Özgür Köktürk

[GooD aNd EvıL]

Acının Resitali

Hani bizim ırmaklarımız vardı
Akardı...

İçimizde sevda değil
Sevdanın ateşi yanardı
Yakardı...

O nasıl bir közdü ki
Birdenbire söndü? !

Sensizliğin voltasında
Şimdi dünlerin sızısı yanıyor
Sessizliğin ortasına
Çığlar düşürerek yakıyor

Seyrine dalar yorgun hayallerim
Savruk rüyalarımın
Seninse savruk hayallerin
Yorgun rüyalarının seyrinde

Bu seyirler
Bu hayaller
Bu rüyalar
Birleşir mi yeniden titrek gözlerimizde
Duyumsamadan acının tadını

Vardığında hazzına karamsarlığı öldürmenin
Ve özümsemeyi aydınlığı sevmenin
Sever gibi birbirimizi
Yeniden tutar mı ellerinden
Mavimsi düşlerimizin? ..

Bazen en önemsiz varlıklar
En önemli yokluk olurlar
Varlığını tanıyamadan yokluğunla kaldım
Seninleyken sensizmişim
Şimdi sensiz seninleyim
Soluksuz nefesinle başbaşayım
Gözgöze resmindeki sesinle

Bu yokluk kuru bir boşluk değil
Dudaklarımda gezinen...
Sayıkladığım ismin değil hece hece
Sensin!
Hücre hücre...

Umutlar gökyüzünün serenatını dinliyor
Ben acının resitalini...
Ve alternatifsiz bir gün doğuyor! ...