbime sor,
İçim içerim kan ağlıyor,
Yanıyor sanki cehennem ateşi,
Et tırnaktan kopmuyor ki,
Seni okadar okadar seviyorum.
Bu sevgi aşk bizi birleştiremedi,
Seviyorum bu dünyada seni,
Hatta ölümden sonra da…

[ƒяαмвυαz]

korktum düşüp kalkmaktan dizlerimde ki yaralarla başbaşa kalmaktan tekrar.kaçmalıyım dedim ama başaramayacaktım biliyordum.son defa dedim son defa hadi koş koşamasanda yürü ilerlemeye çalış en azından bi bebek gibi emekle...gururunu at bir köşeye sevdanı koy baş köşene...şimdi beklemek bile seni güzel baş köşemde ki sevdamın sevgimin sahibini...beklerim dedim seni ölene kadar söz vrdim yanındayım diye ama sadece sözde değil yürektede sevdim yürektede yanındayım yüreğimlede yanındayım...sözümle değil özümle yanındayım sade bedenimle değil tüm ruhumla yanındayım...rüyanda da olayım hayalinde de düşünde de hep seninle olayım varsın şımarık olayım ama senle olayım...


uzun zaman sonra bişiler karaladım inş beğenirsiniz

[Kéan aRs]

Aşk Firar Etmektir Ölümden

işte yine gidiyorum elim yüzüm yağmur bulaşığı
ne söyleyebilirim ki biten bir maceraydı vakitsiz
siyanür etkisi beynimde ağlayış sarmaşığı
saatler dörtyanımın çiçeği çocuklar sahipsiz

dudağımda bıraktığın öpücükle bakıyorum
tutunduğum sıradışı ayrılığıma tecrübesiz
haydi dediğin yerde kendimi yakıyorum
şiirler ölçüsüz artık şarkılar ezgisiz

farketmeden ayrıldım hayata gelmek gibi
sonu olandır başlayan aşk da olsa hayat da
olacağı vardı ağlamıştım oysa çocuklar gibi
biliyorum kızaran benim sessiz yanağında
not:
aynılıktaki ayrılıktayız aşk firar etmek ölümden

[ƒяαмвυαz]

Bir boğaz köprüsü geçer kalbimin ortasından
Ölüm cellat olmuş bakıyor her iki kapısından
Sevda balonlarımla ne zaman boğazı geçmeye kalksam
Arkamdan biri bağırır dön artık sevdam

Yağmur yağıyor her teli aşk soluyan saçlarıma
Ölüm aşık olmuş toprak kokan bakışlarıma
Gönül köprümden beni sevmek için biri geçmeye kalksa
Ölüm kol gezmeye başlar boğazın her iki yakasında

Sana ölüm hiç aşık oldu mu vurgun yemiş gibi
Sevdiklerine sarılmaktan korktun mu benim gibi
Aşkıma, kaçamak bakışlarla anlattım sevgi dizelerimi
Elim sende oynadım sevdiklerimle ama oyun bitti

Yalnızlıkta ölüm sevdi beni sevgilim diye
Gül yerine ceset kokladım sevgi niyetine
Sen yokken ölüm aşık olur bana
Yalnızlıkta toprak şunu fısıldar kulaklarıma
Sevdiklerin seni bana gömdü gel artık kollarıma
.....

[Kéan aRs]

Ölümüne Severdim

Bir Gülüm vardı daha açmadan soldurdular,
Ben onu ölümüne severdim be taş koydular,
Onu çok seven kâlbimi sanki, sanki oydular,
Bir Gülüm vardı daha açmadan soldurdular,
Ben onu ölümüne severdim be taş koydular...

[ƒяαмвυαz]

bir köy esintisi
damların toprağı gibi sıcak ayaklar altına girdim
gökkuşağına karşı
ayrımcılığını düşünerek dost yüreklerin
sonra minik avuçların arasında uyumak istedim
düşlerin en güzeline
merdiven dayadım gökkuşağına
ordan gökyüzüne
sarkı söyleyen rüzgarlar gibi hafiftim
deşifre edilmemiş yalın tertemiz
sakladım kendimi
seni büyütmek istedim
kışın bembeyaz dağların düşlerine
yazın eşkiya izlerine
baharın çiçek yapraklarına
küçüksün anlamıyorsun biliyorum
ben bana uyanmayan düşlerime soruyorum
vefanın bu kadar basitce işlendiği
günlük gömlek niyetine
kirletildiği şarlatanların içinde
ama sana yaşamaktayım
unutmadımklarım sana
en güzel zulalarım sana
dağbaşında ucurum başlarında sakladığım çiçeklerim sana
bu beden dirilir bir gün
hesabına düşenlerin önünde kartal yuvasına kem bakanların
yüreği sökülür bir gün
ertelenenlere asıldım sende
gün gelmeyecek olsa bile ben sana gelirim
güneş unutsa safağı
ay unutsa geceyi
ben senin yüreğinin kaçakcısı olurum
can verdiğim kanverdiğim düşlerimin geleceği
umudumun gökyüzüne bıraktığım tarafımsın
neden *******i severim seni
gündüzlerine ilişemez bu eller
en güzel uykularının
kaçak tarafında saçların okşanır
yüzünü dönsende
kokun bana dönük bilirim
her militanın gelecek sevdası olur.
sende uğruna kendimi militan yaptığım
gözlerine iliştirdiğim bir hayatım var
o da sanadır..
minik bebeğime.....i.k

[Kéan aRs]

Ölümüne Sevmeliyim

Sen gelme diyorsan
Biliyorum ki gelmeliyim,
Sevme diyorsan
En alasından sevmeliyim.
Ve hüznünün mavi denizini
Sevincimizin masmavi,
Yakamozlarında sevda parıldayan
Denizine çevirmeliyim.
Anlayacağın seni ölümüne sevmeliyim...

[Kéan aRs]

Neden korkayım ki ben bu ölümden


Neden korkayım ki ben bu ölümden
Farkı yok bu günün, geçen dünümden,
Vazgeçmek çok kolay dünya malından
Neden korkayım ki ben bu ölümden

Yıllarca maaşla geçinip durduk,
Kıt kanaat karnımızı doyurduk,
Kazancımız, evlatları okuttuk.
Neden korkayım ki ben bu ölümden

Elli iki yıllık ömrün her günü
Sağlıklı geçti, buna çok şükür,
Artık kemiklerim hep katır kütür
Neden korkayım ki ben bu ölümden

Bu dünyada rahatım yok gayem yok
Çok çalışıp alınacak payem yok
Vazgeçilmez olan, bir sermayem yok
Neden korkayım ki ben bu ölümden.

Bundan sonra yaşayacağım her gün
Vücudum terk eder beni gün be gün
Acılara dayanılmadığı gün
Neden korkayım ki ben bu ölümden.

Allah’ım bu derdi vermişse bana
Acı çoksa, sarılmışsan ilaca
Yalvarmak da fayda vermezse O’na
Neden korkayım ki ben bu ölümden.

[ƒяαмвυαz]

sana kızamam ben.....
gecikmişliğim senin suçun değil,
biliyorum, benim erkenciliğimden....
beni tarih kitaplarında okuyorsun,
beni bir geçmiş zaman eki yapıp,
en sevdiğin cümlenin sonuna koyuyorsun.....
ben seni dünde ararken,
sen henüz gelmemiş bir yarında bekliyorsun...


sana kızamam ben....
senin gülüşüne sızılandım,
ve seni bildiğim o gün,
ansızın yitirişime hazırlandım...
bana hep hüznümü yaşarken dokunuyorsun...
biliyorum, senin açmamış bir gülün var,
ve yakınlaştıkça,
o gülün özüne kokuyorsun......


sana kızamam ben....
en ölümcül ifadesidir aşkın, ağlamak...
en çetin kavgasıdır yalnızlığa meydan okuyup,
uykusuz bir gece de sabahlamak...
uzaklığına alışamam senin,
asıl zor olan,
içinde bir uzaklık olduğuna alışmak...
yani sevdalandığın yarın da yoksam,
ve seni kaybettiğim bir umudun ortasında bulmuşsam,
sen getir gerisini...
bu nasıl yaşamak.......


sana kızamam ben....
bu bir haksızlık değil,
bu bir katliam..
bu yüreğin en derin sancısı,
dağılıp kaybolması aklın dimağın,
sana söylemek istediğim sözler vardı,
hepsi darmadağın.....
senin adın yasemin...
senin adın sonbahar,
senin adın,
geçmek bilmeyen bir kalp ağrısı..............
gitsen de gelmediğin bir yoldan,
biliyorum,
yok sonrası.....

[Kéan aRs]

Hemde ölümüne

Sana sevgimi anlatamadım ama
Seni sevmiyorum diye aldanma
Bilki sana söyleyemedim ama
Ölümüne seviliyorsun inan bana

İnanıyorsun değilmi sana olan sevgime
İster sev beni istersen sevme
Vijdanın el veriyorsa çürümeme
Yılmaz sevecek seni hemde ölümüne

[Kéan aRs]

Ölümden Önce Gidene

Ölüm eşyayı da soğutuyor
bedenle birlikte
Hiçbir şey ısıtmıyor
senden arda kalan bu evi
Sen gittin ya
giymem mavi gömleğini
Yüzüklerin getirmiyor bana seni
Dokunduğu herşeyi
içine aldı ölüm
BAna kalansa pişmanlıklar ve
yüreği söküp alan hasret
İyi ki ölümden önce gittin...

[ƒяαмвυαz]

susmaya alışmak... söylenişi bile sessiz..

ve acı verici...

ve biçare...

bazen gerekli bazen de gereksiz..
ama susmalı konuşmaktan çok..

bir sevmeli, ama sonuna kadar susmalı insan.
gözler konuşmalı, vuslatı anlatmalı,
hasreti leblerde değil bakışlarda aramalı insan..

bilmeli yürek sevmenin ne olduğunu..
öğretmeli sevilmenin nasıl olduğunu..
acı çekse de susturmayı bilmeli çığlıklarını..
susturmalı hasreti, askı, dili , yüreği her şeyi..

mantığa söz geçiremeyen insan,
nasıl sustursun yüreği? aşkı? sevdayı?

susturamaz.. canı yanar bin kez ölür ama susturamaz..
dil sussa bile ne yürek susar nede...

yürek susmasa kime ne fayda? Duyulur mu ki sesi cihana? Haykırabilir mi ağlayan gökyüzüne?

nefes almasını unutmuşken çok ağır bu sorular..
çok ağır tüm yaşananlar..
ben yürekli oldum gösterdim aşkımı sevgimi ama duydun mu,
bilemiyorum.. hissedemiyorum..

zor olanı başardın sende.
haykırdın aşkını, hem yüreğinle/ hem dilinle...
acı çek sende şimdi, acına kurşun işlerse...

.........

bi dostumun (birzamanlar olan) arkadaşıyla yazdığı yazı..

[Kéan aRs]

Ölümüne sevda

ölümüne sevda mı?
zor...
hangimiz hangice konuştuk..
Hangimiz yürekçe...
Salınıp gitmiş,
bir nehrin suyuna insanlık,
geri kalan karanlık..

[Kéan aRs]

***Ölümüne........................

Yaşamım bitiyor...
Yaşadıklarım gözümün önünde...
Yaşamadıklarım hınçlı! ...

Yaşamım bitiyor! ...
Gözlerimi durduramıyorum! ...
Hızlı bir film şeridi...
Kontrolsüz!
Hayatım bitiyor ve ben hiç bişi yapmadan seyrediyorum! ! !
Kahretsin! ! !
Her gün kahretsin! ! !

Haytım bitiyor!
Aldığım soluk bensiz!
Aldığım solukta dünya yok! ! !
Aldığım solukta ben bile yok! ! !

Ellerimle tutamadığım...
Sözlerimle durduramadığım...
Tıpkı sen gibi...
Herşey geçip gidiyor! ....

Tanrım...
Ben inanamıyorum!
Seni bu kadar sewerken....
Ben ne yaptığımı ne yapacağımı anlayamıyorum!
Bu kadar kötü olabilir miyim ki! ? ? ?
Bana bu kadar kızmış olabilir misin ki! ? ? ?

Tanrım....
Ben çok yoruldum....
Yemin ederim buna dayanacak gücüm yok! ...

Yaşanmamışlıklar kötüdür hep...
Bir de yaşadıklarının hep anı olarak kalması! ...
Yaşam bir anıdan ibaretse...
Ölüm öyle anlamsızsa...
Yapacak bir şey kalmıyor geriye! ...

İnsanları dinliyorum....
Mücadele edersen güzelleşirmiş hayat! ...
Yoklukla mücadele etmek....
Sen olmadıkça aldığım soluk benden yana değil!
Sen olmadıkça...
Sen bana gelmedikçe...
Sen beni sarmadıkça ölesiye...
Ölesiye ölüyorum! ....
Gelmeyeceksen....
Son bir şerit...
Ellerimin arasında kayan...
Öpüyorum gül gözlerinden...
Her neredeysen! ....

Ne garip...
Sen gelmezsen...
Ölümüm de boşa olacak yaşamım gibi...

Ne garip...
Ben hiç bişi anlamadan...
Ben hiç bişi anlamadan geçip gitmiş olacağım! ...

Ölesiye...
Sewdim! ...
Ölesiye sewerdim yine! ....
Tutunamadım...

YOKSUN! ! ! ...
Kahrolasına tutunamadım! ! !

[ƒяαмвυαz]

kapalı çarşı dudakların, kalabalık ve renkli
susma. Dilimde kurur kelimeler

biliyorum, olmayacak bir şey sana dirilmem
çocuk aklıma uyup da yürüdüm meydanlarında
kapını çalıp kaçmaktı niyetim
bir satır başında birden karşına çıkmak,
ve düşürmek kolunun altındaki cümleleri

olmadı. Ezberimde kaldın karıştırırken gülüşlerini

yoldan çıktım, sana düşüyorum
kurtarma beni


Pelin Onay

ezelsu
minik bir tavşancığım ben

[Kéan aRs]

Sıradakinin Ölümü

O, ne önde
ne arkada
sırada
sıramızdaydı..

[Kéan aRs]

Ölümüne sevmek kolaymı sandın

Bir karar veripte dönmek olmuyor
Ölümüne sevmek kolaymı sandın
Çok yalvardım elden bir şey gelmiyor
Ölümüne sevmek kolaymı sandın

İste Yar yoluna vereyim canı
Eğer aşık isen maşukun tanı
İnsanlar galleştir aldatır seni
Ölümüne sevmek kolaymı sandın

Sevmek kolay ayrılması zor gelir
Yarinden ayrılan dünya dar gelir
Bilmiyom sevdiğim sonun ne olur
Ölümüne sevmek kolaymı sandın

Seni seviyorsa yapma yalanı
Arayıp bulaman kadir bileni
Seni çok seviyom diyenler hani
Ölümüne sevmek kolaymı sandın

İstersen Hüseyin'i anlama canım
Çıkma bu gönülden gel ol sultanım
Zaman gelir ettiğinden utanın
Ölümüne sevmek kolaymı sandın

[ƒяαмвυαz]

Şarkılar seni söyler, dillerde nağme adın
Aşk gibi sevda gibi huysuz ve tatlı kadın,
Huysuz ve tatlı kadın;

Ne zaman eskiyor sevgiler
Ödenen bedellerin acısı geçince mi

Yagmur yağıyor, mutfak camındayım
Nasıl üşüdüğümü bilemezsin,
Menekşelerim çiçek vermiyor artık anne
Söylediğin gibi hep dibinden su verdim ama
Şimdi telefon açsam sana
Sesini duymakta yetmiyorki


hep aynı cümleler babamlar nasıl ilacını aldın mı

Nedenini bilmediğim bir ağlamak var içimde
Biyerlere sıgdıramıyorum kalbimi
Bazen dalıp giderdim mutfakta yemek yaparken
Tahta kasıkla tencerenin başında öylece ne düşünürdün acaba
Özlemek çok fena anne, anlamak seni daha da fena

Omuzlarım ağrıyorak uyanıyorum sabahları
Benim kızımın omuzlarımı ovmasına daha çok var
Gittikçe sana mı benziyorum ben
Yada ''annenin kaderi kıza'' dedikleri doğru mu
Baban eskitir herşeyi kızım demiştin bikez
Anlamamısım meğer, eskiyormuş anneciğim
Omzunu ovucak kalmıyormuş meğer aynı evin içinde
Şimdi duysan bunları ne üzülürsün mutsuz mu kızım diye
Çoktan kendinden vazgeçmiş bir sesle
Mutsuz değilim değilimde anne
Yagmura ve mutfağımdaki kedere çare bulamıyorum
Evimi topluyor, toz alıyor, patlıcan kızartıyor
Televizyon seyrediyor, akşam çalan kapıyı açıyor

Açtığımı gören olmuyor

Pişirdiğim yeniyorda

Güzel olmuş denmiyor

Çay demleniyor demleniyor demleniyor
Kederim, mutfagımın her yerine yerleşiyor
Ah nasıl eskiyor herşey anne, nasıl eskiyor
Eskilerimide atmaya kıyamıyorum,
Seni cok özlüyorum
Bana yasakladığın bahçeler sanada mı uzaktı hep
Gidemeyişine ağladın mı söyle

Nezaman eskiyor sevgiler
Ödenen bedellerin acısı geçince mi
İşte öyle, kalbimde bir acı şarkılar seni söyler

İclal Aydın

[Kéan aRs]

Ölüme sevdalı hayatım................

Ölüme bir dakika kaldı sevgili hayatım,
Ve ben ölümüme sonuna kadar sevdalıyım…………..
Akıp gitmedi belki bir ömür,
Ya hayatım yorgundu,
Yada ben bu yükü taşıyamadım………..
Ve aslında ben bu ömrün,
Bir dakikasını bile hiç yaşayamadım…………
Ölüme bir dakika kaldı sevgili hayatım,
Ve ben ölümüme sonuna kadar sevdalıyım…………..
Hep kaybettim,
Hep yenik düştü bilinmezliklere
Sebepsizliklerim……..
Gelişlerimde bana sorulmadı ama
Bitişlerimi kendim seçerim………
Ve ben,yolumu bilip
Artık arkamı dönmeden giderim………………..
Ölüme bir dakika kaldı sevgili hayatım,
Ve ben ölümüme sonuna kadar sevdalıyım…………..

[Kéan aRs]

Ölüme Doğru

Hepimiz
İnişi olmayan merdivenlerdeyiz
Basamak basamak
Ardımızda bıraktık her şeyi
Ömrümüzün tükendiğini bile bile
Aceleci attık adımları, daima ileri
Alay etmiştik ölümle zamanında
O son bizim için değildi sanki
Ne oldu asil yüreklerimize
Ne oldu cesaretimize
Ne oldu hani?

[ƒяαмвυαz]

Gidişinin ağır ve sancılı olacağını biliyordum. Hiçbir şeyin beni avutamayacağını biliyordum. Nefes almanın bile bedenime ağır geleceğini, sokağa çıkmaktan korkacağımı, bu evden korkacağımı, her yüzün, her kokunun, her sesin seni anımsatacağını biliyordum. Her şeye, herkese küseceğimi, yaşamımın zorunluluk haline geleceğini biliyordum.

Yine de zor oldu.


Ne kadar oldu bilmiyorum
Sen gideli kahvaltı edemiyorum
Çok uzun zamandır böylesi yalnızlığı yaşamıyorum

Oysa ki kendimi alıştırdığımı sanmıştım yokluğuna. Ellerin soğumaya başladığından beri, bana baktığında gözlerinde o yıldızları görememeye başladığımdan beri kendimi buna alıştırmak için uğraştım durdum oysaki. Oysa ki sen gittiğinde hayatımın nasıl boş kalacağını bildiğimden yeni uğraşlar edindim kendime. Çiçekler ektim, oyunlar buldum, kitaplar aldım. Hiç biri fayda etmiyor şimdi. Çiçeklere en son sen dokundun biliyorum. En son sen baktın sayfalarına o kitapların.


En sevdiğin koltuk boş yasakladım herkese
Sen gelince aynı bul diye
En sevdiğin çiçekler vazoda yine
Gelirsen koklarsın diye

Bu evde dokunduğum her şeyde tenine dokunuyorum. Kokun ellerime siniyor dokunduğum her şeyde. Oysa ki gideceğini anladığımdan beri ortalarda sana ait ne varsa kaldırdım bu evin en ücralarına, göremeyeceğim, dokunamayacağım dolaplarına. Orda olduğunu bildikten sonra, bir zamanlar sana dokunduklarını bildikten sonra, görmemek fayda etmiyor oysa ki. Aldığım nefeste kokun ciğerlerimi yakıyor. Aynada gözlerin, gözlerime bakıyor.


Ne kadar oldu bilmiyorum
Dokunur diye müzik dinlemiyorum
Hatta cezalandırdım kendimi
Arkadaşlarımı bile görmüyorum

Döneceğini hayal ediyorum günün birinde, gerçek olamayacak kadar güzel olan bir hayalle. Geleceğini ve yüzümü ellerinin arasına alıp �hepsi geçti� diyeceğini. � Kötü bir şakaydı� diyeceğini. �Yine güldüremedim seni değil mi� diyeceğini bekliyorum. Yüzünü ellerimin arasına alacağımı ve gözlerindeki yıldızlara bakacağımı hayal ediyorum. Gözlerindeki yıldızları o kadar özlüyorum ki, gittiğinden beri gökyüzüne bakamıyorum.

[Kéan aRs]

Nikahı kıyıldı ölümün...

üzümden daha çok kararmıştı kızın gözleri
tepeden tırnağa bir kara sevdaydı içindeki yangın
eli yüreğindeydi yiğidim aslanım şurda yatıyor diye
taş kesilmişti yüreği güllerden yoksundu yiğidsiz aslnsız bir yürek...
ne su ne ekmek nede bir lokma hayttan umut kesilmişti
güvey vardı da eksik gelinmiydi
sevdasını bir elma gibi yaşamak istiyordu yarımsız
koşu verdi nikah masasına ayağına basmak için ölümün..
nikahı kıyıldı ...nikahı kıyıldı ölümün...nikahı kyıldı..

[ƒяαмвυαz]

Hadi gidiyorsun,
Yürekten kan gidiyor , sen gidiyorsun,
Herşey gidiyor,
Gökte bulut,dağda kar,düzde kervan gidiyor,
Solgun bir gül oluyor insan,
Bir demet kır çiçeği ölüyor,sen gidiyorsun,
Ne ucuz yaşıyorsun,ne kolay,
Bir kristal gibi ellerimden düşüyorsun,
Bakma öyle,
Ben kanıyorum sen üşüyorsun...

Kolay değil bir yalan bu,
Yaralayan,kanayan,koca bir yalan,
Yalan işte,
Sevdiğim yalan,
Şarkılardan arta kalan ve sabah buğusu,
Ve tarla faresi ve ekmek derdindeki işçi kalbi gibi,
Yumuşak,sıcak bir yalan...

Islak gözlerimle geçiyorum,
Yaralı bir ceylanın kalbinden,
Ceplerimde kül var,
Bir yangından arta kalan...

Sorduğum adreslerde kimse oturmuyor,
Ve kimse olmuyor ben sorduğum zaman,
Herşey bir yalan gibi yandığı zaman,
Yalnız olduğunu anlıyor insan,
Anladım ve geçtim,
Yaralı bir ceylanın kalbinden...

Aynamı kırdım,fotoğraflarımı yaktım,
Nasıl da acımasızdın tafralarıma karşı,
Nasıl da umarsız...

Su gördüm düşümde,
Karanlıktı ve gürültüyle çağlıyordu,
Ceplerimde kül vardı ve yanıyordu,
Sonra sabah oluyor,
Ve bir ceylan kalbinde alem ağlıyordu...

Hayır,diyordu bir dağ köylüsü,
Hiç bir şey için geç değil,
Ve geç değil,
Birşey için hiçbirşey,
Birşey vardı öyleyse,birşey,
Beni çeken,
Gecenin dağdasından uzağa,
Kocaman çayırlara çeken birşey,
Gümrah ırmaklara,
Sonra sıcağa sonra acıya,
Sonra yaralarıma merhem olmaya kapıma dayanan birşey...

Tutsana beni bırakmasana,
Olsun,yaralasana,
Olsun,ağrısada,
Yalan da olsa kalsana...

Dağ köylüsü aşkın olduğu yerde ben varım,
SEN OLMASAN DA ben varım,
Yağmur yağar,saçlarım filizlenir,
Bir yıldız düşer omuzlarıma,
Islık çalar,ıslanır,şarkılarımı söyler geçerim kapımdan,
Camların buğusundan ve yağmurun kokusundan tanırlar beni,
Bilirler en iyi YALANLARINI ben alırım onların,
Adresler sorarım kimseler oturmaz orada,
Ve kimseler olmaz ben sordukça...

Dağköylüsü,
Şimdi gidersen,
Şimdi git,
Kalırsan şimdi...

[Kéan aRs]

ÖlÜmE DeĞeR gibi

Rengi yok sevdanın
Yorgun sabahları doğururken gece
Kara çarşaf giyinmiş gibi
Örtünür yürek
tesettür vaktidir o vakit yürekte...

bin çeşit peçe takmış kadınlar,
yalan gülümseyişler,
bilinçli aldanışlar.
Bir tespihin taşlarını sayar gibi
Aşklarını sayar ellerinde deyyuslar...

Aşkın sevdanın adı da tarih
Kendi de bir varmış bir yokmuş
Bir eski masal
Çatlatır göbeğini şair
yalanda gerçeği arar..

Bu muydu aşk? Acı mıydı?
Sızı mıydı bir buseyle oynaşan?
Bir çift güzel göz müydü?
Gözbebeğine yansıyan...

Bu muydu aşk?
Soluğu kesilmiş iki nefes miydi?
Karanlığa gizlenmiş
Anlık bir heves miydi?

Neydi aşk?
Tenine değmek miydi?
Ölüme değer gibi,
Sevmek miydi?
Neydi? AŞK neydi?

[Kéan aRs]

Sevdamın yarası...Ölümün yarısıyım...

Haydi şimdi tam zamanı… şimdi gidelim…
bırakalım ardımızda, düşlerimiz ağlasın
bırakalım ardımızda, düşlerimiz çürüsün
kaldırsın birileri leş kokan duyguları…
haydi şimdi gidelim…

sen bana bakma
yaşamın karasıyım…
bütün acılar doluşurda yüreğime
sevdamın yarasıyım
ölümün yarısıyım…

şimdi karanlığa gömülecek yine zaman
kimseler görmeyecek...
kıyıda, bir martı düşecek
neden öldüğü bilinmeyecek…
sanki bende düşeceğim, martılarla tek tek düşlere
sanki ben çıldıracağım düşlerde, savrulurak zamana…

işte zaman yine yenik düştü acılara
biz olduk tarumar
biz kaldık kanı-revanda…

yok…yok…öyle değil ardımdan konuşma
seni sevmeler değil…seni sevmemelerdir beni çağıran…
yoksa böyle ağlar mıydım
yok…yok…artık ağlamakta kar etmez
yalnızlığa inat çıldırmalıyım…

hava buz gibi…üşüdüm…
seni yaktım, ateşinde ısındım…
bir gölge belirdi
kendi gölgemi öldürdü
kimse görmedi …yalnızca ben gördüm…
kendi ellerimle gömüp gölgemi…ağladım
yalanım yok acı çektim
lime lime edildi vucudum…ağladım...

Artık kalmam yada gitmem bir şey ifade etmiyor
çünkü, çoktan yoğruldum hiçsizlikle…hiçe sayıldım…
anladın mı şimdi beni
neden bu kadar düşünceliyim
neden böylesine hüzünlere vurgunum
neden kardeş olarak kendime gülü seçtim…
kırmızı…kan…gül
işte bunlar yürek tutkunlarım…
hadi kopar ve kanat
kırmızı…
hadi kopar ve parçala…
kırmızı…
rüzgara bırak her şeyi…her şey dediğimiz koca yalanı…
haaa.. yalan dedim de
sanma gidince dinecek bu acılar
daha da katmer olacak her şey…
her şey ortada kalacak…
küçük bir çocuk gibi
yitip gidecek anne düşlerinden sonsuz zamana…
dedim ya sevdamın yarasıyım
yaşamın karasıyım
ölümün yarısıyım...

...haydi şimdi gidelim…

[Kéan aRs]

Ölüme Tek Taşayım

Biz büyüyemedik be dostum!

Meyva ağaçlarını taşlamak ve saklambaç oynamakla geçmiyormuş hayat.
Büyüdük!
Büyüdük de kime büyüdük, neye büyüdük?
Meğer dostluğa kardeşliğe büyümüşüz.

İlk karakola düştüğümüz günü hatırlıyor musun?
Sigara çalmışız!
Ulan biz hayatımızda sevda bile çalamadık be, ne sigarası?
Ama iyi çaldık komiserin gönlünü.
'Bizi mahalledeki dedikoducu Necla teyzeden başkası yargılamadı komiserim”
demesek sabaha kadar jop kokardı karakol.
Bir, Fatma'nın gönlünü çalamadık!

Hani o saf diye dalga geçtiğimiz Recep vardı ya,
Okulu bitirince altına arabayı,
Koluna da yıllarca peşinden koştuğumuz mahallenin en güzel kızı Fatma'yı taktı
İçim yandı be, çok sızlandım sonraları.
Biz o kıza üç beş serseri laf attı diye kavga ederken bileğimizi kıralım,
O gitsin ana kuzusu recepe varsın..
Varsın, varsın olsun.
Boşunaymış zaten kızlara hava olsun diye kitap kiralayıp mahalleden hava atarak geçişimiz.
Gerçi ön sözünü bile okumadan kahveye koşar okeye otururduk.
Kendimizi sevdirsek de hiçbir aşkı tadında bırakamazdık.
Delikanlıyız ya; daha ilk günden sahiplenir,
Ona bakma, şunu giyme diye hesap sorar ve hep terk edilirdik.
Akşam olur, terk edilmişliğimizin şerefine ucuz şarap alır,
üzerine de kaybettiğimiz aşklarımızı tütün yapar, sarar içerdik.
Gerçi onu da pek beceremezdik.
”Bu bünye neleri kaldırdı ulan.
Bir yetmişlik daha olsa içerim”
der ve sarhoş olunca bünyelerimizi birbirimizden başkaları kaldırmazdı...
Çok dalga geçerdik birbirimizle ama hiç küsmezdik.
Hani benim yavuklum ayşe vardı; Sonunda kabul etti aşkımı.
Bana “Beni bara götürmeyecek misin“ deyince dellenip
“Ne barı ulan ne barı, gideceğimiz yer hasan amcanın ambarı” deyince
ondan da tekme yemiştim.
'Nerden bilelim dans etmeyi güzelim,
Mahsuni şerifin hiçbir şarkısında oynamadık ki biz! “ dedim diye
günlerce senin de diline dolanıp mahalleye madara etmiştin beni.
utancımdan iki hafta kahveye çıkmadım.
Çok uğraştın sonraları gönlümü almak için.
Hatta bir keresinde ninenin emekli maaşını çekip bana gelmiş
“Çalıştım, kazandım. Hadi içelim” demiştin.
Sabaha kadar alem yapmıştık.
Sabah ninen oklavayla kapıya dayanınca anlatmıştın her şeyi.
Korkudan iki hafta eve gidemeyip bizde kalmıştın.
Parayı tekrar biriktirmek için az mı kömür taşımadık sırtımızda!
Bir keresinde de parasız sinemaya gitmiştik.
Ben görevliye biletler arkadaşta deyip dalmıştım içeriye,seni almadılar.
Çıkınca benden dinlemiştin filmi.
”Tam kavuşacaklarken ferdi babanın kucağında öldü kız” deyince,
başlamıştın ağlamaya.
O günden sonra bizi hiçbir film o kadar etkilemedi.
Hayatımızın başrol oyuncusuydu dostluğumuz...
Cebimizde beş kuruş olmasa da en zengin hayalleri kurardık.
Hatırlarsın! İşaretli bir kaya vardı hacer ninenin bahçede.
Orayı kazıp define bulacaktık da köpekten korkup giremezdik bir türlü.
Önce hacer nineyi kaloriferli eve taşıyıp rahat ettirecek,
bizd e gül gibi yaşayıp gidecektik.
O kadar inanmıştık ki o hayale.
Garibim bakkal remzi amca bile ona olan şarap borcumuzu defineyle ödeyeceğimizi zannederdi.
Hacer nine öldükten sonra apartman diktiler oraya.
Her gördüğümde o taşla birlikte hayalim de gömülmüş gibi hissederim kendimi.
Ve remzi amca da kahrından dükkanı kapattı,
çok geçmedi o da gömüldü toprağa…
Bir gün gelecek, biz de şu lüks restauranttan yemek yiyeceğiz derdik ya hep;
Ben halâ bol kepçe lokantasına gidiyorum.
Sağolsun Yusuf dayı çorbanın yanına ekmeği bol veriyor...
Yoksulduk be ahbap,
Alın terimizden başka mal varlığımız olmadı.
Hatta işsizdik, serseriydik belki ama hiç kaçırmazdık Cuma namazını,
sitem etmezdik Allah'a.
Ensesi kalın vicdanı ince insanlara benzemedik hiç.
Saygılı insanlardık,
Aynı tastan sekiz on kişi yemek yer,
son lokmaya dokunmazdık...
Ve ben halâ fakirim.
Bir, yüreğimi zengin eden o eşsiz dostluğun vardı, o da kayboldu.

Bu sana yazıp yırttığım kaçıncı mektup hatırlamıyorum bile.
Baban anneni aldatınca resti çekmiş,
terk etmiştiniz buraları.
ve bir daha haber alamadık sizden...
Şimdi tek tabanca dolaşıyorum,
sensiz bir kişiye bile dostum demedim, diyemedim.
Kurşun sıkayım böyle hayatın içine,
anlayan yoktu senden başka halimden...

Ben yine halâ aynı kahvede sen gelirsin diye pinekleyip
Boş sandalyene çay ısmarlayıp duruyorum.
Ve artık yavaş yavaş umudumu kesiyorum.
Sensiz bir ayağı çukurda yalnızlığımla,
okeye değil ama ölüme tek taşayım be dostum,
ölüme tek taşayım...

[Kéan aRs]

Ölüme Mahkum

Dün yine yanıbaşımda uyudun
Dakikalarca birbirimize doyduktan sonra
Uykularıma misafir oldun
Yanlız bırakmadın beni
Manalardaki hayat arkadaşını
Bilsenki aşkım ne güzel bir

Yürek seni istiyor

İşte ozaman aşkım işte ozaman
Demiştin ya hani dünyayı yıkarım senin için
Bir değil tüm dünyaları yıkardın
Belkide aşkım bir daha
Yakın olamayız birbirimize
Bedenimi yaşatan seni beynime

içime hapseden

Bu kalbim artık yanlız seni taşıyacak

Yorulmadan

Yok kalleşlik ederde unut onu derse birgün
Onu ölüme mahkum ederim
Hayatımdaki senle başlayan tüm güzellikler gibi
Belki hiç bilinmeyecek sevilen tarafından

Kıymeti

İşte ozaman aşkım işte ozaman
İçindeki sevilenide alıp götürmesine izin veririm

Ölüme giderken

Dayanamam aşkım dayanamam seninde

Yalan olmana

Dayanamam

[ƒяαмвυαz]

İnsanların bişeyler yazabilmesi için duygularının birikmesi lazım demişti biri. Ömrüm boyunca birikti duygularım. Doldum, taşıyorum artık. Sığmıyorum bedenime. Yine de dökülmüyor sözcükler, çıkmıyor dudaklarımdan kelimeler... Bir zamanlar sana atılan her kurşunda seni savunan dilim varya konuşmuyor artık, konuşamıyor. Sahi...Dilimi kör testere ile kestiğin o geceden sonra nasıl konuşabilirim ki?


Doğduğumda benim tayinim sana çıktı sevdiğim pardon hiç bir şeyim! Aslında hiç bir şeyin bile olamadım ki ben senin. Hadi konuş artık! Söylesene, ben gerçekte neyin odum senin?


Kıyamet koparmışcasına savruluyor içimdeki duygular. Yüreğimde mermeiler var havada uçuşan... Bende bıraktığın yaray daha çok kanatan mermiler... Üstelik soğuk ve buz gibiler. Tıpkı gözlerin gibi...


Hadi vur beni intihara en yakın yerimden, infazını yokluğuna bırakma! O zaman daha çok canım yanar.


Bir bakışınla beni yerle bir ettin ya hani bir daha kimseye bakamadı o gözler... Hiç kimse ve hiç bir şey için sabahlara kadar bomboş duvarı izlemedi. Seni gönderdiğim için hep çok kızdın bana. Dedim ya "Kalan gönderdiği için gitti giden." Gitmeliydim başka çare bırakmadın bana.


Yokluğunun demindeyim hala. Her şey yerle bir... Kimbilir daha ne kadar sürecek? Kaç gün, kaç ay, kaç yıl? Belkide hiç bitmeyecek yüreğimdeki mermi rüzgarı... Yokluğunla savaşta herşey.


Doğduğumda benim tayinim sana çıktı sevdiğim, pardon hiç bir şeyim! Hala buram buram sen kokuyor buralar. Hala senin bakışın var duvarımda. Hala her yeni günde doğan güneşimsin sen benim. Lütfen!...Bu kez kirletme bari seni/ beni/ bizi.



Söylenecek ne de çok şeyim birikti sana.
Gözlerinde bulabilmek beni, yaşamak avuç içlerimde...
Kaç yıkım, kaç fırtınalar yaşadı bu yürek.
Kaç yere selleri kıskandırdı göz yaşları ile.
Kaç kere çölleri yakıp geçti iz bırakarak.
Merak etme bunları da atlatırım ben.
Yine baş ederim sevgimle...
Yine durdururum içimden akan nehiri...
Tek bir dal olarak yaşar, tek bir dal olarak ölürüm ama yine de kimseye ezdirmem kendimi!...

[Kéan aRs]

Parmak İzi..

I
Kendi suretleriyle
Karşılaşınca insanlar
Rüyalarından sıçrayarak
Uyanıyorlar! ..

II
Hayatın şehvetiyle
Akarken içimin suları..

Tenimde çakan şimşeğin
Nemli dokunuşuyla

Gebe kalıyorum bir sonraki
Yalnızlığa..

III
Zifiri suydu
Deniz diye aldanıp
Umudu kulaçladığım!

Sonra güneşi arkama alıp
Tuzaklar kurdum
f****şe bir kahkahayla.../İntikam için! ..
Şimdi dehlizlerimde ağlıyorum...

IV
Son aşkın
Mumunu söndürürken
Ruhumun penceresini
Açık bırakıyorum...

V
Ölümün parmak izi var
Bu şiirde..

[Kéan aRs]

Ölümün Melekleri

Gezinirken bahçemde
Ölümün melekleri,
Can bulur bir çiçek
Komşu evin içinde.

Silinirken gözümde,
Ömrümün ilk günleri,
Çınlar arka sokak,
Çocukların sesiyle.

Çakılırken son çivi,
Tahtadan tabutuma,
Bir uçurtma yaparlar,
Arta kalanlar ile.

Hazırlanırken bahçem
Çetin geçecek kışa,
Taze bir bahar gelir
Karşıki mahalleye.

[Kéan aRs]

***Avuçlarımdaki Ölüme Şiir****

Boş bir kovan hafifliğindeki sözlerin ardını görmekten
masumiyeti çalınmış sevinçlerin sinesinde avutulmaktan
.................................................. ...............yorgunum...
ürkmüş a-dım-lar-ın meskeni arka sokakların iğretiliğinde
gün ve gün çürüyen bilincimin üstüme sinen köleliğini
alıp avuçlarıma …
beyaz bir güvercin hürriyetine kavuşturmak
.................................................. .............telaşındayım...

kirli bir çarşaf gibi...
ölmüş düşlerin üzerine örtülen gazetelerden
üçüncü sayfa haberlerini okudukça
yüzüme yerşelen korkularımdan kaçmak
.................................................. ..............derdindeyim...

geceden sağılmış hüzünleri sek içip
ciğerini parçalayan insan deryasında
teneke kutulara tekme atıp yürüyen o çocuğun
.................................................. .............özlemindeyim...

gün ışığından vurgun yemiş yüreğimle
gölgemin gölgesini arıyorken…
bıçak sırtı bir kurtuluşa bir taşın çelmesiyle
sırt üstü düşmek
.................................................. ...........korkusundayım...

[Kéan aRs]

Al Kana Boyanıp Ölüme Yürüyenler

Bitmek bilmeyen bir çileydi zaten yaşamak,
Yaşamı yaşa(**YASAK KELIME)na bağlı yaşamından rahatsız olanlar vardı.
Azgın köpekler dişlerini göstererek bir anda saldırdı,
Gecenin darında seherin tanında bekler uykudan uyandı.

Özgürlük, demokrasi barış havalarının gür nidası vardı.
Mazlumların, bebeklerin fakirin, müminin ne haberi vardı
Gökten, denizden, karadan binlerce bomba yağdı,
Yetimlerin feryadı arşı âlemi sardı.

Firavuna Musa, Nemruta İbrahim, zulme mücahit karşı çıktı
Medine’nin kapısından çıkar gibi Mekkeleri fethedecek gibi,
Alınları acık başı dik göğüslerini şişire şişire yürüyorlardı,
Atının, tankın, aracının üstünde ölüme korkusuzca yürüyor.

Muhammed’in, Salahattini Eyyübinin, Arapların, Atatürk ün ordusudur bu,
Alnından vurulmak için sırasını bekleyen erlerdir onlar,
Gözü yaşlı savaşa uğurlayan ailesinin başını dimdik tutandır onlar,
Ölüme yürüyen ne ilk, ne de son yürüyenlerdir onlar.


Dünya senin şerefinle hale dönüyor ey şehit,
Bedrin aslanları gibisiniz, tarihe meydan okuyansınız.
Mekke, Kudüs, İstanbul, Grozni, Saraybosna, Bağdat, Beyrut, Kabildir mekânın,
Tarihi şehirlerde şerefli insanların tarihini yazansın kanınla.

Sen, siz, onlar, ölmediniz tarihin derinliklerine bakansınız,
İsmail KIRAN kardeşinizin başının tacısınız,
Yolunuzun davanızın, kâfiri deviren kılıcın merminin kurbanıyız,
Vurun mazlumun, yetimin, fakirin, müminin hakkı için vurun.

Esmer sarışın kumlar, siyah mıydı bilmiyor teninin rengi,
Ölüme yürüyenlerinizin arşa çıkan bedeni hep aynıydı,
Yeniden şehit olmak istersin ancak unutma ki sıra bizde,
İngiliz, Amerikan, Rus, İtalyan bilmem kaç kâfir sırada.

Sen cenneti seyre dur, Ey Şehit bizler bize gelecek emri bekliyoruz,
Şereflice yaşamamıza sebep sizleri dualarımızla anıyoruz,
Âdem ile başlayan kardeşlik Habil ile Kabil, kardeşle bozuldu,
Kıyamete kadar gidecek savaşta kardeşlik için çalışacağız.

Ruslar, Puştlar, Şaronlar, Putin, Yeltsin, Saddamları gördü dünya,
Zeydler,Aliler,Mustafalar,Şamiller,Basayevler,Hatt aplar doğurdu analar,
Zannetmeyin ey kafirler mazlumlar sahipsizler,
Kafanızı kesip cesedinizi itlere atan ZERKAVİLER var.

Dünya ve içindekiler insanlığa sunulmuş ortak nimetlerdir,
Senin picin paten kayarken Etiyopyalı çocuklar acından ölmez,
Arap petrolünü, Afrika’nın elmasını, Afkan altınını rahatça sömüremezsin,
Hepsinin de rızasını istediği Allah’ımda sana hesap sorar,unutma.


Çocuğun bile inanmadığı sudan bahanelerle insan mı katledersin sen,
Ulan kafir oğlu kafir mücahitlerin elinde sancak düştü zannetme sen,
Ne Washingtonun ne Londra ne Paris’in Firavunları söndürür bu ateşi,
Sonu ölüm, şahadet olsa da Müslümanlar hep bu yolun yolcusu.

[Kéan aRs]

--------------------------------------------------------------------------------

******* uzun günler kısa
Sen yanımda olmadığında
Belki rüyalarda belki hülyalarda
Gözlerin gözümün önünde…

Yağmur yağacak bulutlar yine gri
Gitti o deniz mavisi
Gönlümün ilk hevesi
Gözlerin gözümün önünde…

Hasretim sana uzaklığın kadar
Yaş değil gözlerimden artık kan akar
Aşkın bana artık zarar
Gözlerin gözümün önünde…

[Kéan aRs]

Artik sevsende farketmez
insafsizca gidisin sonum
o son sözlerin kur$un
Anilar hatiralar tabutum
yalandan sevmelerin topragim
terkedip gittigin yer ise
MEZARIM OLDU!!

[ƒяαмвυαz]

ben ve *******im hep seveceğiz seni...
Daha kaç ******* böyle sessiz, böyle sensiz yaşayacağım? Bilmiyor musun ki ey yar, beni ne çok mahvediyor uzaklığın, ne çok bölüyor kalbimi kalbin...

Bir gece daha başlıyor... Önümde upuzun yaşayacağım bir gecem, bir karanlığım daha var. Saatlere, saniyelere gireceğin; damarımdaki kanıma kadar işleyeceğin bir gecem daha başlıyor... Bir gecem, bir sevdam daha başlıyor ama yazık ki gözyaşları ma giren olmayacaksın yinede.

Beni artık acılarımla baş başa bıraktı ağlamalarım. Gözyaşlarım bile beni terketti.Sen geldiğinden, sen olduğundan beri tüm herşey beni terketti. Ben de tükettim onları zaten. Evet artık *******i uyuyamıyorum. Karanlıklar başlar başlamaz başlıyor kalbimin aglamaları.Önceleri onları dinlemeye, onlara ses vermeye çalışıyordum. Farketmiyormuşum gibi davranıyordum. Sırf o
karanlık geceyle yüz yüze gelmemek için.

Biliyordum o yalnızlığı yaşamam gerekiyordu. Bir insan arıyordum yanımda, geceyi bana unutturacak.

Onun iyi, güzel ve çirkin olması da önem taşımıyordu. Yeter ki olsun yanımda. Olsun ki gece üzerime üzerime gelmesin. Yanımda birini görüp vazgeçsin benden.Veya yanımda birileri olsun da unutayım istiyordum SENİ. Biliyordum ki geceyle yüz yüze kaldığım zaman Sevda dışında bir şey olmayacaktım. Sonra, sonra bu dönem de kayboldu. Yalnızlığı arayan, yalnızlığa özlem duyan oldum.O karanlık *******in ıssızlığına gömülmekten kaçamaz oldum. Çünkü onlar da seni buluyordum. Çünkü bana gündüzlerin veremediğini veriyordu ******* SENİ...

Gündüzlerde yoktun, aydınlarda yanımda yürüyen değildin. Ama *******i öyle miydi? *******i yüreğimde yürüyordun ve ben adımlarında yaşayandım. Artık uyuyamıyorum. Hem de hiç mi hiç Ne kadar çabalasam da olmuyor. Bir garip ağırlıkla kah seni bekleyerek kah gelmeyeceğinden emin olarak geçiriyordum saatleri.

Seni yaşıyordum. *******de yüz yüze kalıyorduk seninle.Gece vefalı, fedakar bir anne gibi kucağına alıyor beni sabaha kadar götürüyordu. Zaman akıyormuydu, geçiyor muydu bilen değilim. Hiçbir zaman da bilen olmadım. Bu yaralarla, bu kanıma işleyen aşk yangınlarıyla sabaha nasıl kül olmadan varabiliyordum? Bilmiyorum gerçekten. Yanmaktan ateş olduğum bu *******de beni tüketmeyen neydi?Sevgin mi? Beni evirip çevirip kora getiren söndürmeyen neydi?Bağrımdaki yangından neden yok olmuyordum? Beni sabaha vardıran ******* miydi yoksa?

******* Benim *******im.... Senin *******in... Seni yaşadığım *******. Gönlümde bir derin yarasın sen! Bu *******de de çok şey istedim bir şeyler yapabilmeyi. Elime çoğu kez kalem kağıt alıp seni yazmayı istedim. Olmadı am****albim seninle öylesine doluydu ki her hareketim sönük kalıyordu. Ben çaresizliği kapılıp gidiyordum. Ne yaptığımı bilmiyordum. Saatlerce, saatlerce oturup seni düşünüyordum. Kalbimde bastırmaya çalıştığım duygularıma ilk olarak *******i yaşama hakkı veriyordum. Herkesten gizlemeye çalıştığım o korları *******e çıkartıyordum sanki. *******den saklamıyordum hiçbirşeyi. *******le paylaşıyordum, ve ******* sarıyordu beni. Beni alıp sensizliğin okyanusunda boğmuyordu. Beni sensizliğin zirvesinde, en uç noktasında aşkın sonsuzluğuna götürüyordu.

Artık bu *******i sevmeye başlıyorum. Bana seni getiren *******...Benim *******im onlar...Benim senlerim benim yalnızlıklarım, benim aşklarım diyebildiğim *******im.Evet artık uyuyamayan, ağlayamayan gözlerime ağlamıyorum. *******imi de feda ediyorum sana. Gündüzlerde söyleyemediklerimi *******de haykırıyorum. Ve uçsuz bucaksız seviyorum seviyorum SEVİYORUM.

Artık uyuyamıyorum, evet. Uykular haram oldu bana senden sonra. Hem nasıl uyuyabilirim ki? Gözlerin var artık *******imde, senin gözlerin senin karanlık gözlerin.. Hiç görmediğim gözlerin.... Sanıyorum ki artık sana yalnız ben değil, ******* de vurgun! Beni böylesine koynuna alışı, karanlığında bunca aydınlatması neden? Evet sen öyle güzel, öyle güzelsin ki, ******* de seni sevdi.Öyle ki sana ihanet edip de seni yaşamıyormuşçasına uyumaya, gözlerimi yummaya çalıştığım zaman hemen giriveriyorlar içime ve seni getiriyorlar bana. Gözlerimi öyle bir açıyorlar ki bir dahasına kapayamıyorum bile...

Ve ağlayabilmeyi diliyorum bazı *******. Bunu *******den sonsuza diliyorum. Ağlasam, doyasıya hıçkırırcasına ağlasam belki seni bir parçacık olsa unutur ve kendi içime gömülür birazcık gözlerimi yumabilirim diye düşünüyorum. Sabahları uykuda yakalayan olmaktan çıkıp, sabahları uykuda bulunan olmak istiyorum. Bunun için istiyorum ağlayabilmeyi. Sana olan özlemimi, içimde bir dağ kadar ululaşmış hasretini belki bir parça dindirebilirim diye düşünüyorum. Belki seni birazcık gömebilirim de yüreğime, rahatlarım diye umuyorum olmuyor.

Ağlamaya çalışıyorum, ağlamalarım bana isyanlar ediyor. ******* bana bu isteğimi vermiyor. Ne zaman ağlasam yalnızca ve yalnızca bir iki gözyaşı olup kalıyorsun gözlerimlde. Gözlerimde donan birkaç damla yaş oluyorsun, o yaşları da sarıyor *******. O yaşlarla birlikte alıyor yanına ******* beni... ******* unutmamı istemiyor seni, ******* bana ihanet ediyor. ******* senden yana sevdiğim, ******* seni yaşamamı istiyor. Sözümü dinlemiyor....

Güneşi özlediğim oluyor arada bir. Yeter diyorum bunca yıldızla arkadaş olduğum. Seni unutup da yıldızları gördüğüm anlar olursa tabii. Beni böyle gördükleri zaman anlamıyor insanlar. Nasıl böyle saatlerce kalabildiğimi sorup duruyorlar. Böyle tüm dünya uyku içindeyken benim nasıl karanlığın içinde bakışlarımı dayattığımın sırrını anlamıyorlar. Ve onlar bilmiyorlar ki içim bir kordur...Tüm dünya, tüm tabiat susmalarda ve uykulardadır belki ama benim yüreğimde gizlenmektedir tüm dünya... Ben içime tüm insanları,,, tüm milyarları almışım. Farkında değiller. Herkesi ve herşeyleri sığdırmışım içime. Bir sen sığmıyorsun, bir seni sığdıramıyorum kalbime, bilmiyorlar...Ve senin uzaklığın, ve senin gece kadar olan uzaklığın... Bana öyle uzak öyle yabancısın ki sevdiğim, seni senden istemeye korkuyorum. *******i bu yüzden seviyorum. Seni sevmeme engel olmuyor, seni bana getiriyor... ve seni gecenin karanlığında buluşumdandır seni gündüzleri istemeyişim. Evet sevdiğim bana her şeyden ve herkesten uzaksın. Herkesin yaşamına giriyor, her şeyi paylaşıyorsun insanlarla... Ama bana gelmiyorsun. Ama ama sitem bile etmiyorum... Sana söyleyecek söz bulamıyorum. Söyleyecek bir şeyler arasam ve bulsam biliyorum ******* alır onu elimden, dilimden de. Sana söyleyeceklerimin hesabını yapsam sabahlar buna izin vermez. Ve ben seni yaşıyorum. Olsa olsa sana BU SEVGİYİ YAŞA diyebilirim.Gel birlikte yaşayalım demeye dilim varmaz. ******* bunu bırakmaz yanına. Kaybettiğim değilsin. Ben seni hiç yitirmedim. Çünkü içimde taşıdığımdın hep. Benden bir parça oldun sen. Ben kendimi yitirmediğim sürece sen de kaybolmayacaksın.

Evet, seni anlamakla, seni yaşamakla, seni sevmekle geçirdiğim bu *******de, sabahladığım bu *******de, benden çok uzaklarda bulunan sana uykularında bir rahatlık veriyorsa sevdam, ne mutlu bana. *******im...Sarın yaralarımı ******* demiş bir şair.. Beni bu ******* mahvetti desem haksızlık mı ederim onlara. Beni sen mahvettim desem yalan olur bu. Ama beni bu *******, *******i de bana musallat eden sensin. Senin sevdanla başladı *******e sevda yazmam. Sevda masalı okumam bundandı. Ben bu *******de tüm karanlıkları dağıtabilirim. Bana hüzünlerini, bana acılarını ver sevdiğim. Ver ki senin acılarını da ortak edeyim *******ime. Ver ki *******le kavgalı olayım. Şimdi seni getirdikleri için onlara ses bile çıkarmıyorum. Sen yaşadığımsın, yaşatanımsın. Sevdamsın sen... Belki ben anlatamıyorum ama ******* bu sevdaya şahittir. Çünkü artık onlarda bu aşka ortak oldular. Belki benden bile çok seviyorlar seni. Ben seni hiç mi hiç gözlerimle bitirmek istemedim. Ve *******in içinde, *******le birlikte hep sevdim seni...VE HEP SEVECEĞİM...

Ne kadar birlikte olamayacağımızı bilsem de Ben ve *******im Hep seveceğiz seni...

[Kéan aRs]

Yİne DÜŞtÜn Aklima...
Öyle HÜzÜnlendİm Kİ
Her Aklima DÜŞtÜĞÜnde
Hayat Damarlarimdan Bİrİ Kopuyor Sankİ
Sana Dokunamamak,senİ Koklayamamak
Öyle Zor Geldİ Kİ Bana
YaŞadiĞini Bİle Bİle Sana UlaŞamamak
Hep Bİr Umutla YaŞiyorum
Belkİ BİrgÜn Seven De Sevİlİr Dİye
Belkİ BİrgÜn Sen De Benİ Seversİn Dİye
Bİlİyorum...
GÜ-n Gelecek Sen De Benİ
Senİ SevdİĞİm Gİbİ Seveceksİn...
GÜn Gelecek Sen De Bana
Sana SÖyledİĞİm Gİbİ;
''senİ Sevİyorum''dİyeceksİn.-..

[ƒяαмвυαz]

Bir gün sana geri dönmek için almamıştım onca yolu,biliyorum.Ama döndüm işte...Zaten hep öyle olmamış mıydı?

Nasıl oldu da bunca acıdan sonra hala seni seviyorum,bilmiyorum...Hep de öyle oldu zaten..Sen üzdün,ben sevdim.Ben senin üzdünğün için sevdim,sen seni sevdiğim için üzdün...

Seni unutmak için bu şehirdeydim.Seni unutmak için kaçmıştım sevdiklerimden,sevenlerimden.Sanırım apar topar kaçarken kendimi unutmuştum kaçtığım yerde ve belki de bu yüzden unutamıyordum bir tüelü seni.İşte bu yüzden hep dönüp dolaşıp geldiğim yerde yine kendimi buluyordum..Kendimi her bulduğum yerde bir daha sana ölüyordum...

Söyledim ya hep üzdün beni..Yavaş yavaş kaybettim seni.Önce ellerini kaybettim,çok zaman geçmeden başka elleri tuttu ellerin.Sonra gözlerini,sonra da dudaklarını...

Ben hep sevdim,sen üzdün.Sen hep üzdün,ben sevdim.Ben sevdim,sen üzdün.Sen üzdün,ben sevdim...

Ama bugün,Belki de inanarak söylüyorum.SENİ UNUTTUM... Evet,artık sevmiyorum seni,çık git aklımdan.Kusura bakma ama bu sefer dönüş seferlerini iptal etti yüreğim,aldığım onca yolun...Bu defa inanmayacağım sana,sana inanan kimse kalmasa bile kanmayacağım..Kimse kalmasa da sana ağlayan,ağlamayacağım sana. Ellerin sonsuza kadar boş kalsa da boşluğa sarılacak hep ellerim...

Seni sevmiyorum git artık..Git artık n'olur yoksa "m" kayacak bütün seni sev(m)iyorumlardan..Git artık..

Seni seviyorum,gitsene....

[Kéan aRs]

Biliyorum benim degilsin,
Bir baskasina aitsin,bana sadece bir emanetsin…
Sen baska kollara,
Baska gozlere,
Baska kucaga,
Baska yurege aitsin ,bana sadece bir emanetsin…
Yabanci eller saracak seni,
Yalanci diller soyleyecek seni,
Yakan dudaklar opecek seni,
Ya ben,ben ne yapacagim seni boylesine cok severken?
Kimler anlayacak beni?
Kim merhem olacak sifasiz yaralarima?
Kimler soracak zavalli halimi?
Kimler toplayacak yuregimin herbir yana savrulmus parcalarini?
Kimse anlayamayacak suskunlugumun sebebini…
Kimse cozemeyecek dilimdeki cumlelerimi…
Hickimse giremeyecek yok olmus kalbime…
Ne mutluluk beni,nede ben mutlulugu bir daha yakalayamayacagim

[Kéan aRs]

Sevenin gecesi bitmek bilmez
Sevdası yoksa yanında
O yokken kar yagar yatagıma, ısınamam.
Bir türlü olmayan sabaha ulaştığımda ise
Yüregime günes hic dogmaz;

Ay gecenin sarmaşıgında uyurken
Caresiz yüregim onunla hülyalanır.

Yüregimin karanlık kuytularında
Yasamaya mahkum ediyor sensizlik.

Ama bir gün;
Dolunayın içime akıttığı ışıkla
Dünyaya bir kez daha merhaba diyecek
Ve iste o zaman yeniden
İçimde onla dogmus olacagım;

[ƒяαмвυαz]

kanayan dünyanın hep hasreti ezberleten yalnızlığıma.
İsmi bile geçmeyen bir yürek
gece nöbetine çıkıyor yoğun baskınlarında.
İz bırakırım yüreğinde.
Kıvrılıp bir köşede mahallenin delisi gibi
Açlığını vitrinlerde Doyuran
sokak kimsesizleri gibi
saatlerce seyrederim gözlerini.

Ne zordur yokluğuna dayanmak,
Sensiz geceye yaslanmak
Kimsesiz yitik
Ve bir kitap oluyorum
Bir öykü
Yazanın bile eline düşmemiş
Sımsıcak
sabah somunu açlığıma
Yoksun işte
Sayfaları aralarken
Sen oluyor
Her satır
Uyumacağın seni bekleyeceğim yalnızlığıma

[Kéan aRs]

Biliyorum benim degilsin,
Bir baskasina aitsin,bana sadece bir emanetsin…
Sen baska kollara,
Baska gozlere,
Baska kucaga,
Baska yurege aitsin ,bana sadece bir emanetsin…
Yabanci eller saracak seni,
Yalanci diller soyleyecek seni,
Yakan dudaklar opecek seni,
Ya ben,ben ne yapacagim seni boylesine cok severken?
Kimler anlayacak beni?
Kim merhem olacak sifasiz yaralarima?
Kimler soracak zavalli halimi?
Kimler toplayacak yuregimin herbir yana savrulmus parcalarini?
Kimse anlayamayacak suskunlugumun sebebini…
Kimse cozemeyecek dilimdeki cumlelerimi…
Hickimse giremeyecek yok olmus kalbime…
Ne mutluluk beni,nede ben mutlulugu bir daha yakalayamayacagimm

[ƒяαмвυαz]

Hani bir ân gelir... Ve söylenmez sözler söylenir olur!
.....
Hani bir ân gelir...
Mutluluk pembe bir ipek mendil gibi savrulur loş odada!
.....

Hani bir ân gelir...
Bir ân gelir...
Hani bir göz bir göze gelir.

Hani, öyle bir ân gelir ki;
En “gelinmez” yollarla en “varılmaz” yolların, senle ben arasındaki yarda boyun büktüğünü görürsün...
Bu yar; iki yâr arasıdır! ..
Her yar iki yâr arasıdır! ..
Ve üstelik;
Yaralar yara benzer,
Her yar yaraya benzer!
Yar başında duruşum;
Yâre nâraya benzer! ...


Halbuki gök yerin...
Halbuki gök yarın...
Halbuki gök yârin içindedir bu mesafelerde! ..

.....
Veya gök, mavi bir hançer gibi dalıvermiştir de toprağın içine; şimdi toprak, kendi içindeki kocca bir yarayı yâr bilmiş... Kendini parçalayan kooskoca bir yar başına türbedar olmuştur! ! !


Halbuki hep...
Hep iki yârdır;
Bir yar başında duran...

.....
Her yar, yâri gördüğüm rüyadır! ..


Yolun biri gözlerinden başlaar senden içeri gider; diğeri gözlerimden, benden içeri...
Bir yar oluşur her yârin arasında kalan boşlukta! ..
Ben, yarın bir duvarı olup sana bakarım bu yandan... Sen yarın bir duvarı olur, o yandan bana bakarsın! ..
Ve en derinimden gelip en derinine gidebilecek olan yol ile, en derininden çıkıp en derinime inebilecek olan gökkuşağı “bakışlarımızda” kopar! ..
Biz, sarılmadıkça...

.....
Yarlar kaldıkça yârlar arasında! ..


Hani bir ân gelir...
Ve söylenmez sözler söylenir olur!
.....


Hani bir ân gelir...
Mutluluk pembe bir ipek mendil gibi savrulur loş odada!
.....


Hani bir ân gelir...
Bir ân gelir...
Hani bir göz bir göze gelir...
Hani bir ân gelir...
Bir ân...
Bakışlar düğümlenir;
Bütün yarlar silinir,
Sıra söylenmezlere gelir...


(alıntıdır)

[ƒяαмвυαz]

Bakışların gittiğin yerden uzak,
Yoksa gelirdim..
Sensiz anlamsızlığımı anladım, dön v.s. demek için .."


inan gelirdim...eğer üzerime demir kapılar kapatıp gitmeseydin..beni alevlere teslim etmeseydin,bil ki seninleydim..anlatmak için..anlamayacığını bile bile bir kez daha umut yeşertmek için gelirdim..gelmedim..!inadını bilirim..hadi yine yap yapacağını..beni derinlere göm...


Sensiz anlamsızlığımı anladım, dön..!


"Bugün burada cumartesi,
Ben senin saçlarını, suçlar bakışlarını,
Geveze susuşlarını bile özledim .."


onca şey..yaptığın onca şeyden sonra seni hala sevebiliyorum...suçlar bakışlarını bile özleyebiliyorum..önemli değil ne dediği gözlerinin..bana baksın yeter..susuşların..önemli değil ne anlattığı..sesini duyayım yeter..

sen..hala nefes alabiliyor musun..?sızlamıyor mu için..?duyuyor musun..kendimi sana teslim ettim..arkanı dönme yeter...yoksa gelemiyorum..


"Ayrılık bu söyle sende farklı mı zaman?
Aynı soğuk.. Aynı hazan... "


ve zaman...sensizken geçmiş mi durmuş mu sezmiyorum...

ama bugün..bugün burda cumartesi...orda da mevsim hazan değil mi..?soğuk buralar..ayaz içim...mevsim hazan...

sahi..senin de nefesin kesilecek gibi oluyor mu birazdan...?


"Bugün orda da Cumartesi mi?
Sen de beni, 'benim kadar' özledin mi?
Aynalardan kaçarken özlenmeyi beklemek,
Ne kadar acı, ne kadar komik..
Ve bana ait değil mi? "


bilmiyorum,bugün orda da cumartesi mi?gittiğin yerde diyorum..dünyanın öbür ucunda...uzakta hani..çok uzakta..sende beni benim kadar özledin mi??heybene aslımı,kendimi koymuştum farketmedin mi??ben..çok özledim beni..bu acı..komik ve ne kadar da bana ait değil mi...?


hala sevebilmek seni..sırtımdaki bıçaklara rağmen sevebilmek..ne gülünç değil mi..?bilirim..çok iyi bilirim..

ama,
yine de..


"Gülme!
İncinirim.."


_derin_


(koyu renkli yerler feridun düzağaç ın "cumartesi" adlı parçasından alıntıdır

[ƒяαмвυαz]

Dün hiç yok gibi…Uzak, kasımdan soğuk gibi
Kar yağıyordu yalnızdım, Savaşlar cepheler)

Yaşanmışlıkların, kötülüklerin, güvensizliklerin içinde yaşayan, bir daha asla olmaz yapamam diyen bir ben barınıyordu içimde… Yalnızdım, etrafımdaki kalabalığın içinde yalnızdım… En yakın dostum ise yalnızlığımdı… En güvendiğimse güvensizliğimdi, kimseye güvenememem… Sorgularım…
İsteyerek veya istemeyerek hep bir savaşın içinde buluyordum kendimi… Üzülüyor, kendimi kahrediyor ve bir kez daha güveniyordum güvensizliğime… Üşüyordum, belli etmeden… Seviyordum, güvenmeden… Bekliyordum, beklediğimi belli etmeden… Sonunda hep hüsran olan beklemeler…

(Sonra sen geldin, arasından sislerin
Büyük yakaların vardı, Gösterişliydin)

Asla yapamam dediğimde seni gördü gözlerim, yeniden… Tanrının bana verdiği bir hediye gibi girdin hayatıma… Kaldığım yerden, kaldığımız yerden sevdik yine birbirimizi… Özlemle, aşkla ve sevgiyle yoğrularak…

(Dedin ki “ben Romeo gerçek aşkın savaşçısı, yalnızlık bitti, sil gözyaşlarını)

Evet bitti seninle yalnızlığım… Sevginin ne demek olduğunu görebiliyorum gözlerinde… Hiç vazgeçmeyişin belki de bunun en büyük göstergesi… Göz yaşı dökmüyorum bir süredir, gülmekten fırsatım olmuyor belki de… Sevgini seviyorum sevgilim, bana bakışını, öpüşünü… İçime işleyen sözcüklerini seviyorum… Seni seviyorum…

(Kavga etmez sever beni Romeo, sabaha kadar kucaklar beni Romeo)

Anlayışını seviyorum… Hep beni kucakla istiyorum, yine böyle sevgiyle… Kollarının arasına al… Bir umudum var artık, sen… Kim ne derse desin her şeye rağmen umudumsun hayatım…

(Hassas tüy gibi, umut giyindim zırh gibi
Ağlıyordum yalnızdım, seyirciler sahneler)

Parantez içindekiler Hande YENER-romeo şarkısından alıntı

[Kéan aRs]

Sokağa bir gül düştü
Gül izarlar alındı
Gül babanın kabrinden
Beyaz güller çalındı

Koğuşa bir gül düştü
Gülü beklerken hasta
Göremedi gülleri
Ebabil kuşu yasta

Içime bir gül düştü
Gül izar beste öldü
ADANADA akşam
Ölüm gülle örtüldü …

[ƒяαмвυαz]

Ve bugün siyah
Hüzünlerin içinde sancıları teker teker çıkarıp koklarken
dost yüreğinde bir doğum yaşadım

Hayal artıklarına dadandım
Kıtlıktan yeşeren aç gözleri ışıl ışıl
Bir çakal gibi
Avuçlarım dudaklarım kan

Bir sıcak
Su üstünde sahipsiz bir buhar
İlk gülümsemem
İlk doğumum sevinç çığlıklarım
Yakalanmak için avuçlar bekliyor sanki
Uzanan her el yakmakta
Canımı yakmakta yüreğimi yakmakta
Sevgimi kanatmakta
ölüm vedası gibi
şimdi ise cellatlar
bir kardeş kabusu
bir sevgili kabusu
bir baba anne kabusu
birde dost kabusları
sırayla gömlek değişmekte
her birine ayrı tad ayrı haz
hep doymazlarım oldu

bir tek yalnızlığımı doyurabiliyorum
kanatarak yüreğimi
yastıklarımı yanlızlıkla ıslatarak
Bir yara sanki anamdan sakladığım
Sefkatlere aç doyuranlarına
Bakmakta
Bir bebek gibi

Söz gülümselemeler bir daha kapınızı çalmayaçağım
Bir daha aldatmalı oynaşmalarına kanmayacağım
Bir daha kendimi bıraktığım gözlerde
Kendimi asmayacağım
İntiharın mutluluğunu bu yürek tatmayacak

Ve şimdi yalnız kalmalıyım
Şimdi dağların itlerine merhaba demeyilim
Öfkelerimi kanatmalıyım
İşte şimdi yüreğimdeki dinamitleri
Patlatmalıyım
Bugün lanet bir gün
Bugün siyahların en neşeli olduğu bir gün
Duygu Katillerime selam olsun
Yarında varım..


Buğün doğum günüm……

[ƒяαмвυαz]

Yarım bıraktın her şeyi,
Öylece kaldım, yapayalnız;çaresiz…
Yarım bıraktın bakışlarını,
Yarım bıraktın sözlerini…
Suskunluğun bile tam değildi giderken
Onu da yarım bıraktın…
Tüm korkuları,
Umutları,
Sevdaları yarım bıraktın…
Yarım bıraktın her şeyi;
Sokakları ,caddeleri, ışıkları;
Hatırlasın işte o acıtan şarkıyı,
Tabaktaki elmayı…
Yarım bıraktın…
Acını,öfkeni,pişmanlıklarını..
Yarım bıraktın beni
Ankara’nın yarısını götürdün giderken sanki….
Biz yarımdık
Birleşemedik…
Dolduramadık bardağın boş tarafını…
Şimdi uzak coğrafyalarda iki yarım insan
İki yarım hüsran gözyaşlarımız…
Biz birleşemedik
Ben Ankara’ya kök salmış bir çınar
Sen Akdeniz’de bir yosun
Bırak acılarımız bari tam olsun…


--alıntı--

[Kéan aRs]

sen,
hayin sin
sen
,alçaksın
sen,
benim aşkıma değil
sen,
cehenneme layiksin
biliyorum
ölecegim,
ama bu hayin dünyada bir hatrım kalsın
SEVDİĞİN SENİ ALDATSIN......

[Kéan aRs]

En değerli varlığımdın
ama beni sırtımdan
hançerlemeden önce
şimdi nesin
biliyormusun
benim için içimde ilk
nefret duygusunu uyandıran
bir varlıksın
sana teşekkür ederim bana
o pis yüzünü gösterdiğin için
ben dünyada ki en güzel varlık olduğunu düşünürdüm
ama ne zavallıymışım ki senin o pis yüzünü görmediğim için
madalyonun iki yüzü vardır
sen artık benim için
madalyonun araka kısmısın
çünkü madalyonun arka kısmı kullanılmaz
unutmadan sevineceğin bir haber
sana olan nefretimi içime gömdüm...

[ƒяαмвυαz]

Seviyorum seni birtanem
Bak korkmuyorum artık
Ne dünden ne yarından,
Susmuyorum artık
Ne seninle nede sensiz kaldığımda...
Söylüyorum işte dinle ;
Seviyorum seviyorum seni!
Bakınca gözlerine
Bir içten gülüş görünce yüzünde
Hadi korkma
Sende söyle,
Seviyorum seni de,
De ki sereyim gözlerindeki yıldızları ayağına.
Ve benim olsun içlerinden
En güzeli en uzağı...
Ulaşamayacağımı sandığım o yıldızı
Sen ver bana koparıp ellerinle
Bekletme yarını,
Bekletme akşamı
Hadi topla bir demet kırçiçeği
Gel yanağıma ser.
Bizim olsun yarınlar
Bizim olsun akşamlar...
Biz dediğin anda başlar hayat
Biz;
Yani sen ve ben!
Söyleyebilir misin bunu
O korkunç yalnız *******de haykırarak
Çıkar mısın bir sabah karşıma ?
Uzatır mısın ellerini bakarak gözlerime
Ve söyleyebilir misin;
Ama yalansız ama gerçek ama içten
Seni seviyorum diye!!!

--alıntı--

[Kéan aRs]

Birgün bir yıkık mezar görürsen,
Bilki o benim mezarımdır.
Kabirde taşlar karaysa,
Bilki o benim mezarımdır.

Mezartaşının bir kenarı kırıksa,
Dua'yı boşver birkez an diyorsa,
Dikkatli dinle bir off sesi geliyorsa,
Bilki o benim mezarımdır.

Mezarlıkta taşlar garipse,
Gökyüzü suskun ona küsmüşse,
Topraklar çatlamış suya hasretse,
Bilki o benim mezarımdır.

Mezartaşında GÖKHAN yazıyorsa,
Mezarlık taşlık yollar uzuyorsa,
Gürültüden uzak görünmüyorsa,
Bilki o benim mezarımdır.

[Kéan aRs]

Varsa bir yalanım günahım olsun
İstiyorsan bir özveri ziyanım olsun
Seni olduğun gibi seviyorum ya;
Sen sevmesende olur canın sağolsun!!

Bana gel diyemem sana yerim yok
Beni sev diyemem buna yüzüm yok
Seni olduğun gibi seviyorum ya;
Buna engel olmaya da senin hakkın yok!!

[ƒяαмвυαz]

Ceplerinde kocaman olmazlarla gelmedin mi bana, olamazlarla
Bütün imkansız(lık)larını yanına alarak...

Git dedim, gitmeleri bilemedin,
Kal dedim kalmayı beceremedin...

Olmaz dedim, olamaz dedim...
Bir defa daha Görmeliyim dedin..

İmkansız dedim...
Gittiği yere kadar dedin..

Ceplerindeki bütün olmazlara,
Olamazlarla karşılık verdim..
Yenildim...


Şimdi, ayrılık ağır, hala ezberimdesin diyorsun...
Şimdi, Ölmek istiyorum, kendimi öldüreceğim diyorsun...

Ya ben bana yaptıkların, bana yaşattıkların...

Ne Önemi var...


Üzülme...
Herşeyi aşacağız...
Ben yanındayım...
Hep yanındayım...

Boş Vaatler...


Ölümle yaşam arasında ki ince çizgideyim şimdi,
Sebep olma demiştim, sebebim olma...

Dinlemedin...

Bir Aşka bir kurban yetmezmiydi?

Yada bu aşk kaç bilinmeyenli bir denklemdi...

Çözemedim... Çözemedin... Çözemedik...

Git dedim...
Gitmeleri bilmedin...
Kal dedim...
Kalmayı beceremedin...

Yanımdaydın...
İsteseydin canımda olurdun, canım oldun...

Şimdi neyin hüznü bu yaşadığın?
Neyin pişmanlığı?


Ceplerinde kocaman olmazlarla gelmedin mi bana, olamazlarla
Yaşadığın pişmanlıklarıda koyup ceplerine git şimdi...


***GİT***

[ƒяαмвυαz]

Sen hiç duydun mu başka bir yüreği kendi göğsünde atar gibi...

Üzüldün mü, , , , ??

Yanaklarından süzüldü mü hiç bir başkasının gözyaşları...

Yabancı hıçkırıklar gelip düğümlendi mi göğsünde...

Düşündün mü *******i...!!!

senin olmayan rüyalar gördün mü...??

senin olmayan birini sevdin mi?

Gökyüzüne baktın mı , yıldızlar düştü mü güneş doğdu mu her gecenin sonunda?

Uyandın mı başka birinin sabahına?

Hiç sevdin mi sen, Duydun mu başka bir yüreği kendi göğsünde atar gibi...

Gülümseyişini hissettin mi belli belirsiz senin dudaklarındaymışçasına yakın... Sıcak...

Hiç sevdin mi senin olmayan birini?

Senin olmayan bir şehirde, bir gecede, bir bedende SENİN OLMAYAN BİRİ yaşadın mı hiç?

Sen hiç gerçekten sevdin mi senin olmayan birini??


_alıntı_

[Kéan aRs]

Birgün bir yıkık mezar görürsen,
Bilki o benim mezarımdır.
Kabirde taşlar karaysa,
Bilki o benim mezarımdır.

Mezartaşının bir kenarı kırıksa,
Dua'yı boşver birkez an diyorsa,
Dikkatli dinle bir off sesi geliyorsa,
Bilki o benim mezarımdır.

Mezarlıkta taşlar garipse,
Gökyüzü suskun ona küsmüşse,
Topraklar çatlamış suya hasretse,
Bilki o benim mezarımdır.

Mezartaşında GÖKHAN yazıyorsa,
Mezarlık taşlık yollar uzuyorsa,
Gürültüden uzak görünmüyorsa,
Bilki o benim mezarımdır..

[ƒяαмвυαz]

ayrılık ,tut elimde bırakma,,
ben ilk defa çıkıorum bu yolculuğa
yol bilmem,iz bilmem korkuorum,,
bu yol çok karanlık önümü göremiyorum!!!

tut elimden ayrılık,bırakma!!!
gece çok soğuk üşüyorum,,
güneşim battı,artık içimi ısıtmıyor
bu yolculuk nerede biter bilmiorum.

tut elimden ayrılık,bırakma!!!
bir meçhule doğru yürüyorum,,
aşkımm,yoldaşımm,beni artık istemiyor
yapayalnız,,yalnızlığa gidiyorum.

tut elimden ayrılık,bırakma!!!
dayanağımı yitirdim,düşüyorum.

tut elimden ayrılık,bırakma!!!
canımı evde bıraktım ölüyorum,,,
ölüyorum ayrılık ölüyorum....

[Kéan aRs]

unutmak istedin mi unutulmuyor ne yapsanda yerin dolmuyor diyor.sen ne yaptın benim bu kalbimi benim bu gönlümü sevgiyle doldurmak yerine.beni bir hiç uğruna beni bir zevk uğruna sattın sanma ki bunu yanına bırakırım korkma sana hiçbir kötülük yapmaya niyetim yok yapmış olduğum besteler yazmış olduğum şiirler sana bir kurşun yarası gibi gelir zaten sanmaki o güzel ismin hala aklımda o güzel isminin yerinde şu an ihanet, kahpe. kalleş ve de allahsız yazıyor gülüm ALLAHSIZZZ...

[ƒяαмвυαz]

benim hep bahanelerim vardi.havalar ısınmıştı bu bir bahaneydi.sıcak ve güneşli günlerde
aynı güneşin altinda kavrulma bahanesi belkide...bekliyordum kavusmak hasretiyle.beklerken
hep bahaneler üretiyordum kendime.belki oda beni bekler,beni düşünür,beni ister gibi
bahanelerdi coğu.

belkide bir bahanemde sendin. ama sen nerdeydin en önemli bahanem.....

neden yaşarki bir insan,elbette yaşamak içinde bir bahane belkide bahaneler gerek.
benim yaşama bahanem sendin.ama ölüm bahanemimde sen olacagini kimse bilemezdi.
nasıl bir bahane bu böyle bende bilmiyorum.bir gün yaşam bahanemsen.diger iki gün ölüm
bahanem oluyorsun.yaşamak istiyorum,seni yaşamak istiyorum.aradan fazla zaman gecmeden ölmek
istiyorum,sensiz yaşamamak için.

belkide bahanelerimde senin yüzündendi hep. sen nerdeydin en önemli bahanem.....

[Kéan aRs]

Gözlerim arıyor bana bakan güzel gözlerini,
Ellerim arıyor elimi tutan ellerini,
Uzaklardasın,
Söyler-misin bana nedenini,
Yoksun ya yanımdamda çekiyorum hasretini,
Gittin,
Gittiğinden beri bu gözlerim ağlıyor,
Bana bakan o güzel gözlerini arıyor,
Tutmaz oldu ellerim,görmez oldu gözlerim,
Hasretinle yanan bu bedenim oldu kefenim...
Artık bundan sonra tek başıma biriyim...
Senin için bu dünyadan bile vazgeçtim,
Açtın bu yüreğimde bir kapanmayan yara,
Allah'ım sabır ver bana...
Bıktım artık her gece göz yaşı dökmekten,
Dayanmaz oldu artık bu bedenim hasretine....

[Kéan aRs]

Biliyorsun sevdiğimi
Nasıl değer verdiğimi
İçimdeki duyguların
Tanıyorsun sahibini
Izdırap çeksemde
Beni hiç düşünme
Eğer gideceksen
Hadi sana Güle , güle
Naz yapıp sakın
Kendini küçük düşürme
Çık git kalbimden
Bırak beni benimle
Kimseler bilmeyecek
Izdırabın içimde
Sana olan AŞKIM
Toprak olacak benimle
Hadi yolun açık olsun
Rastlanmaz dikensiz güle
Eğer gideceksen
Hadi sana Güle ,güle
Gerek yok teselliye
Seni mutlu görürsem
Bana artarda yeter bile

[ƒяαмвυαz]

Ask onu yürekten sevdigin andır..
Hic biseyi düsünemez hale geldigin zamandır..
Gözlerinin önüne onun hayali öyle bi çivilenir ki
Hic kimseyi düsünemezsin ondan baska..
Kalbindeki tek yazılı isim onun ki olur..

Unutmaya calısırsın ama buna onu seven gönlün izin vermez.
Asık oldugun zaman sürekli duygusal ve hüzünlü sarkılar dinlersin
Mutsuz oldugun zaman gülmeyi unutur aglamayı
dost edinirsin kendine.
Sigara sigara üstüne yakarsın

Sonrada bi bakmıssın o yaninda hic olmamıs ki senin.
Seni kandırıp seninle oynamıs.
Ona yazdığım siirler ne olacak
Onun icin agladığım onca *******in hesabını kim verecek...

Der durursun sürekli..
Sonra kendini onun yokluguna alıstırmaya calısırsın
Onsuz hayatını sürdürmeye bakarsın..
Ama her caban bosuna olur..

Yine de herseye o diye kosarsın
Ben böyle olmamalıyım dersin.
Türküler dolar bu sefer odana.
O beni sevmemis peki askı ondan ögrenmedim mi
ben diye sorarsın kendine...

ilk sevdigim kisi sensin
Sendin demek istersin ona.
Ama anlatmaya calıssan bile anlamaz ki..
Cünkü sen onu bunca zaman karsılıksız sevmissin.
Sevilmeden sevenin cezası budur dersin kendince.

Ama gün gelecek onu kalbinden silip atacaksın.
Atamazsan bile ona yandıgın yılların hepsini
geri istiyemezsin ondan..
Belki gün gelecek baskasını seveceksin

Onunla ilgi olan herseyi unutacaksın.
Ama var ya onu sevdigin o günler hep kalbinin
derinliklerinde olacak inan bana...!

[Kéan aRs]

Yol kenarìnda gecerken birgün
Isimsiz bir mezar görürsen eger
Sakìn dü$ünme bu kim diye
Bilki o senin eserin anne

Topragì tazeyse, bilki yeni gömü$ler
Zalimler bir olup beni öldürmü$ler
Ta$ìna isim yazmayì bile cok görmü$ler
Ölüm benim icin bir kurtulu$ anne

Dü$eni kaldìrdìm, bana kötüsün dediler
Iyilik ettim, sen de kimsin dediler
Bana olmayacak i$kenceler ettiler
Ya$amìyordum´ki zaten, ölüydüm anne

Sizden uzaklarda cok cile cektim
Derdimi sizlere hic söyleyemedim
Acilar icinde kendi kendimi yedim
Ölerek dertlerden kurtuldum anne..

[ƒяαмвυαz]

yesil yapragin solan yönüydün
sen
yasamimda yeri olmasi gereken
ama baskasinin yasaminda
olan
ciceklerin kokusunun bitmesiyden
sen
benim koklamam gereken
ama baskasinin kokladigi
sekerin bitmek üzere olan tadiydin
sen
tadina baskasinin vardigi
ama benim atmam gereken
acikan insanin ekmeyiydin
sen
tane olan acligimi doyurmasi
gereken
ama baskasinin doydugu

sen benim olmaliydin
sadece benim,

ama baskasinin

benim degil”

[Kéan aRs]

Bir yanda ayrılık, bir yanda gurbet,
Maziye dalıpta, yandım bu gece,
Aşkın hüzün kokan, o şerbetinden
Bir kadeh içipte, kandım bu gece.

Hayâlin canlandı, bunca öteden,
Yırttım karanlığı, deldim bu gece,
Görünüp kayboldu, o nur yüz birden,
Ağlayıp secdeye, geldim bu gece.

Oturup düşündüm, lôş bir köşeye,
Hayâllere daldım, kendim bu gece,
Aynada kendimi tanıyamadım,
Oysa her zamanki, bendim bu gece.

İrem bağı derler, aşkın bağından,
Güller değil diken, derdim bu gece,
Hâlim anlatacak, dost bulamadım,
Derdimi kâğıda serdim bu gece.

[ƒяαмвυαz]

Frontier ne demek?

-Sınır demek.

-Sınıramı dayandın? Yoksa duyguların mı sınıra dayandı?

-İkinciyi seçiyorum.

Uzunca bir sessizlik olur ardından... ve yazmaya başlarım.

Çoğu zaman banada olur.

Duygular sınır dinlemez genellikle.
Emir altına giremezler. Herzaman onların dediği olur.
Amir onlardır bir bedende. Söz dinletirler illaki..
Bazen bahsedemezsin onlardan kimseye, bekledikce büyürler ufacık yüreğinde.
Bazen zaman onların ilacıyken, bazen felaketidir.

Sevgi, duyguların biraz söz dinler kısmındandır.Emir altına girebilir, uzaktayken (yar) mutlu olabilir, insana delice şeyler yaptırmaz. Ama duygularını sınırlandırmamalı insan, yoksa bu derece sessiz, uysal ve suskun olan sevgi bile taşabilir gönül denen cihandan.. Sevgini susturduğunda, önce sınıra dayanır. Paslanmış tel örgü canını yakmaya başladığında, daha fazla susmamaya karar verir. Atlar mayın tarlasına, anonslar yapılır sevgiye yüzlerce ama duymaz kulakları. Çünkü görmüştür birkere yarin hayalini, Dur!!! Gitme!!! dinlemez.Sonra bir el ateş sesi duyulur.Sevgi olduğu yere yığılır birden. gözleri ufuk çizgisinde kalır, ve hayali, gözlerindedir yar'in.

Adı 'aşk' olan (aslında) eziyet, duyguların en karmaşık ve de zor olanıdır. Ve aşk, bir duygumudur? Onu bile çözmüş değilim.

Bir abim şöyle demişti;

''Hissettiğim güzel bi nefes sadece,
Çekerim içime,
Doldururum bütün ciğerlerimi aşk ile,
Yavaş yavaş veririm sonra,
Sonra biter içimde o nefes,
Onun içinde kaldıysa ordan biraz alırım,
O da bitince yeni bir nefes, yeni bir aşk...''

Şimdi sen karar ver, 'aşk bir duygumudur? yoksa değilmidir?

Ne olursa olsun aşk zordur, aşk mücadele ister, aşk emek, aşk.........

Ve bunların hiçbirini sağlamadığın sürece aşka, birde üstüne sınırlandırmaya kalkarsan onu, patlar bir yerde.. Mayın tarlasına gözü kararmış bir şekilde dalar.. Tel örgülerin ardından ufka doğru yol alır. Sınır polisinin dur çağrısını dinlemeden taşar gider. Ufuğun kırmızı çizgisine giden yola atar kendini. Bir el ateş sesi duyulur sonra. Aşk kan revan içindedir artık. Ve birazdan sessizlik olur.Son nefesini verince aşk, susar tüm bedenin.. ölüm kolay, peki ya arkada kalan acı?

Tüm bunlar bitince o anda yazmaya başlar insan.Aşkın kanı taze yerde dururken batırıp kalemi yüzlerce kez, yazar.Kan davası gibidir aşkın ölümü. Bir senden, bir ondan götürür. Yeni aşklara gebe kaldıkça yüreğin, kan gölüne döner aslında. Ağırlık yapar bedenine. Kurutmak istersin onu kendinde.Bir deniz bulmak istersin, ve dökmek istersin içindeki kan gölünü uçsuz bucaksız denize. Onu da yapamayınca yazarsın sürekli. O gölü yazarak bitirmek istersin. Ama bitmez.. Sayfalarca yazarsında genede bitmez.Kan davan ömür boyu sürer gider...

Yazan:Yüreğimdeki sevgisiyle kalmakla yetinmeyip başka limanlara sığınmayı seçen,benim için hala çok değerli olan,gözlerine baktığımda kaybolduğumu hissettiğim,içimi acıtan biri

[Kéan aRs]

Deli gibi özledim! seni bu gece,
Adın çığlık oldu dudaklarım da,
Gözlerm dolu dolu adını haykırdım,
Sesimi duymayacağını bile bile,
Seni çağırdım son bir ümitle.

Son feryadım bu, son yakarışlarım,
Kalmad&-#305; sana seslenecek nefesim,
Vefasızlığ&#-305;na yetmiyor artık gücüm,
Tükendi yüreğim, kurudu dudaklarım.

Aylar yıllar var yüzüne hasretim,
Belki yarın,belki yarın derken,
Bilmem kaç asır bekledim,
Ya gel artık susmasın içim,
Ya da bırak, hayata Veda etsin kalbim.

[ƒяαмвυαz]

Gezerim,Tozarım.....
* Tutamayacagım sözLer vermem
* AdımLarımda 'kim ne der' diye düsünmem
* Basit kişiLerLe poLemiğe girmem
* Dünyada kimse üzüLsün istemem
* Bazı şeyLeri asLa affedemem
* Geçmişe takıLıp dert etmem
* YasanmısLıkLarı koLay siLemem
* Acıyı tanıdıgım için,kimseye çektirmem
* CesaretsizLiği 'gurur'La örtmem
* YaLan ve taktikLerLe ugraşmayın,yemem!
* DostLarıma Laf ettirmem
* TutkuLarım var, vazgeçemem!
* Gidiyosan eğer,çok özLesem biLe dön demem
* Artık kimseye koLay koLay güvenemem
* Bi daha güvenmedikçe sevemem
* Ağır geLiyosa bunLar, firar serbest,
* üStELEmEmmm...


•ALIŞMA BANA;
Ne yapacağım belli olmaz, bugün varım yarın birden yok olurum...


• İSTEME BENİ;
Yasaklarla boğuşursun, engellerle doluyum...

•ANLAMA BENİ;
Ben kendimi anlarım,böyle mutluyum.

[Kéan aRs]

Ümidi elinden bırakma canım,
Mutluluk bizi de bulur bir gece.
Sabırdır menzile erdiren o sır,
Sevenin muradı olur bir gece.

Başka bir talibi olmasa bile,
Bülbülün cefası güledir,güle.
Ne diyor şarkılar,kulak ver hele;
Sevdanın namesi gelir bir gece.

Sevenin arzulu bakışı olur,
Özlemin yüreği yakışı olur.
Her inişin bir de çıkışı olur;
Hüzünler geride kalır bir gece.

Âlem gerekmez ki;Özde sen varsan.
Şiirde,türküde,sözde sen varsan.
Olur a! O akşam bizde sen varsan,
Hasretim kolumda ölür bir gece.

[ƒяαмвυαz]

Şimdi sen gidiyorsun diye başladığımda cümleme
Elveda olur yüklemi ve hoşçakal olur cevabı
Uzatır ellerini sana bir karanlık dokunuş
Üşütür seni kış güneşi gibi teni
Hayal kırıklığı dolu yağmurlar yağar başımdan aşağı
Ben boğulmam yüzerim sana doğru
Başaramam ulaşmayı sana
Yetmez kulaçlarım senin dalgalarına
Boyumu aşan hüzünlerim sarsar beni yokluğunda
Ve korkar vazgeçmekten bir nefeste bütün aşkından
Başladığı yerde bitmeyen yolculuklar ve gözüne uyku girmemiş yolcular
Uğurlar seni kırgın bir vedayla
Masmavi bir gök bekler beni
Ya uçurmaya yada ağlatmaya...


Taptaze bir gülüşü saklar sessizliği
Zoruna gider alaycı güzelliği
Kopartır bir bakışta kalbi yerinden
Sen ağlarsın tutamazsın gözyaşını
Ölüm olur ruhu gölge gibi kollar arkanı
Koşmadan düşerim umut kaplı yollarımda
Çırparım kanatlarımı kalkamam yerimden
Çakılmışım,yaralıyım,sonuna kadar yanlızlığım...

[Kéan aRs]

Sen varken darilmazdim ciceksiz baharlara,
Yagmurlu havalara, bu kasvetli aksamlara.
Sen varken;
Bakip iclenmezdim tren istasyonlarina,
Otobüs duraklarina...
Sen varken ayrilanlara aglamazdim...
Yikilmazdim biten sevdalarin ardindan,
Gidenlere küsmezdim,
Kalanlara acimazdim...
Sen varken böyle üsümezdim,titremezdim.
Masumdum, cocuklar gibi.
Böyle delirmezdim,küfretmezdim...
Hele ölmeyi hic düsünmezdim.
simdi soruyorum sana:
Adi sevdaysa bu cehennemin,
Sen yaktin da ben yanmadim mi?

[ƒяαмвυαz]

Geliyorum demeden gelen görünmez bir kaza misali,
Çarptı gönül denen arabam kalbinin taş duvarına…
Bilirkişi beni kusurlu buldu, 8’de 8 yazdı soğuk raporuna…
Tüm dikkatim yoldaydı oysa gönül gözüm kaymış olsa da sana…

Yaralıyım şimdi izbe bir hastanenin en karanlık odasında,
Gelmeyeceğini biliyorum, baksam da deliler gibi kapıya…
Gerçi doktor “çok ağır değiller” dediyse de yaralarıma,
Sancıtan bir acı var kalbimin tam şurasında…

Doktorlarım bana iyi bakıyor aslında,
Taktılar koluma bir serum,
“ZaMaN” adında…
Yanında da ilaç alıyorum,
“SENsizlik” tadında…

Yine de iyileşemedim bunca zamandır daha,
Ne her şeyin ilacı “ZaMaN” çare buldu bana,
Ne de sensizliğin acı tadı iyi geldi kalbimin sızısına…

Dün kaçtım zaten hastaneden güneşin doğmasına az kala,
Kolumdaki serumu yolda çöpe attım ama,
Yine de iyi gelmedi maalesef,
“SENsizlik” var çünkü aklımda…


Bugün,
Geliyorum demeden gelen görünmez kazanın üzerinden kaç yıl geçti bilmiyorum…
Ama artık “ZaMaN”ın çare olmadığını,
“SENsizliğin” ise beni öldürdüğünü görüyorum,
Ve görünmez bir kaza daha bekliyorum,
Bu defa yara alarak kurtulmadan,
Acıları tekrar yaşamadan,
Gözlerinin içinde ölmek istiyorum…

Senden,
Görünmez bir kaza bekliyorum…


alıntıdır.

[Kéan aRs]

Bu şehri o gri efkar kaplı yüzüyle
Terkedip de gitmek zorunda değildin.
Taşı toprağı hala ardından ağlar
Bense sokaklarında öksüz, yetimim.

Hülyanı yıldız parçası gözlerine
Katıp da götürmek zorunda değildin.
Sustum artık bana anlatacak ne var
Sensizlik diyarında sağır, dilsizim.

Cana çileden köprüler kurma yar
Yetmedi mi sana hasretliğim...

[Kéan aRs]

Biliyorsun;
Bütün acilarina yesil isik yaktim olmadi.
Bütün korkularina arka ciktim olmadi.
Daglara merdiven dayadim olmadi.
Haziranda kar oldum yagdim avuclarina olmadi.
Sevdim olmadi,yandim olmadi,taptim olmadi.
Artik benden pes!
Bu askin biletini istedigin gibi kes!
Nasilsa gidiyorsun.
Biliyorum, git...
Ama ardinda;
Aglayan bir cift göz,
Paramparca bir yürek,
Ve yikilmis bir dag görmek istemiyosan;
cek silahini,daya sirtima,
Titrersem namerdim...
Sen vurdun da ben ölmedim mi?

Ahmet Selcuk Ilkan

[ƒяαмвυαz]

Bilseydim;


Aşkının hesabını sorma?...
Senden kalan ben işte,

Gözyaşlarıma bakıpta
ağlıyor sanma,
Kendini bende arama...

Bilseydim,
Sensizliğin bu kadar uzun,
Ömrün bu kadar kısa olduğunu
Severmiydim...

Boyabat'lım,

Bil ki,
Ölmek değil şu mezar taşları,
Yoksun,
Özlenmektesin...
Bilesin

[Kéan aRs]

Zamansız gidiş bu seferki.
Canım, ne desen haklısın.
Belki dindirir hasretini
Bırak ellerin bende kalsın.

Ayrılıktan zarar görmemeli
Yüreğimizde taşıdığım-05;z tılsım.
Rüyalara hapsettim güzelliğini
Gecemin gizinde sen saklısın.

[Kéan aRs]

ARTIK SEVEMIYORUM
O baslamisti seni seviyorum diye
Bende sevmistim ölesiye
Gezip, dolasir, konusur kene
Bende kanmisim onun her sözüne.

Nerden bilirdim sonunun böyle gelecegini
Bir anda beni terkede bilecegini
O mavi gözlerin yalan söyleyebilecegini
Bir anda dünyami yakabilecegini

Bilmen simdi basksini severmi
Onuda sonunda benim gibi edermi
Yalniz sunu biliyorum
Tek onu sevdim baskasini sevemiyorum

[ƒяαмвυαz]

Bir gecem olsa seninle... düş ötesinde
Kabarmış tüylerinde yumulmuştu geceye iki kumru
Pencerede kesikti rüzgarın sesi ama nasıl estiği belliydi ağaçlarda
Sıcaktaydım, kumruları kıskanırcasına da uykusuz.
Sancılıydı gece
…uzundu
ve saatler teke düştükçe, yaklaşan sabah
hep yabancı ederdi beni kendime.

Hayallerimin kırıklarını toplayan yastığa bıraktım saçlarımı
Kanatırdı düşlerimi kesikleri, uykusuzluğuma batardı.
Yanaklarımda mevsim soluğu, gözlerimde yıldız kırıkları
Parlak ve ıslaktı bakışlarım
…kirpiklerim öpüşmüş
ve saçlarımda örülüydü yarına dair umutlarım.

Savrulan dalları izledim saatlerce
Uyanmayan kumruları.
Rüzgarı bekledim, belki gider …ve giderken
saçlarımın altındaki gizli acıları savurur sandım.
…ellerinin akışını düşündüm saçlarımda
ve ellerimde bıraktığın yalnızlığı.
Günebakanların eğilişini getir aklına
Hangi eylül, nisan kokmaz ki?

Şiirler bile daha soğuk bu mevsimde
Güneş daha paslı, mavi daha donuk.
Uzandığımda tutacağımı sandığım - sen –
Oysa hiç olmamışsın bende
…gidişlere alışkınım aslında
sen hep kalmalıydın…
Bilmedim isyanım sensizliğe mi, gidişlere mi?
Hangi hayal gerçek olur ki?
Hele ki adı aşksa ve hele ki imkansızsa.

Üşüdüğüm yatağımda çöl düşümsün
Kan ter içinde karşılarım bu yüzden sabahları

Rüzgar hala penceremde, kumrular uykuda
Kum gözlerini düşündüm
Alkol kokan deniz kıyısından
Bakışlarında sızan kanamayı
…martıların gölgesinde açılsın
esmer teninde bana ait dokunuşlar


Dağılsa şu kızıl bulutlar pencerede
Hani boşalsa yağmur, saklasa yaşlarımı
Kime zarar!
Yedinci mevsimin, yedinci katındayım,
Aşk çiçeğimdi yediverenler…
onlar bile yangında şimdi

…kanıp hazana teslim olan kızıl yapraklardan
Salıncak kuruyorum dolunaya
Kumru kanatlarına ben de yumsam başımı, uyur muyum?
Öfkemi sakladım çöl kaktüslerinde
Özlemlerim kanadıkça açtı dikenlerinde kırmızılarım
-kırmızı- neydi… kim bildi!

Şu rüzgar kapımın önünden süpürse yalnızlığı
Yaprakların çırpınışları dursa
Ve beşik olmasa dallar kuşlara
Uçsalar gündüz gibi,
Gecenin sessizliği bozulur mu sahi?
Korkularım yaklaşır mı duvara vuran gölgelerle
Çıtırtılarda gümbürder mi yüreğim?
Soluğumdan bile ürker miyim…?
Gün yüzüme vurur mu yalnızlığımı geceyi sarmalarken?

Son ateş böceklerini sakladığım kavanoz
Ağustosun küllerini barındırır aslında
Sönüklüğü bu yüzdendir gecenin
Kayboluşum bu yüzdendir.
Ne bir daldan seyir eyleyeceğim mevsim
Ne uykusuzluğumu paylaştığım –sen- varsın

Sarı bir yorgan çekiyorum bahar sevişlerinin üstüne
Yaz zaten sahte sıcak
Tek gerçek, penceremdeki rüzgar
Eşini bulan kumru
Kabarmış tüylerinde huzurlu uyku

Uykusuzluğum neden sence, ben bilmiyorum
Cevap vermiyor saatlerdir fısıldayan yapraklar.

Yedinci mevsimin son tangosu
Ve ilk kez dans ederken ayağım kayıyor
Hangi yıldız taşır beni, dilek yağmurlarına?

Kanat germeye başladı kuşlar
Gün eteğinin altına almaya başladı geceyi
Uyumak istiyorum… sadece uyumak
Kum gözlerinde, yummalıyım gözlerimi
Nasılsa sen beni uyurken seyredersin
Ve alnıma bırakırsın sıcak buseni.

Ç ö l d ü ş ü m
Eylül yağmurlarını aş da g e l...!
-d- üşüyorum

Arzu Altınçiçek

[ƒяαмвυαz]

sen bilirmisin insan nasıl kendini unutur.nasıl haykırmak isterde sesi bogazında düğüm olur.konusmak istersin konusamazsın,kaçmak istersin kaçamazsın,hatta gözlerindeki yaslar bitmiştir,ağlayamazsın...
sen bilirmisin benzine su bulanmıs bir insan titrek,cılız bir kibritin aleviyle nasıl tutusur nasıl sokaklara,evlere,hatta kendine bile sıgmaz olur.düşünmek istersin düşünemezsin,unutmak istersin unutamazsın...
sen bilirmisin,nasıl bir örümcek kemirir durur beynini.Ey sevdiğim,bende bilmezdim bir zamanlar hatta düşünmezdim bile bu kadar acımasız değildir derdim insanlar.Ama oluyormus,ama öğretiliyormus insana.Yudum yudum ömründen çalıp,hayallerini,umutlarını,daha da ötesi kendini bile unutabiliyormus insan.
Haykırıyor,isyan ediyorum bazen kendime ama elden ne gelir bütün dertler,acılar yine benimle.olsun diyorum varsın buda olsun alışırım diyorum,işte bu arada bir mermi daha vuruluyor beynime.olmuyormus güzelim,alışılmıyormus bu acıya.
Acınında acısı vardır bende biliyorum.Ama kalbim kaldırmıyor artık,öylesine yorgun,öylesine gecmişim ki kendimden,artık insanlar bile vazgecer olmus benim bu halimden.zaman diyorum,ilaç diyorum,buda gecer diyorum.Ama itiraf edeyim mi sana

buna artık bende İNANMIYORUM.....

[Kéan aRs]

Şimdi ellerini görüyorum boşlukta çaresiz
Gözlerini görüyorum en acı hüzünlerle dolu
Oysa
Ne kadar yalvarsan da
Ne kadar ağlasan da
Artık evet diyemem
İnsanlar kendi çizer kaderlerini
Seni affedemem

[ƒяαмвυαz]

Sana sımsıkı sarılmak istiyordum... Ah bir görsem, bitirsem içimdeki özlemini bu kadar zor gelmeyecekti senden, sevginden vazgeçmek... Nasıl olsa alışkınım ya seni görmemeye, galiba böyle de başarabilirim...

Neler yazmak istiyorum sana bir bilsen, tek yapabildigim yazmak oldugundan yine yazıyorum işte! Sena daha önce de yazmıştım ama bu kez bir daha yazmamak üzere, seni beynimde, içimde bitirerek yaziyorum, yada bitirmek isteyerek... Ne kadar sürer bilmiyorum ama ben senden, sevginden vazgeçmek istiyorum.

Dünyaları etrafında döndürmek isteyen bir kalbi bilerek isteyemezdim. Kendimden ve senden habersiz "bir tanemmm" olmuştun sen... Öyle ya; Sen bir taneydin; Eşin benzerin yoktu yeryüzünde, Yoktu Sen Kadar Güzel Güleni!

Ne kadar gerçeksen o kadar yalandın... Ve ben her seferinde en baştan başladım... Yeniden bir sondayım ama bu kez yeniden başlayacak gücüm yok... Ben senden vazgeçmek istiyorum!

Herkes gibi biri olmanı yada hiç kimse olmanı istiyorum... Sesini duymak için telefonlara sarılmaktan vazgeçmek, ismini duydugumda içimin titreyip,gözlerimin dolmasından kurtulmak istiyorum... Senin benim için herhangi biri olman ne kadar zor bir bilsen... Zaten kolay olan ne vardı ki benim için; Sanki seni öldürmemle sevmem arasında hiçbir fark yoktu.... Ve ben hep sevgim yüzünden cezalıydım...Hiç sonu olmayan bir yolda seninle yürümek,yeni çıkan filmleri birlikte izlemek, saatlerce sana sarılı kalmak,sadece ama sadece bir kez olsun sana sarılıp uyumak, bir sabah gözlerimi açtıgımda yanımda seni bulmak isterken, sen sevgimle utanmamı sagladıgın için galiba gerçekten "bir taneydin"!

Işte bu yüzden imkansızlıgına hep inandım!
Ben yalnız kalıp seni düşünmeyi deli gibi sever oldugumda, sen benim her şeyim oldugunda ben senin için hiç yoktum... Bu yüzden yalnızlıklarım, aglamalarım, özlemlerim canını hiç acıtmadı.Benim tarafımdan sevilmek belki de hayatında önemseyecegin en son şeydi...

Keşke kendi dünyamda bir zamanlar seni sevdigimden hiç bahsetmeseydim
Sen beni hiç sevmedin!
Ben Seni Seviyorum dedigimde Seni Seviyordum!
Ben Seni Özlüyorum dedigimde Seni Özlüyordum.
Ben Senin Için Ölürüm Dedigimde ben senin özleminden zaten ölüyordum...

Ve Ben Simdi Senin Hayatından Gidiyorum!

Ben Kaybettim...
Sen Kazandın!
Artık sesimi duymayacaksın...

Sana sımsıkı sarılmak istiyordum, kokunu içime yıllarca bana yetecek kadar çekerek, sana sımsıkı sarılmak istiyordum.... Gelmedin!

Gelsen yapabilir miydim bilmiyorum...Ben artık gidiyorum..

-Alıntıdır-

[Kéan aRs]

yemin etmişim gülüp geçmeye
acı ve kederlere yenik düşmemeye
sahte gülüşlere sahte gözlere
baş kaldırıyorum isyanlarıma
oyunsa hayat en mükemmel
oyuncu olacağım zalim hayat
sahte sevenden daha sahtekar
olacağım hayellere yenilmiceğim
üzülmek ağlamak yok artık
kırılan kalbimde sevmek diye
bir bölüm kalmadı artık sevinin........

[Kéan aRs]

aynı yere atmıcam artıkkkkkkk

[ƒяαмвυαz]

Sorgularımı kendimi yoklamanın en güzel yolu
Aynada duran izlerin hepsini kırmaktır
Ellerime diyetin olan kanı bırakmaktır beklide
Paslı çiviler gibi kendimi kendime çakıp
Vermektir kendimi ellerine
bedel toplanmış suçlarının hepsine
Sabrın yara izlerindeki sızan kan ellerimde
Gözlerimde
Öfkemde
Anlamıyorsun

Köklerine verimli topraklar arayan çınarlar gibi durdum karşında
Seni sevmenin şerefiyle yeşillendi kuru dallarım
Öfkene çaktığın bir paket sigara,
gururuna binlerce bahane taşır.
bir yağmur damlasında emanet ederken yüreğimi
içimdeki pasım beyazına değdi
Ayağına bulaşmış vebalimle gidip gelmelerdeyim
Bir yeşil istedim gözlerinden
Bir tutam gülümsemenden
Tıpkı filesinde yokluğunu taşıyan bir baba gibi
Biraz utangaç
Yüzümde kırışıklığımla
Biraz senin yokluğunu taşımaktayım

Ah yüreğim
Ben seni hayat kitabımın arasında sakladım.
Bir gün sonrasına bensiz
Biliyorum anlamıyosun
öylece suskun kalıyorum kelimelerin gözlerinde
anlama istegim kendimi avutmam olacak
beklide bir gün gülüşmelerini çalma bahanem olcak
yüzümdeki yarayı
yüreğimde susuz bırakmak olucak

[ƒяαмвυαz]

tanıdım seni...işte yine sensin..işte bu karşındaki ben..bu sima..bu koku..tenimde kalanla aynı işte..yine geldin bak...bak yine burdayım..sevdanı koynuma aldım..karşındayım..


aslında aşkı bilmezdim ben..sevda yoktu lügatımda..sonra bir baktım varmış..varmışsın..aşkmışsın..


hani o gözlerin var ya..baksam ölürüm sanırdım..sonra tenin..dokunsam yanacaktım..!kaçtım..kaçtın..

saklambaç oynadık..saklandık..kaybolduk..

ama tanıdım işte..senin bu koku..!geldim bak..yanındayım..bi uzatsan elini koynundayım..yar!!aşkı lügatıma aldım..senin adınla..senin teninle..senin kokunla..

bak..kabul saydım..yaralarımı kapattım.."sen" dedim..sadece sen..

sen bi gel..gerisi gelmese de olur..


sen bunun adına ne dersin bilmiyorum..ben delilik diyorum..düpedüz delilik işte..

herkesten farklısın..başkasın..öylesine içimdesin..canımdansın..yarımsın..!


yarim..gitme..kanatırsın..dayanamazsam katle sebep yaratırsın..

dur dizimin dibinde..gitme..kelimelerimi eksiltme..

dedim ya..seni lügatıma aldım..

bundan böyle tümcemde aşktır adın ..


_derin_

[ƒяαмвυαz]

Aşk'a benzer bir duygu uyanmaya görsün içimde
Dağılır gider kaygılarımın bulutu
Gözümde aranır tazelenir mavi
Kulaklarımda eski yolculuklardan bir uğultu
Dönüverir şöyle bir dünya,kayar yerinden ağaç
Sudaki çağrı ne,havada bu ne koku böyle
Görünce alışkanlıkların tükendiği dostlukların da

Çıkıverdiğini çevremin ortaya bir başka kılıkta
Bir karıncalanmadır duyarım ayaklarımda
Elden geçirilmiş direkleri,yelkeni yeni
Yosunu alınmiş tekneler de böyle olur olursa
Çaresiz,artık kimse tutamaz beni
Evimmiş işimmiş kentimmiş anlamam
Eşyasını dağıtıp yola düşen kişi örneği

Basar giderim bir bilinmedik yere doğru
Budur derim ne de olsa bu işin gereği
Bundan sonra artık bana yol görünsün
İster bir yeşillik ağaçlık arasında
Bir topak,ister susuzluktan çatlamış kıraç
Yüreği ısınmışsa bir kez ne der görüntü adama
Yoldayım ya gene de gelmez aklıma
Bu deli tutku düşünme tez ulaşmak için mi
Beklide ereğim başka,bir güzel kaçmak
Neyin nesi bu olan biten bilmem ki
Gözümde arınır tazelenir mavi
Kulaklarımda eski yolculuklardan bir uğultu
Aşka benzer bir duygu uyanmaya görsün içimde
Dağılır gider tüm törelerin bulutu

Alıntı// S.K.Aksal

[ƒяαмвυαz]

Hiç titremesin ne elin,
Ne de bana verdiğin yüreğin..
Bana inanmadın, güvenmedin ya;
Hiçbirşeyin önemi kalmadı benim için..
Buruşturup bir yana atsan,
Belki bu kadar acımazdı kalbim..

Hiç titremesin elin, sil gitsin.
Ben sensiz kalmam nasıl olsa..
Dünyanın öbür ucunda da olsan,
Gözümü yumsam yanıbaşımda olacaksın..
Elimi kalbime koyacak olsam,
Usul usul dokunurum sana,kaçamazsın..

Çok yoruldum artık,inan..
Ne anlatmaya halim kaldı,
Ne de anlaman için zaman..
Vazgeçmeyeceksin inandıklarından..
İşte o yüzden sevgilim,
Hiç titremesin elin, yüreğin..
Sil gitsin..

Aşk Sevipte Kaybetmek mi ?..

Aşk, yaşamayı bilene aşktır..
Aşk, sevmeyi bilene aşktır..
Aşk, özlemleri ile aşktır..
Aşk, hasrettir !

Aşk nedir biliyormusun ?
Aşk anlatılamayacak kadar anlamlı
Anlatılamayacak kadar güzel
Bir o kadar da yürekliliktir !

Ben yürekliydim, ama şimdi ağlıyorum...

Birini sevmek yetmiyormuş
Birini özlemekte yetmiyormuş
Aşkı ben yanlış anlamışım !

...Alıntı...

[ƒяαмвυαz]

ben,

seninle içiyorum……

bilmiyor kimse….


ara bir sokağında kentin

silinmiş

duvar yazılarına bakıyor

masam

dökülmüş

kireç aralıklarında

devrim……


aralıklarımda sen………..


seninle,

direndim ben…..

bilmiyor kimse….


döndüğünde bile yüzünü….seninle

geç kalmış

evrimlere

döktüm kavgamı

sessiz kaldım

sensiz kaldım

dilim marşlardayken

silinmedi izin…sustum….

sustum da direndim…


kimse bilmiyor…..

ben seni sevdim….

[ƒяαмвυαz]

Varsın vefasız desinler. Sev dedi gönlüm sevdim, olmaz dedi gittim. Varsın yollarıma set çeksinler.
Vazgeçtiğim sen değildin. Ne hatırlamak ne de pişman olmak değil derdim.
Unutmak, boşlukta olmak, hiç yaşanmamış saymak istediğim. Varsın bir daha sevmesin yüreğim.

Sanma keşkelerim var!
Hiç mi hiç pişman değilim...

Varsın benden nefret etsinler. Gittiğime gideceğime lanet ettirsinler. Yeni bir yaşam kurmak bir yana,
eskisini derlemek, toplamak, katlayıp bir daha açılmayacak çekmecelere sıkıştırmak zaten zor.
İnsan yeni bir yola adımını atarken eskisine her an dönmeye hazır oluyor. Varsın geri dönüşe giden bir kestirme yol olmasın.
Tozlu yollarda nereye gideceğini bilmeden yürümek, bile bile cehenneme yol almaktan çok daha kolay.
Acı veriyor, zor geliyor, insan her an vazgeçmek istiyor ama varsın hiç tükenmesin o yollar.
Sonunda senden tümüyle kurtulmak var. Varsın kana bulansın her yerim.

Sanma keşkelerim var!
Hiç mi hiç pişman değilim...

Varsın bir damla umudum kalmasın. Elimden tutacak bir tek dostum olmasın.
Senden vazgeçebildiysem eğer ötesi yok benim için. Herkes unutulur. Gönüllü seçtim ben bu yolu, bilerek.
Güçlüydüm bu kararı aldığımda. Yeni bir hayatın bana vereceklerinden emindim.
En büyük aşk sensen eğer en büyük ızdırap da sendin. Senden kaçabilirsem eğer mutlu olabilirdim.
Varsın param olmasındı. Varsın kimseler yaramı sarmasındı. Terk ettiğim sen değildin.
Ben seninle gelecek olan hayatımdan vazgeçtim. Varsın serilsin önüme hanlar hamamlar?

Sanma keşkelerim var!
Hiç mi hiç pişman değilim...

Varsın üç günlük ömrüm kalsın. Vücudumun her zerresi ?sen? diye yansın. Asla yok geriye dönüşüm.
Ben seni unutmak için bu yollara düşmüşüm. Varsın Azrail gelsin alsın canımı.
Varsın koparsın benden çürüyen sol yanımı. Adını son kez de olsa söylemeyeceğim.
Atıp her bir parçamı kilometrelerce uzağa, ruhumu gökyüzüne savursunlar.
Kimseler ardımdan tek bir dua etmesin. Ben seçtim bu yolu gönüllü seçtim. Vazgeçtiğim terk ettiğim sen değildin.

Zerre kadar korkuyorsam adam değilim

[ƒяαмвυαz]

Varlığın acı veriyor olsaydı bana;
Seni ölüme sevmez,
Gelmeyeceğini bile bile seni beklemezdim
hala.
Ben sensizlikte bile "seni yaşıyorum" sevgili... ”


Mevsim, sonbahara akarken ben de sana geliyorum. Elimde yokluğun
yüreğimde suskunluğunla sana geliyorum sevgili.
Ilık bir akşam *******inde kentin yorgun kaldırımlarında
tanıdık kelimeler arıyorum sevdana dair.
Sana dair tek bir kelime yeterdi bana. Tek bir nefes
bile gülümsemem için yeterdi oysa..Sensizlikte
kanarken sol yanım, ben hep seni düşledim
zembereği kırılmış zamanın avuçlarında. Seni
aradım güneşin sıcak alnında, senin ellerini aradım
yağmurun ıslak dualarında.


Sana gelirken toprak yağmur kokuyordu sokaklar ise yalnızlık... Sana
çıkan tüm yollar arsız dikenlerle
süslenmişti sanki. Ayaklarım kan revan..Bir yanım uçurum
bir yanım sensizlik ama her şeye inat sana
geliyorum. Hava puslu, etraf ise sensizlik .. Dikenlere
aldırmadan yalınayak yürüdüm gecenin dar
sokaklarında. Yüreğimle ezdim tüm engelleri, ayaklarımla
öptüm yollarındaki ikiyüzlü dikenleri. Her şeye
inat sana geliyorum bir elimde mevsimlerin
koynundan çaldığım ılık bahar bir elimde bulutların
saçlarından arakladığım rüzgar ile .. Bir ömür uzaktan sana
geliyorum bir elimde bir avuç gülüş
karakışlarda güneş bil diye bir elimde bir yudum umut
zifiri karanlıklarda aydınlığa sımsıkı tutun diye
.
Sana geliyorum sevgili....

Unutmadan sevgili; gittin diye meteliksiz bir intiharın ayakuçlarına boynunu büken bir kukla olmadım hiçbir zaman. Gittiğin gün kansız ve acımasız bir ihtilalin demir kelepçeli zamanlarından kaçıp sen diye ipsiz uçurumlara sığındım. Yokluğunda kimi zaman bir çocuk gibi koynunda ağladım kimi zaman kirpiklerinden ıslak yağmurlara kaçtım. Sensizlikte her gece arsız fırtınalarına göğüs gerdim ve esrarkeş yangınları sen diye koynuma alıp yüreğimde közledim yalnızlığının ıslak çığlıklarını. Evet gittiğin gün sen kokan kelimelerim çıplak kaldı dudaklarımda. Yüreğim gözyaşına asılı kaldı gözkapaklarımda. Ama hiçbir zaman boynumu bükmedim yokluğuna.
Pes etmedim sensizlikte kıyılarıma vuran hasret dalgalarına.
Direndim, savaştım yalnızlığınla.
Kan revan içinde kalsam da, bilmediğim fırtınalarda
sensiz savaşsam da ben hiçbir zaman
“ yalnızlığına “
yenilmedim sevgili....


-alıntı-

[ƒяαмвυαz]

Yağmurlar yağıyor uykularıma
yalnızlığımı terk ederken aynalarda
gözyaşı dökmek tamamen yokoluşa
belki değmezliğimi yazıyorum
keşke çocukların uçurtmalarında rüzgar kalabilsem
Su kenarına izinsiz düşen kar tanelerinin ayakta kalma çabası
Belki benimkisi

suya dayanabilen hiçbir kar tanesi yok.
İşte bende dayanamıyorum sana
dudaklarından dökülen her kelime
sonbahardan kurumuş hazanı üstünde yapraklar taşıyor yüreğime
bir yok oluş kırınganlığını yaşamak gibi
adımlar bekler ayaklar bekler
üstünden geçilecek

Ne zaman yüreğim bahara yaza eylüle düşer
işte o zaman bende suya bir kar tanesi.
Yem arayan kuşların ayakları altında,
toprağın üstünde,
çiçeklerin renginde,
ağaçların sessizliğinde,
gecenin içinde
en çokta yüreğinde zamana boyanıyorum.
Dudaklarının sıcaklığında eriyorum.
Sana karışıyorum.
Demli çaya bırakılan tad gibi
Karıştırıyolurm
Kayboluyorum
Gözlerinde

[ƒяαмвυαz]

SENSİN
Yüzüne bakamayacak kadar utangaç bir kalbe konuksun.
Sen yıldızlarda bir ışık
Bense yerde ışığına kapılan
Bulutlar misali uzaksın.
Alt üst oldu sevgiler,ağıtlar kaldı hecede
Güle acı düştü gül yandı
Gül zarımı sorma hayli perişan
Kuru dudaklarımdan yere düştü
Sen olmayınca geçermi zaman
Tadı olurmu hayatın
Sabırsızlanırım geçsin diye zaman
Göreyim o güzel yüzünü
En temiz duygularımı verdim sana
Kıyamam bir kere bile olsun kırmaya

Ağlama dökülmesin göz yaşların
Kayıp olmasın o güzelliklerin
Mesut olurmuyuz bilmem
Kavuşurmuyuz onu hiç bilmem
Tüm dualarım senin için
Kabul olurmu onuda bilmem
İnan yüreğimde kalbimdesin
Herşeyimle seninleyim
Tıpkı sabah üstüme doğan güneş
karanlığı aydınlatan yıdızlar gibisin
Neden kendimize zarar veriyoruz ki
Seviyoruz işte,tüm dünya bilsin
Birdaha ayrılığı düşünmek yok
Çünkü bir birimizi çok çok SEVİYORUZ..

[ƒяαмвυαz]

Hayat ile arama yokluğunu bırakıp gittin..
Bir tek adın kaldı dudaklarımda,
Bir de gözlerimde hatıraların...
Tabutum olacak,
Gözbebeklerinden düşen küflü çığlıkların.
Kefenim olacak ömür boyu susmaların…
Ve bir gün,
Sensiz ölmenin acısını bırakacağım satırlara..
Neden diye sorma..
Sadece yoksun.
Yokluğun ile varlığın arasında
Sadece ölüyorum; ötesi yok inan.

Varlığının kepenklerini indirip
Sensizliğinde yaşamaya gidiyorum yine.
Ve uyandığımda,
Değişen hiçbir şey olmayacak..
Sen hep bana uzak
Ben hep sana yasak….
Hani dik duracaktık kanlı pusulara ?
Hani aynı yürekle gülüp
Aynı gözlerde ağlayacaktık mutluluğa ?
Yağmurları bana emanet edip,
Gittin sadece…
Şimdi yalnızlığın ipi geçti boynuma.
Yokluğun yükledi sırtıma...

Gittin,
Bir tek acıların kaldı senden bana..
Oysa ben yemin etmiştim,
Acıların icin sırtımı semer bileceğim diye.
Söz vermiştim,
Sensiz ölmeyeceğim diye...
Şimdi sensizlik duruyor başucumda..
Şimdi ayazlar yüreğimi sorguluyor
Ayrılığınla yüzüme vurduğun kapımda..

Söyle ne olur...
Beni unuttuğunu söyle...
Hiç sevmediğini haykır..
Yeminlerinin yalan olduğunu,
Sevginin sahte olduğunu vur yüzüme...
Yemin olsun ki;
Bir damla gözyaşı düşmez artık..
Çünkü gittiğin gün,
Ayak uçlarında
" Sana " ölmüştüm sevgili..


" Unutma ki; ölenler, hiçbir zaman yaşayanlar icin gözyaşı dökemezler...

[ƒяαмвυαz]

Gecenin karanlığına yüreğimi asıp sana yazıyorum.
Yüreğimi sana kanatlandırıp seni düşlüyorum kırık dökük hayallerimde..
Uzakları aşındıran kelimelerimi satırlara serip seni soluyorum mürekkebimle.
Yine yokluğun düşüyor hecelerime, yine yokluğun bir hançer gibi deliyor hücrelerimi..
Ne yapsam, ne etsem fayda etmiyor.
Sensizlikte kanayan dudaklarımı nehirlerde yıkasam da silinir mi yokluğunun acılarını?
Zaman sanki hasretinde durmuş..Herşey hasrete prangalı…
Bir gelsen, karanlığı ezen yıldızları sayacağım birer birer..

Bir gelsen, yollarıma bir kez uğrasan gülümseyecek umutsuzluğa boyanmış geleceğim ...

Ne zaman seni düşünsem yıldızlar düşüyor saçlarına
Yokluk zindanı aşıp bir gelsen vuslatı giydireceğim ayazlara.
Ah bir uğrasan şehrime, seninle kır bahçesinde sıcak çaylarımızı yudumlarken sevincimden simitlerimizin kırıntılarıyla yavru kuşları doyuracağım..
Ellerim ellerine değdiğinde avuç içlerimin terini bırakacağım ılık meltemlerin koynuna …

Bir gelsen bir dokunsan yüreğime, mevsim ne olursa olsun gelişin bahar olacak dudaklarımda

[ƒяαмвυαz]

Aşkla ilgili söylenmiş binlerce söz duydum şimdiye kadar
binlerce şarkı söyledim,binlerce hikaye dinledim
kimse bana bu kadar zor olacağını söylememişti
gözlerine bakmak yeni bir hayat'a başlamak oldu
sana dokunmak hayata dokunmak oldu
ya saçlarının kokusu
gerçek aşk bu oyunda olması gereken en son şeydi
şimdi bütün yollar sana çıkıyor
ve belki de hiç bir zaman söyleyemediğim iki sözcük dudaklarımı zorluyor

Bir papatya tarlası düşün..
İlkbahar ayı..
Ve sen, onun yanından geçen yolda yürüyorsun...
Ve o papatya tarlasında bir papatya dikkatini çeker..
Binlercesinden birisidir ama sen, onun yanına gidersin..
Onda seni çeken bir şeyler vardır ..
O papatyayı olduğu yerden koparırsın ..
Sadece senin olsun istersin, sadece senin ..
Öleceğini düşünmeden. Ve gidersin o tarladan ...
İçindeki şiddetin durduramadığı bir bencillik ama bir o kadar güzel ve hapsedici.

*İşte bu TUTKU..


Yine o tarlanın kenarındaki yolda yürüyorsundur..
Yine milyonlarcası arasında bir tanesi seni çeker..
Yaklaşırsın, yanına gidersin o papatyanın..
Gözlerin başkasını görmez olur o an.
Onun için herşeyi yapmak istersin... Dokunmak istersin..
Dokunamazsin, orda, onunla ölmek istersin.
Ama birden hafif bir rüzgar eser ve bir başka güzel çiçek kokusu gelir burnuna.. Dayanamazsın onun kokusuna..
Unutturur herşeyi bir anda ve o kokunun geldiği yöne gidersin.. O papatya orda kalmıştır, yüreğinin bir kenarında..
Paylaşılmamıştır bir çok şey.. Unutulmaz belki ama geri de dönülmez ona..

*İşte bu AŞK...


Yine o yoldasın.. Papatya tarlasının yanından geçen..
Ve yine bir papatya ...
Milyonlarcasının içinde seni çeker..
Gidersin yanına.. Orda kalakalırsın..
O hiç ölmesin diye her şeyi yaparsın..
Tüm gücünle onunla olmak istersin..
Oradan seni koparacak hiç bir güç olmadığına inanırsın..
Ve orda onunla ölene kadar birlikte kalırsın...


*İşte bu da SEVGİ ..

[ƒяαмвυαz]

tam göğsünün ortasında bir yerin acıyacak...evinin seni içine sığdıramayacak kadar dar olduğunu fark edeceksin...sokağa fırlayacaksın...sokaklar da dar gelecek...tıpkı vücudunun yüreğine dar geldiği gibi...ne denizin mavisi açacak içini, ne pırıl pırıl gökyüzü...kendini taşıyamayacak kadar çok büyüyecek, bir yandan da kaybolacak kadar küçüleceksin...birileri sana bir şeyler anlatacak durmadan..."önemli olan sağlık.""yaşamak güzel.""boş ver, her şey unutulur."sen hiçbirini duymayacaksın...gözyaşlarından etrafı göremez hale geleceksin...ondan ölmesini isteyecek kadar nefret edecek, az sonra kollarında ölmekisteyecek kadar çok seveceksin...hep ondan bahsetmek isteyeceksin..."ölüme çare bulundu" ya da "yarın kıyamet kopacakmış" deseler başını kaldırıp "ne dedin?" diye sormayacaksın...yalnız kalmak isteyeceksin...hem de kalabalıkların arasında kaybolmak...ikisi de yetmeyecek...geçmişi düşüneceksin...neredeyse dakika dakika...ama kötüleri atlayarak...onunla geçtiğin yerlerden geçmek isteyeceksin...gittiğin yerlere gitmek...bu sana hiç iyi gelmeyecek...ama bile bile yapacaksın..biri sana içindeki acıyı söküp atabileceğini söylese, kaçacaksın...aslında kurtulmak istediğin halde, o acıyı yaşamak için direneceksin...hayatının geri kalanını onu düşünerek geçirmek isteyeceksin...aksini iddia edenlerden nefret edeceksin...herkesi ona benzetip...kimseyi onun yerine koyamayacaksın...hiçbir şey oyalamayacak seni...ilaçlara sığınacaksın...birkaç saat kafanı bulandıran ama asla onu unutturmayan...sadece bir müddet buzlu camın arkasından seyrettiren...bütün şarkılar sizin için yazılmış gibi gelecek...boğazın düğümlenecek, dinleyemeyeceksin...uyumak zor, uyanmak kolay olacak...sabahı iple çekeceksin...bazen de "hiç güneş doğmasa" diyeceksin...ne ******* rahatlatacak seni ne gündüzler...

ölmeyi isteyip, ölemeyeceksin...
belki çivi çiviyi söker diye can havliyle önüne çıkana sarılmak isteyeceksin...nafile...düşüncesi bile tahammül edilmez gelecek...rüyalar göreceksin, gerçek olmasını istediğin...her sıçrayarak uyandığında onun adını söylediğini fark edeceksin...telefonun çalmasını bekleyeceksin...aramayacağını bile bile...her çaldığında yüreğin ağzına gelecek...ağlamaklı konuşacaksın arayanlarla...yüreğin burkulacak...canın yanacak...bir daha sevmemeye yemin edeceksin...hayata dair hiçbir şey yapmak gelmeyecek içinden...onun sesini bir kez daha duymak için yanıp tutuşacaksın...defalarca aradığı günlerin kıymetini bilmediğin için kendinden nefret edeceksin...yaşadığın şehri terk etmek isteyeceksin...onunla hiçbir anının olmadığı bir yerlere gidip yerleşmek...ama bir umut...onunla bir gün bir yerde karşılaşma umudu...bu umut seni gitmekten alıkoyacak...gel gitler içinde yaşayacaksın...buna yaşamak denirse...razı mısın bütün bunlara...?hazır mısın sonunda ölüp ölüp dirilmeye...?

o halde aşık olabilirsin ...

[ƒяαмвυαz]

kalbime düşen ses
ağrıyınca

a
ş
k

nedir bildim

Dinle..
Bir cemre düştüğünde toprağa duyduğun ses nasıl ise öyle işte.
Acıyan yanlarına bir yenisini eklemek istercesine.
Ağır, ağrılı ama bildirir varlığını !

Hani bilmek acıdırya her zaman her yanına.
Bildim ve yandım düşünce ses kalbimin ortasına!

Şair diyorya:" Ne içindeyim zamanın,ne de büsbütün dışında."


Bildim,

a
ş
k

yanmak imiş.

Tende,

c
a
n

tutsak imiş.

tıkadım kulaklarımı aşkın sesinden başka tınıya, her yanmak keşke bu kadar asil olsa!!

[ƒяαмвυαz]

Ve biraz daha kirdin kalbimi..

Oysa bitti sanmistim
Yasadigim acidan ötesi olamazdi sanki
Kücülüyorum artik kendi icimde
Sana ayirdigim yer daraliyor
Sykysip kaldik kalbimin icin de
Sen beni boguyorsun yasamak icin
Ben sariliyorum gözlerine son bir kez bakabilmek icin


Tutmuyor hic bir sanci senin yerini
Mutlulugu hic katma araya
Nezamandir gülmedim $öyle icimden gelerek
Cektiklerim gözlerime perde oldu
Karanliktayim
Karanligimsin
Aydinliga nasil hasretim bir bilsen


Baska acilara odaklanmak icin parcaliyorum kendimi
Kan revan icinde heryerim
Bas harfini cizmisim sol koluma, baktikca gözlerimden damlalar süzülmeye basliyor..
Kanimla karisinca can veriyorum sanki kendime..
Gözlerimden sen döküldün
Kanimdan sen gectin..
Icimde dolasiyorsun senden habersiz..


Sen olmasanda yasatirim seni icimde demistim
Nasil isterdim dönmeyi o sözümden

Unutmayi
Yeniden gülebilmeyi
Gecenin keyfini nöbetsiz cikarmayi
Senin olmadigin hayaller kurmayi ne cok isterdim

[ƒяαмвυαz]

İki yağmur arasını koklar
Toprak olarak
Sıcak olarak
gelmeliyim sana
bir düşüm olmalı senli düşlerden bile sakladığım…

Yoksun diye
Bu gece arsız aralamış kendini
Karanlığın üstüne bile kar yağıyor
Gündüzde kendini kaybetmiş beyazlar gibi
Kar bırakılmış karanlığından
Seni kokluyorum sensizlikten araklıyorum seni
acının arka yüzündeyim
gülümsüyorum neden dir bilmiyorum
galiba karanlıkta beyaz güvercinleri vuramaz avcılar
belki bunun rahatlığında gizliyorum seni
benim kaygım
azmış yokluğun
oysaki ilk geldiğin
ilk merhaba deyişin
ilk kelimelerin
işte orada durdum şimdi
ve günler sonrasında
yani
ben sana aşık olduğumda
sen başkasını anlatırdın bana..
sen beni sevdiğinde
ben uzaklara bakardım.
Ne günlerden geçtik
yasaklarımız oldu
Kimlerin dudaklarında satıldık ki dost pazarlarında
Bitik tükenmek bilmeyen inat kavgalarımız
Onlar bile hala yeşil
Suyu eksik olmaz yüreğimde

Hele ayrılık cellatları urganlarını boynumuza doladığında
Nasılda gözlemizi zulamızda açmıştık sımsıkı sarılarak
Sanki bir masalın ortasında dirilmiştik.
Ve bin yılın savaşının zaferini
İlan ettik
Nefes alan her canlıya
Suya maviye
Gökyüzündeki karanlığın aydınlık elçilerine
Yıldızlara

şimdi
Tesbih tanesi gibi saniyeler
Sayılmakta yüreğimdeki tapınaklarda
Yoksun özlenmektesin
Bilesin…

[ƒяαмвυαz]

SENI BEKLIYORUM

Belki inanmazsin Hala çilginim
Seni soluyorum Her an her saat
Yanlis oldugunu Bildigim halde
Sürüyor tenimde Bu suskun inat
Yalnizliga açilir Bende bütün sokaklar
Aldigim nefes bile Inan sensizlik kokar
Acidir beklemesi Duyunca aglatirim
Uzundur hikayesiGelince anlatirim

[ƒяαмвυαz]

YALNIZLIK
Öyle yalnizim ki;
Sanki çildiracak gibiyim.
Alisamadim senin yokluguna
Yoklugun öyle zor ki;ölümden beter
Birkaç günlük mutlulugu çok mu gördün bana

Senin sevgine,askina öyle ihtiyacim var ki
Bir umut vermistin bana
Bir günes gibi dogdun karanlik dünyama
Hepsi yalanmis
Yalanmis ,sevgin de sözlerin de

Senin için kolaymis
Bir insani yasarken öldürmek
Yoksa sana zevk mi veriyor?
Oysa ki ben,ben seni
Canimdan çok sevmistim
2 1.09.02

[ƒяαмвυαz]

Yine tuttu sensizlik sancılırım,
Nasıl da kıvrandırıyor bir bilsen,
Bak yine buz tuttu ellerim,
Göz pınarlarım çağlamaya hazır.

Bir çığ düştü az önce,
Yüreğim ağır yaralı,
'Kurtarmamız çok zor' diyorlar.
Bir çaresi varmış aslında..
Başlıyorlar anlatmaya;
'Bir el var uzaklarda,
O el ki:
Sonsuz düşlere,eşşiz gülüşlere uzanır,
Bir çırpıda keser kanamanı,
Acı bir tütün gibi..
Her dokunuşu ayrı bir umuttur,
Her dokunuşu kan kırmızı güller yaratır,
Mavi müjdeler getirir ufuklardan,
En yeşil baharları serer yüreğine...'

Hadi yeter artık!
Yüreğim volkan yeri,
Kurtar yangınlardan,
Her neredeysen dokun yüreğime..
Hadi uzat ellerini...
---------------Alıntıdır----------------------

[ƒяαмвυαz]

Kaçmaya çalıştığın gerçek,
Birgün karşına çıkacak.
Ve işte o gün
Kaçacak yerin olmayacak.
Ben senin varlığını seviyorum,
Yokluğunu seviyorum
Sana ulaşamadığım dakikalarda.
Seni duymayı
Seni özlemeyi
Hiç görmesem bile seninle olmayı seviyorum.
Hiç korkmuyorum seni sevmekten.
Senin gülüşünü seviyorum.
Her bana bakışında
Gözlerinede okuduğum o duyguyu
Gözlerindeki gözlerimi seviyorum.
Gönlünü seviyorum
Özünü seviyorum senin
Dudaklarındaki sözlerimi seviyorum
Yine de korkmuyorum seni sevmekten.



Ben sendeki o sıcaklığı
Sana olan uzaklığı seviyorum.
Yanaklarından akan göz yaşlarını
En çok, dağınık olduğunda saçlarını
Beni arayan ellerini seviyorum.
Yalnızlığımı seviyorum sebebi sensen
Ayrılığını seviyorum,
En çok yalnız kaldığımda
Beni bulan gönlünü seviyorum.
Ben en çok senin bana olan
Sevgini seviyorum.
İçimden haykırmak geliyor.
Dünyaya sığdıramadığım seni
Kalbime sığdırmak geliyor.
Ağlamak geliyor seni görmezsem
Özlemek geçiyor içimden seni
Sevmek geçiyor.
İçimden sana doğru giden
Bin bir türlü yol geçiyor.
İçimden sen mutlu olacaksan
Ölmek bile geçiyor gülüm.
Yine de korkmuyorum seni sevmekten.



Ben yalnızca seni seviyorum,
Ne o muhteşem güzelliğin
Ne kalbimdeki özelliğin
Ne de sevdiğim için değil,
Seni yalnızca sen olduğun için,
Ruhun için
Kalbin için
Aklın ve sevgin için seviyorum seni.
Ben seni en çok kendim için seviyorum
Belki de ilk defa bencil oluşumu
Sana borçlu olduğum için.
Seni her şey için seviyorum.
Ve sahip olmadığım
Hiçbir şey için.
Yine de korkmuyorum seni sevmekten.
Her dakika seninle olmayı seviyorum.
Gözlerimi her açtığımda
Aklıma gelişini seviyorum.
Her gece uyumadan önce
Seni sevdiğim aklıma gelince
Sensiz uyumayı bile seviyorum
Uyumadan önce seni düşününce.
Ben seni en çok
Umutsuzluğumda beni bulduğun için seviyorum.
Yine de korkmuyorum seni sevmekten.

alıntı

[ƒяαмвυαz]

Varlığının yeniden oyalandığı bugünlerde,
Anladımki her halinle içimi yakıyorsun.
Yokluğunda nefes alamazken ben,
Varlığında gitmelerinin korkusu nefesimi keser oldu.
Öyle çok severken seni gittin.
Peki böylesine unutmuşken neden geldin.
Neydi böylesine bitmişken, bana getiren seni.
Hangi günahın bedeliydin.
Neydi sen yada sensizlik denen şey.
Yaşam koydum varlığında adını.
Sensizliğe ise ölüm diye seslendim hep.
Peki hangisi gerçekti.

dRm 29.07.2007

[ƒяαмвυαz]

Bu gece;
kırılgan düşlerimin koynunda sabahlayacağım…
Tenimde sus(uz)luktan kurumuş,elbiseleri yırtılmış,
öfke kanamalı aşk sözcükleri kazılı…
Yine gri karanlıkların mürekkebine düştü kalemim…
Denize kıyısız durgun ırmaklar akıyor gözlerimden…

*BEN BÜTÜN YARALARIMI MUTLULUĞUN İÇİNDEN GEÇERKEN ALDIM…*

Soğuk rüzgarlar,yüzümün ağrısını içimin Maltalarına savururken;
Tutuk(lu) adımlarla voltalıyorum,
yargısız hüküm giydiğim karanlıkları…
Ardımda kanlı cam kırıkları ve ıslak hüzünlerde büyütülmüş
o kadar ayrılığım var ki,Suskunluğuma kilitlediğim…
Üstü çizilmemiş iri puntolu hafler duruyor gözümün önünde ,onarılmayı bekleyen…

ON(u)ARIYORUM…

Neresi zordu ki sevmenin;
Eğer duyulmasaydı kalbimin atışları…
Çatlarken sevimsizliğin ardamarı,
acemi bir işkenceci kesiliyor hayat…
Oysa yıkılması zor değildi,yüreğime ördüğüm duvarın…

*Kİ O DUVAR EN ÇOK KENDİ İÇİNDE YIKILMIŞTIR*

Şimdi ;
Her okuduğumda kırık-dökük güncemi ,en çok beni vuruyor,
Büyük yıkımlardan devşirdiğim,içe zalim-dışa can cümlelerim…
Hangi sularda yüzdürsem kağıttan gemilerimi,soğuk bir rüzgara yenik düşüyor düşlemler…

“DÜŞ(T)ÜM BATTI(M) DERİNLERE”


Dipteyim…
Yunus’un karnında,Yusuf_i sancılarla,sabır tesbihleri çekiyorum…
Duaya açılıyor mücrim ellerim,
Gecenin yarısı,duvarlarında küfür yazılı odamda...
İhbar ediyorum sevda kaçakçısı duygularımı,
Durmadan (d)üşüyorum geçmişin karanlıklarında...
Usul usul dolaşıyorum düştüğüm duvarların g(e)risinde…
İzi duran yaralarımdan biriktirdiğim bir başkaldırının,hesapsızca çöreklendiği,kıştan kalma bir ayazım şimdi,üşüten…

“ZATEN BEN HİÇ BAŞEDEMEDİM Kİ,
OLUMSUZ SATIRLARIN,BOŞLUĞA DÜŞÜREN ÜNLEM İŞARETLERİYLE…”

Her parantez bir yanılışım,
Her satır başı bir umut ve her nokta bir ölüm oldu ,gecenin çıldırtan sessizliğinde…
Oysa ben seni,
her gece duvara astığım acılarımdan süzüp bağrıma aldım…
Hüzün büyüğü gözlerine yaslanmanın,
ne büyük bir onur olduğunu bil(e)medin…
Artık içimin ağıtlarına dokunma ey kelepçesi hükümlü rüzgar !..
Kaç ölüm düştü tutsak günceme…
Geçmişine sövülmüş bir hükmün infazında ertelendi gülüşlerim…
Şimdi her gülüşümde yüzüm kirli…
Koşarken yırtıldım işte;

DÜŞ(T)ÜM BATTI(M) DERİNLERE…





alıntıdır.

[ƒяαмвυαz]

Yusuf Hayaloğlu - Ayrılık Hediyesi


şimdi saat sensizliğin ertesi
yıldız dolmuş gökyüzü ay aydın
avutulmuş çocuklar çoktan sustu
bir ben kaldım tenhasında gecenin
avutulmamış bir ben...


şimdi gözlerime ağlamayı öğrettim
ki bu yaşlar
utangaç boynunun kolyesi olsun
bu da benden sana
ayrılığın hediyesi olsun


soytarılık etmeden güldürebilmek seni
ekmek çalmadan doyurabilmek
ve haksızlık etmeden doğan güneşe
bütün aydınlıkları içine süzebilmek gibi
mülteci isteklerim oldu ara sıra, biliyorsun..
şimdi iyi niyetlerimi
bir bir yargılayıp asıyorum
bu son olsun be..
bu son olsun..
bu da benim sana
ayrılırken mazeretim olsun!


şimdi saat yokluğunun belası
sensiz gelen sabaha günaydın.!!
işi gücü olanlar çoktan gitti
bir ben kaldım voltasında sensizliğin
hiç uyumamış bir ben...


şimdi dişlerimi sıkıp
dudaklarıma kanamayı öğrettim
ki bu kızıl damlalar
körpe yanağında bir veda busesi olsun
bu da benden sana
heba edilmiş bir aşkın
son nefesi olsun...


kafamı duvara vurmadan
tanıyabilmek seni
beyninin içindekileri anlayabilmek
ve yitirmeden, yüzündeki anlık tebessümü
bütün saatleri öylece dondurabilmek için
çıldırasıya paraladım kendimi
lanet olsun!
artık sigarayı üç pakete çıkardım günde
olsun be! ne olacaksa olsun!
bu da benim sana
ayrılırken şikayetim olsun..


gözyaşım utangaç boynunun inciden kolyesi olsun
her damla vefasız teninde bir veda busesi olsun
isterim sende ben gibi yan ömrüne hep ağla hep ağla
bu benden son dua bu benden ayrılık hediyesi olsun..

[ƒяαмвυαz]

SENİ SEVİYORUM !
Sadece kim olduğun değil, sen olduğun için ve seninle
beraberken kim olduğumu, benliğimi anladığım için.

SENİ SEVİYORUM !
Sadece kendine yaptıkların için değil,
bana kattığın güzellikler için.

SENİ SEVİYORUM !
İçimdeki çocuğu, saklı kalmış ben'i yeryüzüne
çıkardığın ve sana ihtiyacım olduğu her an tüm
duyarlılığınla yanı başımda olduğun için.

SENİ SEVİYORUM !
Elini kalbimin üzerinde hissettiğim zaman,
üzüntülerimi alıp, onların yerine şimdiye kadar
hiç kimsenin başaramadığı o sıcaklığı, o içtenlik
ışığını bana duyurmayı başardığın için.

SENİ SEVİYORUM !
Hayatımı kutsal bir sevgi tapınağına çevirdiğin
ve her günümü yaşam şenliğine, unutulmayan
şiirlere dönüştürdüğün için.

SENİ SEVİYORUM !
Çünkü, sen, şimdiye kadar hiç başaramadığım şeyleri,
kendimle dost ve barışık olmayı ve hiç bir zaman
tadamadığım kadar mutlu olmamı sağlıyorsun.
ve bütün bunları yalnızca sözlerinle, dokunuşunla
yada işaretle değil, kendin olmakla yapıyorsun.

HİÇ KUŞKUSUZ, SAĞLIKLI SEVGİ
VE GERÇEK DOSTLUK,
ÖLÜMSÜZ ARKADAŞLIK BUDUR.....


KeşKe Biri OlsaYdı ama Bu GidişLe Zor..



Varlığınla yaşantıma anlam kazandırdın

[ƒяαмвυαz]

bakıyorumda artık hiç birşeyin tadı aynı değil


seni benimle olduğun o zamanlarda bıraktım


büyüsü bozulmasın istedim


hani herşey zamanında güzel sözü varya


anlamı o kadar genişmişki yeni anladım...


sen geçmiş zamanlarda benim herşeyimdin


hayatımın anlamı, mutluluğum, gülüşüm ve Mucizem


şimdiki zamanlarımda ise


kocaman bir HİÇSİN...


usandım , yenildim...


sözlerine kalbimde bıraktığın acılara


vardır elbet her yüreğin sancısı


zayıf bir halkası


anladım ki benim yüreğimin zayıf halkası


SENMİŞSİN

Yüreğimde unutulman dileğiyle diyip unutmak için yüreğimin tüm kapılarını kapatıyorum.Sevdan koca bir düşmüş sadece kendimi arıyormuşum senin yüreğinde oraya baktığımda hiç birşey göremedim yanlızlığından bencilliğinden başka...
senden sonra şimdi gitme sıra bende yüreğimdeki senden gidiyorum hemde hiç dönmemek üzere

[ƒяαмвυαz]

Can yakıyor hayat bazen... Acıtıyor. Hiç yılmadan çalışıyorsun ve bunları bedeli olarak aldığın şey kocaman bi hiç oluyor ya hani, işte en çok o zaman yanıyor insanın canı. Oysa senin yanındayken hayat canımı yakmıyor benim, aksine gülümsüyor bana. Zaman duruyor seninleyken, saniyeler geçmiyor, dakikalar atmıyor. Büyük bi mutluluk sarıyor dünyayı... Sevgin umutsuzlara bile umut ışığı oluyor. Sen varsın ya, güneşte gülüyor bana, ayda, dünyada...


Seni sevmek o kadar güzel ki...
Yağmur olup aşkını yağdırıyorsun üzerime, güneş olup ısıtıyorsun içimi, dünya olup dönüyorsun etrafımda...


Beni mutlu edebilmek için yürüdüğün yolda kar demedin, yağmur demedin, soluksuz kaldın ama durmadın, yorgunluktan ağlamadın. Çünkü çok sevdin beni, bende seni...


Bir roman yazdın benim için...
Herkes bizim aşk romnımızı okurken bakışlarımda kaybolmak, derinlerde uzun bi yolculuğa dalmak yetti sana. İşte bu yüzden çok sevdim seni. Bu yüzden sana duyduğum aşk yıllardır hiç eksilmedi; her gün, her dakika, her saniye biraz daha arttı.


Riyakarları sokmadın hayatımıza, kırgınlıkları almadın yanımıza...
Sadece beni aldın yanına, bende seni...


Kelimelerden biri...
"Sevgi..."
Onun tuzağındyım şimdi.
Bu dünyada bir tek sana yenildim ben.
Seni sevdim.
Şimdilerde mantığım çok uzaklarda...
Gerçekse benden kopmuş gibi...


Yaşattığın bütün güzellikler için teşekkür ederim sana.
İyi ki varsın!!!
İyi ki aşksın!!!

[ƒяαмвυαz]

hani saf düşlerin buluştuğu bir yer vardır kalp mi derler bilmem...Söküp attılar yokluk hissediyorum.Büyük bir derinlik.Kayıp mı oluyor bilmem.Hani hiç hissetmedim değil...Hissettirmediler diye değil...Oynadılar mı desem?Ne desem?Kendim bilmiyorum ki başıma gelenleri...gözlerim boyalıymış meğer...Bi gülüşün için neler feda etmedim.Meğer neler kaybetmişim.Bir çiçek akmışım aklıma onun yoluna giderken neler ezmişim.Aslında o yola değmez olan çiçek kaybolmuş...Dönerken ezilenleri gördüm. yarabbim!! Neler yaptım ben!! hayatımda.... adam olmaya çalıştım ama ne kazandım ki? vücudum bomboş, kafam ağır, kalbim kayıp!....

Benden ne olsun ki bu saatten sonra?Benden ne olur ki senden sonra?Bir daha yüzüne bakamam ki... Gözlerim baksa bile gururumu göremezsin sen...

Gözlerimin boşluğunu hissedersen ses çıkartma.Sadece şunu bil ki.... Ölümlü dünya sen herşeyimi öldürdün! Gün gelecek ki senide öldüren çıkacak karşına. Hani demiştim ya başka bir sen hiçbir zaman doğru olmadı...hiçbir zaman...

Beni böylesine yıkan! Beni böylesine mahveden olmadı. Bazen gecenin sessizliği sindiğinde ağlamıyorum ama yap boz gibi parçalandımı hissediyorum.O aynı *******de sana kurduğum düşleri, hayalleri teker teker zehirliyorum...Yok olsunlar diye. Unutamam! Unutmayı bilmediğim için sevmeyi de bilmiyordum.Sen öğretmiştin.

Nedenini bilmiyorum ama herhalde........beni ilk defa yerde görebilmek için...Aferin! Başarabildin. Bundan önce başka bir sen yoktu beni bu duruma sokan...Benimle böylesine dalga geçen...Beynimde tarkum vardı. ama sen gerçek değilmişsin ki! ve olmayandan neden korkmuşum ki? sence senin adın bir damla gözyaşına değer mi? Cansız kanım cansız gözyaşlarım yalnız akıyorlar.

[ƒяαмвυαz]

ordamısın sevgilim sana avarayım öfke doluyum
mesafelere yiğitliğim ondan
her kertezde seni görüyorum neredesin ki şimdi
Deniz gözlüm vurgun yedim yara aldık yok birşeyim
Deniz vermeyecek seni bana saklıyor. Benden
Bedenini zira,geliyorum bulandırma kıyılarını
Yüzüm gözüm tuz buz avarayım geri dönen ölümdür.
Sen oradamısın sevdiğim bulandırma kıyılarını geliyorum.
Dümenini yandığımın teknesi ah ulan neredesin ki şimdi,
Karayı görsem karsıları ah ulan, lakin en azından bir gökkubbe batmadın gitti sende kahrolası tekne .
Üç tarafım senle çevrili abluka oldun penceleşiyorum
Meleğim dinle boğulmadım ben yeminimdir. Zira ne hattime sevgilim
Avarayım kararlı hala, o sişeye bakma sen düşmeseydim kaymasaydı ayağım alın yazımmış kaderin
Yazılan anlıma deniz bizi saklıyor.
Avarayım sen bulandırma kıyılarını .



Tümhakları murat hımhım aittir

[ƒяαмвυαz]

Kelimelerim ve Ben

Kelimelerim ve ben yolculuk var Yine mısralara
Uzun uzun hikayelerle iki göze yazılan kelimeler
Neylesin kader dökülen yapraklar kırılıyor!!!
Sessizliğim gururumu tırmalıyor. Kızarmış yüzümle ne kadar bakabilirim gözlerine Söyle belki bir saniye belkide bu bile fazla bana ben bakamam sana gözlerim mühürlü sevgiye hayat hızla ilerliyor saçlarım dökülüyor ellerim nasırlaşıyor hala bir el yok elime dokunan kelimelerim ve ben yolculuk var ve sonsuz bir düşünce çokluğunda sevişiyorum yalnızlık olsun karım kelimelerim ve ben Olsun kaderim ...




Kozmafilin kalemiyle


Tüm hakları murat hımhım a aiittir ..

[ƒяαмвυαz]

Bir mektup yazacaktım sana, bir mektup!...
Can gibi gidecekti� İşte şimdi bir mektup yazıyorum sana, yüreğimdeki tüm cümleleri döküyorum satırlarıma. İyi dinle, iyice oku her harfinde her cümlesinde kanımı akıttım içine�

Seni özledim diyerek de başlanabilirdi bir mektuba yada seni seviyorum diyerek de� Sıyrılıp gider tüm korkular şehrin tam ortasında yapayalnız kalınca ve üşüdüğünde harfler donuk bir hikaye başlar dile düşmeyen sessiz bir sevda da�

Zindandan sıyrılıp gelen, koşan bir nihavent rengi yalnızlığın renkleri dağılır kağıtlara. Sonra bir nehir geçer insanın şah damarından. Öyle bir nehir ki bu yoldaş, sen artık sen değilsindir. Gayrı sarmıyordur artık yaralarını senin bakışların. Canım acıyor diyerek de başlanabilirdi bir mektuba�.

Devrimler; kaç defa yitip gittiler�

Bir şair ne diyor biliyor musun?

�karanlık ve uzaklık büyütür gözbebeğini, aşık olunca da büyür gözbebeği. demek ki aşık olunan hep uzaktadır. aradaki mesafenin verdiği acıyı azaltmak için maşuka �Gözbebeğim� diye hitap edilir�

Bebeğim, canım dedim sana, sanki içimde bir candın, sanki sen benim yarım kalan mısralarım, boran fırtınamdın. Gözbebeğimsin diyerek de başlanabilirdi bir mektuba�

Uykudayım sanki. Sanki çok sevdiğim bir insan ürküyor beni uyandırmaktan. Sanki sana yaklaşınca tükenecek kelimeler. Rüzgara karşı ağlarken parçalanıyor ayak seslerim. Çaresiz bir tebessümün ardından sessiz bir çığlıkla sana sesleniyorum. Yetiş imdadıma nefes alamıyorum. Ölüyorum diyerek de başlanabilirdi bir mektuba�

Aslında sana aşık değildim diyerek de başlanabilirdi bir mektuba. Aslında sana değil bütün bu dallardan dökülen iskelet yüklü mektup. Çünkü çürüttün içimdeki seni, çünkü sen dağılıp yırtılıp giden eskimiş bir hikaye gibiydin. Çünkü sen�.

VazgeçtimSenden diyerek de son bulabilir bir mektupta�.

(tutunarak yarına döndüm
yarın yerinde yoktu�)

�istenmediğim yeri sessizce terk ederim
hatıra kalsın diye bırakır da ruhumu
mahzun bir derviş gibi boyun büker, giderim�

[ƒяαмвυαz]

duvarların diplerine sığınmış bir deli...

Deliliğim düşlerimdi, öykülerimdi

Ve sendin

Sosyal hayatın dogmatik fikirlerine aldırmadan

Yasaklarını giyindiğim..

Bir beyaz güvercinin kan masalında

Belki bu gözler kırıştı

bu gökyüzünde

Ten belki

Ama yüreğim asla

militanın olarak
Hep sana yaslandı..
Mayınlı pusularda bir tek gözlerinle geçtim
Karanlık gecede..
Hep merakım oldun
Hep arayışım
Hep doyumsuzluğum
Tıpkı bir kitabın orta sayfasının
Yırtılmasında ki bilinmeyen
Önü arkası yazılmış hayatın ortasındaki eksikliğim..
her göz hapsine yakalanışımda
Suyun ağaçın çıplak bedenine dokunması oluyorum
Tüm gülümsemeler toplanıp yokluyor
unuttuğum sana aç yüreğimi
eylülü bekleyen ayrılıklar gibi
vedasını tamamlamamış intiharlar gibi

[ƒяαмвυαz]

Ne kadar uzun zaman gecmişti senin yokluğunun üzerinden ne ben sayabildim ne takvim yapraklari arda kaldi gecen günlerden…Hayata küskün başlamıştım yokluğunla şimdi sen yoksun yine küskünüm sensiz yıllara; gecen bu ömre küskünüm işte seni benden alan beni sende hiçe çeviren zamana bu kırgınlıgım.. Haberini alıyorum mutluymuşsun yeni sevgiliLERinle adımı bile unutmuşsun diyorlar inandım sanma! Biliyorum, sen benden başkasını sevemessin bensiz yapamazsın biliyorum.. Evet evet herkes yalancı olmuş seni bana düşman etmeye çalışıyor ama bilsinler artık asla vazgeçmcem senden asla..Özleye özleye içim kanaya kanaya yokluğunu yaşıyacağım.


Çünkü biliyorum sende bensiz yapamazsın senin bana yeminlerin var, birbirmize verdiğimiz daha ne sözlermiz var onları yerine getirmeden gitmezsin sen benden biliyorum işte hala beni seviyorsun her anlamsız bakışından mana çıkardığımı söyleselerde ben biliyorum sen beni seviyorsun…


Zaman sensiz geçmek bilmiyor…*******ide gündüzlerime kattım çünkü yetmiyordu yokluğunun acısını dindirmek için zaman..Hiçbir şey seni koparmaya yetmiyordu..Ammaaannn kimler geldii kimler geçti diyip silip atamıyordum işte seni. Anlamını yitirmişti seninle birlikte her kelimem her cümlem ve senin oldğun herşey anlamını yitirmişti benden gidişinle. Aslında yaşamamda anlamsızdı ya sensiz yinede yaşıyordum çünkü beni seven birinin varlığına inanıyordum onun için yaşıyordum beni sevdiğine inanıyordum ..Korkmuyordum *******in karanlığından biliyordum ve inanıyordum biyerlerden sen çıkıp gelecektin ve beni gündüzler bekleyecekti seninle birlikte.. yarınlarım umut dolu olacaktı biliyordum birgün *******imi aydınlatan yıldızım ayım sen olacaktın..


Gitmeyi seçmiştin; seçmiştin seçmesine ama biliyordum beni düşünerek yapmıştın herşeyi ben üzülmeyeyim ben mutlu olayım diye yapmıştın bunları söylemiştin vedalaşırken ve ben sana inanıyorum sen beni düşünerek gitmiştin ve söz verdiğin gibi birgün dönecektin gelecektin yine yanıma ve bidaha hiç bırakmayacaktın böyle söz vermişitn ve ben biliyorum sözünü tutacak ve dönecektin yanıma..Seni bekliyorum herzamanki yerde herzamanki saatlerde ben hep ordayım birgün döneceksin…


Ayrılıkla birlikte hayatımın zorlaştığınıda görüyorum..Anlamadığım bir şey var *******i aklıma takılan ve gün ışıgı denen o acı aydınlık yüzüme vurana kadar düşündüğüm..Anlamadğım şey neyden bukadar korkmaya başladığım..Ölüm mü? Sensizlik mi? Yok yok yanlızlık olmalı..Yada bilmiyorum işte ayrılığın getirdiği kuruntular.. Ama korkuyorum işte ya dönmezsen diye düşünür gibi oluyorum ve hemen kendime kızıyorum nasıl böyle bir şey düşünebilirim diye.. Sen döneceksin biliyorum..Yokluğunda biriktirdiğim hayallerimle ve kocaman yarınlarımla seni bekliyorum.. Döneceksin…


Aradan yine uzun zamanlar geçti sensiz *******in birbirini kovaladığı..Çok baharlar geçirdim ama yok işte yok gelen.. Çiçekler sensiz merhaba dedi hayatıma ve her damla yagmur sensiz yağdı sokaklarıma.. Her yaprak senin gelmediğin günler, aylar, yıllar için attı kendini bir bir dalından kopararak.. İsyan etmiyorum.. Üzgünüm ama; sabırlada bekleyemiyorum artık gelmeni.. Biliyor musun artık gelmeyeceğini düşündüğümdede kızmıyorum kendime.. Sanırım gerçekleri görmeye başladımm..Hep masal yaşamışım kendi kendime, aslında biliyordum dönmeyeceğini o vedanında son veda olduğunu.. Ama ne mümkündü o acıyı bile bile yaşamak..Kendimi kandırmak kolaya kaçmakmıydı yoksa ölümden kaçışmıydı bilmiyorum ama dönmeyeceğini biliyorum işte beni sevmediğini hatta çoktandır unuttuğunu bile..Dostlarım haklıydılar ben senin için her gece gözyaşı akıtırken sen adımı unutmuşsun haklıydırlar gerçekleri görmüşlerdi onlar biliyordu dönmeyeceğini ama ben inanmıyordum işte dönecektin ve o bir veda değildi yine benim yanımda olacaktın.. Ne kadar kör olduğumu şimdi anlıyorum ve biliyorum sen hiç bendeki sen olmamışsın. Hayallerime ortak ettiğim sen meger bir hiçmişsin sadece gelip geçiyormuşsun öylece hayatımdan. Aslında hiç düşündüğüm gibide beni sevmemişsin hiç döneceğini de söylememişsin aslında sen sadece benim uzaktan sevdigim biricik umutlarımın hayallerimin ortağıymışsın. Bilmiyorum sen kimsin neysin neden bana bunları yaşattın bilmiyorum ama ben seni çok sevmişitm hemde senin haketmeyeceğinden bile çok safca sevmişim. Şimdi alıştığım sensiz günlerime dönüyorum öğrendiğim gerçeklerimle. Ha bu arada seni herzaman beklediğim yer vardıya mezarlık yapmışlar diye duydum. Ben seni yine bekliyorum sevgilim ama bir fark varki gördüğüm gerçekler engel yaşamama ama ben yine oradayım.. Her an her saniye yoklugunla gömülüyüm.. Gel bul beni yalvarıyorum bildiklerimin yalan olduğunu söyle bağır çağır hatta nefret ettiğini söyle bana ama dön..Ben yine seni bekliyorum. Ey yar seni hiç unutmayacağım ve hiç bendeki saf seni kaybetmeyeceğim, sen benliğini kaybetsende sende, ama hep aynı kalacaksın bende ..Yine aynı yerde “belki”lerle ve “keşke”lerimle seni bekliyorum..


Biliyorum geleceksin ve mezarımda seninde bir gülün olacak biliyorum “işte döndüm” diyeceksin...

[ƒяαмвυαz]

Kaçtım…
Kendimden gelen haykırışları duymamak için.. sessizliğin içindeki sesleri, karanlığın içindeki yüzleri görmemek için.. kaçtım…

Baktım…
Geriye dönüp baktığımda yitik bir kentin kayıp bir düş’ü oldum… düşlerimin griliğinde kendime baktım.. sisli ve yağmurlu bir havada İstanbul’a bakar gibi baktım…

Saklandım…
Tüm kelimelerimi yanıma alıp saklandım.. cümlelerimin beni terk etmesine izin verdim… kilitli bir kapının ardında herkesten ve her şeyden saklandım…

Islandım…
Yağan yağmurlar altında şemsiyesiz saatlerce dolaştım… ıslandım… yağmurla birlikte yağdım avuçlarına… yağmurla ıslandım…

Sustum…
Tüm şiirleri, şarkıları sözsüz bestesiz bıraktım… cümlelerimi anlamsız, kelimelerimi çırılçıplak yalnız bıraktım… sustum…

Döndüm..
Buz tutmuş düşlerim, yaban kalmış gülümseyişlerimle… eksik kalan günlerimle yaşanmamış yarınlarıma döndüm…

Kaçarken baktığımda saklanan benliğimin yağmurda ıslanışını susmaların ardından gördüm…
ve dünüme bu günüme yarınıma döndüm….


Şimdi gitme, içimdeki çocuğun ağlayacak hali kalmadı..

[ƒяαмвυαz]

Ya Kıyamet Kopsun ya da…

Gonca kadar benzersin beyaz bir güle
Benden başkası değmesin o güzel tenine
Kimse anlatmasın bana, almasın mantığım ayrılığı
Diyemesin dillerim asla, sana son elvedayı
Gitmesin ayaklarım, gidemesin senin bir karış uzağına
Bakmasın gözlerim bakamasın, senden bir başkasına
Bensiz gidecek olursan bu dünyadan
Ya kıyamet kopsun
Ya beni de alsınlar yanına

Yaşam amacıma (^_^)
hasan_ka

[ƒяαмвυαz]

Şimdilerde oda beni rüyalarında görüyormuş...
Geri dönmesi için yalvarırken susup da beni dinliyormuş
Bitti dediği günü, bitiremediği beni,
İlk onun olan bu kalbi,
Onun için aldığım, onu hiç güldürememiş güllerini
Şimdilerde geri istiyormuş.

Hiç unutmadım dedim
Yıllar önce rüyalarında değil
Benden ayırırken kendini gitme dedim
Götürme onu
Yalvarmak buysa
Ben çoktan sana yalvardım...

Pişman değilim ama
Biraz vefaydı beklenen
Mutlak bir aşkın borcu
Uzaktan bir merhaba demek kadar basit olabilirdi.


Nereye gitsem götürdüm seni
Ne geceyi sevdim nede sensiz geçen günü
Sonuna kadar bekledim
Hüznün adı konmuştu onu da
Sen anla...
Benim zavallı harflerim
Hiç ulaşmadı ki sana...

[ƒяαмвυαz]

sen varya sen sevmesini bilmeyen AŞK için hiç değmeyen birisin


oysaki adını kalbime aşkla yazmıştım


güzel bir hayali gerçek sanmışım


senin sevgine nasılda kanmışım


seni sevdiğim için özür dilerim


aşkından karşılık beklemek suçmu şu vefasız dünyada neler yokmuş


senin beni sevmeye niyetin yokmuş


sen her zil çaldığında omudur diye kapıyı açtın mı?


sen her telefon çaldığında omudur diye telefonu kaldırdın mı?


sen sokak başından geçerken hiç gözlerinle beni aradın mı?


bunları sen yaşamadın... sen bilemezsin bunları ben yaşadım


senin sevgin yaşmadan bitti mi?


senin güllerin açmadan kırılıp koparıldı mı?


senin aciz bedenin hiç bu dünyada yandın mı?


sen hiç ardı ardına sigara yaktın mı ?


sen hiç sabaha kadar ağladın mı?


sen hiç severken aldatıldın mı?


bunları ben yaşadım ben bilirim...


sen her gördüğünü bana benzettin mi?


peki sen bana değil bir başkasına seni seviyorum dedin mi?


sen diyemezsin be gülüm... sen sevemezsin


sen hiç kadere küstün mü?


bunları ben yaşadım ben bilirim...


ben kaybettim peki sen kazandın mı?

[ƒяαмвυαz]

gitme dur diye dur diye diye
peşinden çaresiz geliyorum
herşey eskısı gibi olur diye
uğraşıp duruyorum

hep aynı gidişlerini yaşasam da peşinden geliyorum..hep aynı gönül kırgınlığıyla yaşıyorum..ve yine çaresiz kalbimle sana geliyorum..

bende cok gec anladım
senı ne zaman kaybediyorum
sen ya da bir başkası
artık kimse istemiyorum

artık gönlümün gözlüklerini çıkarttım..seni kaybedecegim zamanı görebiliyorum..ve öyle bir kilit vurdumki bir başkası acamaz artık sen bile...

yine bahar gelecek
bu yağmur dinecek
sızlamam boşuna
bana da sıra gelecek

bu kez üzülüp ağlamıyorum..nasıl olsa yine bahar gelecek..kış yerini mutluluğa bırakacak..unutma bu sozumu birgün sıra bana da gelecek..

bu sana son sözüm olur inan
yüreğimi alır çeker giderim
sensiz geçen kara *******in
acısını içimde hapsederim

işte son sözümü söylüyorum..sensizliği kalbimin en derinine hapsediyorum..ve bukez yüreğimi alıp çekip gidiyorum..


yüreğime almıştım seni
düşlerime sarmıştım seni
sen istesen de unutamazsın beni
elveda elveda

sude

[ƒяαмвυαz]

Yüreğimdeki acının kanatlarını siyaha boyayıp kaçtın
saklandın
utandın
Beni öptüğün her şiirde ben zaten sen kokuyordum
Yokluğuna yazılırım can dediğin dudaklarda
gölgelerini saklayan o sehirde
Yüzüme kapanan duvarların içiden gecerek sen oluyorum.
düşmeden nasılda çoğalıyor umutlarım.
Gülebiliyorum şimdi.
Şimdi daha çok yakınlarında aşk büyütebiliyor yamalı yüreğim.
Gözündeki gamze üstü gözlerde
Ve gece
Sen yoksun
Belki bu gece düşlerinde olmayacağım
Belki gülen taraflarını görmeyeceğim
Olsun gökyüzünde gülümsemeni unutursun her gece bana
Onlara salarım mavi ucurtmalarımı
Bir ben bilirim bu oyunu bir gece
Sabaha daha var.
Kimse yok burada.
Bir yalnızlık bir ben.
Bir de mavi ucurtmam
Birde sen düşlerime misafir gelen
Sabahtan korkuyorum
Her zaman ki gibi
Demosu bende kalan bir hayat
arkasındakilere
Bir bütün olmaya şifre ister
yüreklerimizin
bir çocuk sevincine terkedilmiş yanlarını alıp kaçar
arkasına bakmadan şifre çözümüne an kala
Merhaba demek gibi bir şey sanki
Yarım kalmak
Seni seviyorum yüreğim demek varken
içimde büyürken çocukluklar
boynu sabahlara bir çiçek saflığında bükülmekteyim
bir bütüne hasret
demosunda yanlız kaldım hayatın
sen olmadan…

[ƒяαмвυαz]

bizim yerimizden
ikimizin de geldiği yerden:
yenilgiden
üzüntüden
yeşillikten
mavilikten.
Hiçbir zaman yere eğmedim bakışlarımı...
Sana bir kez olsun yalan bakmadım..
Yalan konuşturamadım yüreğimi..
yada yalan şarkılar söyletemedim...
Gözlerim artık suskun…
Artık ihanetinin izi var suskunluğumda...
ve
Değişmeyecek artık bu sonsuz sürgünlüğümün eski yasası...
Bir veda ortasında yakalandım kör bıcaklarına
Usulca sana koşmuştum
Hiç ummadığım anda beni kapı arkasındaki sahipsiz rüzgar yapıverdin
Bir dirilir gözlerin bir kurşum bakış salar üstüme
Gecemi gündüzmü anlamam
Karanlıkla aydınılığım gözlerinde cizilir bana umursamasan da
Bırak yanık kipritler düşsün tenime
Bırak hüzzam sarkılar dalsın yüreğime
Öylede yanmışım böylede
Bırak artık
Dizginleri boşalmış terli at gibi koşayım sana
çatlamaksa gözlerinde bulsun beni
rüzgarı bağladım sabrıma susmaktayım
öksüz çoçuklara babalarını sormaları gibi soruyolar seni
susuyorum parçalanıyorum
işte bak sonbaharların kızmızılarınıda topladım senin için
kuruyan yaprakları her avucuma aldığım da
her kırılmaları yaşadığımda bir ben bırakıyorum
kırılan her yaprağa..
bir dahaki gelişinde kuşatma beni bu kadar
yokluğunu biriktiren bir dilenci gibi baktırma beni
gideceksin biliyorum
dudaklarım hoş geldin diyemiyor
sustum işte…

[ƒяαмвυαz]

giderken baktınmı hiç arkana,
arkanda bıraktığın sensiz yarım kalan vucuda,
seninle solan snden medet uman,
umudunu sana bağlamış esaretteki bu varlığa...

bakmadın..!! bir ana bile kendini yerime koymadın,
düşünmedin çekip gitmek kaçmaktı sebebin,
başardın; ama kendini kandırarak uzaklara aştın,
zavallı yüreğini kendi yalanınla kandırdın....

bir ufak veda beklerdim oysa senden,
tüm yaşanmışlara yaşanılanlaradan ötürü,
onu bile çok gören günü birlik kalbine bir sorum var,
takmasanda duymasanda okuyamasanda,,,,

sen aşkın saflığını kaç paraya satarsın

[ƒяαмвυαz]

İçimdeki çocuğun masaL saatine denk gelmişti aşk...
Tut deseydin eLLerimi, bir an beklemezdim...
GeL deseydin her hatana beyaz örter geLirdim...
Yada gidiyorum deseydin en acısından
Mühür vurur gözLerini bekLerdim yorgun bedenimin tükenmesini...
Oysa sen bana ne geL dedin, ne git...
Daha adını ezberLeyemeden geLdin geçtin hayatımdan...
Sokakta oynarken ben ipLerimLe,
Sardın sarmaLadın beni
Ayağıma bir çift topukLu ayakkabı düşürdün
Kanattın dizLerimi, kaLkamadım...
Daha uyku saatime çok vardı oysa...
MasaL kötü bitti diğerLerinden farkLı...
Benim gözLerim acıya hep açık kaLdı...

BeLki birkaç yıLLık diLimiydim ben hayatının...
Gittin beLki adımı anmaz oldu diLin, unuttun...
KoLay derdi kuşLar hep kanat çırpışLarında, unutmak koLay...
Banada koLay geldi unutmak...
Aynada hep siLik yaşamak...

[ƒяαмвυαz]

içinden nasıl anlatmak istiyorsan


öyle anlat


yalın temiz duygularınla anlat


yalandan soyutlanmış


gönülden söylenmiş olsun


kötü olsada gercek olsun


işten kalpten konuş


sevgimizin derecesinden bahset


tanyayım seni


senden gelen beni bileyim


anlat

alıntı

[ƒяαмвυαz]

ne kadar kolaydır hoşçakal demek giden için. kalbini de söküp giderde aldırmaz. aşkı kolay mı sanırsın güzelim. içini acıttığında vazgeçseydin aşk olur muydu adı. o kadar kolay mıdır vazgeçmek gülen gözlerinden. sevmek seni ölesiye. kokunu sabah rüzgarlarında aramak. her gece seni saklarken bu şehir, sensiz *******i geçirmek kolay mı sanırsın. saçlarını, gözlerini, gülümsemeni düşünmeden yattığım bir gece olsaydı zaten senden vazgeçmek de kolay olurdu. şimdi telefondaki gülümsemene bakıp. yolladığın şarkıları dinlerken. her şeyde biraz sen varken nasıl vazgeçmemi istersin senden. belki sen kolay unutursun. zaten hiç sevmedin ki benim gibi. beklemiyorum da aslında anlamanı. ben senin aşkını sensiz yaşıyorum bu karanlıkta. balkondayım yine karşımda resmin aklımda hayalin yine sana yazıyorum işte aşkı, sevdayı. anla dememle anlayacak olsan. sana anlatırdım ne olduğunu. içimden geçenlere bir kere bakmanı dilerdim. bir kereliğine benim gözlerimle bakabilmeni. vazgeç diyorsun. ama ruhumdan nasıl vazgeçeceğim gülüm. bu kadar içine batmışken sevdanın nasıl olacak. bugün içim kanadı, sen kanattın içimi. sığdıramadım bu gönle birkaç bahar. sen belki seversin birçoklarını. önemini yitirmiştir belki aşk, sevda. öyledir işte aşk acısı çöker içine. sen istersin başkalarını da. harcayıp gidersin bir ömrü seni hiç sevmeyecek bir kalbin peşinden. belki aşkın doğası bu. ben adını koyamadım sevdanın, sen koy gülüm. ne dersen de işte. ben bir deli dervişim bu hayat çizgisinde. çizgi bir gün sende kırıldı ve ben istemeden de olsa bağlandım güzel gözlerine. deseydin ya… neyse boşver be gülüm. kaderdir der susarım belki de. içimde kalır sessiz çığlıklarım. haykırmak istesem de yapamam sen incinirsin diye. sevdayı da kirletirler be gülüm. kıyamam sana gözlerinden yaşlar akar diye korkarım. incinirsin diye susarım. ben kanarım yine senin için senin yerine de.... ben sen olmasanda seni seveceğim bu aşkı sensiz yaşatacağım...



--------------------------------------------------------------------------------

[ƒяαмвυαz]

hayatta bir kez
bu yalnızca bir kez olur,
iki kez değil,
saatler, günler,
hızla geçer,
fırtına diner,
hayat,
çok çabuk geçer,
ve yalnızca
yürekli,
güçlü,
dürüst olanlar içindir herşey,
ve o an geldiğinde ise
seni ezip geçmesine
izin verme,
göz kırpar gibi
çabuk geçiveren
aşk biter,
o mutlu an sona erer,
ve benliğini saran boşlukta
ne yapacağını bilemezsin
kader kulaklarına fısıldadığı an
gerçeği yüreğinde hissedeceksin
ah, sevgili dostum,
asla korkma
bu duygunun bedelini ödemek seni korkutmasın
herşeyi kaybettiğini sandığın an
aşkın kazandığını göreceksin
gerçek aşkın dışında hiçbirşeyin
önemli olmadığını
anlayacaksın!!

[ƒяαмвυαz]

bu kaçıncı gece hasretinle yandığım
kaçıncı gece yıldızları yıkadığım gözyaşlarımla?
mesafeler yırtıldı hıçkırıklarımla
bosnalı kadınler duydu feryadımı,,
sen,sen duymadın mı cannn?
ne vardı bu kadar uzak yerlerde açacak??
benden uzak o iklimleri bende uzak o şehrin,
kahrolası o kalabalıkların benim kadar ihtiyacımı vardı sana
benim kadar hasret çektimi
kahrolası o şehrin semaları,
benim kadar yandımı?
ne vardı caann
ne vardı uzak iklimlerde açacak?
ne vardı kendimizi bu kadar kahredecek?
kara trenler umut olmamalıydı,
uzayan yollarda kalmamalıydı bakışlar.
dünya,tek bir nokta olmamalıydı caannn
bir tek noktada doğmamalıydık.
dönüp dönüp sana varmalıydı yollar.
ben,hep hasret türküleri söylememeliydim,
sen hep hasret şiirleri okumamalı.
hasret diye bir söz olmamalıydı lügatlarda.
******* boyu hergün göz yaşlarımla ıslanmamalıydı yıldızlar

ölüm ayırırdı bizi hep derdik,ayrıldık işte bak ölüyorumm
feryadıma şahit gökteki yıldızlar
gelinlik kefenim giyiyorum
kabrime melekler gözyaşı döküyor
unut beni be cann ölüyorumm

oyyy cann gönlüm bu sevdaya dar gelir oldu
boğuyor karanlıklar cann...
mesafeler kurşun oldu amansız.
feryadıma şahit oldu yıldızlar
cann...
hasretin ağır bir yük omuzlarımda.
ben çekmekten usandım,sen ,,,sen usanmadın mı?
bildim,bitmeyecek bu hasret!
uzak iklimlerde açmış iki çiçeğiz.
hangimiz gelsek diğerinin yanına,kuruyup kaybolacağız
ben,kıraç topraklara döndümm cann
ben kurumuş derelere gibiyim,
ıssız mağaralarda kaldı umudum.
belli bu sevda kahredecek bizi,
unut be can unut...

bu son gecemiz unut beni be cann
dökme gözyaşlarını, gidiyorum
ölüm ayırırdı bizi hep derdik,ayrıldık işte bak ölüyorumm
feryadıma şahit gökteki yıldızlar
gelinlik kefenim giyiyorum
kabrime melekler gözyaşı döküyor
unut beni be cann ölüyorumm

unut be cann unut bu sonu gelmez sevdamızı
bırak yeni güneşler doğsun semalarında
bulutlar gizlemesin yıldızlarını
yeniden başlasın her şey
yeniden doğ bensiz şafaklarda.
unut can,unut
senin için yazdığım sevda şiirlerini
de ki;bir rüyaydı bitti
de ki;bir hayaldi,solgun aynalarda yanısyan bir hayal.
de ki;bir romandı sonu koskocaman bir hiçle biten.
unut beni caann unut vakit varken...
unut beni caan bırak kalsın hasretin bana.
varsın cehennemimde kavrulsun gönlüm.
ben yine her gece saçlarını koklayayım uzak yılsızlarda.
gözlerimde takılı kalsın hayalin.
sen unut cann,,sen unut...
ben unutursan ben sevmekten vazgeçersem,
olurya sensizliği seçersem,
kahredersem,,milyon kere kahrolayım, ben kahrolayım...

bu son gecemiz unut beni be cann
dökme gözyaşlarını, gidiyorum
ölüm ayırırdı bizi hep derdik,ayrıldık işte bak ölüyorumm
feryadıma şahit gökteki yıldızlar
gelinlik kefenim giyiyorum
kabrime melekler gözyaşı döküyor
unut beni be cann ölüyorumm...


...alıntıdır...

[ƒяαмвυαz]

ıssız hayalerimin gölgesinde ağlamıyorum arkandan, sadece yüreğimin ''sen'' yanındaki kanlar süzülüyor…
Gecemdeki kor ateşlerde yakıyorum bir bir,
hatıralarının her parçasını...
Issızlığıma gömdüğüm acılarım çığlık oluyor,
ateş oluyor, sen oluyor…
Yavaş yavaş eriyor, bitiyorum...
Ateşler kor, rüzgar efendisi oluyor bedenimin..
Ortasında olduğum her ateş çemberine senin hayalini çiziyorum usanmadan, her gece…
Ruhumun derinliklerinden her gece seni çıkarıp,
yalnızlığıma ortak ediyorum,
Uykunun kollarına atamadan kendimi,
seni bir kez daha içiyorum, kana kana, delicesine…
ve seni hala seviyorummmmmm

[ƒяαмвυαz]

öyle bir aşki korkulu


bektemekten öte ümütsiz


suçsuzca


gelecekten habersiz


masumca birşey


çekingenlikle dolu


güvensizlikle parçalanmış


mantıksıca birşey


bir aşkki


nasıl anlarsan öyle birşey


belkide en mantıklı


belkide en güzeli


belkide geç kalmışcasına saçma


belkide öylesine tatlı


belkide öylesine gereksiz


belkide aşk değil


belkide başlangıcı


kara sevdanın


öyle bir aşk ki


daha geçerlilik kazanmamış


belkide en yücesi sevginin


belkide dostlukların arkadaşlığın bir parçası


öyle bir aşkki


henüz kimliği belirlenmemiş

[ƒяαмвυαz]

Yalnızlığımı paylaştığım şarkılar gibi,
Kaçıp kaçıp sığındığım bir liman gibi,
Kış ortasında ısıtan güneş gibi,
Ben sana en güzel gülüşümü bıraktım.

Zamanı yok,
Zamanı yok demişlerdi bize sevmenin
Ondandır her daim gülen yüzümüz
Ölürken bile...
Yıkılması yok sevdaların
Düşlerden uzak yaşamasını bilene
Kaç kez kovaladıysam baharı
Takvimler kışı erken yazdı
Ölümsüz aşkı ararken
Bir ömür yoka yazdı
Varsın olsun
Üç günlüğüne de olsa
Seni bana yazdı ya!

Bütün olumsuzluklarımdan kaçar gibi
Düşüp düşüp yeniden kalkar gibi
Adını unutmadığım arkadaşlar gibi,

Ben sana en güzel gülüşümü bıraktım...

Sokak başların güneş
Yolları gece tutar
Kendi öykünü kendin boğarsın
Ölümün yaklaştığını böyle günlerde anlarsın
Hiç bilmedik kim yazmış bu yazıyı
Ne ilk doğan sensin
Ne de son ölen sevda yüzünden
Sen iyisi mi söyletme beni...


TAYFUN TALİPOĞLU

[ƒяαмвυαz]

İlk kez ona üniversitede rastlamıştı genç çocuk. Hoşlanmıştı baya… Konuşmak istiyordu ama bir başka sevdiği vardı onu bir anda silip atamazdı. 1 yıl aynı sınıfta olmalarına rağmen tanışamadılar. Genç çocuk beklide böylesi daha iyi diye düşünüyordu. 2. sınıfa başlamışlardı. 2 ay sonra tanıştılar. Artık her şey kontrolünden çıkmıştı. Durduramıyordu. Ve bir gün nasıl oldu çocukta bilmiyor ama kızın ellerini gördü ellerinde. Artık her gün el ele idiler. Ama birbirlerine ve etrafa arkadaşız diyorlardı. Ve artık dayanamadılar arkadaşlarının vasıtasıyla birbirlerine açıldılar. Ve 7 ay kadar kısa ama çocuk için bir ömür boyu süren bir birliktelik yaşadılar. Üniversite bitmişti artık birbirlerinden uzak kalacaklardı. Aralarına kilometreler giriyordu.


Gittin sen bana gitmek için gelmiştin
Geride yavaş yavaş eriyen
Bir kurşun bıraktın
Bıraktığın şekilden
Çok daha başkasına bürünen
Ve bir daha asla
Eskisi gibi olamayacak bir kurşun
Gerçekten
Bir daha hiç bir şey eskisi gibi olmadı

Ve üniversite bittikten bir ay sonra ayrıldılar. Evet! Kız gerçektende gitmek için gelmişti genç çocuğun hayatına. Oysaki verdiği sözler oysaki verilen yeminler hepsi unutulmuştu. Geride ne bıraktığı umurunda değildi kızın. Belki de haklıydı kendince böyle yapmakta. Ailesini karşısına alamıyordu. Çünkü mezhep farklılığı vardı aralarında. Görüşleri farklıydı. Genç çocuk hiçbir zaman sorun yapmadı bunu ama kızın hiç aklından çıkmıyordu bu büyük farklılık.


Kısa bir hüzünden sonra
Geldim geri döndüm sana
Seviştin mi, değiştin mi


Kimbilir kimler aklını çeldi
Gördüğüne sevinmedin mi beni
Kimbilir kimler aklını çeldi
Gördüğüne sevinmedin sen beni
Üç günlük ayrılıkta neler, neden değişti


unutulmuş muydum
alışıyor muydun
yavaş yavaş yokluğuma
beklenmiyor muydum
kalbini mi yordum
bunca iş güç arasında


Geri dönmüştü genç çocuk ama bir boşluğa dönmüştü… Hiç bir şey bulamamıştı geride. Sevdiği kız artık bir başkasınındı. Ayrıldıktan 7 ay sonra bir başkasıyla başlamıştı genç kız. Dedi kendine hiç mi sevmedi hiç mi bir şeyler hissetmedi. Nasıl bu kadar çabuk unutabildi ? Aylarca bu soruları sordu kendine bir cevap aradı. Yolları kendine mesken eyledi. Kitapları ansiklopedileri karıştırdı. Sevgililere danıştı. Ama bir türlü cevap bulamadı.



Bir şeyi fark edene kadar hep kızın aşkıyla yaşadı. Hep geri dönecek diye ümit etti. Umutluydu yarınlarından, umutluydu çünkü kendine sevdiğinin bu kadar çabuk unutamayacağını bu kadar vazgeçemeyeciğini söyleyip duruyordu. Bir başkasıyla nişanlı bile olsa dönecek bana diyordu.


bir gün beni nasıl paslı bir makasla
nasıl derinden
budayıp gittiğini farkettim
yeni bir filiz veremeyecek kadar derindi
kesip attıkların
sensizlikle oluşmuş hastalığıma
senin bile çare olamayacağını
benim için
artık çok gecikildiğini anladım ...


Artık çocukta umudunu kesmişti. Biliyordu artık biliyordu kızın sevgisinin bittiğini. Yıkılmıştı. Ama ona yıkıldığını göstermemeliydi. Arkasında yıkık bir adam olmamalıydı. Aylar sonra yolları karşılaştı İstanbul’ da. Gerçi karşılaşmadan çok planlı yapılmış bir şeydi. Çocuk kızı gördüğünde bir şeyi daha iyi anlamıştı. Kız artık sevgiyle bakmıyordu gözlerinin içine. Ve kıza Döndü : “Hani seni kalbime kilitleyip anahtarını okyanusa atmıştım ya” dedi “eğer anahtarı bulursam bana döneceğini düşünüyordum. Bu sabah o anahtarı buldum ve bulduğumda anladım ki ben seni kaybetmişim. Azad ediyorum artık hürsün” dedi.


Bu kadar sevginin yükünü kaldıramıyordu. Ve kızdan ayrıldıkları akşam bir mesaj daha çekti kıza. “Okyanusun ortasındayım. Anahtarı aldığım yere geri bıraktım. Artık yorulmaya başladım. Ya bir gün hak eden o anahtarı alacak derinlerden ya da ben yorulup gömüleceğim derinlere”

[ƒяαмвυαz]

bu muydu her seyin bittigi an....
vazgecmek bu muydu
bitirmek, herseye son vermek...
bitti demek, bittim demek bu muydu...
yalnizlik bu muydu
kulagimda sadece rüzgarin sesi...
icimde sessiz cigliklar...
aci cekmek bu muydu...
bu muydu beyaz umutlarin
siyahlar baglamasi, hayallerin bitmesi
en toz pembe rüyalarin
karanlik geceye dönüsmesi...
bu muydu...
bu muydu paramparca olmak
dagilmak bu muydu
senle bir bütünken
simdi anlamsiz karelere bölünmek
bu buydu gitmek...
yüregimin yarisini götürdügünü bildigin halde...
terketmek bu muydu... gidisini izlemek...
her adiminda bir defa daha sensizligi
hissetmek bu muydu?...
bu muydu kacislar.. köselere saklanmalar
yalniz kalmalar, korkmalar...
hayattan kopmalar bu muydu?...
bu muydu umutsuz bekleyisler...
gelmeyecegini bildigin halde yolunu
gözlemeler...
bu muydu yüregimin yarisini sana
birakarak zoraki gitmelerim..
seni terketmelerim. kendimi terketmelerim
bu muydu...
bu muydu son kez sevgimi avucumda sana sunmalarim..
biten bir askin kalan tek hatirasi..
elini kana bulamak bu muydu sevdigin icin...

biliyormusun degildi sevdigim degildi... degmezmis bir damla gözyasi... yasanan acilar isyanlar... seni terkettim, yerine icimdeki cocugu yetistirdim, ve yüzümde her daim masum bir cocuk gülümsemesiyle seni terkediyorum...

sen kimmisin?
bende bilmiyorum...

[ƒяαмвυαz]

sensizlik.... bensizlik...hiçlik...

kendimi koltuğuma gömdüğüm
ve hiç sayamadığım sayamayacağım kadarda çok olan *******den biri.
fonda bob marley haykıra haykıra
yo kadın ağlama herşey iyi olacak diyor,
sanki hayatımda herşeyin altüst olduğunu hissetmişçesine...
bu akşam her zamankinden kararlıydım
artık senin için son göz yaşını dökecek
senin gidişinin yasını son kez tutacaktım.
bu yüzden dedim ki kendime
son kez agla ve son kez o dipsiz uçurumları hisset benliğinde
çünkü yarın bambaşka olacak.
ve işte o sonları yaşadığım bu akşam anladım ki
son göz yaşımda son yıkılışımda ilki kadar
acı veriyor, sancıyor ve yüreğimi kanatıyor.
sen giderken ne ben sana dur diyebildim,
ne sen arkana bakabildin dur demek için çırpınan gözlerimi görmek için.
aslında bu kaçıncı gidişindi kaçında
seni döndürmüştüm,
kaçında kendimi ayaklarına atmıştım hatırlamıyorum.
sen bana beni sevdiğin için mi yoksa
o halime acıdığın için mi döndün bilmiyorum
ama o günleri gözden geçirdiğimde
seni beni ve bizi daha iyi anlıyorum.
kendi var ettiğim bi sevdayı sana da mal etmişim bunu anladım.
şarabın tadımı daha yakıcı yoksa boğazımda hala sensizliğin acısımı duruyor bilmiyorum.
tatmak görmek duymak nedir unuttum.
kayboldum ama bi insanın kendini bulması için kaybolması gerekirmiş ya
bende tüm sensizlikte beni bulmaya çalışıyorum.
kolay değil ama zor da değil.
dışarıda lapa lapa kar yağıyor benim içime ise yağmur
geçecek diyorum bu günler ama nasıl...




--------------------------------------------------------------------------------

[ƒяαмвυαz]

Belki bir hayaldi öncesinde
Adın konmuş aşk dilinde
Bense senin sadece imkansızındım

Seni gördüğüm ilk anda başladı her şey ve sonrasında tanımadığım bir heyecan, tatmadığım bir mutluluk oldun. Gözlerimi kapadım, bu mutluluk hiç bitmesin istedim. Gözlerimi öyle sıkı kapadım ki sen giderken bile açmadım onları. Bir gün dönecek dedim. Evet bir gün dönecek ve ben gözlerimi tekrar heyecanla ve mutluluğa açacaktım..

Kelimeler tükenirken dilimde
Bir sen bitmedin bak içimde
Aslında bunu senden beklemezdim ki..

Birinin hayata gözlerini kapaması ne demek bilir misin? Hayatla bağlarını koparması artık bir hayali yaşaması. İçindeki umudu hiç yitirmeden yaşatması.. Ve her sabah o hayalin gülüşü ile güne başlaması.

Hangi yalan, hangi sebep?
Cevabın yok, bitti demek
Kim bilir belki de ben senin korkularındım..

Zaman geçiyor ve ben bu geçen zamana inat seni daha büyük bir özlemle, daha büyük bir sevgi ile bekliyorum. Gözlerimi açmak, gerçekleri kabullenmek istemiyorum. Ben kendi gerçeklerimi seviyorum, onlar yakmıyor canımı. Düşünsene geliyorsun kapıyı açıyorum karşımda sen.. Tek kelime etmeden sarılıyorum. Yine sana dokunmaya bile kıyamıyorum ve saatlerce seni izliyorum.....

Zorundasın, zorundayız.
Sense hangi yolun sonundasın?
Belki de sakladığın bir şey var..

Biliyorum ki zaman ilerledikçe değişecek her şey. Kendi gerçeklerim kanatacak yaralarımı yeniden. Gözlerimi açarsam bu acı biraz olsun diner mi diye düşünüyorum. Senin istediğin gibi gidişini kabullenebilir miyim?

Şayet biri varsa aramızda
Çığlıklarım yalnızlığa
Bu ayrılık akşamında
Gözyaşıma boğuldu dünya..

Ve bir gün gözlerimi açtım. İşte o an canım hiç acımadığı kadar acıdı... Keşke gözlerimi hiç açmasaydım, keşke umudumu yok etmeseydim. Görmeye başladığım an umutlarımın bittiği, görmediğim zamanlarda anlamı olan şeylerinde anlamını kaybettiği an oldu. Seviyordum, sevginin kör olmak olmadığını da biliyordum. Geçte olsa görmeye başladım..

Beni sevmediğini artık beni istemediğini gördüm... Sonum oldu....

Benim sonum senin doğum günün olsun.. Doğum Günün Kutlu Olsun..

Sorma bana sensizliği
Sorma bana gücün yoksa!..
Gelen aynı, giden aynı.
Bırak beni yalnızlığıma!..

[ƒяαмвυαz]

öylesine yorgunum ki sevdandan
anlayamamandan
anlatamamakdan....
seviyorsan göze alırsın herşeyi ya
hani durmadan sesini duymak istersin
heran yanında olmak
heran özlem duyup sevdiğine
seni seviyorum demek istersin.....
seviyorum seni işte anla!!!!!
ama sen sadece sözcüklere takılısın
seni seviyorum demek kolay sana göre
diyorsunda ....
oysa ben duymak değil
yüreğini hissetmek istiyorum
yüreğinde varolduğumu bilmek istiyorum
işte!!!!
sevdan cok acıtıyor beni anla!

[ƒяαмвυαz]

Senin olmak, seninle olmak istiyorum. Artık sensiz bu hayat zor geliyor. Aşkını taşıyamıyor yüreğim. Acılarımı her gün siliyorum ama azalmıyor çünkü; ateşin günden güne artıyor bebeğim… İsteklerim, duygularım, her şeyim sen oldun, sen din her gece düşündüğüm sendin. Bilemezdim büyük acılar çekeceğimi, seni severken senden ayrı olmayı, ayrılığı en ağır şekilliyle tanımayı, düşlerde bir umut olmayı, seni severken senden ayrı olmayı, hayallerim tükendi. Düşüncelerim kaybolmakta, yıldızlarım azalmakta neredeyse her gün 3 yıldız kayıyor. Biri gözlerim, biri kalbim, biri de sensiz bedenim. Umudumu boşluğa haykırıyorum yıldızlara da seni sevdiğimi, acılarımı kalbime gömüyorum. Bir zaman gelir diyorum. Sonsuz bir gün, sonsuz olan her şey ve sen belki o zaman mutlu olurum diyorum. Belki o zaman acılarım söner, hissederim, görürüm, duyarım, seni senle yaşarım diyorum. Öyle bir şehirdeyim ki ne adını bilen var ne yolunu, bir giren bir de ölen bilir adını, şekli yoktur tarif edilemez çünkü; her türlü şekle girer, acıları da o hapseder, kederleri de, sevinçleri de, hüzünleri de, beni de o şehir aldı içine senden ayrı kaldım. Seni sevdim. Sana bağlandım olan gücümle, yaşama çabamdın sen. Göz yaşlarımı topladım bir çukurda o da tek umudumdu ona çizerdim düşlerimi, hayallerimi ve gördüklerimi, ona yazardım acılarımı o hepsini yutardı dışarı belli etmezdi kimse anlamazdı. Acılarımı saklardı o su sonra bir de yaşlı yıldızım vardı. Onla konuşur her şeyi anlatırdım, aslında yaşlı değildi. Ben yaşlandırmıştım onu ben ben… Acılarımla ve dertlerimle karartmıştım adeta ama o parlıyordu. Yine biliyordu o da bir gün her şeyin sonsuz olacağını, konuşamazdı ama hissettirirdi, yaşatırdı. Farklı alemlere götürürdü beni sırdaşımdı, arkadaşımdı, yoldaşımdı, o da sevmişti o da bir yıldıza aşıktı, ama o da benim gibi düşmüştü aynı şehre onunda acıları vardı. Hisleriyle anlatırdı bana eski günleri, hep buluştukları yeri anlatırdı, nasıl da mutlu olduklarını anlamak için bakışları yeterdi, yine buluştuğu bir gün ü anlatıyordu, yine aynı yer de beklerken gelmişti aşkı sonrasını şöyle anlattı “Uzaktan geldiğini gördüm, yine o sevinç vardı yüzümde ama gözleri parlamıyordu. Hisleri ise çok farklıydı. Gözlerimin içine bakmamıştı. Davranışları anlatıyordu bir şeylerin yolunda olmadığını ama söylemedi, yarım saat kadar oturmuştuk sonra birden sustu ve aceleci bir şekilde gitmesi gerektiğini söyledi ve beni öpmeden koşarak ayrıldı gitti. Ben düşüncelere boğulmuştum, ağlamıştım. Daha sonra haber alamadım. Uyurken rüyalarıma girmeye başladı. Dayanamaz oldum. Bir gün yine rüyamda gördüm onu ama rüya kabus a döndü uyandığımda buradaydım senin yanında aynı şehirde “ demişti… Şimdi çok iyi anlıyorum hayatı, aşkı, dünyayı, insanları, yok oluşları, dirilişleri, ne kadar acı çeksem de her gün farklı şeylerle karşılaşıyorum, her gün başka bir acıyı tadıyorum. Gözlerim şişti ağlamaktan, kalbim dayanılmaz derecede hızlı atıyor, bakışlarımdan anlam çıkartamıyorum, adeta ölüyorum, kendime hakim olamıyorum ama biliyorum bir gün buluşacağımızı bir gün her şeyin geçeceğine inanarak yaşıyorum. Anlamlar yüklüyorum her güne, şiirler yazıyorum kaldırım taşlarına, ismini kazıyorum damarlarıma, seni arıyorum her gün, her gün baksa yerdeyim, her anı hatırlıyorum. Gezerken bir resim gördüm duvarda bir kadın, gözleri ve bakışları aynı senin gibi orda 3 gün kaldım. Her gün her gece ağladım, ismini haykırdım, bağırdım, çağırdım 3 gün boyunca ama yok gelmedin. Yıldızım da söndü yani öldü. Artık bir tek çukurdaki göz yaşlarımla baş başa kalmıştım. Ağladıkça büyüyen çukur, ağladıkça genişleyen, acılarıma ve göz yaşlarıma kucak açan çukur. Bir tek o anlıyor beni bir tek o dinliyor beni bu koskoca şehirde, benim yıldızımda terk etmişti beni, dayanamaz olmuştu aşkıma, bu aşk bir gün bu şehri de yok edecek sanırım. Hala devam ediyordum seni armaya bitmeyen göz yaşlarımla ve umutlarımla … Hala haykırıyorum aşkımı sensiz harabe sokaklara, her köşe başında bekliyorum seni, her köprüde durup ağlıyorum. Caddeler, sokaklar, binalar, dükkanlar hepsi bomboş hepsi sessiz, ağaçlar yapraklarını döküyor. Yıldızlar her gün uzaklara göç ediyor bu şehirde, bulutlar sarmış şehri güneş doğmaz olmuş asırlardır, şehir yalnızlık içinde kaybolmuş, benim gibi sevip de kavuşamayan bir sürü insan var. Kimi Leyla kimi Mecnun hepsi aynı kaderi paylaşmakta benimle,hepsinin bir yoldaşı var hepsinin de bir hayali var,hepsi inanıyor sonsuz güne, hepsi umutlu ama aşk öyle bükmüş ki belini hepsi perişan haldeler. Her yanda fotoğraflar asılı,her yanda şiirler yazılı, herkes benim gibi sevdiğine şiir yazıyor, herkes elindeki tek resmi bir daha göremeyeceği duvara asıyor. Bütün insanların aklında soru işareti var.Herkes ne gittiği ne de gideceği yeri bilmeden yürüyor. Sanki şehir yaşlanmış ve yıllanmış gibi büyük savaşlar geçirmiş, büyük yıkımlar atlatmış gibidir. Doğru ya o kadar seven ama kavuşamayan insanların yaşadığı şehir olmak kolay mı? O insanları görüp de sapa sağlam ayakta durmak kolay mı ? O insanların çektiği acıları çekmek o çığlıkları o haykırışları duyup da yaşamak mümkün mü ? Haklı sayılır şehir hemde çok haklı nasıl dayanmış bunca asır o da bilinmez. Sırlarla dolu bir şehirdeyim işte, aşkının sırrıyla büyülenen bir Mecnun’um işte, seni seven bir kulum anla artık al beni bu şehirden, yeter çektiğim ızdıraplar, yeter çektiğim acılar, gördüğüm kabuslar, o insanlar, o resimler, o çığlıklar. Al beni bu şehirden al artık bırakma bir başıma beni bırakma bebeğim. Sensizlik çok büyük acıdır. Bilmezsin neler yaşadığımı, anlatamam hepsini şiirlerimde, gösteremem sana o yıldızları, söyleyemem sana acılarımı, sensizliğin kollarında büyüdüm şimdi ise sen al kollarına senin kollarında can vereyim. Senin kollarında öleyim. Bırakma bu kadar sessiz, gel artık rüya göreyim, gel *******ime sensiz uyumayayım, gel artık sensiz ölmeyeyim. Hasretin bağımlılık yaptı artık, sesin kulaklarımda kokun burnumda tütüyor. Bitanem seni seviyorum ve seveceğimde bu şehir yok olsa da olmasa da seni seveceğim. Sonsuz gün gelse de gelmese de seni arayacağım, gece gündüz ismini haykıracağım. Gerekirse savaşacağım, gerekirse barışacağım, gerekirse uçacağım bulana kadar koşacağım, sensiz sessiz sokaklarda dolaşacağım.Yıldızlara el sallayacağım. Yine resimlere bakıp ağlayacağım, umudumu suya yazacağım ismini damarlarıma, aşkım benim bitanem her şeyim, tek umudum, tek sevgilim, tek çarem ...

[ƒяαмвυαz]

Ellerimde sahipsiz gecenin yorgunluğu.
duvarların üzerinden gölgeler büyüyor yalnızlığıma.
Aklımı başımdan alan bir rüzgar gibi
Yüreğime yüreğini koydun. Yüreğim oldun
elde avuçta kalmayanın değerini anlarcasına
gökyüzümde bayram var ve umutlarımda
sadece bir insan gibi,
yüreği elinde bir ana gibi
heyecanlı
utangaç
ne güzel yaşadığın kentin dağlarında gözlerini görmek
ne güzel düşlerde mutlu bir kızı yaşatmak
ve ne güzel
derin gecenin sarhoş uykularına senin şifrelerini yerleştirmek
yokluğunda gözlerindeki zamana boyanmak
sıcak suyun soğuk suya karışma vuslatı gibi

[ƒяαмвυαz]

Yüreğim bir ayraç misali takıldı bakışlarının arasına.
Günlerden hangi cumartesiydi veya pazardı inan hatırlamıyorum. Anlamsız olduğum, sıkıldığım, boş boş etrafa bakındığım anlardan birinde avuç içlerimin arasına aldım sesini ve seni aradım.

Yolculuklar neden daima alfabenin sonuna doğru başlar ki?

İşte benimkisi de böyle bir yolculuktu. İlkin loş bir karanlıkta “merhaba” dediğim, sonrasında da adresini bilmediğim bir kapı aralığında söylediğim bir merhaba…

Yüzünde küçücük çocukların kırılgan ifadesiyle aralık bir bakışta tutulmuştum gözlerine. Benim kadar derin bakıyordun. Öyle zamana borcun yoktu diğerleri gibi. Göz kapaklarımın ağırlaştığını hissettirene kadar, içime doğru bakıyordun. İçim ne de çok ezildi gözlerimi kaçırdığım, başımı öne eğdiğim ve hatta ilk defa tenime dokunduğun zaman.
Söylesem hangi izi taşırsın bedeninde benden kalan ve kim bilir hatırlar mısın sırılsıklam bedenine dokunduğum anda sana söylediklerimi?

Canımdan çektiğin adını benim için saklar mısın?

Saçlarım darmadağınık…
Oysa daha bu sabah senin için hazırlanmıştı her şey.
Telefon defterine baktım, bir daha ve bir daha ve son bir defa. Seni aramak için sebepler yaratmaktan yorulan beynim sonunda uykuya verdi kendini. Aklım ve sen uykuya daldık.

On altıncı boyuttaydık seninle. Buraya kadar gelmemize izin veren ikinci boyuttu. Sayende arada geçen zamanları algılama fırsatım bile olmamıştı. Çünkü her şey çok hızlı olmuştu.

Oturdum… Elimdeki fincanda gittikçe soğuyan bir çayın ve vücuduna yavaş yavaş yayılan alkolün, az sonra bitecek hüznü yerleşmişti bakışlarımızın arasına.

Sanırım ben, bir tek seni alamadım o bakışların isimsiz randevularına.

Yapamadım…

O resmin üzerime düşen gölgesinden sıyrılamadım.

Hiç bilmeyecekti…
Duymayacaktı...
Yine kaldığı yerden alacaktı ellerini ellerine. Ama ben yine de yapamadım.

Mevsim sancıları yine her zamanki gibi gri şehrin sokaklarında içimi acıtıyor. Eksiliyorum senden içeri, sana doğru. Hiç kendine boğulur mu insan? Mahkemede hem sanık hem tanık olur mu? Erteler mi arzunun dolaştığı bakışları gözlerinden?
Terk eder mi o kırılgan titreyişi?

Anlaşılmayacak biliyorum. Yine de seni satır aralarına gizliyorum, kimse bilmeden, kimse duymadan.
Doğanın çam kokulu düşlerine emanet ediyorum o akşamı da. Işığın yerini küçücük ışıltılar almıştı hani.
Neredeyse sana (d)okunacaktım..

Dedim ya günlerden hangi cumartesiydi ve belki hangi pazar, hatırlamıyorum. Artık ne önemi var ki!?
Şimdi sana söyleyemediklerimi alıp yanıma gidiyorum.
Arkamdan bakar mısın yoksa gelir misin düşünmek istemiyorum ve yine her zamanki ve hiç bilmediğin gibi “sana” yalan söylüyorum.

Canımdan çektiğin adını benim için saklar mısın?

[ƒяαмвυαz]

...bana seni yazdıran yarım kalmışlığındır.....

bu gece yokluğunun dökümünü yapıyorum. aylar önce sensizliğe yazdığım şiiri okudum, bir de dün gece yazdığımı... hiç fark yok...
neden azalmıyorsun bende? neden gidişin dün gibi? neden sana yazdığım her yazı, hep aynı yerde tıkanıyor? ben bugüne kadar kimseyi yokluğunda bu kadar önemsemedim...
kimseyi yokluğunda bu kadar özlemedim... ve şuna emin ol; hiç kimse, yok'ken bu kadar sevilmedi... benim karşıma ;diye bu sonucu çıkaran, yarım kalmış'lıktan başka bir şey değil, bunun farkındayım..ama iyi ama kötü, bitmeli her hikaye!
sen bitmedin..... bitmeyensin... ayrılığın adını koyamadık sevgilim. işte bu yüzden kopamadık birbirimizden bir türlü......
ben yarım kalan ve adı konmayan hiç birşeyi unutmam... unutamam..... içimde sızısı kalır. ya herşey yaşanacağı yere kadar yaşanıp sona ermeli ya da ayrılık sözkonusu olduğunda bir daha kimsenin çıtı çıkmamalı! biz bunu başaramadık, ayrılamadık!
sen yaşanıp da bitseydin eğer aklıma gelmezdin. seni bu kadar yazılası yapan, yarım kalmışlığındır..... o gecenin sabahında, ayrılığın aklına nerden geldiğini biliyorum... anlamıştın benim soyut' a tutkun olduğumu... o yüzden gittin kim bilir... sevilmek için, güzel hatırlanmak için, kayıplara karışmayı tercih ettin... haklıydın belki de... olağan hiç birşeyi sevemedim ben hayatım boyunca.....
herkesin, her an yaşadığı hiç birşeyi benimsemedim... ben yaşadığım hiçbir aşkı hayatın akışına bırakmadım. bunu yapanlar her zaman kaybeder... zaman denilen kavram düşmanıdır aşkın... eğer ortada aşk denen bir şey varsa, ne yapıp edip zamanı durdurmalı. biz bunu başaramadık.... oysa bu o kadar zor bir şey değildi sevgili...
farklı bir dokunuş, ağızdan çıkan ve bugüne kadar kullanılmamış bir söz yeterdi zamanı durdurmaya..... ben, aşktan söz açıldığında zamanı durduramayan kimseyi sevemedim... ondandır belki de varlığında sevemediğim insanları, yokluğunda düşlemek.... belki de onandır, yanındaylen yüreğinin gurbetine düştüğüm bir sevgiliyi, sılasında özlemek.....yokluğun hiç de adil değil... beni yok ediyor, seni var ediyor sevdiğim.....
evet seviyorum seni varlığına rağmen! üç mevsim değişti bu şehirde ama ben varlığınla-yokluğunun tezatını çözemedim... seni yaşamak istemiyorum! .... öyle bir sen yarattım ki sen yokken, yaşanıldığı an yitirir anlamını... sen yokken yarattığım sen, yasakladı sana dokunmamı... sana düşman bir sen var içimde.... seni senle savaştıryorum, olan bana oluyor...tam olarak hatırlamıyorum ama uzun zaman önce bir yerden duymuştum bu sözü, ;hani ruhlarımız öpüşür ya? başkasındayken ağzımız...
şu an varlığınla yokluğunun tezatını bu şekilde tanımlıyorum, seni senle savaştırırken mağlup olan yüreğime... birkaç ay geçtikten sonra, daha anlaşılır bir tanım bulabilirim elbet ama şimdi gerçek olan bu; ruhlarımız öpüşüyor sevgilim... gidişin beni yaralamadı, aksine daha bir sevilir hale geldin... varlığındaki seni, yokluğundaki sen kadar sevemezdim... keşke sen yanımda oslaydın, keşke bir şeyler yapıp da seninle zamanı durdursaydık diye hayıflanmıyorum artık..... her ne kadar adı konmasa da bir kopuşun, her ne kadar vazgeçmeyi beceremesek de, ayrılık ihtiyaçtandı bu hikayede....
yazık! son sözü zaman söyleyecek... yazık! bu sefer hayatın acımasız akışına bıraktık aşkı... ben senden kalan ayrılığa bile yas tutamıyorum adam gibi! bunu engelleyen senin varlığın... ben bunca zaman yokluğundaki senle hayatı paylaşsaydım ve böyle bir senle ayrılığı yaşasaydım, hiçbir şiir kolay kolay hayata döndüremezdi beni...
işte bu kadar güzeldir senin yokluğun...

işte bu kadar ayrılığına üzülmemi engelliyor varlığın....

alıntıdır..

[ƒяαмвυαz]

Anne ben ölüyorum..
Gözlerim kanıyor ikide bir,
Türk filmlerinin, Yarı absürt senaryolarında,
hüzünleniyorum,
Şizofreni diyorlar algınlığıma,

Anne ben ölüyorum..
Gözlerim doluyor, gözlerim kanıyor,
Anne ben erken ölüyorum..
Yüreğim yine benimle,
Ama ben yaralıyım,
Ve artık ata binemiyorum,
Aramızda dağlar var,
Kokun geliyor uzaklarda, Hissediyorum,
Ellerin cennet kokuyor anne,
Kucağın cennet kokuyor,
Beni kucağına alsana,
Sarsana beni koklasana,
Anne ben ölüyorum ağlamasana..

Sevdiğim kıza söyle,
Şarkımızı unutmasın,
'Heryerde sen herşeyde sen,
Bilmemki nasıl söylesem, '
Diye biten şarkımızı,

Nefes almak yaşamakmıdır anne?
Acı çekiyorum nefes alamam değil mi?
O halde ölüm acısız, Daha mı güzeldir ölüm?
Keşke diyorum, Hiç gitmeseydim oralara,
Keşke diyorum, Hiç gitmeseydim,
Yolumu kesmeselerdi dar sokaklarda,
Kavgalara girmeseydim,
Seni bu kadar üzmeseydim,
Keşke diyorum ah keşke,
Düşün ki savrulmuşum,
Ateş iken kül olmuşum,
Alın yazım almış beni avuçlarına,
Uzaklarda bir yerlerde,
Bir şehir olmuşum,
Üşüyen, yanan, eriyen bir şehir,
Kül olmuş gitmişim anne,
Ve bir avuç toz olup,
Düşmüşüm ayak izine,

Ve şimdi yanıyorum,
Elini tutmadan ölüyorum,
Ona yanıyorum,
Saçlarım ağarmadan ölüyorum,
Ona yanıyorum,
Anne ben ölüyorum..
Gözlerim doluyor, gözlerim kanıyor,
Anne ben ölüyorum..
Kokun geliyor uzaklardan, hissediyorum,
Ellerin cennet kokuyor anne,
Kucağın cennet kokuyor anne,
Beni kucağına alsana,
Sarsana beni, koklasana,
Anne ben ölüyorum ağlamasana........

Arif Nazım

[ƒяαмвυαz]

Bakmak aslında bazen her şeyi görememekmiş sevdiğim… Gönül gözüyle bakmak gerekirmiş… Geç gördüm seni affet…

(Artık gitme demeyeceğim, zaten iyice hazırsın bu sefer.Her şeyi yanında götür; anılarımızı, umutlarımızı, sevgimi de al belki lâzım olur.)


Bir yere gitmeyeceğim ki, git desende gidemeyeceğim belki de..Gitmiş olsam da bu dönüşüm son.. Bir daha sana, sevgine, sevgimize sırtımızı dönmeyeceğim… Hep yeni umutlarımız yeşerecek… Seni, senin kollarının arasında, seninle yaşamak istiyorum artık… Sensizliği kabul etmiyorum…

(Birini ayrı tutsam da renklerin hepsini sevdim, mevsimleri de.Aslında çok şey var sevdiğim,kavgalar ve savaşlar dışında bir de niye olursa olsun vedalaşma anları, İsterdim ki uyumlu halimi yaşasaydın daima ama bana hep vurgun saatlerinde geldin, ya da sen vurdun.)

Hiç istemedim seni üzmeyi… Gülen gözlerinde, sevgiyle, aşkla bana bakan gözlerinde görmek istedim hep kendimi ama yapamadım… Hepsi geride kaldı… Artık sende, gözlerinde kaybolma zamanıdır her şeyim…

(Aşklarım da oldu, hem de uğruna ölebileceğim aşklar, ama en çok seni sevdim.Ve şimdi gidiyorsun, evet git içimdeki melek sana dua edecek.)

Hiçbir yere gitmiyorum… Sensizliği yok sayıyor artık kalbim… Kabul etmiyor… Bizim için birlikte dua edeceğiz artık…

(Dur, burayı iyi dinle; bir kez daha söylüyorum ve son kez.Seni seviyorum.)

Bunu ilk olarak kabul ediyorum… Daha yaşayacak ve bunu gözlerimin içine bakıp söyleyecek çok vaktin, vaktimiz olacak sevgilim… Küçükte bir sırrım var sana “BENDE SENİ ÇOK SEVİYORUM”… Ömürlük seviyorum seni hayatım…

(Sen giderken ben içimden haykıracağım 'kusursuz bir aşktı bu' diye.Kusursuz bir aşktı benim sana büyüttüğüm sen ne yaşadın bilmiyorum...)

Kusursuz aşkı herkes bizimle görüp, bizimle tanıyacak… Bundan sonra göstereceğiz herkese sevmek ne demekmiş… Kimse duramayacak bu sevginin karşısında, hiç kimse… En önemlisi sen ve ben asla durmayacağız…

(Yine de tanıdı gönlüm yaşadı.Bir kusursuz aşk büyüttüm sana pişman değilim )

Bizim sevgimiz “pişmanlık” kelimesini asla barındırmayacak… Artık pişman olunacak şeyler yok… “Sen”-“ben” de yok “biz” varız… Tüm benliğimle hissettiğim sevgimiz var…

(Her akşam vaktinde bu gönül üzülür.Hüzünle dolar seni düşünür.Şimdi çok uzakta kimbilir neredesin.Geri dön ya da dönme ben sendeyim)

Çok ama çok yakınındayım artık… Kollarının arasında… Gözlerinin baktığı yerde, gözbebeklerinde… Artık birbirimizdeyiz…
Sevmek istiyorum seni, hep daha fazla… Dibine kadar…

Yaşamak, seninle yaşamak, seninle yok olmak… Gözlerinde erimek, kollarında kaybolmak…

Sevginle erimek…

Bu aşkı iliklerime kadar yaşamak istiyorum “hayatım”…

her şeyimsin…

Not: Parantez içindekiler Soner ARICA' nın "kusursuz aşk" şarkısının sözleri.

[ƒяαмвυαz]

özlüyorum ulan...!!!



özlüyorum ulannn...!!!!

ulanlığım sana değil sevdiğim,

sana değil seslenişim,

ben zavallı yüreğime eğilişim,

yıkılışım kendime isyanım kendime...


anlarmısın delice sevdanın hazzını,

duyarmısın her an kulaklarında o aşkın namesini,

hissedermisin sevginin serinliğini,

özlüyorum ulannnn özlüyorum,

duymak isteme seni seviyorum......


çaresizim günlerde seni beklemek kaderim

dertliyim dermanı senin sevgin,

bitmeyecek bendeki sen'in

dinmeyeceksin benim kefenim sensizliğin....

hasretliğim sensin sevdiğim.........


aşığınım yanında olmasamda,

aşığınım sana dokunamasamda,

aşığınım aşığınım,

sensiz günlerle sonumu beklerkende,

sefilim aşkının esirinde esaretteyim......

[ƒяαмвυαz]

ben bembe düşlerinin kızı değilim bitanem
avuçlarına ellerimi bırakamam.
yorgun güzelliğimle,
sana beyaz güller gibi gelin olamam.
duyguları ölü deniz gibiyim,,
dudağımda donmuş tebessümler,
yüreğimde üşümüş sevdalarla
yalnızlığa mahkum eylül gibiyim.
ben pembe düşlerinin kızı değilim bitanem,
silme gözyaşlarımı yanaklarımdan.
düşlerinde süslediğin gelin olamam
duyguları ölü deniz gibiyim
dudağımda donmuş tebessümler,
yalnızlığa mahkum eylül gibiyim.
ben pembe düşlerinin kızı değilim bitanem
senin sevgine layık değilim
eylül akşamlarına döndüm
deli gibiyimm.........

[ƒяαмвυαz]

Şimdi yazacağım her şey aslın da dün gece senin için beynime ,şimdide okuman için buraya yazıyorum.

Öyle kötü bir geceydi ki binlerce kez niye Allah’ım niye dedim ya.inan ilk defa hem nefes alıp hem de alamadığımı hissettim “nasıl olur” deme oldu işte..


Bütün gece bugüne kadar düşünmediğim kadar çok düşündüm seni Allah’ım bu nasıl bişidir dedim ya ne işim var burada benim 3 yıldır yaşadığım her noktasında emeğimin olduğu ev bile bu kadar yabancı gelmemişti . inan öle inandırdım ki kendimi senin olacağıma saçımın tek bir teline dokunduramıyorum, kimse dokunmasın istiyorum senden başka kimse dokunmasın… ne olur akın sende buna daha fazla izin verme…


O kadar yalnız hissediyorum ki kendimi inan dün gece ağlarken bile hiç utanmadım çünkü öle yalnızdım ki onu gördüğünde benim utanacağım kimsem yoktu.. olan da zaten uzaktaydı..aslında yalnızlığı seviyorum ama senin verdiğin yalnızlık en acısı oluyor boğazıma bişi düğümleniyor yutkunamıyorum nefes alamıyorum kalbim sıkışıyor bulunduğum yerde yığılıp kalacakmışım da bir daha kalkamayacakmışım gibi geliyor yanımda olsan üzülme elbet geçecek dercesine bakarsın gözlerime işte o an bütün çaresizliğim yok olur ama; yoksun işte …


Ellerin ellerimden uzak olduğu için kendimi öyle çaresiz hissediyorum ki, patlar gibi oluyorum ama olsun diyorum bazen de sende bende hernekadar uzaklarda olsak da yüreğinin benimle olduğunu biliyorum. Ömrümün sonuna kadar seninle olacağımı yarınların ikimiz için olduğunu bilmek bile yetiyor yaşadığım yalnızlığı yıkmaya.


senin olduğumu bilmek güç veriyor bana Her zorluğa katlanabilecek gücü sen veriyorsun bana. ..sana ulaşacaksam eğer hiç şikayet etmeyeceğim bundan sonra Böyle aşk olsunda varsın zor olsun...

[ƒяαмвυαz]

Ey aşk! Seninle oynuyorlar bu aşksız insanlar!
Bakışlarını uzat bana, seninle bakayım dünyaya... Seninle anlamlaştırayım hayatı, seninle anlam kazansın ibadetlerim...
Bakışlarını uzat bana, ışığınla aydınlansın kör bakan gözler... Sende görsün beni, gözlerim uzakları görebilmeli....
Bakışlarını uzat bana, yüreğimdeki karlar erisin! Bahar gelsin yüreğime, aklar'ım yeşersin! !
Bakışlarını uzat bana, içi gülsün gözlerimin... Bakışlarını düşür sözlerime, aşk d'olsun cümlelerim, aşkla d'olsun yüreğim...

-ellerini uzatma bana ey aşk!
Ola ki; tutamam ellerinden.... Tutamayışım iner yüreğine, kırılırsın en ince yerinde hayatın, küsersin bana...
-Ne olur ey aşk! Dokunma bana....
Sen beynimin dokunuşlarındasın, gülistanında yüreğimin...Ona yakarışlarımdasın... Ne olur ellere düşme..! Ne olur y'ellere bırakma kendini..! Eller bilmez kıymetini, sen hep kal gülistanında yüreğimin ve hep IŞIĞI ol gözlerimin...

İstersen hiç uğrama bana, hiç bilme, hiç tanıma, hiç anlama... Ben seni seviyorum ya! ! bu yeter bana ey aşk..! Güzelsin sen, sevilmek kadarsın...özlemek kadar, hasret seninle anlamlı.. Özlemek senle orantılı... Sensiz yaşanmaz....Sen ölümü kıskandıran tek 'var'sın... İnsanlara ölümü sevdiren ve ölümü bu denli anlamlaştıransın.
ölümsün doğuşlara vesile olan... Ateşsin yüreklerde ve gülsün hovarda ellerde...
Ne olur düşme ellere!
Ne olur kapılma y'ellere! ! !
'Eller kıymet bilmez'...
y'eller savurur seni, düşersin yerlere....
Düşme düşme düşme....
Ben düş'tüm.
Sen düş ol..

[ƒяαмвυαz]

zamanın birinde miydi onu sevişim yoksa zamanım hep onunla mı doluydu.yada benmi öyle sanmışım evet evet ben öyle sanmışım
işte böyle başladı umudum sevdam ilk aldanışım
yokluğunda kokusu burnu sızlatırken varlığıyla ile dünyayı bağışlayandın
tanıdığım her gün tanıyıp biraz daha bağlandığım sendin her tebessümümde sen her mutluğumda senin varlığın vardı
sen Ruhumu ihanetinle yaktıktan sonra artık damarlarımda dolaşan sensizliğin tenimi yakan acısını mı?
aşk... Hala yüzünde taşıdığın o derin, o bir türlü iyileşmeyen yara izin değildir. O iz hırstır, o iz bencilliktir, o iz sana değil kendine tapan bir ihtirastır. O iz senin o sonsuz ve hep kendini kanatan merhametsizliğin gibi değil. O iz sen gibi değil . Sakin benden de bunu isteme ne olur


Başımı sokup yorganın altına
Yitip giden sevgime ağladım...


Şimdi Ayın saklandığı bir gecede, yazıyorsam sana; kırık hüzünlerine, yarım söylenmiş şarkılarına. yağan yağmurun yoldaşlığında, yüreğimden düşenleri. haykırıyorum çırılçıplak yüzüne,



kırdıgın hayal kurdugumuz hayal olmasın sakın...

[ƒяαмвυαz]

Seni nasıl sevdim ben,
nasıl böyle kör olabildim ki.
Her bir köşesi aşkla dolu bu yüreğe
senin o bom boş o işe yaramaz yüreğini nasıl layık görebildim.
Bukadarı az bile sayılır demekki hiç bukadar aklım başımdan gitmemiş benim. Düşüncelerim hiç birşeye karşı böyle buz tutmamış.Ben sana olan bu uslanmaz aşkımı kendi ellerimle yerleştirmişim kendi yüreğime
meğer talan etmişsin içimi farkkettirmeden.
Rutubetinden şişmiş kalbim başka hiç birşeyi hissedemez olmuş.
Sana giden bütün yolları yakmışlar kuru bir kibritin cılız alevinde, burnumda benzin kokuları.
O kızıl ateşlere girmeyi göze almışımda
önüme engeler koyman gücüme gitmiş.
Ama vazgeçmemişimde daha ne olsun...
Şimdi haddi hesabı yok yüreğimde yanan ateşlerin
katlettin bütün toz pembe hayallerimi
dudaklarım bir tebessüme hasret dayanamıyorum.
Bu can artık kaçıp gitmek istiyor bu bedenden .
Ellerim şu arsız kalbimi yerinden çıkarıp atmak istiyor.
Bu gözü kara aşk mantığımı sıkıştırmış bir köşeye
aklımı başımdan kovuyor.
Tek birşey bile kalmadıki içimde
senin bulaşmadığın gözü doymuyor bir türlü.
Ne olur dur bir yerde
artık kessin sesini içimde feryat eden çocuksu umutlar .
Yok olduğunu kabullenme fırsatı ver bana biraz.
Bu kez kabullensin gerçeği kalbim....

[ƒяαмвυαz]

sonbahar rüzgarlari esmekte yüregimde…
ciglik cigliga göc etmekte kuslar…
tipki ben gibi,
ciglik cigliga..
…ve…
tipki sen gibi…
göc yolunda…

bir bir katlediyorum umutlarimi simdi…
sana dair her seyi savuruyorum
esen rüzgarla beraber denizin maviligine…
sana..
bana..
bize ait ne varsa flulasiyor zihnimde agir agir ve sessizce…
yüregimden damlayan ve benligimi sarmalayan
kan kizili kapliyor her seyi…

göç etmekte olan kuslar ciglik cigliga
haykiriyor icimdeki firtinada…

ben…
onlara eslik etmekte sessiz sedasiz…
sen birakip gitmekte baska gönüllere
umursamazlar icinde…

gitme diyememekte dilim…
ölmekte bir bir umutlarim…

git…
git..
allah askina GiT(me)…

görmüyor musun?..
kan kizili yapismakta ruhuma
cikmamacasina…
dur..
git(me)…
dur…

[ƒяαмвυαz]

sana mı yollar yakındı, ben mi çok uzağındaydım yolların?
gimek kolay, kalmak mı zordu? kolayımı seçtin yani sen! savaşmadınmı...
değmezmiydim buna yoksa senmi çok yorgundun?
ama aşktı işte bu...

hani aşk için ölmeliydi aşk ozaman aşktı!
hani en güzel aşk zor olandı!
yalanmıydı? kandırılmışmıydık...

ah bu ben... niye soruyorum ki sana?

sevsen gidermiydin? uzakları yakın etmezmiydin bize!
zoru başarmazmıydın? kalmazmıydın yanımda kalmazmıydın benimle
ama gittin sen...
yollar zor geldi sana. kalmak zor geldi

ben son damlasına kadar savaştım senin için, aşkım için!
değmeyeceğini bile bile,
dönmeyeceğini bile bile...

şimdi çok uzağındayım bıraktığın yolların çok gerisindeyim.
şimdi gel desen
seviyorum seni desen...

ben....
ben gelememki artık sana!
kanıyorum ben.
gittiğin günden beri kanıyorum!...
gücüm kalmadı sana
hem artık bıraktığın yerde değilimki ben..

savaştım, yenildim geri çekildim!
geri dönememki artık ben,
sende dönme kanıyorum ben!

[ƒяαмвυαz]

Soluk bir kelebek kanadında düş büyütmek gibi merhaba..

merhaba; uzak ülke rüzgarlarının serinliğine bıraktığım mavi şal, merhaba sana.

Yine kağıtla, kalemle merhaba ruhumdaki yalnızlığına..

Yeni bir eklendi yaşamışlığıma , yine bir yıl biterken.

97 'nin 6. sabaha şu satırlar yazılırken ; henüz dağıtmadı güneş saçlarını ,semanın yüzüne..

Sarı siyah gökyüzü bu yüzden : arada kalmanın resmi bu olsa gerek doğanın tualinde ;sabaha inat karanlık , geceye inat aydınlık..

Loş bir gölgeyim kararsızlığında göğün, ya var ya yokum biraz sonra.

Hayatıma uzak, bir hikaye kaharamanının gözüyle baktığımda sen nasılsan ben öyleyim şimdi kendi etim içinde.. Bak..! yine görmeyeceksin biliyorum ama bak...

bakmakla görmenin arasında bir ânka havalanır biliyorsun çölden vahaya ya da bir çiçek fidelenir de büyür Ama sen yine de bak ;

samyeli saçlarında bak sevdiğim ben tükeniyorum ânka kanat çırptıkça görmenin yeşil ormanına..

Uzaktasın biliyorum; yakınken bile Kâf dağı ardında ama bildiğim bir şey daha var sevdiğim ;

seven ulaşırmış ardına dağların, seven görebilirmiş de delerek geçebileceğini dağları ,

sediğinin gözlerinin ışıltısında..

Bir yalvarış türküsü mü bu satırları yazdıran yoksa yakarış mı ;

sevdayı yürek denen deryaya hoyratça demirleyene bilmiyorum..

Bilmiyorum dedikçe ne kadar kızdığın geliyor aklıma ;

ben de hep kızdım sana beni bırakıp gidişinin ardından içten içe öfke tarttım yürek terazisinde sevgi yanında oysa, kendim için sevmiştim seni de , makyaj yapar gibi boyamıştım hatta çizmiştim seni istediğim şekilde .

Kimbilir belki bu yüzden sakladı bencilliğim seni benden ,

demiştin ya '' sana açan çiçeklerini gösterdim bahçemin; sen onları sevdin . bir de kuruyan ormanları bilsen''. Kan kırmızı karanfillerle getirirken gönül bahçenden yüreğindeki kızıl kıyameti mi anlatmaya çalışıyordu ruhun umarsız..

Oysa kuruyan ormanlarıda sevebilirdim;

sevgi büyütmez miydi çiçekleride kimbilir belki yeterince sevmediğimiz için birbirimizi yeşermez diye düşündün. Ve işte bir paradoksa yolculandık birlikte ama iki yabancıydık elele.

Yine de senle geçen zamanı düşündükçe anlıyorum ki tutunmuşuz birbirimize ama ip üstünde bir cambaz kadar güvende..

Bir parçada sen suçlusun kanımca ; kabullenmeyebilirdin boyamışlığımı seni.

Gözlerindeki yaşların , rengini yıkadığı anlarda bile susarak bizi yanılgılara bayadın.

Ikimiz yalancı çocuklar gibi kandırdık birbirimizi ,

kendimize ait olmayan yalanlarla belki de son oyunuydu çocukluğumuzun(da) ,

sen korkularına teslimettin , ben kimliksiz egoma...

Şimdi mutsuzuz ; bir sabun kayganlığı var avuçlarımızda hayata tutunabileceğimiz pençelerimiz yok öylesine yaşayan ve ölen insanlar gibiyiz bu devinimsiz boşlukta ...

Yine de bir şansımız daha var ufacıkta olsa ...

[ƒяαмвυαz]

bir zamanlar yaşadım ben bu tarihi,

hayatımın akıydı geçmişimin tadı,

yalnızlığımın son sahnesiydi bu zamanlar,

nerden bilebilirdim ki,

efkarımın adı olacaktı öyle kalacaktı....



özgür hayata yolladın beni,

sensiz günlere muhtaç ettin yüreğimi,

sana hasret kaldığımdan beri,

bir gün yüzüm gülmedi.....


sefasını çek bensizliğin,

kavuştun eski günlerine,

bir meçhul bıraktın ardında ama,

yaralı gönlüme sakın suyunu değdirme..!!!


hep iyi anıyorum seni,

senli günleri,

sensiz *******i,

bir nispet yaptın kendini bana,

övün yıkıldı bu serseri.....!!!!!!!



intikamını aldın yaşamdan,yaşamına acı koyanlardan,tek gerçeğindim bir zamanlar,şimdi oldum acıverene ortaklardan....elime ne mi geçti? yıkılmış gönül, gerçeksiz günler,sevgisiz gözler,isyankar diller...

[ƒяαмвυαz]

Sevgi nedir bilirim,

Acı çekmek, fedakâr olmak,

Kendini ona adamak,

Çaresizce beklemek...


Sevdim!!!

Hem de ölesiye...

Yaşadım sevginin maddelerini...

Acı çektim,

Bedeli çok ağır...

Fedakâr oldum,

Canımı ortaya koydum.

Çaresizce bekledim aylarca,

sen gelmedin!!!!!!!!!


Kendimi sana adamıştım

Senindim!...

Bitti!!!...

Artık hiçbir şey eskisi gibi değil.

Ben, ben değilim,

Sen, sen değilsin.


İlk değil,

Sonda olmayacak “KEŞKE”deyişlerim...

k e s k e sevgiyi tanımasaydım.

k e s k e sevgiyi bana,sen tanıtmasaydın!!!...

keske...............

[ƒяαмвυαz]

Nasıl da çabucak bitiyor gün...
Günler...
Bir şey anlamadan...
Hissetmeden...
Uyanıyorum...
Beyaz bir gün...
Yatıyorum...
Alacakaranlık...
Sabah olsun diye uyuyorum...
Yatayım diye geceyi bekliyorum...
Dahası yok... Hep aynı...
Ne istediğimi...
Ne düşlediğimi...
Neye küstüğümü ben de bilmiyorum...
Ama küstüm...
Fena küstüm...
Beynimin içinde neler var?..
Neden bu kadar yalınım?..
Hiçbir türküye eşlik etmiyorum...
Niçin?..
Bilemiyorum...
Bir anlık tebessümlerimi de yitirdim...
Arkadaşlarım bir bir ana, baba oluyorlar...
Ben artık bir “oğul” da istemiyorum...
Adı “Deniz” olacaktı oysa...
Sımsıkı tutacaktı avuç içine ancak sığan parmağımı...
Sen kokacaktı...
Ben kokacaktı “Deniz”...
Yok...
İstemiyorum...
Yok...
***
Hayat detaylarla dolu, ne de güzel bir şölendi...
Hep böyle sürecekti sanki...
Bitmeyecekti...
Kalabalıktı...
Renkliydi...
Heyecan vardı...
Pazar uykusu...
Emek Kafe...
Deniz kenarı...
Gülüşün...
Yastıkta iki çukur...
Aşk vardı...
Sen vardın...
Bitti...
Şölen bitti...
Şimdi sadece sabah ve gece oluyor...
Bir aydınlık... Bir karanlık...
Bir karanlık... Bir aydınlık...
O kadar...
Dün de, bugün de, yarın da aynı...
Çarşamba ya da Perşembe...
Salı veya Cuma...
Ne değişir?..
???...???
Sıradan bir yalnızlık benimkisi...
Kiminkinden farkı var?..
Kelimelerden cümle kurma yeteneğim, benim yalnızlığımı sadece belgelenmiş bir “anı” yapar...
Herkesinki gibi bir yalnızlık bu...
Yangın yerinde hareket edememek gibi...
Hiçbir teselliye boyun eğmeyen...
Laftan, sözden anlamayan bir yalnızlık bu da...
Asi...
Onurlu...
Ümitsiz...
Hiç kimseninkinden farkı yok...
Sabah ezanından hemen sonra...
Durduk yere arabanın camını açıp...
İstanbul’un tam ortasında, sesim kısılasıya geceye seni bağırmak...
“O’nu seviyorum”u öfkeye dönüştürmek...
Bu koca kente seni haykırmak...
Dudaklarımın önce titremesi...
Sonra gözlerimin dolması...
En fazla ağlamak...
Elimin ayağıma dolaşması...
Salaklaşmak...
Farklı mı yapar benim yalnızlığımı?..
Duysaydın... Belki...
Duymadın...
Diğer yalnızlıklar gibi benimkisi de...
Duyulmayan...
Görülmeyen...
Bilinmeyen...
Umursanmayan...
Sıradan bir yalnızlık...
***
Seni özlediğimi anlamıyorum bazen...
Hissetmiyorum...
Belki de özlemiyorum...
En çok kendime hasretim...
İçime bu denli kaçmadığım...
Pusmadığım...
Mutluymuş gibi yapmadığım anlarımı özlüyorum...
Seni uyandırmadan usulca sokulma planlarımı...
Öylece uyuyuşunu seyretmeyi...
Sokağında park edecek yer bulamamayı...
“Bir aşağı sokak” ihtimalini özlüyorum...
Sonbaharı özlüyorum...
Sonbahar başlasa bir an evvel...
Yetişebilsem...
Yetiştirebilsem yalnızlığımı...
İyi gelecek üşümek bana...

[ƒяαмвυαz]

Tek başınayken daha mutluyum ben
Gelme artık verme mutsuzluğunu ellerime
Dokunma bana
Uzaklaş hemen
Yaklaştıkça acı veriyorsun
Yapma(!)

Git artık...
İstemiyorum seni hayatımda
Gelme rüyalarıma
Gelme ki daha fazla acı çekmiyeyim
Bende mutlu olayım artık
Bende yeniden sevebiliim
Ne olur(!)

Sen geldikçe ben bitiorum
Kendimden geçiyorum
Dayanmıyor kalbim
Eğer buysa istediğin
Ölüyorum yok oluyorum...

Seninleyken her köşeme hüzün doluyor
Sevinç nasıl bişe anlayamıyorum bile
Tamam gitti bu kabus bitti diyorum
Ansızın bir çığlıkla uyanıyorum
Yine hüzün kaplanıyor yüreğim
Bana üzüntüden başka hiç bişe vermedin
Git...

[ƒяαмвυαz]

yoksun ya..!!!

yoksun ya yokolduğunu sanıyorsun ya,

sanmaki sen değilsin rüyalarımda,

sanmaki hasret değilim bir bakışına,

yaralıyım yaralardan da acımaklıyım,

biçareyim sevdana hasretim,

bitmiş tükenmiş tenim seni beklemekteyim....


asırlar geçsede üstünden sensizliğin,

bekliyorum canımı yaka yaka seni istiyorum,

ağlamaklı gözlerle,kısılmış sesimle haykırıyorum,

nafile olsada sana haykırışım özlüyorummm...


özlüyorum seni,çaresiz kuşlar gibi,

özgür kanatlarımı vuruyorum semada ama

harebe gönlüm uslanmamakta,düşünde sen gününde sen,

sefaletim sensizlik cefam sen,

beni bekletme ah bir gelsen,

ah bir sarsan beni doya doya kanımı kaynatsan,

yine seni gördüğümde sussam,

titresem ayaklarımdan fışkırsa heyecanım,

gözlerim dalsa gözlerine,

oh be gül yanaklım nerdesin nerdeeeeee?


özlemini yitirmiş umutsuzlar, beni örnek almayın.. özlüyorum, umudumla bekliyorum,gelmeyeceğini bilerek ama seni çok çok çok çok çok seviyorum.....çekerim cefanı, çıkarım karşına dilim lal kesilsede karşında, rahatsızlık versede aşkım sana muhtacım sana,yeter artık beni anla......!!!!!!!

[ƒяαмвυαz]

ağladı mavi……

ve

dağıldı gökyüzü……

diz kapaklarından sızdı,

kırmızı su……

çemberin hemen yanında,

gözyaşlarına karışıp…..

bir

dokunla var oldu

yeniden……

dünü geçip………


sevmek seni,

çocuksu bir tebessümmüş….

gökkuşağına sarmalanıp,

toplamakmış kır çiçeklerini;

yeniden……

mırıldanarak,

sevdaya dair

ezgileri……

suskun,

nağralar atmakmış

hınzır gülüşlerle……

seni sevmek….hayatmış…..

anladım….

kaybetmek ise bir depremmiş….

sarsıldım

ve

yıkıldım……

[ƒяαмвυαz]

sen her şeyimdeki sevgili !
sen benimsin...

sen...
... şu an bedenimi senleştirdiğimsin
her zaman ki gibi...

sen benim her şeyimsin...
....sevdiğimsin
en çok yine sevdiğimsin...

ey sevgilim !
her şeyim...
...ben seninle
yetim kalmış kalbimde ki isyanı sevdim...

sanma yaşadım seni
...sevdim
kendimden kaçarcasına...

gün olur geceye sığındığımsın
bilirsin...
Ay’ın aşkı yakamozda gizli
gözlerinde ki yakamozda denizleştiğimsin...

yüreğimde çoğalttığım
içime sığdıramadığımsın
yüreğimden taşansın...

dualarımdasın...
“Allah’ım cennetini nasip et “ derken, aklıma gelensin
cennetimsin...
anlasana yar !
sen benim dualarımda ki cennetsin...

...kadınımsın
can yoldaşımsın...
...gülümsün
en çok yine gonca gülümsün !..

sen benim içimdesin...
ilahi bir giz beni sen yapan ; yoksa seni içimden hiç atamam...

bir bedenden başka bir bedene sığınan
en büyük aşk göçüsün...
...çöllerdeki suyum
karanlık *******deki aydınlığımsın...


ey sevgilim !
sen gözlerimin içine bakıp ta gülümsersin de
ben , nasıl senleşmem !...

bilmiyorsun değil mi?
adın aşk senin...
herkes yazıp , anlatıyor ;
sayfalarca, kitaplarca tarifin yapılıyor...
ama kimse sevmiyor
benim senleştiğim kadar...

...benden başka
hiç kimse bilmedi seni...
...benden başka
hiç kimse bilmedi sende neyi sevdiğimi...

sen ...hep sen..
sevdiğimsin...

sensiz bir an ne demek anlarsın
işte bu şiir sensiz ve hiç kimsesiz...

ama ben yokum artık !
sen oldum ; cennette yaşıyorum...

ey sevgilim!
yaşamak senden ibaret...
yoksa ; günbatımı , rüzgarın sesi , bebeklerin gülüşleri
sensiz anlamlarını yitiriyorlar...

sen ki doyamadığımsın
onun içindir ki
sen varsan bende varım...

Sen her şeyimdeki sevgili !
Söylesene ?
ben , seni böylesine sevmişken
nasıl ben olurum ki...

acıyı,hüznü,ihtirası
şaka şaka !..
ben, sende sevmeyi öğrendim
ölmeden cenneti
doğmadan yaşamayı...

ey sevgilim!
sen...hep sen...
sadece sensin aşkların en güzeli...

Cennet aşklarına...

[ƒяαмвυαz]

her düşüşlerimde ilk elimi tutan gözlerime sıcacık bakarak içimi ısıtan yeniden içimdeki umutları yeşerten sen

nasıl olurda sana sevdiğim diyemem
sana olan sevgimin adını koyamam

yıllardır beni kabuslarımdan uyandırmaya çalışan sendin ben ise at gözlükleriyle bakamya ısrar edip bir rüyanın hayalin peşinden koşan,
her yıkılışımda yeni baharlar veren seni nasıl adlandıramam.
sana bir isim bile bulamayan ben senin sevginde ezilmeye mahkum

neden sevgimi hak edene veremiyorum


Senki gölgeme bile basmaya kıyamazken ben yalan uğruna seni ezen biriyim.

şimdi yine kurtuluşum senin o sıcak gözlerinde ve sevgi dolu ellerinde olacak biliyorum bu sıkıntılardan kurtuluşumun sebebi gene sen olacaksın

ve ben yine her zamanki gibi iyi varsın diyeceğim.
bir daha gitmemek üzeremi geldin diye sorma çünkü bende bilmiyorum


mutluluğum olacaksın

< bu çok sevdiğim bir arkadaşımın yazısı umarım seni sevenle mutlu olurusun canım >

[ƒяαмвυαz]

ve anladım ki herşey sende gizli
hayata dair ne varsa gözlerinde
minik ellerinde boncuk boncuk gülümsemende..
meğer gökyüzü avuçlarıma alıcak kadar yakınmış
meğer cennet saklamış kendini gamzelerinde
meğer en güzel çiçek yapraklarını açmış saçlarında
ve en güzel tüm evrene teninde yayılıyomuş
bebek
nolur büyüme
yarınlarımda hep bebek kal
herşeyimin dirilme anı
dokunduğum tenin yüreğimdeki masalın adı
bitmesin elimdeki denizin maviliği
avuçlarımda sakladığım gülümselerin
bebeğime....

[ƒяαмвυαz]

Sana niye hayranım biliyor musun?
Çünkü sen beni tamamlıyorsun
şiirimi tamamlayan bir kalem gibi.

Seni seviyorum çünkü,
Bana ağır gelen yüreğimi
Sen yüklendin bir çırpıda.

O kadar çok bensin ki,
O kadar çok benzeşiyoruz ki,
Ruhumuzun birleşmemesi için
Hiçbir engel göremiyorum.

Varlığındaki doyumsuz güzellik,
Sevgimi köprü yapıp
Sundu canım yüreğine.
Benimle konuşmasan ne yaparım?
Nasıl yaşarım?
Bana açmasan kalbini,
Bir daha nasıl toparlanırım?

Bir buket sevdadır her sözün.
Beni her an baharlarda yaşatan,
Aydınlığımı sağlayan
Bir armağandır yüzün…
Ah o gülüşün yok mu?
O, insanı diyardan diyara götüren alımlı,
Asi ama sıcacık tebessümün.

Biliyor musun?
Gülüşündeki mutluluk ifadesi,
Kalbime kat kat sevgi olarak yansıyor ve
O sevgi ile besleniyorum artık.

Sana inandım çünkü hayatın acımasızlığı
Vurmuyor tokat gibi yüzümüze;
İptal oluyor acılar
Hayat bize dokunduğunda.
Sevginin ve aşkın yoğunluğu eritiyor
Gerekli gereksiz tüm acıları.

Ama rüyalarımda hep sensizim.
Çok korkuyorum.
Neden yoksun rüyalarımda?
Oysa sadece orada
Uzaksın bana.
Yüzünü görmek şöyle dursun,
Sesini, nefesini arıyorum delice,
Düştüğüm her boşlukta…
Ellerini arıyorum
Uzaklara koşarken;
Bana sevgini teslim edip gittiğin ellerini…
Sonra birden kâbus başlıyor
Kayıp düşlerimin karanlıklarında.
Gözlerin… Gözlerin
Işık saçardı olsaydın o an yanımda…
Işıl ışıl aydınlatırdın yine dünyamı.
Bir görebilseydim gözlerini…
Rüyalarımda yoksun sadece; bu da kahrediyor beni!

Senin kalbin dokunduğu zaman ruhuma,
Huzurun, sükûnetin yanı sıra
Zıt iklimler de sarar her yanımı.
Esaretinden mecnunlaşır,
İhanet şüphesiyle kavrulur,
Zincirlere vururum kendimi.

Bir aydınlık bakışınla da,
Çocuklar gibi şımarır, sarılırım boynuna;
Sanki ayıracaklarmış gibi sımsıkı
Kilitlerim ellerimi ellerinde…

Sana, seni seviyorum demekten
Hiç bıkmayacağım.
Acıyla sevgi, hüzünle mutluluk,
Aynı yumakta birleşip, uzayıp gitse de…
Kader çizgisinde yollar
İkiye ayrılsa da hep söyleyeceğim.
Neden?
Çünkü seni seviyorum.

Gerçekliği aşikâr, fakat sadece hissedilebilen…
Emeğin,fedakârlığın, inancın,
Istırabın, uğraşının,
Sadakatin karşılığında ortaya çıkan bu olgu,
İşte bizim sevgimiz.
Ölçülemez, elle tutulamaz…
Kalple hissedilir,
Arttıkça artar.
Yıllarla birlikte o da çoğalır.
Ömrü aşıp,kim bilir
Nerelere varır?

[ƒяαмвυαz]

Gözlerinde unutulmuş hatıra iken ,
Kelimelerini yutkunup susma ne olur.
Gülüşlerinde tozlanmış,
Siyah- beyaz fotoğraf iken,
Yaşanmışlıkları susturup
Dudaklarında adımı bir kez bile anma ne olur.

Beni zamana gömüp
Unut hadi her şeyi.
Bana dair tek bir hatıra kalmasın senden..
Sen beni yaşarken öldürmüşken,
Ben seni sensizlikte yaşatacak kadar sevdim…
Sen üzülme diye
İsyanlarımı dizlerime büküp
Ömür boyu sana susacak kadar sevdim..

Hadi git ne olur.
Bir mevsim bile yaşanmayan
Hatıralarımızı gözyaşlarında boğup
Tek kelime unut hadi.
Beni sevdiğine pişman ise sevgili,
Yollarına feda olsun sevgim.
Olur da susmalarım acıtırsa seni,
Sana ölmelerimin üstü kalsın sevgili.
Bol keseden harcasan da hatıralarımı
Unutsan da sana yüreğimi adadığımı,
Unutsan da adımı,
Sensizlikte bile
Adın dudaklarımda,
Sevdan ise yüreğimde yaşayacak sevgili.

[ƒяαмвυαz]

Elime son kez aldim kagit kalemi,
Bu sana son mektubum.
Postaci son bir kez haber getirecek
Benden sana.
Canim bilirim aldirmazsin hiçbirseye,
Ne sevgiye ne de hislere.
Simdi elimde bir sigara var,
Bugün çok içtim.
Bilirim kizacaksin, "Içme demistim" diyeceksin,
Ama ben yine ayni cevabi verecegim: Dertliyim.
Son kez bu kalp derdinle dolu.
Bu mektubumda
Seni ne kadar sevdigimi
Özledigimi yazmayacagim.
Artik degistim ben.
Senin umursamaz tavirlarindan biktim SERSERIM.
Takmiyorum artik ben de seni.
Hani bende bir resmin varya,
Arkadasima verdim SERSERIM.
Çok begenmis seni,
"Al senin olsun" dedim
Ama dikkat etmesini de söyledim,
Olur ya çikarsaniz "Boynuzlamasin seni" dedim.
Yüzünün seklini görmeni isterdim SERSERIM.
Bu mektup digerine benzemiyr degil mi?
Dün gece yiktin, öldürdün beni SERSERIM.
Dilindeki hece bir kursun gibi saplandi yüregime.
Tüm gece kanadi durmadan,
Gözlerim doldu aglayamadim.
Yataklara düstüm ne zamandir.
Ama iyi oldu aslinda
Seni umursamiyorum artik,
Sen ne demistin SERSERIM.
"Üzülme!"
Üzülmüyorum zaten gülüyorum,
Bu acilarin getirdigi mutsuzlugu seviyorum.
Lanet olsun sana SERSERIM.
Bu kadar degersiz miydi sevgim?
Biliyorsun ben seni sevdim.
Bu sana son mektubum SERSERIM.
Yak istersen,istersen baskalarina okut.
Ya da evet
Içip içip agla,
Ama sunu bil ki bu sana son mektubum.
Bundan sonra hain yazar mezar tasinda
Bir ölüsün artik sen hatiralarimda....

SERSERIDEN CEVAP
Bugün hiç beklemedigim bir anda,
Mektubunu aldim GÜZELIM.
Son mektubum demissin, inanmam
Sen dayanamazsin bensizlige,
Erirsin,bitersin günden güne.
Bak ne diyorum GÜZELIM
Gönlün olsun,birkaç gün daha çikalim
Sevinirsin belki.
Hediye olur ya da bir elma sekeri.
Sen bensiz yapamazsin GÜZELIM.
Seni öptügüm o ilk ani hatirla,
Nasil da çocuklar gibiydin,
Bayilacaksin diye korkmustum GÜZELIM.
Ben senin gibi neler geçirdim elimden,
Bilirim haberim yok sevmeden, sevilmeden.
Sen beni gerçekten sevdin mi GÜZELIM?
Sana bu mektubu meyhaneden yaziyorum,
Biraz önce birkaç çocuk dövdük GÜZELIM,
Onlarin serefine içiyoruz.
Bak GÜZELIM!Ben sana ne demistim hatirlamiyorum
"Üzülme" yazmissin
Sahiden dedim mi?
Içkiliyken herhalde, bilirsin.
"Yiktin" yazmissin
Sahiden yikildin mi?
Umursamazsin sanmistim
Takmazsin diye ummustum,
Ama madem beni unuttun,
Bu sana son sözüm olsun
Ben de seni sevdim haberin olsun GÜZELIM.

KIZIN ARKADASINDAN SERSERIYE
Seni tanimiyorum serseri,
Ama arkadasim seni çok sevdi.
"Son mektup" demisti dogru,
Hem o seni çoktan unuttu.
Seni çok begendim be serseri,
Belki seversin, belki de...
"Güzelim" demissin bizimkine,
Ben de seni zevkli bilirdim.
Ben ondan daha güzelim.
Bak serseri!
Ben seni ondan daha çok severim.
Telefon numarami yaziyorum,arkada,
Onu aradigin gibi beni de ara.
Ayrica senin güzel gariplesti bu ara
"Kalbim agriyor" diyor,
Doktor bir teshis koyamiyor.
Aman canim o da bir baska,
Aglasa da gülüyorum der etrafa
Sakin unutma beni ara.

SERSERIDEN ARKADASA
Bak kizim ben seni sevmedim daha en basta,
Ben güzelimi sevdim herseyden çok.
O bana "serserim" derdi canindan koparcasina,
Sen ise "serseri" diyorsun sokakta kalmisçasina.
Senin gibi arkadas olmaz olsun.
Güzellige gelince,kimse yarisamaz benim GÜZELIMLE.
Simdi birak bunlari "son mektup" derken yalan sanmistim
Daha beter içer oldum,
Her gece sarhosum.
Bir daha ki mektupta güzelimden bahset bana.
Simdi gerçekten mutlu mu?
Yoksa baskasini mi seviyor?
Hasta demistin,kalbinden hasta
Yoksa bu ask hastaligimi?
Benden baskasi ile...
Çabuk yaz arkadas
Herseyi arkadas, herseyi anlat bana.
Anladim ki yasayamam ben onsuz bu dünyada!

ARKADASTAN SERSERIYE
Afedersin serseri yanlis yapmisim ben,
O seni gerçekten çok sevmis.
Son nefesinde bile adini söyledi,
Yüregim parçalandi,anlayamazsin.
"SERSERIM" deyisini duysaydin gözleri kapanirken.
Askin öyle sarmis ki bedenini
Kaybedince, yasayamadi öldü iste.
Son mektunda ne yaptin?
Içip içip agliyor musun?
O simdi mezarinda huzurlu yatarken,
Yilanlara bile seni anlatir süphen olmasin.
Zaten mezar tasinda
"SENI SEVMISTIM SERSERI"
Yazisini görünce anlarsin.
Belki bir umut vardi yasamasinda,
Oda senin ciddi olmandi.
"Birkaç gün çikalim" demissin ona.
"Elma sekeri olur" demissin.
Iste o vurdu senin güzelini,
Indi zavallicigin yüregine.
Simdi mezarinda derin bir uykuda,
Sevgisi de sonsuzlasti onunla.
Aslinda o hiç istemedi öldügünü bilmeni
Ama dayanamadim yazdim iste.
Simdi ne yaparsin,nasil yasarsin?
Içer misin, adam mi döversin?
Sen de onu sevmissin öyle yazmissin,
Öyleyse birak askiniz yasasin!!!


SERSERININ ODASINDAKI NOT ;

SANA GELIYORUM GÜZELIM!!!!
SENI SEVIYORUM GÜZELIM!!
ELVEDA....


bu nası bi aşktır yaa!Helal olsun

[ƒяαмвυαz]

Boyabat'lım-07

Bir ömür geçti, sessizce hayatımdan,
Yağarken yağmurlar delicesine,
Yüreğimdesin beni her gece ağlatan
Sen ağlama Boyabat'lım ,
Sen ağlama

Beni gör her sokağında Boyabat'ın
Beni bil,her çiceğinde yalnızlığın

Gülümsün erenlik tepesinde parkta,
Menekşemsin kalenin eteklerinde çayda
Kır çiceğimsin,mezarlıkta döme dağında,
Bir hıçkırıksın yağan her yağmurda....

Sen ağlama Boyabat'lım,
Sen ağlama
Bir anlamı olsun varlığımın...

[ƒяαмвυαz]

Şehrimin ışıkları aydınlanıyor sessizce ve ben yüzüne sığındığım akşamların hayaliyle yeniden tutunuyorum gözlerine, gizleyerek hala içimde taşıdığım ilk günkü korkularımı.
Seni sevmeye kaldığım yerden başlamaya korkuyorum. Birbirimize anlattığımız, birbirimizi hiç ilgilendirmeyen aşk bozgunlarımızdan kaçarak yaşamak zorunda kaldıktan sonra, hangi eş yüreğin herşeyi unutturabilceğine inanabilirdim ki. Hayat bana hep yalan söylemişti.
Hayat yaşadıklarımı sahte sonuçlarla bitirmişti hiç farkına varamadan.

Yine de gözlerimi gözlerine teslim ettim.....

Eski aşklarımın kapılarının yüzüme kapandığı *******den birinde karşıma çıkışından sonra, içimde ki şeytanın paramparça oluşuyla sarsılmaya başlamıştı, kafesinin içinde çaresizce bekleyen ruhum. Hiçbirşeyi önceden kestirmeden yaşamaya başlayan ben, yeniden acılarımın geri döneceğini hiç hissetmedim. Kollarının sıcağında dinlerken anlattığın gözyaşı masallarını. Yaşananların yanlış sonuçlarını kabullenmeyen ben, tekrar hüsran denizine açılmış, geri dönmeye yine geç kalmıştım.

Yine de gözlerimi gözlerine teslim ettim..

Sığınacak bir liman arayan yorgun bir gemi gibi, çaresiz arayışlarımın sonunda, yanlış seçimlerden biri olduğunu bile bile. İçimde ki boşluğu açarak hatalarla dolu hayatımın en büyük hatasını yapmıştım hiç farkına varmadan. Sevgi dolu dokunuşlarının büyüsüyle unutup tükenişimi, görmemezlikten gelmeye başlamıştım.

Yine de gözlerimi gözlerine teslim ettim...

Yaşanılan onca şeyin ardından, yokluğunun iflah olmaz acısıyla arkanda bıraktığın yapayalnız gözlerden damlayan yakıcı yaşlarla. Ölümün eşiğinde ellerimden tutmanı bekliyorum gece gündüz. Bundan sonra hiçbir yürekte varolmayacağımı bile bile. Suskunluğumun sonsuzluğa uzanacağına emin olan, Kırık dökük bir yıkıntı halinde bekliyorum.

Yine de gözlerimi gözlerine teslim ettim...
Sonsuza dek umudu görememek pahasına...

[ƒяαмвυαz]

o kadar büyük çıkmazlar içindeyimki birşeyler yazmak yazıpta içimdeki fırtınayı indirmek istiyorum ama nafile kayboluyorum kendi fırtınamda her aklıma gelişinde başka parçalarımıda alıp gidiyorsun benden

o kadar zorki neye üzüleceğine şaşırıp öyle ulu orta kalmak çok zor
dönmeyecek birini için üzülmek ağlamak yas tutmak

her baktığın yerde onu görmek her daldığın yerde onu görüp tekrar tekrar boğulmak

aşk bu mu?
eğer bu kadar acı veriyorsa hergün senden birşeyler alıp götürüyorsa neden adı aşk neden cennem değil
hergün içini yakıp kül eden şeyin adı nasıl olurda aşk olur


ya ben şu aşk denilen illeti bilmiyorum yada bu aşk bana göre değil

hergün yeni bir sancı ekliyor dönmeyeceğini ve hiç bir zaman seninle olmayacağını bile bile beklemek
onun olmadığını bile bile yeni güne gözlerini zorakide olsa açmak
ve her tebesseümde her melodide onu bulmak ve sessiz sessiz göz yaºlarını kimseye belli etmeden içine akıtmak ,

ne zormuş şu aşk

ya ben sana aşık olmaya bilmedim, yada sen aşkın ne kadar acı olduğunu benden sakladın...

sana olan aşkım ne kadar acı versede sana ve şu adına aşk (cennem)denilene inat sana olan aşkımdan vazgeçmiyeceğim...

[ƒяαмвυαz]

Bir Umudum Kalsın

Acılarımın içindeki balsın
Ruhumdaki tutunacak dalsın
Bildiğim en güzel masalsın
Bir gülümse acılarım azalsın

Seviyorum demedin
Bari "Sevmiyorum" da deme
Yaşamak için bir nedenim
Beklemek için bir umudum kalsın

© Göksel KURUM


bu şiiri okuyunca sizlerle paylaşmak istedim

[ƒяαмвυαz]

Birgün aniden geldin...

Ve bir bigün aniden gittin...Bana ağlama sadece arkamdan elle salla diyerek gittin hayatımdan...Ben avucumda ümitlerim yapayanlız
kaldım...Dokunuşundan mahrum buz kesiyordu bedenim hala el sallamam yada elveda dememi bekliyordu gözlerin...Hayatta oynayamadığım tek rol olan veda sahnelerini oynamak bana düşmüştü...İtiraz edemiyordum bu kurmaca senaryoya...Yavaşça kaldırdım elimi ve üzgün bir hoşçakalla çıkarttım seni hayatımdan...

Yanlız başıma oturdum koltuğuma...Yorgundum hayatımda hiç olmadığım kadar...Ya yokluğunun boşluğu ağır geldi yada gidişinin ağırlığı...Gölgen dolaşıyordu peşimde yokluğuna inat sanki..Uykular haram olmuştu gözyaşlarım sevap...Her damlası belki birgün üstüne yağar umuduyla akıtmıştım gözyaşlarımı...Her damla acıtır bir hücreni,anlatır çaresizliğimi umuduyla...Aşkına gizlediğim bahçemin güneşiyken gözlerin,kendini ayın arkasına saklamıştı sözlerin...Karanlık sığdırmıştın istemeden gündüzlerime...Doğruyu sayıklarken bir yalan gibi düşmüştün dilime...Bir elvedayla hayatımdan uğurladığım seni,kalbimden uğurlayamamıştım aynı soğukkanlılıkla...Yanlızığımın aksine geçiyordu zaman tutamıyordum bir ucundan yakalayıp...Hatıranla çiziyordum resmini buğulu camlara...Bazen kızıp duvarlara yazıyordum adını karalaması kolay olsun diye...Uçuruma sürüklüyordu zamansız öfkelerim beni...Yanımda büyük bir pişmanlık arkamdan dağ gibi keşkeler itiyordu beni aşağı sanki...Durdurabilecek bir ellerin vardı,onuda tutarsızlıklarım benim elimden aldı...

Çağırmaya yüzüm yok seni biliyorum...Çağıracak yüzsüzlüğüm var ama..Yinede yapamıyorum...Her yanımı saran ayrılık sancısı sarsıyordu bedenimi iyiden iyiye...Yıkım başlamıştı kalbimde...Üstüme üstüme geliyordu artık şehir...Yutmaya hazır bekliyordu beni.Üstelik şehri üstüme salan sensizliğiyidi sessizliği değil...Sahip olmuşken kaybettiğim hayallerime şimdi hiç benim olmayan "senin" omuzlarında hiç tanımadığım bir başka insana doğru yol alıyor...Akıp gider dedigin zamanda sadece yanlızlık damlattı avuçlarıma...Çare olmaktan çok yaraladı acıtarak..Erteleyecek baharım kalmadı mevsimlerin arasında...Tek kalan sonbahardı kucağımda...Umutlarım kilitli kalmıştı sonbaharıma...Yavaş yavaş döküyordu yapraklarını başımdan aşağıya...Eylül oluyordu,ekim dönüyordu başımda,en kötüsü Kasım
kokuyordu her ağlayışımda...Ben güzüme gizledim herşeyimi,söylenip durduğum şarkımı uğruna yazdım ve hep geri gelirsin umuduyla
yaşadım...Sevgiye tok ama gurura aç sevgiliye adadım herşeyimi...

Hep bile bile her zaman isteye isteye...

[ƒяαмвυαz]

Sensizlik...
Her tarafımda yokluk esiyor; ya da bana öyle geliyor.

Yürüyorum...
Nerelerden geçiyorum inan hiç bilmiyorum. Yanlış bir kaldırım taşına basıyorum, sendeliyorum. İçimde bir yer, beni sana doğru çekiyor; ya da bana öyle geliyor...

Bir yağmur damlası daha düşüyor kirpiğimin ucuna, seni damlıyorum. Yüreğimin derinine bir ezgi düşüyor, darmadağın oluyorum ; bütün harflerim sende çoğalıyor... “sevgilim,” diyorsun, “bedenimin ruhu,”Sızıma sızın değiyor; o ezgi “ayrılamam,” diye ağlıyor. Ya da yağmura öyle geliyor...

Mevsimin sert soğuğunda karışıyor, avuçlarının masum sıcaklığı. Sen bana yağmur olup karışıyorsun, ben seni damlıyorum...

Ayrı yollar da dağılmayı bekleyen kalabalıkta içimde bir fısıltı duyuyorum, “ seni seviyorum.” Ya da aşka öyle geliyor...
Her yağmur da , seni damlıyorum. gözlerinde bulunuyorum... ya da öyle işte!..

[ƒяαмвυαz]

Biliyorum kırgınsın bize… Biz insanlar, seni kirlettikçe kirlettik. Seni şekilden şekile soktuk, iflah olmaz egolarımız sayesinde… Biliyormusun, artık adın cinsellikle eşanlamlı kullanılmaya başladı. Kendimizden utanabiliriz!

Eski fotoğraflarda kaldın artık, küf kokulu mekanlarda… Geçmişinle avutuyoruz kendimizi, kaybettiklerimize hüzünlenerek… Seni özlüyoruz. Gerçek olan ‘seni’ özlüyoruz! Bunca çirkinliğe rağmen, güzel kalman beklenemezdi. Bunca pisliğin içinde o temizlik çok görüldü sana…

Biliyormusun, ‘sadakat’ nedir, bilmez olduk. Şimdilerde çiçek çiçek geziyoruz. Modaymış öyle diyorlar. Alışkanlık yaptı nefislerimize… Sadık kalmak ‘out’ diyorlar, ihanet ‘in’… ‘in’ ve ‘out’lar arasında bir yaşam sürüyoruz. Bize sunulanlarla yaşıyoruz. Hoşumuza da gitmiyor değil…

Sana yalan diyorlar artık! Alaylı cümlelerin vazgeçilmezi olmuşsun.

Önceleri ‘karşılıksız’ değer verilirmiş sana… Menfaatsiz düşler kurulurmuş. Şimdi sen bir yana, selam alıp vermede dahi hesap yapar olduk biz insanlar…

Önceleri ‘yüce duygu’ diye başlanırdı seni anlatmalar, şimdi ayaklar altında geziyorsun, haramzade yurdunda…

Maneviyata dair eser yok artık buralarda, senide kendimize benzettik. Var iken sen ‘yok’ ettik! Kalplerde sen yerine şimdi kimler var? Bu dünya böyle işte, sana ‘Fransız’ bize yerli… Eski filmlerde olmasa hep unuttuk seni…

Arada bir esiyorsun aklımıza işte… Bizden iğreniyorsun değil mi? İğrenmekte haklısın. Eminim ki, bizi hiçbir zaman affetmeyeceksin. Bunca pisliğin içinde seni koruyabilirdik…

Gözbebeklerimiz ‘sen’ diye bakardı, şimdilerde hırsla bakıyor, madde hırsıyla…

Biz ‘biz’ olmaktan çıkıyoruz çünkü seni kaybetmişiz. Seni kaybetmek, kavgayı yitirmek, manayı terk etmek…

Seni çocuk saflığında hissedebilmeyi özledik…

Karanlıklarda yaşıyoruz artık, güneşe hasret yani sana hasret… Doğmanı bekliyoruz yeniden bu kalplere… Gel desek gelirmisin yeniden… En güzel destanları yazarız bıraktığımız yerden yine…

Bizi affet ey aşk…

Bizi affet!